Einde 2009 en begin 2010 verlopen woelig. Mijn broer wordt door zijn huisbaas uit zijn huis gezet en de zoektocht naar een nieuw huis is in één woord: hels! Tussendoor twijfelt Berkan over een grote carrièrewending maar 2010 blijft het jaar waarin wij ons leven opzijzetten voor broer. In april gebeurt een wonder: we vinden een huisje maar er is werk aan, véél werk. Wij zijn alle weekends en avonden daar aan t werken want broer heeft geen WC, geen badkamer en de elektriciteit is een ramp. We werken keihard en ik ben apetrots op mijnen Berkan. Wat hij daar realiseert, is fenomenaal!!!
Tussen al het werken door, gaan we om trouwringen en trouwkleren tja, prioriteiten é!
Eind september verhuist broer definitief en moeten wij DRINDEND beginnen aan de voorbereidingen voor onze grote dag en ons feestje. Hoe dichter het komt, hoe spannender. Als er op 1 november een tropische storm over Curaçao trekt, wordt het wel héél spannend.
Ook de staking van de geldtransporten, net als ik dollars wil halen, en het feit dat wij 4 dagen voor vertrek nog steeds onze tickets niet hebben, zorgen ervoor dat wij op de toppen van onze tenen lopen. Ik ben ervan overtuigd dat mijn collegas al lang doorhebben dat er meer aan de hand is Ik ontplof bijna van de stress J
Kort voor we vertrekken vertellen we ons nieuws ook aan Berkan zijn mama en zussen.
september 2009: Berkan vraagt me ten huwelijk in Toscane. In de botanische tuinen van Lucca, op zn blote knieën, in kiezelsteentjes JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!We beslissen bijna onmiddellijk dat we een grote reis willen, Afrika natuurlijk en een klein feestje We lopen op wolkjes! Eerste moeilijke beslissing: zeggen we het of zeggen we het niet? Tweede moeilijke beslissing: getuigen... voor mij is kiezen tussen broer en Katrien een bijna onmogelijke opdracht! Onderweg naar huis vanuit Italie beslissen we uiteindelijk dat we het vertellen aan mn ouders, broer, Katrien & Yves en Hocine & Sabine en vragen we broer en Hocine als getuige. En voor de rest... zwijgen we in alle talen. Beslissen welk deel van Afrika we doen en wanneer lijkt niet zo evident en ook het prijskaartje valt tegen... In ieder geval heb je in Afrika geen honeymoon-voordelen en da's natuurlijk jammer. In januari trekken we dan maar naar de reisbeurs in Brussel om meer informatie in te winnen en héél toevallig passeren we een standje waar ik een boek zie liggen met de vermelding 'weddingmoon'. "Wat is dat voor iets?" zeg ik luider dan verwacht en de jongen aan de stand steekt zo'n boek in mijn handen. Het gaat dus over trouwen in het buitenland... blijkbaar niet alleen voor de "rich and famous"... Ik zie Berkan zijn oogskes al glinsteren. Toevallig zien we een week later een reportage in Koppen over een koppeltje dat 14 jaar samen is en met z'n tweetjes gaan trouwen op 't strand. Smelt, smelt... Er wordt serieus over nagedacht en na lang wikken en wegen beslissen we om er voor te gaan. Met z'n tweetjes naar de Caraïben, ja, dat zien we zeker zitten!
