22-09-2006 om 00:00 geschreven door Nancy  

Hallo allemaal,

mijn naam is Beertje en ik ben geboren op 03-04-1995.De plaats waar ik geboren is niet bekend, want ik ben met 11 maanden uit het asiel gehaald door mijn vrouwtje.Ze weet wel wat dingetjes uit mijn verleden en dat is dat ik zwaar mishandeld ben geweest en opgegroeid ben met m'n broer Blacky.

Mijn broer en ik werden gescheiden.Ik werd naar het asiel gebracht, maar waar Blacky is heen gegaan is mij onbekend (ondanks de vele inspanningen van mijn vrouwtje om hem te vinden).

Maar goed ik belandde na afstand in het asiel, waar mijn vrouwtje toendertijd werkte.Ze mocht een hebben voor haar verjaardag, maar er waren 2 eisen.De hond moest een reu zijn en jong zijn.Ze ging naar het asiel toe waar ze werkte om te kijken en wist eigenlijk wel zeker dat er geen hond bijzat die daaraan voldeed.Er zaten veelal oudere dames en puppies (mijn vrouwtje wilde een hond van ongerveer 1 jaar).

Ze kwam het asiel en ik weet het nog zo goed.Ik zag haar aankomen en sprong zo hoog als ik kon en riep zo hard mogelijk: neem mij!Neem mij!Neem mij!

Ze liep de kennels langs en ze dacht alle honden gezien te hebben en was wat teleurgesteld.Er zat geen reu tussen die ze leuk vond.Een kennel was leeg dacht ze en mits ze zich om wilde draaien sprong ik tegen het hek aan.

Haar mond viel van verbazing open en ze wist het meteen: hij wordt het!Ze besprak mij en fietste zo vlug als ze kon naar huis.Eenmaal thuis was ze dolenthousiast en haar ouders gingen zo snel mogelijk meekijken.Weer sloofde ik me gigantisch uit (tsja je moet er wat voor over hebben) en eerst viel Nancy's vader als een blok voor een andere hond.Dit stond zij niet toe, want ze wilde mij.Tsja wie niet.

Uiteindelijk waren ze het erover eens: ik werd het!

Mijn spulletjes werden gehaald en zaterdag was de grote dag.Ik mocht mee!Eerst mocht ik de kennel uit voor een kennismaking maar ik gedroeg me behoorlijk oost-indisch doof.Eenmaal binnen op kantoor probeerde ik steeds de deur open te maken en dat lukte, maar ja ik zat aangelijnt.

Een hele tijd later gingen we naar mijn nieuwe huis waar ik inmiddels al bijna 10 jaar woon.De dag ging goed, maar s'nachts heb ik toch een behoorlijk grote plas gedaan van de zenuwen.Hier waren ze niet boos om en toen wist ik het: hier zit het snor!Hier hoor ik thuis en zo gedraag ik me nog steeds!

Zo dit was mijn verhaal en hopelijk hebben jullie mij wat beter leren kennen nu.

Een hondenpoot van,

Beertje

23-09-2006 om 00:00 geschreven door Nancy  

Dag vriendje,

aan 9 jaar samenwonen is een abrupt einde gekomen.
Op 22 september ben je ingeslapen.Je was heel erg ziek geworden
in korte tijd en jouw baasjes hadden nog geen dag om afscheid van
je te nemen.Je hebt je strijd dapper gestreden manneke en ik zal je ontzet-
tend missen!Negen jaar samen eten, samen wandelen, samen blaffen, samen spelen,
maar vooral elkaars aanwezigheid voelen speelde voor jou een belangrijke rol.
Ik zal deze herinneringen koesteren, terwijl ik weet dat ik je nooit zal vergeten!
Kijk je af en toe nog even naar mij hier beneden, zoals ik af en toe even naar jou
zal knipogen daarboven!
Dag lief maatje.
Dag vriendje.
Rust nu maar uit.
We branden 'n  voor je!

Heel veel hondenliefs, 
                            Beertje


                      

                                      
                                          Dear Rickie

                                  God saw you getting tired 
                                    A cure was not to be. 
                             So He put His arms around you 
                               And whispered: "Come to Me" 
                            With tearful eyes we watched you 
                                  And saw you pass away. 
                            Although we loved you dearly 
                              We could not make you stay. 
                          That golden heart stopped beating 
                                Hard working paws at rest, 
                           God broke our hearts to prove to us 
                                    He only takes the best!


        
       


                                      Only the best

                          A heart of gold stopped beating,
                              two shining eyes at rest,
                          God broke our hearts to prove,
                              He only takes the best.
                          God knows you had to leave us,
                              but you did not go alone,
                          for part of us went with you,
                              the day He took you home.
                          To some you are forgotten,
                              to others just part of the past,
                          but to us who loved and lost you,
                             the memory will always last!     

23-09-2006 om 00:00 geschreven door Nancy