01-01-2015 om 00:00 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

2014 loopt op zijn einde.  2015 wordt een moeilijk  jaar.  De rechtse regeringen van Bart De Wever melken de werknemers,  zelfstandigen  en kleine KMO’s uit. 

Er moeten inderdaad inspanningen gedaan worden om onze welvaart in de toekomst te garanderen, dat was in de vorige regering ook al zo. Maar alleen moeten die inspanningen op een faire manier verdeeld worden. Nu is dat niet het geval.

Alles komt terecht op de kap van de gezinnen. De inspanningen die deze factuurregeringen van “iedereen” vragen is verengd tot één categorie.  Er zijn andere manieren en andere keuzes mogelijk om onze samenleving op een duurzame manier te laten groeien, met een uitgestoken hand voor zij die het moeilijk hebben. In plaats van die hand nu terug te trekken in alle domeinen die een samenleving hécht maken.

Bovendien worden gezinnen dubbel bedrogen: als men meer wil vragen van hen, moet ze ook een perspectief krijgen, het perspectief dat op termijn hun inkomen zal groeien. Dat is een project dat we nergens in de regeerakkoorden terugzien. Bovendien wordt met die inspanningen slecht omgesprongen: in plaats generieke maatregelen te nemen, moet je precies lasten verlagen voor jongeren, laaggeschoolden en ouderen. Dat levert veel meer jobs op. Met andere woorden: er is geen sprake van échte structurele hervormingen.

Hopelijk kunnen nog een aantal, en liefst een hele boel, voorziene maatregelen nog aangepast worden, zodat iedereen bijdraagt en geniet aan en van ons systeem.

10-12-2014 om 22:29 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

Ik was een van de 120 000 mensen die mee betoogd heeft in de straten van Brussel.  Vreedzaam en zonder geweld.  Hoewel ik dit niet de beste manier van doen vind ben ik, voor de eerste keer in mijn leven, mee opgestapt.  Omdat ik vind dat mensen voor hun mening moeten kunnen uitkomen.  Wat die amokmakers deden kan voor mij echter totaal niet en ik kan dit dan ook op geen enkele manier goedkeuren, laat staan goedpraten.  Men blijft van andermans eigendom af.  Punt, uit, aan de lijn.

Ik heb wel respect voor betogers, maar ik vind ook dat betogers evenveel recht moeten hebben voor de mensen die niet betogen en later dit jaar voor hen die niet willen staken.  Ook hier geldt dat ieders mening van tel is en voor ieders mening moet men respect hebben.  Dit belet geenszins dat men van mening kan verschillen en dat er een debat mag over gevoerd worden.  Zelfs debatten op het hard van de snee.  Maar codewoord blijft respect. 

Ik vrees wel voor mijn toekomst en die van mijn nazaten.  Ik sta achter de eisen van de vakbonden om het regeerakkoord weg te staken. In tegenstelling tot het VBO en VOKA, weet ik namelijk wel dat stakingen in het verleden sociale vooruitgang brachten.

Ik wens bij deze dan ook een aantal grootverdieners aan te klagen die hun geld weigeren te investeren in de economie.  Ik heb het dan duidelijk niet over de kleinere KMO’s of andere grote bedrijven die dat wel doen.  Bij die laatsten reken ik dan die bedrijven die hun geld in de economie pompen, met soms wel enig risico.  Ik denk aan Studio 100 of  Music Hall of andere bedrijven die in cultuur durven investeren.  Toch een bedrijfstak met steeds weer enig risico.  Ik denk ook niet aan een groep zoals Colruyt die steeds weer innovatief te werk gaat en die zelfs bereid was, uit eigen vrije wil, om leveranciers uit lage-loonlanden die het niet al te nauw namen met de arbeidsvoorwaarden te schrappen als leverancier.  Neen, ik heb het over de bedrijven die onlangs in een analyse van Trends werden gepubliceerd waarbij bleek dat een aantal  “op een berg cashreserves zitten van 240 miljard euro. Het aanhouden van cashreserves betekent dat de bedrijven het geld bijhouden en dus tot nu toe weigerden te investeren in de economie. Reden? Ze zien niet waar die massa geld lucratief genoeg ingezet kan worden’. Lucratief vanuit hun standpunt uiteraard. In plaats van het geld op productieve wijze te investeren in onze economie, in ons onderwijs, in innovatie, sociale welvaart, milieu, enz.... houdt men het liever aan in cash.

Ondertussen blijft die staking van het kapitaal niet zonder gevolgen. Die onwil zorgt voor terugvallende koopkracht, hoge werkloosheid, een gebrek aan innovatie... met andere woorden een totale sociale stilstand. Is er niemand die dit stakingsrecht van het grootkapitaal in twijfel trekt?  

Men roept voor een aantal (tegen)maatregelen tegen de stakende werknemers.  Waarom doet men niet hetzelfde met het kapitaal dat niet investeert?  Zorg ervoor dat het kapitaal productief is, activeer het desnoods door het te confisqueren! Verplicht het gemeenschapsdienst te doen in de publieke dienstverlening, in het onderwijs en sociale welvaart, onder de vorm van openbare investeringen...  Een minimum dienstverlening zoals zij het zelf noemen.  In naam van de gemeenschap; de bevolking zal er wel bij varen!'

(Met dank aan Jonas Van Vossele, geassocieerd onderzoeker Politieke Wetenschappen aan de UGent.)

07-11-2014 om 00:00 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

Is jouw euro al gevallen?

Begrijp jij waarom de vakbonden in november en december een heleboel acties plannen?

Is jouw euro nog niet gevallen?  Sta dan hier even bij stil.

*Een indexsprong van 2 % waardoor je de rest van je loopbaan veel geld verliest.

*Het plan om aan onze loonbarema’s te prutsen.

* Een blokkering van de lonen, waarschijnlijk tot de volgende regering.

* Meer accijnzen en BTW

* Wettelijk pensioen pas op 67 ipv 65..

* Minder mogelijkheden rond brugpensioen.

* Minder kansen om werk en privé-leven op elkaar af te stemmen.

* We  zullen allemaal  meer geld moeten uitgeven voor onderwijs, kinderopvang en openbaar vervoer.

* Veel minder inspanningen om de grote fiscale fraude aan te pakken.

* Een hoop geld dat wordt weggehaald bij de sociale zekerheid.

* We zullen meer moeten betalen voor de sociale zekerheid.

Een waslijst aan maatregelen en ingrepen die de gewone bevolking zwaar zal treffen.  En die bepaalde inkomensgroepen en grote vermogens zo goed als volledig buiten schot laten.

Oh, je hebt een goed loon?

Jullie verdienen met z’n tweetjes thuis?

“Het zal wel niet zo erg zijn voor ons.”

Toch zal ook jij het duidelijk voelen.

En denk even aan je kinderen, vrienden, kennissen, buren… die er wellicht niet zo goed voorzitten.

Wat de federale en Vlaamse regering ons voorschotelen is totaal onevenwichtig.  En dusn ook onverteerbaar.  Zo’n beleid is niet rechtvaardig, billijk of sociaal te noemen.

Doe mee aan de vakbondsacties in november en december!

Ben je nog geen lid van de vakbond?  Sluit je aan!  Samen sterk, nu meer dan ooit!

Lees meer over alle maatregelen op www.watktijgjijopjebord.be

28-10-2014 om 00:00 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

13-09-2014 om 00:00 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

10-09-2014 om 00:00 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

29-08-2014 om 00:00 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

28-06-2014 om 00:00 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

Ik juich dit initiatief sterk toe.

Toch willen we het college ook vragen waakzaam te zijn op de kwaliteit van de goederen en vooral op de productie ervan.   Het volstaat niet om in te tekenen in een groepsaankoop louter en alleen om de prijs te drukken.  We moeten ook toezien dat de duurzaamheid zowel van de grondstoffen, het product  en de productie gegarandeerd wordt.

Als we als kleine overheid wat druk kunnen leggen op de producenten, dan zullen wij de komende jaren en de generaties na ons er wel bij varen.  Zo zorgen we op lokaal vlak er mee voor dat onze wereld er wat beter op wordt.

Ik juich dit initiatief dus toe, want sp.a heeft  in het verleden reeds bewezen dat groepsaankopen de prijzen sterk naar beneden halen.  Niet alleen voor degenen die zich inschrijven voor de groepsaankoop, wat het directe doel is, maar ook voor alle anderen, want op lange termijn speelt de georkestreerde prijzenslag zo’n grote rol dat de algehele prijs naar beneden gaat. 

De kans om euro’s te besparen zonder dit ten laste te doen van het personeel of de burger moet ten volle benut worden. Dat gebeurt dan ook wanneer deze princiepsovereenkomst wordt uitgevoerd.

26-05-2014 om 00:00 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

Onze regio, en niet alleen onze regio trouwens, verouderd zienderogen.  Nochtans zijn de senioren van vandaag niet meer wat de senioren van de jaren 1970 waren.

Onze senioren worden kloeker, levendiger, blijven langer zelfstandig, maar vooral ze worden ouder.

Daarom is het goed dat in de sociale woonverhuur extra aandacht wordt besteedt aan de senioren.  Zij hebben met hun pensioentje meestal niet meer de mogelijkheid een groot huis met ruime tuin te huren. En dat hoeft voor de meesten ook niet.  Wij zijn dan ook blij dat de Vlaamse Wooncode stipuleert dat we iets kunnen doen voor deze doelgroep.

23-05-2014 om 00:00 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

Het is belangrijk dat we als lokale overheid mee waken over het milieu.

De EU-normen zijn een sta in de goede richting.  Ze werden weliswaar opgesteld als norm voor alle EU-landen maar ze zijn dus eigenlijk een beetje een gemiddelde.

We zijn ervan overtuigd dat de normen nog wat strenger mogen en kunnen zijn en dat we lokaal nog wat verder mogen gaan.

Het gaat hier uiteindelijk om onze wereld, maar evengoed over onze gezondheid. De impact van zo’n plan kan dus enorm zijn. Want een beter milieu en een betere gezondheid impliceert minder kosten voor de overheid én de burger.  Minder kosten voor onze sociale zekerheid en daardoor ook een fleurisantere economie.

21-05-2014 om 00:00 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

Ik ben blij dat er eindelijk een bestuur is dat de daad bij het woord voert.  Steeds weer hoorden we in het verleden dat de mensen moeten meewerken aan het behoud van onze planeet.  Steeds weer probeerde de overheid de gewone man in de straat  in de richting van duurzaamheid te duwen.  Zelf deed die lokale overheid echter niet veel.  Nochtans mag men gerust stellen dat  de overheid, tenminste,  een voorbeeldrol te vervullen heeft.

Nu worden er eindelijk concrete stappen ondernomen.  Alleen al het feit dat er geïnvesteerd wordt in de opleiding van het personeel is het bewijs dat het deze keer menens is.  Het opleiden van personeel impliceert dat men op lange termijn denkt.  Iets wat in deze materie absoluut noodzakelijk is en die spijtig genoeg in de politiek veel te weinig gebeurt.  We zijn  dan ook oprecht blij dat het college in Halle wel op  lange termijn durft denken.

Dat de stad niet enkel zal inzetten op de opleiding van haar personeel maar bovendien ook de producten, overheidsopdrachten of materiële zaken,  die worden gegund zullen worden gescreend is een logisch gevolg.  Verstandig om de investering van de opleiding van onze mensen niet meteen door de ramen te gooien.  Wanneer we dan lezen dat het niet enkel zal gaan om het screenen van de grondstoffen, maar dat men ook zal nagaan of de productie op een ethische en sociale manier zal gebeuren dan kunnen we dit voorstel alleen maar ten volle steunen.

12-03-2014 om 20:52 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

03-03-2014 om 18:36 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

Onze politieke voorgangers hebben jaren beloofd een zwembad te realiseren in Halle. Jaren van politiek bedrog eigenlijk.  En dat vanuit alle partijen.  Voor de ene zou het natuurlijk wat gemakkelijker geweest zijn als voor de andere, naar gelang je oppositie of meerderheid was, maar de meeste van de meer-dan-één-manspartijen vandaag in dit halfrond hebben in het verleden de kans gehad om dit te realiseren.

Eindelijk worden eeuwenoude verkiezingsbeloften ingewilligd.  En het is daarbovenop nog een realisatie die zal voldoen aan alle moderne eisen waardoor we de toekomst met een gerust hart kunnen tegemoet zien.

Ik kon de DBFMO die voorlag op de gemeenteraad van 25 febbruari met volle vertrouwen goedkeuren.  Door de vorige plannen op voorhand voor te leggen aan een plancommissie is men zeer schrander tewerk gegaan.  Dit resulteerde dan misschien in wat vertraging, maar we mogen ons niet inbeelden hoeveel vertraging er zou optreden mochten de aanpassingen die werden voorgesteld tijdens het normale procédé hadden komen bovenzwemmen.

Het oogt dan ook zeer mooi.  Het zal aangenaam vertoeven zijn in het Halse zwembad. 

Bovendien werd er voorgesteld om de omgeving grondiger aan te pakken. En hoewel we niet verwachten dat dit meteen mee wordt gerealiseerd, stelt dit ons toch we heel hoopvol.

Ik weet nog dat ik de ‘Brugge van Lecocq’ opreed en zicht had op de bergen schroot van de ijzerhandelaar.  Als ik nu bedenk dat die hele buurt omgebouwd wordt tot wat ze zal worden zullen we kunnen zeggen dat er een mooie nieuwe buurt in Halle bijkomt.

De plannen en overeenkomst zoals die nu voorliggen kunnen ons enkel maar verblijden.

De scholen in Halle zullen  optimaal gebruik kunnen maken van de zweminfrastructuur en het  geld dat uitgespaard wordt aan dure bussen om te gaan zwemmen in bijvoorbeeld Ternat zullen ze efficiënter kunnen inzetten.

Bovendien, collega"s van Groen, een zwembad in Halle zal bijdragen tot een beter milieu doordat de bussen die lange ritten niet meer zullen moeten rijden en dus geen zware CO2-uitstotende files aanvullen.

En als we dan zien dat er ook terdege rekening werd gehouden met de duurzaamheid voor de uitbating van dit zwembad kan ik me niet inbeelden dat men tegen dit zwembad is.  Dit project zal zeker de toekomst van onze stad positief mee bepalen.

26-02-2014 om 16:47 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

22-02-2014 om 00:00 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

18-02-2014 om 00:00 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

Sta me toe alvorens op 2014 te klinken eerst even terug te kijken op 2013.

Eigenlijk kunnen we zeggen dat, ondanks alles, 2013 een jaar gekenmerkt is door de socialisten. Ik zou zelfs bijna durven zeggen dat 2013 een jaar van de socialisten was. De energieleveranciers kondigen nooit geziene prijzen aan.  ‘De vrije markteconomie levert ons wat op’ zullen sommigen durven zeggen.  Maar zo is het niet gegaan.

Al enkele jaren voert sp.a een campagne om de consument wakker te schudden en de grote energieleveranciers, die te veel vragen, de rug toe te keren, door via groepsaankopen te kiezen voor die leveranciers die vaak veel goedkopere prijzen aanbieden.  De mensen onder ons die de overstap gemaakt hebben waren bij de eersten om het verschil in hun portemonnee te voelen. Uiteindelijk waren we met zo velen dat alle energiebedrijven en ook de quasi monopolisten, hun prijzen hebben moeten laten zakken.

 Sinds ik vorig jaar voorzitter van de gemeenteraad werd heb  ik  een heel pak meer telefoontjes moeten doen.  Toch heb ik dat niet gevoeld in mijn gsm-afrekening.  En hoe komt dat?   Door een socialistische minister.  Johan Vande Lanotte, heeft ervoor gezorgd dat de telecomoperatoren hetzelfde verhaal moesten spelen als de energieleveranciers.

Al die dingen: energie, telecom,… werden ooit geprivatiseerd.  We moeten dus goed beseffen dat de liberalisering van de markt niet echt bedoeld was om het spel van de vrije concurentie te laten gelden zodat u en ik minder hoefden te betalen. Nee, dat was niet voor ons bedoeld, maar wel voor de aandeelhouders opdat ze vette dividenten zouden opstrijken. 

En dan zijn er vandaag nog politici die  durven uitpakken met de privatisering van onze gezondheidszorg, onze rusthuizen of de NMBS of de post!  Allemaal op de kap van de gemeenschap. Want wat is de bedoeling van een geprivatiseerde spoorweg?  Ervoor zorgen dat alle treinen op tijd rijden?  Nee, dat de CEO een veelvoud kan verdienen van wat de arbeider of bediende kan verdienen. Wat is de bedoeling van een verzekeringsmaatschappij die een veel duurdere hospitalisatieverzekeringen aanbiedt? Niet om ervoor te zorgen dat u alle zorgen zorgeloos kunt ondergaan. Wel om winst te maken! Wel kameraden, gezellinnen,  ik zeg: ‘Niet met de socialisten!’

 Maar we moeten toegeven dat ondanks het goede werk van onze ministers en verkozenen de perceptie bij de mensen anders is.  Het negatieve N-VA-denken heeft de bovenhand.  De enquêtes in het Nieuwsblad van vorige week bewijzen dat.  Hoe goed we ook bezig zijn, er is een ongelooflijk gebrek aan vertrouwen.  We hebben dat vertrouwen nochtans meer dan ooit nodig.Het is de basis om met z’n allen problemen aan te pakken. Maar kun je het mensen verwijten dat ze onzeker worden?

 In heel Europa wordt nu al jarenlang aan iedereen die het wil horen uitgelegd dat we de achteruitgang moeten accepteren. Dat de volgende generatie het slechter zal hebben dan de vorige.  Ik ga daar niet mee akkoord! Samen  met u en vele anderen in Vlaanderen ben ik niet bereid om me neer te leggen bij een toekomst die gebouwd is op wantrouwen en onzekerheid zoals N-VA die propageert.  Waar we in de verleiding komen iedereen die met tegenslag geconfronteerd wordt aan zijn lot over te laten, omdat we de last niet op onze rug willen dragen.Waar elke werkloze een verdachte wordt en elke steuntrekkende een potentiële profiteur.Als we echt geloven in de kracht van samenwerking en van solidariteit, dan mogen en zullen we ons daar niet bij neerleggen. Ons antwoord moet een beleid zijn dat vertrouwen schept.  Vergeet niet dat u op 25 mei aanstaande de sleutel tot dat vetrouwen in handen hebt.

 Een van die dingen die vertrouwen schept is de nieuwe bankenwet.

Weet je nog?  “Niet me ons” zei de CD&V.  De socialisten stonden ‘begot’ alleen met hun visie op de bankenwet. En toch heeft sp.a bij de nieuwe bankenwet resoluut gekozen voor het spaargeld van de  mensen. Want voor wie het mocht vergeten zijn: als de bankencrisis er niet was geweest dan zouden we vandaag niet moeten discussiëren over de vraag of we eerst meer kinderopvang of eerst nieuwe schoolgebouwen kunnen financieren.  Als er één ding zeker is, dan is het dat we dat niet nog een keer mogen laten gebeuren.En dus was voor ons de enige aanvaardbare bankenhervorming er één waarbij we de belastingbetalers in dit land recht in de ogen kunnen kijken en garanderen dat hetniét opnieuw kan gebeuren.   De nieuwe bankenwet zendt een duidelijke boodschap aan de bankiers: “Neem jullie verantwoordelijkheid of draag zelf de gevolgen.” Het is gedaan om de winsten op te strijken als het goed gaat en de belastingsbetaler te laten opdraaien als het slecht gaat. Want zo gaat het.  Plots zijn de liberalen niet meer zo tegen staatsinmenging.  Maar niet te lang, want als het weer goed gaat is het ieders vrijheid.  Wij laten de belastingbetaler en de spaarder niet meer opdraaien voor de fouten van de banken.

Bart De Wever wil een sociaal-economische herstelregering.  Herstel waarvan?   Want hij heeft gelijk wanneer hij zegt dat Vlaanderen, door die verdomde sp.a’ers, het beleid van de PS meevoelt.  Ik heb  kosteloos onderwijs voor mijn kinderen, ik mag met een gerust hart een operatie in het ziekenhuis ondergaan zonder schrik te moeten hebben dat ik de dag daarna geen eten meer kan kopen. Het doet mij wel deugd dat men begint in te zien dat een sociaal-economisch herstelbeleid iets anders is dan collectieve verarming van mensen die werken in sectoren waar het economisch moeilijk gaat.   Dat een arbeidsmarkt waar het voor de enen altijd beter en voor de anderen altijd slechter zal zijn, geen welvaart schept.  Simpel gezegd: dat een sociaal-economisch beleid alleen kan werken als we niet vergeten dat ‘sociaal-economisch’ uit twéé woorden bestaat!

In Halle, Beersel en Sint-Pieters-Leeuw maken we mee het beleid.  En er wordt hard gewerkt door onze mandatarissen.  Onze houding mag nooit zijn om de moeilijke vragen uit de weg te gaan.Vanaf de zijlijn rustig kritiek leveren is ongetwijfeld een gemakkelijkere weg naar electoraal succes.  De zijlijn heeft immers altijd gelijk.  Maar het is niet onze weg.  We nemen de verantwoordelijkheid om zelf de oplossingen te zoeken en de moeilijkheden te trotseren.

Ik citeer daarbij graag uit onze beginselverklaring:  ‘Zonder wil tot samenwerken, ontstaat een samenleving waarin ieder voor zich het grootste voordeel probeert te halen. Ten koste van anderen. In zo’n samenleving wantrouwen mensen elkaar, zet je bevolkingsgroepen tegen elkaar op en worden zwakkeren aan hun lot overgelaten. Het sociale leven wordt dan gekenmerkt door achterdocht, wedijver en discriminatie. Dat conflictmodel wijzen wij af. Wij geloven in een samenleving waarin iedereen samenwerkt.’

Kortom: Samenwerken maakt het verschil. Laat ons dan samen dat verschil maken!

Op een warm en solidair 2014!

27-01-2014 om 01:55 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

De infoavond over de coöperatieve Samen Sterker was een groot ucces.
De zaal zat helemaal vol en er schreven zich meteen mensen in voor goedkopere energie en voor de dak- en vloerisolatie.

Het bewijs van he succes van deze groepsaankopen leverden we reeds in he verleden.  e opkomst op de infoavond bewijst nog steeds de noodzaak.  Ik ben blij dat de socialisten naast regeren er ook voorzorgen dat d mensen op andere manieren het goed hebben.

Reeds sinds 2011 kunnen  Vlaams-Brabantse gezinnen via de samenaankoop gas en elektriciteit sterk besparen op hun energiefactuur. Op deze manier werden duizenden gezinnen warm gemaakt om samen duurzaam te besparen. De nieuwe coöperatieve Samen Sterker Vlaams-Brabant gaat nu een stap verder. 

Door zich niet te beperken tot samenaankopen van gas en elektriciteit, maar door oproepen in de markt te zetten voor energiebesparende renovaties, kunnen consumenten ook op dat vlak flink besparen. Vanaf nu kan je terecht bij Samen Sterker Vlaams-Brabant voor  een plaatsbezoek door een erkend energiesnoeier of installateur. Deze stelt geheel vrijblijvend een offerte op voor de installatie van dakisolatie, spouwmuurisolatie, hoogrendementsglas of een condensatieketel. Samen Sterker ontfermt zich over alle administratie, een correcte afhandeling van de werken en een volledige behandeling van premie- en subsidieaanvragen. In combinatie met een interessante prijs wordt je woning zorgeloos duurzamer gemaakt. 

Via de nieuwe website samensterker.be kunnen geïnteresseerde inwoners van Vlaams-Brabant vrijblijvend info inwinnen over energiebesparende maatregelen alsook deelnemen aan één of meerdere samenaankopen van energiebesparende producten.

Meer informatie vind je op http://www.samensterker.be/ of telefonisch bij mezelf op 0497/89.11.16

11-01-2014 om 12:10 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

Deze teneur houdt de publieke en politieke opinie steeds meer bezig. We kijken zoals elke goede boekhouder naar de uitgaven en zoeken manieren om de kosten te minimaliseren. Zelden wordt er afgevraagd waarom we nu belastingen betalen.

Ja moeder, legt dat eens uit.

In de VS gaat op dit moment een medische rekening op het internet rond van een 20-jarige jongeman die een appendixoperatie had gehad. Ondanks de goede gezondheidsverzekering van zijn vader betaalden de ouders toch nog steeds 11.000 dollar (8.060 euro) op een totale rekening van 55.000 dollar (40.300 euro). Een immens bedrag zelfs voor een gezin van hardwerkende mensen. Twee uur in de wachtkamer verblijven na de operatie kostte de man 7.500 dollar (5.500 euro). 

Een zorgenkindje

Ik was vroeger ook wel een zorgenkindje. Elke 3 jaar verraste ik mijn ouders met een bezoekje aan het ziekenhuis. Ik deed het natuurlijk voor de cadeaus en de aandacht. Uiteraard.

• 3 jaar: zware longontsteking.
• 6 jaar: liesbreuk.
• 9 jaar: CHIRO accident met grote vleeswond en huidtransplantatie. 8 maand revalidatie en 1.5 maand thuisverpleging.
• 12 jaar: overreden door een auto met dubbele beenbreuk, gescheurde pezen en een half jaar revalidatie.
• 15 jaar: het grote litteken wat laten verkleinen om esthetische redenen.

Heb lang geen korte broek durven dragen, maar gelukkig is er geen blijvende schade van de dubbele beenbreuk of het zware CHIRO-ongeval. Ik heb het nog eens nagevraagd bij mijn vader die alle rekeningen goed bijhoudt: hoeveel hebben we nu moeten betalen, mijn erfenis is er toch niet aan? Alles opgeteld heeft hij voor mijn ziekenhuiskosten het fenomenale bedrag moeten betalen van ruwweg 0 euro.

Remgeld werd betaald door de verzekering van de aanrijder en de CHIRO. Mijn vader zei er wel bij, dat als het nu zou gebeuren, we wel meer zouden moeten betalen. Remgelden zijn omhoog gegaan en steeds meer zaken zijn verhuisd van de ziekenkas richting private verzekering. Sta me toe te zeggen, dat we absoluut niet naar het Amerikaanse private verzekering systeem moeten gaan?

Een Amerikaans avontuur

Volgend jaar wacht mij een Amerikaans avontuur en mag ik 6 maanden onderzoek gaan doen aan de universiteit van Berkeley, Californië. De opleidingskost van 13.000 dollar (9.525 euro) moet ik als gastonderzoeker niet betalen omdat ik geen les volg, maar geef. Er rest mij nog een kost van 500 dollar (366 euro) inschrijvingsgeld.

De begroting voor dit Amerikaanse avontuur klokt af op 19.200 dollar (14.068 euro), voornamelijk voor het betalen van de lokale studentenhuisvesting, dit voor een half jaar. Als ik aan mijn vaderlijke boekhouder vraag hoeveel mijn 6-jarige opleiding tot industrieel ingenieur en vervolgens bio-ingenieur heeft gekost – inclusief 2 jaar studentenkot – dan komen we ruwweg uit op… ja ja 19.000 dollar (13.920 euro).

Natuurlijk zijn dat zware kosten, maar als ik zie dat ons dierbaar belastinggeld - ruwweg 200.000 dollar (146.540 euro)- in mij is geïnvesteerd van kleuterschool tot en met universiteit, ga ik volgende keer wat minder klagen als de fiscus mijn belastingbrief opstuurt. Als we daarnaast de laatste 30 jaar bekijken, is de belastingdruk in België nagenoeg gelijk gebleven. Zijn we dan zo slecht bezig?

Ik stel voor aan mijn vrienden politici, dat we ook eens kijken naar de mensen achter de cijfertjes, naar de schoolgaande kinderen, de zieken en de gepensioneerden. Dat zijn de mensen, die achter die verdomde uitgavepost van die ‘te vette’ overheid en allerlei ‘afhankelijkheidssystemen’ zitten.

Er zijn niet alleen kosten, maar laten we dus vanaf nu ook hebben over de prachtige baten. We leven in een geweldig land. Laten we met zijn allen zeggen: met de handen af van onze sociale zekerheid! Hierbij wens ik namens alle profiteurs van de sociale zekerheid, elke belastingbetaler een gelukkig nieuwjaar en natuurlijk ook een goede gezondheid.

Ja moeder, daarom betalen wij belastingen.

Bart Wolput

Doctorerend onderzoeker Burgerlijke Ingenieurswetenschappen in de Verkeerskunde aan de KULeuven

05-01-2014 om 19:49 geschreven door Bertrand Demiddeleer  

01-01-2014 om 00:00 geschreven door Bertrand Demiddeleer