We hebben zelfs een bruin vermoeden van wat dat ‘iets’ wel zou kunnen zijn. We beleven een crisis zoals we die nog nooit gezien hebben in de menselijke geschiedenis, een crisis die diep geworteld is in ons financieel systeem. Dat de situatie ernstig is, blijkt uit de evolutie van de Baltic Dry Index, de Shanghai Containerized Freight Index en de grondstoffenprijzen in het algemeen. De prijzen voor de belangrijkste commodities zijn fors gedaald en dat kan allesbehalve beschouwd worden als een signaal dat de wereldeconomie in goeden doen is. De centrale banken doen echter alles wat in hun macht ligt om een rooskleurig beeld van die economie op te hangen.

Alles kadert in de goed-nieuws-show die de overheden aan afspelen zijn. Door massale geldcreatie hebben ze de koersen van obligaties en aandelen door het dak gejaagd. Ook vastgoed is fors duurder geworden, onder andere omdat als gevolg van de invoering van negatieve rentevoeten vastrentende waarden niets meer opbrengen. Maar het duurder worden van deze activa heeft alleen maar het begoede gedeelte van de bevolking een duwtje in de rug geven. En zo is de bestaande ongelijkheid nog verder toegenomen.