OCMW- en gemeenteraadslid Halle, Provincieraadslid Vlaams-Brabant
14-12-2007
Respect is een christelijke leer (?)
Er is weer een kleine geloofsstrijd losgebarsten, dankzij mevr. Van Hecke; hoofd van het katholiek onderwijs. Het is toch wel typerend dat, nu de gelijkheid in financiering tussen het vrije net en het gemeenschapsonderwijs een feit is, dat eerste denkt dat het zich alles mag permitteren. Net wanneer die gelijkheid al zo onterecht is. Het vrij onderwijs is een privé-onderneming dat dus voor zijn werking geld krijgt van de gemeenschap. Als je deze denklijn wil doortrekken, dan moeten ook alle privé-zenders, zoals VTM, VT4 en consoorten , volledig gesubsidieerd worden door de overheid en met hen alle privé-ondernemingen waarvan een equivalent bestaat ingericht door de gemeenschap. Maar terug ter zake. Mevr. Van Hecke vindt niet dat in de katholieke scholen de laatstejaars moeten geïnformeerd worden over de mogelijkheden die er bestaan om op de VUB te studeren. Want VUB staat voor goddeloosheid. Als toonbeeld voor gebrek aan openheid en respect niet echt een goede zaak. Nu maak ik me geen illusies dat de studenten in het katholiek onderwijs de VUB niet zouden kennen. Er wordt te vaak baanbrekend werk verricht, zoals op elke universiteit. Waar het hier eigenlijk om gaat is dat mevr. Van Hecke weinig respect betuigt voor de gemeenschap die haar scholen, waar niet iedereen gewenst en toegelaten is, bekostigt. Haar katholiek onderwijs wordt mede bekostigt door die ketters van vrijzinnigen. Het omgekeerde is ook waar, maar in de gemeenschapsscholen is elke gosdienst welkom. Een pluralistische kijk op de wereld is wel het minste wat men van een school mag verwachten in de opvoeding van haar studenten. Men mag toch verwachten dat men de nodige informatie verstrekt over een gemeenschap wanneer die gemeenschap het aangeboden onderwijs bekostigt? Hoewel onderwijs vanuit een bepaalde filosofie kan vertrekken, mag men toch verwachten dat respect voor de jongen mensen die in die scholen zitten en voor al wie daarbuiten is ook, hoog in het vaandel wordt gedragen? Men moet de mensen wapenen om de maatschappij aan te kunnen. Dat is de eerste doelstelling van het onderwijs. De manier waarop mevr. Van Hecke dat doet geeft hier, spijtig genoeg, geen invulling aan. Het enige verschil tussen een christelijke beleving en een vrijzinnige is dat vrijzinnigen niet geloven in een opperwezen dat het leven uitzet. Waarden als respect en eerbied en andere normen lopen volledig gelijk. Blijkbaar kan men de katholieke zuil in Vlaanderen daarvan niet overtuigen. De tijd dat katholieken en vrijzinnigen "lijnrecht tegenover mekaar staan", zoals mevr. Van Hecke beweert mag tot de geschiedenis worden gerekend. De VRIJzinnigheid heeft zijn juiste invulling gevonden. De Katholieke, na meer dan 2000 jaar, nog steeds niet?!
Vandaag hoorde je op de radio dat de tabakslobby weer uitstekend werk heeft geleverd. Het blijkt dat er minder inschrijvingen zijn voor allerlei eindejaarsfeestjes in feestzalen en restaurants. Volgens de woordvoerder van de horeca is de oorzaak te vinden bij het feit dat er niet meer gerookt mag worden. Blijkbaar is het bij die mensen nooit in gedachte gekomen dat er best eens een andere rede zou kunnen bestaan. De prijzen swingen de pan uit! De prijzen van energie en voedsel zijn de laatste tijd op exuberante wijze gestegen en uiteraard wordt dat door deze organisatoren doorgerekend. Dat is de ware rede. Als ik mijn oor te luisteren legt in de omgeving dan vertelt iedereen hetzelfde. "Voor minder dan 100 de man vind je geen chick eindejaarsfeest met alles erop en eraan, dat is overdreven, dat kunnen wij niet meer betalen." Het bewijs dat dit de grootste rol speelt is het feit dat de feestjes die in parochizaaltjes of gewoon niet in chicke restaurants en feestzalen plaatshebben niet te lijden hebben. Die prijzen zijn nog acceptabel. Het is pervers van een bepaalde groep steeds maar weer de aandacht te verleggen van de ware problemen die ons momenteel teisteren, dat de mensen de koopkracht niet meer kunnen volgen. Dààr moet iets aan gedaan worden. Prettige eindejaarsfeesten!
De carnavalsverenigingen van Opwijk kunnen voortaan terecht in een leegstaande hal voor de bouw van hun praalwagens. Het kost hen 1 per m². Opwijk Carnaval bestaat 10 jaar en telt ongeveer 10 plaatselijke carnavalsgroepen. Ter vergelijking. Carnaval Halle, carnavalshoofdstad van Brabant, bestaat in zijn huidige vorm al meer dan 100 jaar en telt meer dan 30 verenigingen, maar kan nog steeds geen gebruik maken van een hangar voor alle carnavalgroepen. Nochtans is er een acuut probleem voor de behuizing van de chars en dit zeker al meer dan 30 jaar. Een aantal mensen pochen graag met het hoge niveau dat Carnaval Halle behaalt. Meestal zijn dat mensen die niet eens meewerken aan de kunstwerken die hier ieder jaar opnieuw, in vaak lamentabele toestanden, worden gerealiseerd. Van die mensen komt er geen steun. Integendeel. Sommigen doen hun uiterste best om duidelijk te maken dat het irealistisch is, niet te verwezelijken. Volgens studies waar ik aan meewerkte weet ik echter dat het zeker wel uit te voeren valt. In vele gemeenten wordt dit trouwens bewezen. Nu weer in Opwijk. Met alle respect die ik de Opwijkenaars moet, maar wat stelt carnaval Opwijk voor in vergelijking met Halle? Wat belet Halle dan nog zijn hangar te hebben? Het grote verschil is dat ze in Opwijk écht met het carnavaleske gedachtengoed begaan zijn en niet met zichzelf. Ze verheffen het sociale gebeuren tot een kunst. (Waarmee ik niet gezegd heb dat er in Halle geen mensen zijn die ook echt met carnaval bezig zijn. Maar ze zitten niet altijd op de juiste plaats in het gebeuren.) Indien de organisator en aanverwanten en de gemeente (in Opwijk betaalt de gemeente het elektriciteitsverbruik) het echt zouden willen, dan hadden de Hallenaars al lang hun hangar. Het is een schande dat charbouwers met de internationale uitstraling zoals die van Halle niet de mogelijkheden hebben om in optimale toestanden te werken. De Halse sp.a heeft in haar progamma staan dat de carnvalverenigingen een grond in erfpacht moeten krijgen om daar dan een hangar op te bouwen. Dit zou toch echt het minimum moeten zijn wat onze stad de carnavalisten moet kunnen aanbieden. De verwezelijking van een Halse carnavalhangar is echt haalbaar, het ontbreekt alleen aan goede wil van een aantal mensen. Het carnaval biedt die mensen en de stad nochtans veel terug.
Een tijdje geleden heuglijk nieuws voor al wie geld bij een bancontact wil afhalen. Voortaan kan in elke self-bank, van eenders welke bank, geld afgehaald worden met eenders welke bankkaart. Vandaag horen we dat de banken daarvoor geld (gaan) aanrekenen. Nochtans werd in het begin gezegd dat dit kosteloos zou gebeuren. Eerst de indruk willen wekken dat ze iets uitzonderlijks doen zodat ze ons het leven aangenamer maken, om dan stiekem op de kap van de kleine man geld te maken. Dit gebeurt de laatste tijd maar al te vaak. Inderdaad, op de kap van de kleine man, de alleenwonenden en de hardwerkende gezinnen. Er wordt alleen maar 10cent per transactie afgehouden bij de 'normale' rekeningen, zijnde de gewone rekeningen die het goedkoopst zijn. Dit geldt niet voor de duurdere rekeningen. Met andere woorden: mensen die zich maar een gewone rekening kunnen permitteren moeten weer geld ophoesten en zo wat armer worden. Wie het kapitaal heeft en zich dus duurdere dingen kan permitteren mag het houden, om op die manier nog wat rijker te worden. De kleine, zwakkere, gewone man draait op voor het grootkapitaal, maar het grootkapitaal, waarvoor het financiële aspect minder zwaar te dragen is en die dus onze maatschappij vooruit zou kunnen helpen zodat ook de kleine man van de straat erop vooruitgaat, hoeft niets bij te leggen. Het moet niet verwonderen dat de kloof tussen rijk en arm steeds groter wordt. Dat de gewone man steeds minder koopkracht heeft. Het wordt tijd dat er weer wat sociale maatregelen getroffen worden en dat iedereen bijdraagt in de kost van de maatschappij en het welzijn van iedereen. Dat wil zeggen dat kleine visjes minder moeten bijdragen, maar dat de geldhaaien dat dan weer net meer zouden moeten. Wees gerust heren en dames die zich omringen met alle luxe en comfort. Dit impliceert niet dat de kleinverdieners excessief willen gaan leven of van uw zwaarverdiende centen willen profiteren, maar diezelfde kleinverdiener wil wel kunnen leven en liefst zorgenloos. Net als u. Het ziet er, met de nieuwe regering in spe, echter naar uit dat de toekomst dit niet zal waarmaken, integendeel. Indien er nog veel soortgelijke maatregelen worden uitgevoerd, of zolang er forfaitaire belastingen blijven bestaan, kunnen de 'arme' sloeber en weldra de gewone tweeverdieners dit niet meer. En dan... Niets zo erg als een ontevreden plebs! "Vrees, o Kapitaal, voor uw bestaan als gij niet solidair wilt zijn!"
Men is buiten de regeringsvorming bezig een commissie samen te stellen om CD&V/N-VA toe te laten een regering te vormen met die personen waar ze niet mee overeenkomen. Daarom vraagt men de opppositie. Dat is geen correcte manier van werken. Men eist van de oppositie een blanco cheque te ondertekenen. Akkoord te gaan met een voorstel dat er nog niet is. Een onvoorwaardelijk steunen van de staatshervormingsplannen zonder kennis te hebben van de inhoud. Het is dan logisch dat men niet wil toetreden tot een noodraad. Niemand is zo dom zijn/haar akkoord te geven voor iets waarvan men de inhoud niet kent. Ook de sp.a niet. Leterme beloofde goed bestuur. Daar heb ik nog niet veel van gemerkt. Integendeel.
Ik kan het de mensen niet meer uitleggen. Als in mijn school een twist loopt tussen leerlingen, dan onderhandelen we samen en wordt er duidelijk gemaakt dat natrappen geen zin heeft, alsook achteraf nog commentaar leveren. Anders start de hele boel opnieuw. Dat leren wij onze leerlingen aan. (Voor het geval iemand de schuld van het verkeerd onderhandelen weer in de schoenen van het onderwijs wil schuiven.) Wat zien wij iedere dag op TV? Een paar, 'respectabele', mensen die elkaar constant provoceren en dan de schuld bij de andere wil leggen. FDF'er Maingain die samen met de Franstalige pers briest dat het oorlog is en dat de Franstaligen zo vernederd worden door de Vlamingen. Nu ben ik totaal niet tegen Franstaligen, in tegendeel, mijn pa gaf zelfs les in het Franstalig onderwijs in Brussel, maar wat ze nu beweren is toch wel de wereld op zijn kop zetten. De splitsing van BHV stemmen en het niet benoemen van de FDF-burgemeesters zou een kaakslag zijn en een inbreuk op de democratie. Wat hier gebeurde is echter het toepassen van de wet en dus de democratie laten respecteren. Of die wetten al dan niet goed zijn voor iedereen en nog niet voorbijgestreefd zijn is een andere kwestie . Feit is dat dit momenteel de wet is en dat die destijds opgesteld werd door zowel Vlamingen als Walen. De enige inbreuken die echt gebeurd zijn, zijn het niet respecteren van de taalwetgeving door het versturen van niet-Nederlandstalige oproepingsbrieven en de gemeenteraden waar Frans werd gesproken. Nogmaals, of het een goede wet is dat een meerderheid, want je moet toegeven dat de Franstaligen in die faciliteitsgemeenten nu eenmaal de meerderheid vormen, zich niet kan uiten in zijn eigen taal is zeker bedenkelijk, maar de Franstalige politici wegen wel met twee gewichten. In de faciliteitsgemeenten is het ondemocratisch dat de meerderheidspartijen niet gehoord worden, maar in de Vlaamse regering is het wenselijk dat een grote partij genegeerd wordt. -Voor alle duidelijkheid: Ik ben voor het cordon-sanitaire-. Wat Maingain en zijn meelopers gedaan hebben is onwettelijk en dus ontoelaatbaar. Zeggen dat dit een bewuste daad is tegen de Franstaligen, alleen maar omdat ze Franstalig zijn, is absurd, want dan zouden de burgemeesters van St.-G.-Rode of Drogenbos ook niet benoemd worden, dat gebeurde wel.
Wie gelooft nog dat de onderhandelaars voor een nieuwe regering het goed voorhebben met het belang en de noodzaken van de kiezer? Niemand toch? De ene dag spreken ze af dat er in de kamer eenzijdig wordt gestemd voor de splitsing van BHV zodat het dossier definitief in de koelkast kan verdwijnen, de andere dag doen ze er heel verbouwereerd over. De ene dag roepen ze dat er zo snel mogelijk moet voort onderhandeld worden op socio-economisch vlak. De andere dag roepen ze dat er geen onderhandelingen komen zonder besprekingen over de staatshervorming. De ene dag is alles peis en vree, de andere heeft een van de deelnemers de medeonderhandelaar(s) onderuit gehaald. In een vorig artikel pleitte ik al voor het afschaffen van peilingen. Dit doe ik nu weer, want wie wil nog geloven dat de onderhandelaars ondanks al hun gekl*t er nog op vooruitgaan? Tegelijkertijd verliest de kandidaat premier meer dan 6% aan voorkeurstemmen. Dat spreekt zich volledig tegen. Het is een schande hoe men tegenwoordig de mensen als domme idioten wil behandelen en hen voorliegt zoals men in de middeleeuwen deed.
Gisteren ging ik een meergranenbrood kopen. Net geen 2. Dat is 80Fr. Ik ging daarna tanken. Net geen 70. Bijna 3000Fr. Ik kan me niet ontdoen van het idee dat als we al een regering hadden dit niet zo zou zijn. De "vorige" paarse regering heeft meermaals ingegrepen om de prijzen acceptabel te houden. Goed bestuur. Als we naar de toekomst kijken gaat het er financieel niet op beteren, tenzij we een sterke regering krijgen. Ik las dat het budgettair verlies voor 2008 zal oplopen tot 3,6 miljard euro. Daarbij wil de rooms-blauwe toekomstige (?) regering 2 miljard euro belastingvermindering en een verhoging van de sociale uitkering. Uiteraard ben ik daar niet tegen en juich ik dat zelfs toe, maar men mag als men een regering wil vormen geen utopische gedachten nastreven. Er moet dringend een volwaardige regering komen die zich met deze problemen kan bezighouden. Daarbovenop is het een feit dat nog een aantal levensnoodzakelijke dingen fors duurder worden, wat twee maal tot een inflatie zal resulteren. Er staan belangrijke dingen te gebeuren die tot een ramp zullen leiden in de portefeuile van de gewone man. Dat terwijl de regeringsonderhandelaars maar blijven aanmodderen. Het wordt dan ook hoog tijd op te roepen tot het gebruik van het gezond verstand. Er zijn 4 partijen aan de onderhandelingstafel, dan is het logisch dat elke partij 1/4 van zijn programma kan realiseren. Met een beetje geluk heeft een andere partij nog een gelijklopend punt en kan het realiseerbare percentage zelfs iets meer worden. Het is toch ondenkbaar dat één partij zij hele kiesprogramma kan opdringen of dat één gewest zijn wil zal dicteren aan het andere? Vlaanderen kan dat niet aan Wallonië, door een splitsing te eisen zonder tegemoetkomingen, maar Wallonië kan dat evenmin aan Vlaanderen door een splitsing te eisen met een uitbreiding van de Franstalige gemeenschap. Ik snap niet dat bepaalde kleine partijen hun wil kunnen opleggen aan de grotere partijen. Zijn zij echt zo onmisbaar om een meerderheid te bekomen? Ik pleit dan ook voor een nationale kieskring die de senatoren bepaalt. Die senaat kan zich dan buigen over de federale aangelegenheden zoals BHV en die moet dit dan voorleggen aan het parlement. Niet de regering, wel het parlement moet beslissend zijn. Hoogste tijd dus dat de heren en dame onderhandelaars zich echt over de socio-economische aangelegenheden buigen of we gaan een regelrechte economisch disaster tegemoet.
De nieuwe regering wil nietde kerncentrales langer openhouden. Foute keuze! Een typisch voorbeeld van kortetermijndenken. Het mag dan zo zijn dat deze vorm van energie verwerken goedkoop is en nú niet vervuilt, maar het hypothekeert onze toekomst en die van onze (klein)kinderen. Dit allemaal ten dienste van de energiesector en niet zozeer van de gewone burger. Het is trouwens een schande dat een energiebedrijf, dat grote winsten maakt, het vertikt om te investeren in ernstige acties voor en studies naar nieuwe energievormen. Ondertussen is het weer de kleine man die de inspanningen levert. De verkoop van zonnepanelen aan individuelen en KMO's is het voorbije jaar volgens de Vlaamse Energieregulator (VREG) verdrievoudigd. Ook naar kleine windmolens groeit de vraag, maar daar wringt een serieus schoentje. Elke gemeente is afzonderlijk belast met de goedkeuring voor de plaatsing van een kleine windmolen voor privé-doeleinden. Blijkbaar durven de gemeentes het echter niet goed te keuren, want in heel Vlaanderen staan er officieel welgeteld nul. De gemeentes baseren zich momenteel nog steeds op een rondzendbrief van de Vlaamse overheid over grote windmolens. Toch zijn een aantal gemeenten op zoek naar een manier om die molens te integreren in het stadszicht. Waar staat Halle in dit opzicht? Het is uiteraard niet eenvoudig in een dichtbebouwd Vlaanderen windmolens te plaatsen zonder dat die hinder veroorzaken, maar in Halle,aan de grens van het Pajottenland, moet dat zeker mogelijk zijn. De meerwaarde die windmolens bijbrengen aan de algehele levensstandaard mag niet geminimaliseerd worden en moet zelfs optimaal benut worden. Ik ga ijveren dat dit punt aangehaald wordt en verder wordt onderzocht. Halle moet niet weer achterophinken, laat ons voor een keer pioniers zijn.
Dat de N-VA niet de partij is die zij claimt te zijn, wisten we al. Hun ware aard komt naar boven. Zondag uitte de burgemeester van Antwerpen, Patrick Janssens (sp.a), in naam van het stadsbestuur zijn excuses voor de actieve deelname van de gemeente- en de politiediensten aan de jodenvervolging tijdens de tweede wereldoorlog. Het is een verwerking van het verleden dat eindelijk geregeld werd. Veel te laat, maar beter laat dan nooit. Het was trouwens een geste die door de Joodse gemeenschap best gesmaakt kon worden. Bart De Wever reageerde daarop als een volleerd rechtsdenkende hypernationalist. Hij uitte kritiek op de excuses van de stad. Hij noemde ze "gratuit" en koppelde er het VB aan. Samen met zijn halsstarrigheid tijdens de onderhandelingen voor een federale regering, doet hij daarmee de Vlaamse zaak geen goed. Uiteraard is hij ondertussen al teruggekrabbeld en blijft hij niet staan voor zijn ideeën en overtuigingen. Draaien met de wind, noemen ze dat. Blijkbaar kreeg hij teveel kritiek van te veel mensen. Het werkelijke probleem is, volgens mij, een niet-verwerking van het Vlaams-nationalistisch verleden. De verklaringen van De Wever waren niet minder dan grof en beledigend. Hij wil niet toegeven dat er fouten zijn gebeurd en probeert de schuld op anderen hun schouders te laten rusten. Voel ik wat antisemitisme? Ondertussen heeft hij zijn uitspraken al genuanceerd en probeert hij er een historische context aan te koppelen. Het lijkt wel dat hij een afleidingsmanoeuver zocht voor de komende communautaire buiklanding die hij gaat maken.
De regering is nog steeds niet gevormd, maar je voelt nu al duidelijk de kilte die zich over onze samenleving zal uitstrekken als deze regering erin zou slagen zich toch te vormen. We zullen in de toekomst onze kinderen in de bak steken. Onze maatschappij zal niet meer voor haar ouderen zorgen, de last zal terug bij de kinderen van die ouders vallen, terwijl het dagelijkse leven steeds maar duurder wordt voor die mensen. We zullen goedkopere arbeidskrachten uit het buitenland mogen invoeren en onze eigen mensen in de kou laten staan. Dat onder leiding van een partij die nochtans respect propageerde, dat zo sociaal is en gesteund wordt door het ACW. Ergens is er wel een klein sprankeltje hoop voor alle sociaaldenkende mensen. Al deze besprekingen zullen een maat voor niets zijn geweest eens de communautaire besprekingen starten. Of zou het onmogelijke kunnen gebeuren en zou Leterme iedereen op eenzelfde lijn krijgen? Ik geloof het niet. Vooralsnog geeft het hinderlijke CDH geen gehoor aan zijn orders, om maar te zwijgen van het FDF. Zelfs NV-A is niet bereid in de pas te lopen. Daarom dat er maar een paar deelakkoorden werden gerealiseerd. Allemaal dossiers waarbij de oranje-blauwe partijen zich elkaar snel vonden in het (centrum-)rechtse spectrum. Maar zoals gezegd, het maakt geen ene moer uit want al die akkoorden zijn waardeloos indien er geen communautaire doorbraak komt. Noch de media, noch de sp.a en de andere oppositiepartijen zijn de onhaalbare beloftes van CD&V/N-VA vergeten -of moeten we tegenwoordig N-VA/CD&V zeggen?-. Ze mogen nu nog 1000 keer herhalen dat nu de PS geen deel meer uitmaakt van de meerderheid alles mogelijk is, wij zullen hùn verkiezingsbeloftes niet vergeten. "Zonder de socialisten kun je eindelijk ernstige dingen doen op het vlak van justitie en economie", orakelde De Wever laatst nog in 'De zevende dag'. Maar van concrete realisaties zien we nog niet veel. Van Rompuy had zonder twijfel een nota klaar voor de koning waarin stond dat het gedaan was met de regeringsvorming van oranje-blauw; maar onder druk van Somers en Van Deurze is Leterme toch het drijfzand ingestapt. Brussel-Halle-Vilvoorde zal morgen nog niet gesplitst zijn, laat staan dat er een heuse communautaire omwenteling komt. Dat je ervoor bent of niet doet er niet toe, feit is wel dat zij het beloofden. In het belang van het land, dat klinkt contradictorisch, wil De Wever wel 'een lepeltje suiker aanbieden'. Niet dat hij de uitbreiding van Brussel ziet zitten, maar hier en daar een kleine toegeving mag wel. Een gefaseerde staatshervorming mag ook wel, in tegenstelling tot het beloofde 'onverwijld'. "Zolang er tegen 2009 maar een vis in de pan ligt." De Wever is blijkbaar van plan zijn pens goed vol te eten mocht hij kunnen toetreden tot de regering. Ik heb zo het gevoel dat de oppositie en vooral de sp.a heel wat werk zal hebben de komende tijd. Wij socialisten mogen en zullen niet dulden dat de zwakke onder ons, en dat kan eenieder van ons zijn als we ziek, werkloos of gewoon oud worden, de dupe zal worden van een rechtse regering die alleen het eigenbelang en het belang van het kapitaal en de angst wil dienen.
Vandaag had de sp.a zijn administratief congres. Het eerste congres sinds de vorige verkiezingen. Hét item was uiteraard de aanstelling van de nieuwe voorzitter. Voorzitster moet ik eigenlijk zeggen, want Caroline Gennez is de eerste vrouwelijke voorzitter van de partij. Een dikke proficiat daarvoor. Maar ook proficiat aan Erik De Bruyn die ruim 33% behaalde. Daarmee is de boodschap duidelijk gemaakt. Een aantal mensen binnen onze partij wil dat er wat meer linkser wordt gedacht, gewerkt en gestreden. Ze hebben waarschijnlijk gelijk, maar we moeten dit nu ook niet vooropstellen als reden om niet meer verder te vernieuwen en te verruimen en onze boodschap terug te brengen voor uitsluitend een select groepje. Wij zijn tenslote nog steeds de enige partij met een wil tot solidariteit. Een ander aantal mensen heeft ontegensprekelijk ook duidelijk willen maken dat er wat meer democratie binnen de partij mag komen. De manier waarop Caroline Gennez de dag na de verkiezingen naar voren werd geschoven werd door velen niet geslikt. Het gevoel op het congres dat overwoog is dat die boodschappen duidelijk begrepen zijn en dat men er rekening mee zal houden. Een vrouwelijke voorzitter is volgens mij een hele grote stap in de goede richting. Dit is alvast één links signaal. De eensgezindheid en de strijdvaardigheid zijn weer helemaal terug. Nog maar zelden heb ik trouwens zo een samenhorigheid gevoeld. Ondanks de verdeeldheid bij de voorbereidingen van de voorzittersverkiezingen. De rangen worden gesloten en ik mag het beste hopen voor de toekomst. Caroline welkom en doe het goed meid!
Deze week was het de week tegen armoede. Woensdag hingen een heleboel mensen symbolisch een geknoopt laken aan hun gevel. Hoewel het uiteraard de armoede niet oplost is dit toch het symbool van de solidariteit met de minderbedeelden. Heel wat sp.a'ers hingen zo een laken omdat zij effectief iets aan de armoede willen doen. Lees het (lokaal) partijprogramma er maar op na. 1 Belg op 7 leeft in armoede. 1 op 7!!! Bij deze wordt er dan nog gezwegen over de mensen die maar net de eindjes aan elkaar kunnen knopen. In de wereld lijden 854 000 000 mensen iedere dag honger. Echt honger. 300 000 000 daarvan zijn kinderen! Uitgerekend deze week zagen we dan de VB-kopstukken 250 kilo suiker verspillen op de stoep bij N-VA. Zelfs als dit ludiek bedoeld is, is het erover. Dit is pas een verkeerd signaal geven. Met ontsteltenis, wars van elke politieke of ideologische overtuigdheid, zag ik de foto in de krant. Het zou beter gekund hebben. Het lepeltje suiker hadden ze N-VA kunnen schenken en daarbovenop een paar bonnen van de Delhaize om zo de voedselpaketteninzameling van die winkelketen te ondersteunen en de armeren oner ons te helpen. Maar 250 kilo suiker verspillen? Ik dacht dat ook zij vertegenwoordigers van het volk waren. Hoe zou jij je voelen als je vertegenwoordigers veel voedsel op straat gooien terwijl jij moet kabben om ook maar iet sop je bord te krijgen? Dit was een beschamend stukje politiek.
Het leven is er niet goedkoper op geworden, integendeel. Onlangs stond in de krant dat het leven een derde duurder geworden is.Uiteraard werd dit meteen gecounterd met wanargumentaties.De meesten onder ons zullen wel moeten toegeven dat onze lonen ietwat gestegen zijn, maar het leven is niet blijven stagneren. Alles wordt tegenwoordig fors duurder: koffie, drank, brood, granen, olie, elektriciteit, aardgas.Ik stel me de vraag of dit zo nog lang kan doorgaan. Komt er al eens een loonsverhoging, dan gaat het meestal om een procent of 2, daar hebben alleen de hoge inkomens baat bij. Is het toeval dat er plots een heleboel prijsstijgingen zijn, nu we geen echte regering hebben en we het al 130 dagen moeten doen met een interimregering die niet alles mag verwerken?-Met dank aan de regeringsformateur en onderhandelaarsZe zouden zich beter met ons welzijn bezig houden in plaats van met hun eigenbelang en ego- Voor de zomer kon de paarse regering nog een forse prijsstijging van de gas- en elektriciteitsleverancier tegenhouden.Ondertussen is dat verhaal alweer achterhaald. Nu er nog geen regering is was het moment blijkbaar ook ideaal voor een forse prijsstijging van de netwerkbeheerders.Een schande!Op de koop toe pleiten ze geen schuld.De aangekondigde forse stijgingen van de gas- en elektriciteitsprijzen zijn paradoxaal genoeg grotendeels het gevolg van de invoering van overheidsmaatregelen om de energiefactuur voor iedereen betaalbaar te maken. Dat zegt Eandis, het distributienetbedrijf waarmee 80 procent van de netbeheerders samenwerkt. Zo stond het toch te lezen in De Morgen. Het is juist dat de Vlaamse overheid de netbeheerders de voorbije jaren steeds meer taken van openbare dienstverlening oplegde. De vermogensbegrenzer van 6 ampère werd verhoogd naar 10 ampère en er was ook de invoering van het nachttarief in het weekend, het plaatsen van de budgetmeters en de verplichting om klanten die door hun commerciële energieleverancier buitengegooid zijn op te nemen. Daardoor is er in Vlaanderen een goed sociaal vangnet uitgebouwd en dat is uiteraard sterk toe te juichen. Nu beweert o.a. Eandis dat dit de netbeheerders heel wat extra kosten oplevert. Het enige dat echter voor hogere facturen zorgt is de mislukte liberalisering die nodeloos heel het systeem heeft opgesplitst en waarbij er maar één doel is; zoveel mogelijk winst maken. Er zijn nochtans een paar oplossingen om de energiefacturen naar beneden te helpen. Zo kan de overheid iedereen (particulieren, overheidsgebouwen, bedrijven, zwembaden,...) verplichten zonnepanelen te plaatsen (met een minimum van 4) waarna die vervolgens gespreid over 5 à 10 jaar afschrijfbaar zijn van de belastingen (beetje vergelijkbare voorwaarden als met een lening op een huis). De helft van het energieprobleem is dan ook meteen opgelost en enkel Electrabel, dat met de huidige situatie enorme winsten boekt, zou er niet gelukkig mee zijn. Tot slot nog even dit, als bewijs van de absurde argumentatie voor de prijsverhogingen. Eén van de redenen die worden aangehaald is de investeringen. Consequent is men daar niet in en men gebruikt deze argumentatie uiteraard alleen maar om zich goed te praten, want toen de huidige investeringen waren afgeschreven werd er geen prijsvermindering ingevoerd. De investeringen zijn er uiteraard om meer klanten te winnen, maar die verhalen op de verbruiker is ongehoord. Indien een warenhuis besluit te investeren worden de artikels toch ook niet duurder? Misschien klinkt het oubollig, maar waarom de basisnoodzaken zoals electriciteit, drinkwater en gasniet in handen van de overheid teruggeven in plaats van in handen van bijna-monopolies zoals Electrabel en consoorten?
De oranje-blauwe regeringsonderhandelaars hebben eindelijk hun eerste akkoord binnen. Ze willen bedrijven toelaten om nieuwe migranten naar ons land te halen om de arbeidstekorten op te vangen. Ze zijn nochtans niet te vinden voor immigratie. Mensen die in nood verkeren zijn niet welkom, maar mensen die iets kunnen verdienen bij ons en waaraan wij iets kunnen verdienen (lees gebruiken?) wel. Hou daarbij nog rekening dat we nog steeds met heel wat werklozen zitten. Blijkbaar wil men de bedrijven de kans geven om goedkope werkkrachten naar hier te halen, in plaats van onze eigen, maar duurdere, werkwilligen aan het werk te helpen. Investeren in die mensen en hen de nodige opleiding bezorgen zou heel wat beter zijn voor onze samenleving en de toekomst. Het gaat niet om eigen volk eerst. De eigen mensen profiteren van o.a. onze gezondheidszorg. Het is dan toch niet meer dan normaal die mensen zoveel mogelijk te activeren zodat ook zij opitmaal kunnen investeren in die en andere zorgen. De huidige werklozen moeten eerst aan een baan worden geholpen, pas als men daar niet in slaagt kan men mensen in het buitenland gaan halen.
Oproep van sp.a-boycot Total krijgt geen begrip van vakorganisaties
sp.a en Groen! roepen op niet meer te tanken bij Total. Ook links Nederlands deed deze oproep. Total heeft belangrijke investeringen lopen in het land. De olie-inkomsten zijn voor de militaire junta een belangrijke financieringsbron.
Deze actie moet de petroleummaatschappij ertoe aanzetten zich terug te trekken uit Myanmar, het voormalige Birma.In het verleden resulteerden soortgelijke acties bij o.a. Shell reeds tot de gewenste resultaten. De Unie van Zelfstandige Ondernemers (Unizo) en de beroepsorganisatie van zelfstandige brandstofverdelers (Brafco) zijn uiteraard gekant tegen dergelijke acties en proberen nu een fout schuldgevoel op te wekken bij de consument. Beide ondernemersorganisaties schrijven vandaag dat ze solidair zijn met het onderdrukte volk van Myanmar, maar ze beweren dat de oproep van de politieke partijen de verkeerde mensen treft.
"Oproepen om niet te tanken bij tankstations van Total of geen producten van dit bedrijf te kopen, komt neer op een boycot van onder meer de zelfstandige dealers en hun medewerkers bij ons", zo luidt het. "Het is naast de kwestie en ondoeltreffend. De onderdrukte bevolking van het betrokken land wordt niet vooruitgeholpen. Intussen worden de betrokken ondernemers en hun klanten bij ons geschaad en ten onrechte een schuldgevoel aangepraat." (De Morgen 1/10/2007) Het is duidelijk dat dit een valse argumentering is en dat ze het grote Totalimperium proberen te vrijwaren van enig verlies.
Total laat trouwens geen enkele wil blijken om de mensonterende voorvallen in Myanmar aan te klagen, laat staan er iets aan te doen.
De laatste dagen word ik aangeklampt met de vraag wat er toch aan de hand is binnen de sp.a.
Waarom wordt er ruzie gemaakt en hoe het nu zit met de crisis?
Dat is volgens mij een volledig verkeerde perceptie.
Er is geen ruzie, laat staan een crisis.Er zijn voorzittersverkiezingen met meer dan 1 kandidaat en die kandidaten voeren campagne.Dit gebeurt op dezelfde manier als wanneer er campagne wordt gevoerd voor een federale, regionale of gemeentelijke verkiezingen.Alleen gebeurt het nu binnen 1 partij en niet tussen verschillende partijen waar het duidelijker is wat het respectievelijke gedachtegoed is.
De man in de straat is het blijkbaar niet meer gewoon dat er op een democratische manier interne verkiezingen worden gehouden.De politieke pers blaast dit graag op, want er is weinig belangrijk nieuws te vertellen op het front van de regeringsformatie.Daar gebeurt niets, binnen de sp.a gebeurt daarentegen des te meer.
Door een campagne met 2 kandidaten is er een debat ontstaan. Een debat dat niet alleen handelt over hoe goed de kandidaten wel zijn, maar ook over hoe het nu verder moet met de sp.a na de electorale nederlaag van 10 juni ll.Kan het nog democratischer?
Door dat debat past de sp.a zich als het ware op een natuurlijke wijze aan aan de huidige vraag en nood.
De sp.a moet op sommige vlakken wat vernieuwen.Doordat er nu weer meer debat aan de basis is wordt een belangrijk onderdeel van die vernieuwing reeds in de praktijk toegepast.Het besef dat men moet luisteren naar de militanten is, denk ik, op alle vlakken aangewakkerd.Kortom er is nu (nog) meer democratie in de partij en in de pers wordt dit heen en weer argumenteren verkeerdelijk omschreven als ruzie. Hier gebeurt dus eigenlijk iets heel goed.
Beide voorzitterskandidaten hebben deze boodschap heel goed begrepen en zullen zeker in die richting werken, want de lokale partijen, zeg maar de basis, willen een leiding die luistert en democratisch beslist, geen bewind dat zich autoritair opstelt.
Degenen die Erik De Bruyn nomineerden zijn daar zeer uitdrukkelijk in, maar ook degenen die zich achter Caroline Gennez schaarden. Sommige van die laatsten hebben ook niet geaarzeld om dit duidelijk te stellen en hebben een paar voorwaarden verbonden aan hun voordracht, denk maar aan Halle of Sint-Niklaas. Het is dan ook een hele geruststelling te ondervinden dat beide voorzitterskandidaten gaan voor: meer betrokkenheid van de basis, het aanspreken van de middengroepen vanuit onze solidariteitsvisie, het bespreekbaar maken van samenlevingsthemas (communautaire, multiculturele, veiligheid ), rechtvaardige belastingen, het herbekijken van de eindeloopbaansproblemen, de instandhouding en de verbetering van de gezondheidszorg
Wees dus niet ongerust, wat er nu gebeurt binnen de sp.a is een puur democratisch gebeuren en het zou overal wat meer mogen gebeuren.
Op het partijbestuur van onze afdeling in Halle hebben we beslist om de kandidatuur van Caroline Gennez voor het nationaal voorzitterschap van de sp.a te steunen.
We hebben even gedebateerd waarbij we de intentieverklaringen van Gennez en Erik De Bruyn onder de loep namen en inhoudelijk evalueerden. We moesten toegeven dat we ons beter konden vinden in de vooropstellingen van Caroline. Ook de appreciatie voor het parlementaire werk en de jarenlange inzet van haar running mate Dirk Van der Maelen kwamen aan bod en konden ons sterk bekoren. Over de runningmate van Erik De Bruyn wisten we niets tot heel weinig. Ik denk dat het een foutje is van Erik daar niet wat meer aandacht aan te besteden. We kozen dus voor Genez. Op de vergadering waartoe we tot deze beslissing kwamen vroegen we wel aan onze voorzitter Danny Leemans te benadrukken dat ook wij, de Halse socialisten, niet erg gelukkig waren met de wijze waarop Gennez door de nationale partijtop naar voor werd geschoven. De partijtop moet in de toekomst meer rekening houden met wat leeft binnen de afdelingen en onder de leden. We hopen in alle geval dat na de verkiezingen de rangen terug worden gesloten en dat wie ook voorzitter wordt het een voorzitter van alle socialisten wordt.
Het is vandaag al 100 dagen geleden dat het federale verkiezingen waren. We hebben nog steeds geen nieuwe regering. Sommigen durven zeggen dat het zo goed is omdat men liever een goed onderhandeld regeringsakkoord heeft, waar men lang over doet; dan een slecht akkoord dat snel in mekaar werd gestoken. Het probleem is echter dat om een goed regeerakkoord te bereiken men ook moet onderhandelen. Dat gebeurt momenteel niet. Hoe kan je tot een vergelijk komen als je niet met elkaar spreekt? Pas op! Ik zeg niet dat er een iemand, of een groep, water in de wijn moet doen, maar wel dat er moet over gesproken worden. Ik verwacht uiteindelijk dat iedereen een beetje van zijn eigen wil kan verwezelijken, want dat is de essentie van tot een akkoord komen, wanneer de belangen zover uit elkaar liggen. De enige belangen die momenteel tellen lijken mij de eigenbelangen. Ik heb het gevoel dat de onderhandelaars meer bezig zijn met het veilig stellen van hun eigen ambt dan met het algemeen belang. "Men valt over de communotaire eisen". Dit terwijl hét symbooldossier, B-H-V niet eens de onderhandelingstafel is gepasseerd. Nochtans heeft men "maar 5 minuten politieke moed nodig om dit te verwezelijken" (dixit CD&V-NV-A). We kunnen dus tot drie besluiten komen. Aan u om te kiezen dewelke de juiste is. Ofwel zijn de huidige onderhandelaars politiek niet slim genoeg om dit probleem op te lossen. Ofwel zijn ze niet moedig genoeg. Ofwel moeten ze onderkennen dat het dossier toch niet zo eenvoudig is en dat houdt dus in dat men de politieke situatie niet goed kan inschatten. Tot mijn spijt verliezen ze dus elke keer.
Wat me nog het meest ergert is dat sommige van de onderhandelaars, zoals Reynders of Vandergucht, tegelijkertijd nog minister zijn in de vorige regering die nog steeds in functie is, en dus de lopende zaken moet beheren. Hoe kan men al zijn aandacht richten op blijkbaar een uiterst ingewikkelde materie terwijl men nog andere, even belangrijke, zaken moet behartigen? Maar ja... Blijkbaar speelt dit voor de gemiddelde Vlaming geen rol, want de onderhandelaars krijgen volgens sommige kranten, de volle steun. Bart De Wever (Let op voor die man en al zijn sympathisanten) krijgt zelfs alle lof toegeworpen en wordt als beste onderhandelaar beschouwd. Bij mijn weten is onderhandelen samen naar een compromis zoeken, niet op alles neen zeggen -ik weet het, dat kan ook over andere onderhandelaars gezegd worden, maar zij worden dan ook niet bejubeld- en alleen zijn eigen wil willen uitvoeren. Mocht meneer De Wever er dan nog in kunnen slagen om tijdens deze compromisgesprekken zoveel mogelijk voor Vlaanderen in de wacht te kunnen slepen, dan pas zou men hem kunnen loven als een fantastisch onderhandelaar. Momenteel echter zorgt hij ervoor dat Wallonië niets krijgt, want zijn recht is, maar zorgt hij er eveneens voor dat Vlaanderen in de kou blijft staan.
Ik hoop echt dat niet hij, maar de mensen van Open VLD en CD&V de gesprekken terug op het goede spoor kunnen brengen, want de politiek moet zegevieren en we moeten er allemaal beter van worden.
Een van de denkpistes om de communautiare impasse te doorbreken is dat de Franstaligen in de rand rond Brussel inschrijvingsrecht zouden krijgen in Brussel. M.a.w. dat ze zouden mogen gaan stemmen in Brussel op waarschijnlijk Franstalige kandidaten. Alleen al eraan denken is genoeg om een aantal Vlaamse politici te laten steigeren. Ik ben daar niet tegen. Ik ben voor het inschrijvingsrecht als compensatie voor de Franstaligen. Zich verplaatsen naar Brussel en de administratieve rompslomp die het teweeg brengt, dat is goed voor één keer. En dan nog. Alleen de overtuigden zullen dat doen. Bij een volgende verkiezing zullen er al minder zijn en elke verkiezing zal dat verder verminderen. Na een paar verkiezingen is het ermee gedaan. Ergens zullen de toponderhandelaars toch met een toegeving over de brug zullen moeten komen.
bertrand.demiddeleer@vooruit.org *12 juni 1971 *Halle *Papa van Sheldon *Gemeente- en OCMW-raadslid Halle *Provincieraadslid Vlaams-Brabant *Lid provinciaal bestuur Vooruit *Lid commissie Ruimte Vlaams-Brabant * Lid Vlabinvest *Lid Party of European Socialists (PES) *Lid dagelijks bestuur HVV-Halle *Lid algemene raad van de socialistische mutualiteiten Vlaams-Brabant *Afdelingscoach Vooruit *Houdt van het leven in het algemeen; van zijn gezin, carnaval Halle, DJ'en, Halle, tennis, mooie dingen en het leven.
agenda
Activiteiten van Vooruit en aanverwante organisaties
Je wil de nieuwsbrief ontvangen in je mailbox?
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Word lid!
Omdat socialisten nodig zijn voor uw gezondheidszorg, uw pensioen, uw koopkracht, voor onze jongeren en nog zoveel meer. Steun ons en word lid. Surf naar: https://www.vooruit.org/registreer
De nieuwe regering wil nietde kerncentrales langer openhouden. Foute keuze!
Vandaag had de sp.a zijn administratief congres.
