goedemorgen!!!de zon straalt hier mooi aan de hemel, heb goed geslapen en ben dus goed geluimd!!Maar dat zijn niet de enige redenen...!heb gisteren een vreindin van me opgebeld, mijn best vriendin! en heb haar aan de telefoon gezegd dak zwanger ben...waarop ze zei: goh kben blij vo jou! ben op slag bijna beginnen wenen zoveel deugd dat dat deed! Ze vroeg me wat mijn ouders hadden gezegd en toen ik haar alles verteld had zat ze me aan te staren en plots zei ze: goh een heel adere reactie dan dat de mijne zouden hebben!!hihi dat telefoontje heeft echt deugd gedaan en kan er weer even tegen!
PPPfff ben terug thuis van het werk, ben moe, geen zin om te koken dus laat ik mijn ventje maar eens doen, hij staat in de keuken te koken! heerlijk dat hij zo voor me zorgt! Gelukkig ook dat hij er is, zou echt niet weten wat doen soms! gisteravond heb ik mijn broer gebeld, hij is 3 jaar ouder dan me en mijn ouders hadden me reeds gezegd dat zijn reactie ook niet al te positief was toen ze het verteld hadden van mijn zwangerschap... Toch raar he dat familie je geen steun geeft?? heb hem dus gebeld en gevraagd wat er scheelde, en daar vertrok hij met zijn preek: ,,jamaja ik ben de oudsten, ik zou als eerste een baby moeten hebben, en trouwens waar dacht je aan toen je dat besliste? je bent zelf nog een kind, je hebt je studies niet afgewerkt, das gewoon dom wat je doet en ik sta er niet achter!!" Ja, zoals je kunt merken heb ik bij hem ook geen steun... Kan best begrijpen dat ze ongerust zijn hoor maar waarom kunnen ze na die preek ook niet even zeggen: als je maar gelukkig bent, en we staan achetr je, we zijn er moest je ons nodig hebben!? ok mijn ouders hebben dat gezegd, tis te zeggen , ik heb gevraagd of het zo zou zijn enz e hebben ja gezegd... ga in augustus een paar dagen terug naar mijn geboortedorp maar als het is om elke dag te moeten horen dat onze beslissing dom en onredelijk was zal ik daar vlug weg zijn want dan gunnen ze me het echt niet...zou zo graag willen kunnen genieten van mijn zwangerschap maar dit op dit moment echt niet mogelijk met die reacties...Mijn ventje zegt dat ik me er niets van aan moet trekken en dat ze wel heel blij zullen zijn en verrukt eens de baby er is maar zal ik nog 6 maanden moeten wachten????
Ok, laat me me even voorstellen: ben een jonge meid, 23jaar en getrouwd sinds vorig jaar. Begin dit jaar besloten mijn man en ik dat we klaar waren voor een baby in ons midden dus besloot ik in april met de pil te stoppen... . Ik dacht dat het minstens 3maand zou duren tegen dat ik zwanger zou zijn maar nee...toen ik in mei mijn maanstonden moest krijgen bleven deze uit...even naar de dokter die zei dat het door de pilstop kwam en dat ik nog even moest wachten...ok. maar in juni was ik nog steeds niet ongesteld dus ging ik maar even naar de gyneacologe....die zei ook dat ik niet zwanger was en gaf me ee voorschrift voor een medicament om mijn maandstonden op te wekken....ikzelf voelde me raar, had steeds honger, was vlug moe, mijn borsten deden pijn, etc maar de dokter wou niet luisteren dus heb ik ook niet naar haar geluisterd en heb haar medicijn niet ingenomen! een week later deed ik een zwangerschapstest: lichte streep!! dus moest ik nu een goede dokter vinden...en dat heb ik, ben bij een vroedvrouw geweest die me een vlugge test heeft laten doen waardoor we dadelijk zeker wisten dat ik zwanger ben....leuk gevoel...en toen ik het aan mijn ventje zei savonds was hij ook in de wolken....het weekend erop was iets anders...we zijn naar mijn ouders gegaan om het blijde nieuws aan te kondigen...we hebben daar gedurende 3 uur een preek over ons gekregen van mijn ma en pa....was echt niet te doen...we zijn dan maar weer vertrokken en s'anderdaags belde mijn pa op om toch nog proficiat te wensen...
daarom is dus mijn ondertitel....een blijde gebeurtenis??
