De Lijn wil besparingen op de kap van gezinnen, jongeren en gepensioneerden nu er steeds meer en meer berichten opduiken over tarief verhogingen. Hoewel De Lijn zich moet blijven inzetten op een betere dienstverlening mag dit nieten kosten van de passagiers..

Vlaanderen voerde jarenlang een beleid om het openbaar vervoer te promoten. Met resultaat. Vlaanderen zag de jongste vijf jaar een fenomenale stijging van de prestaties van het openbaar vervoer. Het aantal voertuigkilometers gereden door de Lijn is enorm gestegen. Ook het reizigersaantal steeg de voorbije jaren spectaculair.

Dit succes komt er niet zomaar, maar dankzij forse inspanningen zowel in verbindingen en comfort, als in de prijspolitiek.  Ik kan niet accepteren dat dit succesverhaal wordt aangepakt. Openbaar vervoer zorgt niet alleen voor een betere, duurzame mobiliteit, het heeft ook een belangrijke sociale rol. Op de hoorzitting over het nieuw verkeersplan in ’t Vondel vertelde de afgevaardigde van de Lijn dat ze in Halle absoluut de klanten maximaal te diensten wil zijn. Maar extra diensten mogen niet ten koste van diezelfde klanten gaan, vind ik.

Het Vlaams Regeerakkoord is zeer uitgesproken: We bereiken een hogere kostendekkingsgraad zonder in te boeten op comfort en dienstverlening’, alsook ‘buiten de jaarlijkse indexering zullen de tarieven van De Lijn niet stijgen’. Het klopt dat De Lijn in de nieuwe beheersovereenkomst 2011-2015, die begin 2011 in voege ging, de’ opdracht kreeg om scenario’s aan de Vlaams Regering voor te leggen om de kostendekkingsgraad te doen stijgen. De kostendekkingsgraad is het aandeel van de totale werkingskost dat door de reizigers zelf wordt betaald. Maar, een gezonde bedrijfsvoering en efficiënt financieel beheer mogen dus niet leiden tot hogere tarieven alsook niet tot een afbouw van het openbaar vervoer in kwaliteit en kwantiteit.

Ik begrijp dat vandaag iedereen de tering naar de nering moet zetten. Besparingen zijn noodzakelijk, maar lineaire besparingen op kap van gezinnen, jongeren en gepensioneerden kunnen echt niet.

04-01-2012 om 00:21 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

Anderhalf jaar duurt de politieke impasse ondertussen.   Anderhalf jaar dat de onderhandelaars een regering proberen te vormen.  De term onderhandelaar is niet zo goed gekozen. Onderhandelen impliceert immers dat men tot een akkoord wil komen. Eerst probeerde Bart De Wever de onderhandelingen te kelderen door harde taal te gebruiken en niet af te wijken van het eigen programma.  Het leverde hem misschien wel wat aanhang op, maar hij is er niets mee, want hij wil  niet meewerken aan een regering.  Een politicus onwaardig. 

Momenteel spelen de liberalen het hard.  Ze denken waarschijnlijk dat de strategie van NV-A ook hen stemmenwinst zou kunnen opleveren, maar ze komen waarschijnlijk bedrogen uit.  Het is niet het moment “om de stekker eruit te trekken”.  Hoewel ze absoluut niet willen gezegd hebben dat zij de onderhandelingen willen laten kelderen.

Het is te gek voor woorden dat een kleine partij  -er zijn geen grote meer momenteel- zijn hele programma in het regeerakkoord wil zien.  Zo werkt het niet!  Het is onmogelijk om water en vuur te verzoenen, tenzij de wil aanwezig is om aan  de eigen (partij)ideologie toegevingen te doen.  Het wordt dus dringend tijd dat de kemphanen van de Open VLD en de andere haantjes werk maken waarvoor ze verkozen zijn.

Zonder sp.a

Ondertussen probeert men naast de onderhandelingen nog steeds de sp.a buiten  de regering te houden.  Om twee redenen.  Ten eerste weten de rechtse politici die zo graag zonder de socialisten willen werken dat de kopstukken van de sp.a gedegen en bekwame politici zijn, die vaak hun standpunten kunnen doordrukken.  Een tweede reden is dat de rechtse politici, zoals in Amerika, schatplichtig zijn aan het grootkapitaal.  De sp.a zou best eens de belangen van de werknemer kunnen verdedigen,   en  dat  kunnen  de  rechtse  heren en dames  niet  

    verkocht krijgen aan hun achterban.

24-11-2011 om 11:28 geschreven door Bertrand Demiddeleer