mijn gedachten en gevoelens, zitten opgesloten in dit lichaam. ze kunnen er niet uit, omdat ik niemand kan vertrouwen. ze mogen er niet uit, omdat het een schande is. ik moet alles opkroppen en niets vertellen. ik moet alles horen en steeds blij zijn. niemand die naar me kan luisteren, niemand die het zie. daar sta ik, op het punt. het punt van instorten en niemand die het ziet. ik schreeuw, maar niemand die me hoort. een schreeuw om aandacht, maar niemand de het merkt
zij zijn niet de enige die belangrijk zijn, ik ook. zij zijn niet de enige die daar zaten, nog even en ik ook
De lichtjes doven, het vuur gaat uit. Moet ik dit nu écht geloven? Ben je nu echt weg? weg uit het spel van liefde en pijn, weg uit het spel van leven en dood. we nemen nu afscheid en zeggen vaarwel. Mond mond lacht, maar mijn gedachten wenen. Mijn ogen kunnen misschien fonkelen, maar mijn hart kan er niet tegen.
Alles komt goed, hou gewoon die moed. Lieve pepe, alles komt goed, hou gewoon die moed. We gaan nu door een moeilijke tijd, maar blijf alsjeblieft bij je kleine meid Dagen en weken gaan voorbij. Je betekent zoveel voor mij. De dokters zeggen dat je het niet lang meer zal rekken, ik zal je wat beter indekken. Maar het helpt niet veel meer, en toch geven ze me hoop, keer op keer. Maar dan is het moment aangebroken, we hebben het kaarsje aangestoken. Want jou kaarsje is gedoofd, ik had er nog zo in geloofd. Het afscheid is nu heel dichtbij, je bent nu niet meer bij mij. Ik moet je laten gaan, alleen in deze grote wereld gaan staan. Je bent niet ver weg, enkel aan de andere kant van de weg. Lieve pepe, alles komt goed met mij. De gedachte aan jou maakt me blij. Laat je hoofd rechtstaan en je kan de wereld aan.
