De Lijn wil besparingen op de kap van gezinnen, jongeren en gepensioneerden nu er steeds meer en meer berichten opduiken over tarief verhogingen. Hoewel De Lijn zich moet blijven inzetten op een betere dienstverlening mag dit nieten kosten van de passagiers..

Vlaanderen voerde jarenlang een beleid om het openbaar vervoer te promoten. Met resultaat. Vlaanderen zag de jongste vijf jaar een fenomenale stijging van de prestaties van het openbaar vervoer. Het aantal voertuigkilometers gereden door de Lijn is enorm gestegen. Ook het reizigersaantal steeg de voorbije jaren spectaculair.

Dit succes komt er niet zomaar, maar dankzij forse inspanningen zowel in verbindingen en comfort, als in de prijspolitiek.  Ik kan niet accepteren dat dit succesverhaal wordt aangepakt. Openbaar vervoer zorgt niet alleen voor een betere, duurzame mobiliteit, het heeft ook een belangrijke sociale rol. Op de hoorzitting over het nieuw verkeersplan in ’t Vondel vertelde de afgevaardigde van de Lijn dat ze in Halle absoluut de klanten maximaal te diensten wil zijn. Maar extra diensten mogen niet ten koste van diezelfde klanten gaan, vind ik.

Het Vlaams Regeerakkoord is zeer uitgesproken: We bereiken een hogere kostendekkingsgraad zonder in te boeten op comfort en dienstverlening’, alsook ‘buiten de jaarlijkse indexering zullen de tarieven van De Lijn niet stijgen’. Het klopt dat De Lijn in de nieuwe beheersovereenkomst 2011-2015, die begin 2011 in voege ging, de’ opdracht kreeg om scenario’s aan de Vlaams Regering voor te leggen om de kostendekkingsgraad te doen stijgen. De kostendekkingsgraad is het aandeel van de totale werkingskost dat door de reizigers zelf wordt betaald. Maar, een gezonde bedrijfsvoering en efficiënt financieel beheer mogen dus niet leiden tot hogere tarieven alsook niet tot een afbouw van het openbaar vervoer in kwaliteit en kwantiteit.

Ik begrijp dat vandaag iedereen de tering naar de nering moet zetten. Besparingen zijn noodzakelijk, maar lineaire besparingen op kap van gezinnen, jongeren en gepensioneerden kunnen echt niet.

04-01-2012 om 00:21 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

Anderhalf jaar duurt de politieke impasse ondertussen.   Anderhalf jaar dat de onderhandelaars een regering proberen te vormen.  De term onderhandelaar is niet zo goed gekozen. Onderhandelen impliceert immers dat men tot een akkoord wil komen. Eerst probeerde Bart De Wever de onderhandelingen te kelderen door harde taal te gebruiken en niet af te wijken van het eigen programma.  Het leverde hem misschien wel wat aanhang op, maar hij is er niets mee, want hij wil  niet meewerken aan een regering.  Een politicus onwaardig. 

Momenteel spelen de liberalen het hard.  Ze denken waarschijnlijk dat de strategie van NV-A ook hen stemmenwinst zou kunnen opleveren, maar ze komen waarschijnlijk bedrogen uit.  Het is niet het moment “om de stekker eruit te trekken”.  Hoewel ze absoluut niet willen gezegd hebben dat zij de onderhandelingen willen laten kelderen.

Het is te gek voor woorden dat een kleine partij  -er zijn geen grote meer momenteel- zijn hele programma in het regeerakkoord wil zien.  Zo werkt het niet!  Het is onmogelijk om water en vuur te verzoenen, tenzij de wil aanwezig is om aan  de eigen (partij)ideologie toegevingen te doen.  Het wordt dus dringend tijd dat de kemphanen van de Open VLD en de andere haantjes werk maken waarvoor ze verkozen zijn.

Zonder sp.a

Ondertussen probeert men naast de onderhandelingen nog steeds de sp.a buiten  de regering te houden.  Om twee redenen.  Ten eerste weten de rechtse politici die zo graag zonder de socialisten willen werken dat de kopstukken van de sp.a gedegen en bekwame politici zijn, die vaak hun standpunten kunnen doordrukken.  Een tweede reden is dat de rechtse politici, zoals in Amerika, schatplichtig zijn aan het grootkapitaal.  De sp.a zou best eens de belangen van de werknemer kunnen verdedigen,   en  dat  kunnen  de  rechtse  heren en dames  niet  

    verkocht krijgen aan hun achterban.

24-11-2011 om 11:28 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

Mijnheer de Burgemeester

Ik was een fervent tegenstander van het nieuwe mobiliteitsplan dat werd ingevoerd op het einde van de zomervakantie.  En ik ben nog steeds van mening dat er een aantal dingen schorren, maar ik moet ook toegeven dat er heel wat verbeteringen werden ingevoerd.  Daarvoor wens ik u en uw team dan ook te feliciteren.

Sta me echter toe nog een paar bedenkingen te uiten.

Ik ben zeer tevreden dat er meer aandacht wordt besteed aan de fietser.  Voor de fietser is het ontegensprekelijk een hele verbetering.  Toch vind ik het ook ergens een gemiste kans om niet nog meer op de fietser in te zetten.  We kunnen van Halle een echt fietsvriendelijke gemeente maken.

Zo durven de auto’s in de Arkenvest nogal eens optrekken. Als fietser is dit op zijn minst een heel onaangenaam gevoel.

Ik stel u dan ook voor om in het begin en op het einde, ter hoogte van de Molenborre, of in het midden van dat stuk een verkeersremmer te plaatsen.  Dit kan zonder de fietser te hinderen.  De verkeersremmer hoeft enkel de breedte van de straat te hebben, minus de twee fietspaden, zodat de fietser ongehinderd kan verderrijden. 

Ook over de Michelstraat heb ik gemengde gevoelens.  Ook hier is het een verbetering, maar 1 fietspad langs de linkerkant van de straat is om problemen vragen met de fietsers die van de Brusselstraat richting sas rijden. Zou het ook hier niet opportuun zijn om een tweede fietspad te voorzien?  Het wordt dan wat smal voor da auto’s, maar zei u zelf niet dat de fietser voorrang moet hebben op de auto?

Verder betreur ik het wel zeer sterk dat de auto’s komende van St.-Rochus tot aan de Basiliekstraat worden geleid.  Uw plan heeft tot doel, en terecht, de auto’s uit het centrum te weren.  De auto’s leiden tot aan de Arkenvest is net de auto’s het centrum injagen.  De bestuurders die langs deze weg richting Ninoofsepoort moeten, rijden dwars door de stad.  Via het Oudstrijdersplein en de Zuster Bernardastraat.  Het ware beter geweest dat de auto’s in een ring rond Halle werden geleid. De vaartkant leidt zich daar mijn inziens perfect toe.  De mogelijkheid om zich van de kant van St.-Rochus naar de Demaeghtlaan te begeven zijn wel zeer beperkt en bovendien heel omslachtig.  Ofwel wordt men langs het containerpark geleid, ofwel rijdt men door de stad richting Molenborre, om daar samen te komen met de auto’s die via de Arkenvest kwamen.

Het knooppunt van de Bergensesteenweg met de Lariellestraat moet u ook aanpakken. De files aan deze verkeerslichten zijn op sommige momenten nu al legendarisch.

Als dit tot doel heeft de mensen te ontmoedigen om de auto te gebruiken dan is dit zeker gelukt, maar kan men ook van de mensen verwachten dat ze hun inkopen komen doen bij onze kleine zelfstandigen als ze de mogelijkheid niet hebben om vlot met hun auto op de stadsrandparkings te komen?

Wat me tot het laatste punt brengt.  Ik denk dat het plan pas echt kans op slagen heeft indien men een goede stadsrandparkings heeft.  Eventueel verrijkt met mooie wandelboulevards naar het centrum toe of, nog beter, met een vlotte pendeldienst.  Een stadsrandparking moet zich uiteraard buiten de ring vaart-Demaegthlaan bevinden, anders spreken we uiteraard van een centrumparking.

Mijn slotconclusie, mijnheer de burgemeester, is dat u best wel goed werk heeft verricht, of laten verrichten, maar dat er toch nog heel wat schoonheidsfoutjes inzitten die ervoor zorgen dat dit project nog heel wat aanpassingen nodig heeft.

17-10-2011 om 16:34 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

22-08-2011 om 10:49 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

Politici hebben twee taken.

1.       Zijn kiezers en zijn partijprogramma verdedigen.

en

2.       Jobs creëren en beschermen, solidariteit handhaven en bestuursverantwoordelijkheid opnemen.

Het eerste is belangrijk, het tweede nog veel meer.  Want als je je niet toelegt op het tweede, dan neem je geen verantwoordelijkheid.

Net die verantwoordelijkheid, en dan vooral de invulling daarvan, bepaalt of je een goed of slecht politicus bent.

Ik hoef geen uitleg te verschaffen hoe N-VA heden ten dage past in dit verhaal.

NV-A weigert elke vorm van verantwoordelijkheid en zoals een collega-politicus het zo mooi zei: “Wie goals wil maken moet op het veld durven komen”.

Wie iets wil bereiken zal ook iets moeten doen.  Aan de onderhandelingstafel zitten en gaan voor een regeerakkoord.

Bart De Wever en consoorten wil dat absoluut niet.

Is het dan niet belangrijk vooruitgang te maken?  Iets te realiseren?  Blijkbaar niet.

In 2007 hadden N-VA en CD&V een programma tegen de paarse regering.  Er werd toen vanalles beloofd.  En waar zijn we nu, 4 jaar later?  Nergens!

Er werd niets van de beloftes ingewilligd. Er werd niets gerealiseerd.  5 minuten politieke moed was voldoende.  Weet je nog?  Dat was N-VA en CD&V.

Vandaag zorgen ze ervoor dat ons land economisch stilletjes aan naar de chaos afstevent.   Wie gaat dat betalen denk je?  Vraag het eens in Griekenland.

 Van het separatistische N-VA kan je wel verwachten dat ze de chaos nastreven.  

 Het is echter zo dat ze verandering beloofden.  Maar ze willen geen verandering aanbrengen.  Ze durven geen verantwoordelijkheid nemen.  Neen, het gaat hen blijkbaar enkel om de postjes en de poen.  Waarom anders willen ze niet tot een akkoord komen?

Maar er is dus ook nog CD&V.  Ooit een partij met grote staatsmensen, met grote realisaties.  En nu?  Een schaduw van wat ze ooit was.  Erger nog.  Een partij zonder eigen mening, want eerst moet ze luisteren wat N-VA doet.

De bespreking van de formateursnota is daar een mooi voorbeeld van.  Er kwam geen communiqué voor ze wisten wat N-VA ging doen.  Zielig.  Erg.

Iedereen roept dat het verhaal nu over is, nu N-VA njet zei.  Wal, daar ga ik totaal niet mee akkoord.

Die ene partij, weliswaar goed voor 30%, vormt geen meerderheid.  Er bestaan nog altijd andere partijen, die samen 70% behalen.  Wel, dat is een meerderheid. 

Quid N-VA dus?  Ik zeg ja!

De criticasters hoor ik al roepen dat het toch niet kan dat de grootste partij opzij wordt geschoven?  Toch wel.  Is een jaar lang proberen niet voldoende?  Blijkbaar kan en/of wil ze niet en dan moet je je conclusies trekken.  Je wil toch ook niet in eerste klasse voetballen met iemand die niet op een bal kan schoppen of het veld niet opdurft?  Regeren zonder de grootste partij?  We deden het toch jaren lang met een andere partij, waarvan trouwens het grote merendeel nu is overgelopen naar N-VA.  Weinigen hadden daar een probleem mee. 

Vorm een regering met socialisten, christendemocraten, liberalen en groenen en regeer gedurende drie jaar.  Met een oplossing voor BHV (voor Vlaams-nationalisten toch nooit voldoende), met een budget in evenwicht en een staatshervorming .  Wedden dat die partijen ervoor beloond zullen worden?  Wedden dat Bart De Wever en zijn vrienden het momentum gemist hebben?

09-07-2011 om 00:38 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

Naar alle waarschijnlijkheid zullen er 99 jobs worden geschrapt bij de Kraft-afdeling in Halle. Bij Cote D'Or.

Ik betreur ten zeerste dat Kraft Foods de beslissing heeft genomen om de productie van Mignonettes, Bouchées en Chokotoff te verplaatsen naar de Oostbloklanden. Dat er een herstructurering ging plaatsvinden, dat hing al een paar dagen in de lucht.  Maar dat er zoveel ontslagen zouden vallen, dat kwam  toch als een donderslag bij heldere hemel voor de meeste werknemers. Zelfs de vakbonden hadden niet verwacht dat er zoveel jobs zouden sneuvelen. Daarom beslisten de vakbonden samen met de werknemers om het werk neer te leggen als protest tegen het jobverlies.  En ik geef ze gelijk.

Ikzelf, Marc Snoeck, Martine Lemonnier en Robert Vandenbranden brachten een bezoek aan het stakerspiket aan de ingang van het bedrijf, omdat we verontwaardigd zijn en we de mensen een hart onder de riem wouden steken.   We leven echt mee met de mensen die hun job verliezen. Mocht het nu zijn dat Kraft een noodlijdend bedrijf is, ik zou er nog mee kunnen leven, maar gewoon om op de kap van de werknemers nog meer geld te verdienen.  Ik blijf het daarmee moeilijk hebben.

Dit is niet alleen een ramp voor de werknemers, maar ook voor de ganse regio. Het delokaliseren van activiteiten naar lage loonlanden is niet nieuw, maar de onmacht om dit tegen te houden maakt de frustratie nog groter. Ik ondersteun dan ook ten volle de actie van het gemeenschappelijk vakbondsfront en vraag het directiecomité dan ook op deze beslissing terug te komen of in het ergste geval zeker het aantal ontslagen sterk te verminderen.  We vragen ook onze federale vertegenwoordigers (voor sp.a o.a. hans bonte) hier zeer sterk op toe te letten en minstens ervoor te zoren dat de ontslagen menselijk zouden zijn.  In zoverre dat dit kan uiteraard.

22-06-2011 om 00:57 geschreven door Bertrand Demiddeleer