politieke reacties vanuit de buik van de maatschappij, stuur ze door en indien niet storend worden ze gepubliceerd.
14-03-2007
same shit, different day
iedereen kent dat gevoel wel, meestal op woensdag dan nog, wanneer het gewoon niet loopt. Het ziet niet tegen en ook niet mee. Het zit gewoon niet.
voilà.
Donderdag met het einde in zicht in het al een heel ander beeld maar mittwoch is toch nog altijd klote. En als ze dan net die dag uitkiezen om beslissingen te nemen, hebben we het helemaal gehad.
tuurlijk niet, of wat dacht je. Mijn collega's ja, daar kan ik mijn hand niet voor in het vuur steken maar ik? Jamais. Mijn sponsor zou het mijn nooit vergeven en mijn collega's al zeker niet. Enkel door trainen en hard werken komt men er.
En geef een ezel doping, het zal nooit geen koerspaard worden?
Voilà, nu zegt de het zelf. Niet dat ik een ezel ben, maar ik snap ze.
En zo een rittenwedstrijd, dagenlang achtereen. Hoe hoe je dat vol?
tja, op water en brood dat is natuurlijk zever. Ik geef op op het einde van de tweede week. Voor een rittenwedstrijd van drie weken uiteraard. één van twee heb ik dan wel uitgereden.
Maar eerlijk nu, in het voorjaar waren er toch twijfels. Ge zou u niet verzorgd hebben in de winter, gefuifd, verdikt en ook privé miserie. Nu staat het vrolijk te fluiten op dat podium. Ze zullen gaan twijfelen.
Wie is ze. Dat ze eens allemaal mijn kloten kussen. Ik ben in de fleur van mijn leven. Ik verzorg mij zoals het hoort, en ik moet dan ook geen schrik hebben. Ik wordt gevolgd door twee artsen, een trainer en ze controleren mijn op de twee dagen.
Maar een rittenwedstrijd dat lukt niet.
Nee, ik kan niet bergop, bergaf dat gaat. Maar die echte specialisten zijn een klasse apart. tja hoe die leven dat weet ik niet natuurlijk. Wij zien die gasten maar drie keer per jaar. Tijdens de grote rittenkoersen. Voor de rest zijn zij aan het trainen zeker. Nog vragen, ik moet nog ergens naar toe.
A heb ge een lief?
Tja, verkering zou ik dat niet noemen. maar 't is nogal belangrijk. Da is waar.
Raar maar de menselijke geest zit soms vol onoverkomelijke verrassingen. Een voortbestemde rit in een wagon waar je niet afkunt. Of toch, soms. Maar met veel wilskracht en vermoedeliijk ook wat pillen.
Ieder van ons heeft dat gevoel.Hoe ontstaat dat nu? van waar komen die oprispingen? Het is er plots en daarna niet meer. Maar de verwoestende kracht die ervan uitgaat boezemt iedereen angst in.
