|
Ik ben trotse moeder van een zoon.
Helaas, enkele jaren geleden gescheiden. Voor mezelf een verlichting, maar ten opzichte van mijn zoon
voel ik mij gefaald.
Er is wel een nieuwe man in mijn leven, een pluspapa dus voor mijn zoon.
Beetje rare gang van zaken.
De man had bewust gekozen om kinderloos door het leven te gaan en toen kwam hij mij tegen...
Tja, het is natuurlijk 'ik en mijn zoon' of 'ik' helemaal niet.
Ondertussen klaren we het toch al 3 jaar met ons 3-tjes, met ups en downs, voor niemand is het simpel,
voor iedereen is het geven en nemen...
Mijn zoontje is jarig.
De pluspapa vertrekt steeds midden in de nacht naar zijn werk.
Ik had aan de pluspapa gevraagd om s morgens even te telefoneren met mijn zoon,
gewoon om hem een gelukkige verjaardag te wensen.
Aangezien mijn zoon na school, direct naar zijn papa gaat en we hem dus niet meer zien.
De pluspapa vond dit nogal belachelijk...
Maar soit, ken je dat, grote mond, maar verder niets?
Ik dacht dat hij dus wel ging telefoneren....
Maar het bleef stil, helemaal stil...
Maar er lag wel een kaartje voor mijn zoon én een geschenkje...
Dilemma... binnenin ben ik eigenlijk gewoon kwaad!
Ik had enkel gevraagd om te bellen...
Weet je wel hoe tof dat manneke dat had gevonden?!
Het is niet dat mijn zoon een vreemde is voor hem...
Hij voedt mijn zoon al 3 jaar mee op...
gewoon een simpel telefoontje...
mag ik kwaad zijn of heb ik geen reden?
06-09-2019 om 16:26 geschreven door bethje37 
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
|
