Mijn kleine jongen is groot geworden! Mijn jongste zoontje is vandaag voor de 1e keer naar school. Heel de dag.
Zoveel veranderingen vandaag: niet meer naar de crèche, 3 boterhammendozen vullen, 3 fruitpotjes vullen en 3 drinkebekers vullen. Nu nog maar 2 stops op 3 kids weg te brengen! Ook is het gedaan met de vertrouwde omgeving van de crèche. Hij is daar super goed opgevangen. Hij was de 1e baby en is nu afgestudeerd van de crèche. Het afscheid viel me ook zwaar vorige week. Kleine jongens worden groot en maken belangrijke stappen in hun leven. Naar de kleuterschool.
Deze ochtend heb ik niet kunnen eten van de zenuwen. Alec was energieker dan anders. Hij liet me zo zien: mama ik ben klaar om naar school te gaan. Super enthousisast was hij om zijn boekentas op zijn rug te doen en dan de boekentas in de koffer. Maar eerst heb ik nog van alle 3 een foto gemaakt: deze belangrijke dag moet ik vereeuwigen!
Hed deed raar om niet eerst naar de crèche te rijden. Mijn maag zat in een rollercoaster. Heel fier stapt hij aan de hand van broer Len en zus Bo de school binnen. Eerst mocht ik niet mee de school in. De speelplaats was toch nog wat te overweldigend voor hem. Met al die grote wilde kinderen. We zijn dan vlug naar de klas gegaan. Bo is op de speelplaats bij haar vriendinnetjes gebleven. In de klas trokken de 2 vogeltjes direct zijn aandacht. Toen kwam de juf er aan. We hebben samen zijn jas weggehangen. Alec riep: Kijk Alec! naar zijn foto aan zijn kapstokje. Dan heeft hij met de juf zijn fruitpotje en drinkebus in de juiste bakken gezet en wilde hij veder gaan spelen in de klas. Zijn favoriet: een garage met een rampje aan waar de autootjes afrijden. Mama merkt dat ze een bibberstemmetje krijgt, tijd voor het afscheid dus! Mama, waar jij? Mama moet gaan werken schat. Juf zegt: Alec straks gaan we wuiven naar je zus als ze naar de klas gaat. Ah, Len hier? Nee Alec, Len gaat naar zijn juf. Mama? (klein bibberstemmetje) Kom, nog een dikke kus en een dikke knuffel. Ik maan Len aan om direct te vertrekken. Als we uit de klas gaan horen we hem niet, zelfs geen traantjes. OEF!
Maar oh nee, daar zijn de traantjes toch. Niet bij Alec maar wel bij mij. Gelukkig heb ik Len nog die ik een handje kan geven. De tranen stromen over mijn wangen als ik de schoolpoort nader. De Juf van Bo staat aan de poort een vraagt me of alles goed gegaan is. Ik knip van Ja maar zeg niks (sorry juf). Als we de school uit wandelen zie ik Ann aan komen fietsen. Ze ziet het al aan mijn gezicht. Ze vraag hoe het gegaan is. Met een lach van oor tot oor, maar met ogen en wangen vol tranen zeg ik: Super goed! Ze pakt me vast en geeft me een dikke knuffel. Wat doet dat goed! Maar terwijl zie ik dat alle andere ouders aan de schoolpoort naar ons staan te kijken. Ik denk bij mezelf: ja, ik ben een emo-mama. Ik kan er niets aan doen en verstop het ook niet!
Ik breng Len vlug naar school en rij door.
Ondertussen is het al namiddag en vraag ik mezelf vanalles af. Heeft hij goed van zijn banaantje gegeten? Hoe was de eerste speeltijd? Heeft hij naast Bo gezeten bij het middageten? Is hij niet te moe? Blijft hij rustig zitten?... Ik zou zo graag nu een vlieg in zijn klas zijn. Of 1 van die 2 vogeltjes die in de klas staan. Een webcam zou mij ook goed uitkomen. Of eventjes bellen met de juf? Nog een paar uur en ik weet hoe het gegaan is. Ik hoop dat hij op tijd voelt wanneer hij pipi moet doen. Want nu alles nieuw is zal hij dat zeker wel vergeten.
Ik hoop dat ik op tijd kan stoppen zodat ik hem mee met mijn vader van school kan afhalen. Dat ik kan vragen aan de juf hoe het geweest is. Dat ik hem kan knuffelen en zeggen dat hij een flinke grote jongen is.
Wat is het soms toch moeilijk om mama te zijn. Ik huil bij iedere bijzondere gebeurtenis in het leven van mijn kinderen! Geen tranen op mijn trouwdag of de geboorte van elk kind. Maar alles wat er achter gekomen is ontroert mij enorm. Ik huil op elke eerste schooldag. Ik huil op elke laatste schooldag. Met 3 kinderen zal ik nog veel eerste en laatste schooldagen hebben!
Mijn kleine jongen is groot geworden en ik ben enorm fier op hem!
