Ja, nog welgeteld 121 dagen, 23 en 05 seconden is het is zover. Een nieuw mensenleven loopt hier rond op onze mooie aardbol. Dankzij de zwaartekracht blijft hij/zij gelukkig steeds naar beneden vallen, wat in het begin wel handig is. Het is echt wel de max dat zoiets kan gebeuren, en dat zoiets ook gewoon gebeurt! Nu, aangezien we beiden dit kind een gelukkige en warme thuis willen schenken, zie ik ons hierin dan ook slagen. Met een warme omgeving zal het kind ook in aanraking komen, want zeg nu zelf, wat wil je? Met lieve opa's en oma's, tante en nonkels, nichten en neven, en ga zomaar door...Met zo'n intelligente knappe lieve moeder kan dit dan ook niet stuk, en hopelijk deelt hij ook wat van z'n pa, de breins, de looks, de...(k'ga nu stoppen want anders ben je morgen nog aan het lezen!) We weten het geslacht nog niet, alhoewel de curieusiteit er wel stilletjes aan wat de bovenhand krijgt, maar de wilen de verassing is op z'n tijd dan des te groter. Tot één dezer, vrienden van de poezie.........
