Life moves pretty fast, if you don't stop to take a look once in a while, you could miss it
11-06-2007
Het weekend
Gegroet beste lezers
Ik zat eventjes zonder inspiratie. Wat doe je dan als je als beginnende blogger zonder inspiratie zit? Je licht eens bij de collega's gaan opsteken. In mijn geval bezocht ik de blog van een goeie vriend (www.bloggen.be/groen_zwartn), een blog die ik zou aanraden aan het studentenpubliek. Die goeie vriend is trouwens de reden waarom ik met al deze gekkigheid ben begonnen, waarvoor ik hem hier nogmaals wil bedanken.
Goed, ik heb dus weer inspiratie. Ik denk dat iedere stemgerechtigde blogger er wel iets over schrijft, dus kan ik niet achterblijven: de verkiezingen anno 2007, het was me wat. Plichtsbewust trok ook ik zondagmorgen naar het stemhokje. En ik had geluk: van ellenlange wachtrijen was geen sprake, de klus was in een handomdraai geklaard. Ik ben tevreden met de uitslagen. Als Ieperling ben ik trots op de behaalde resultaten van CD&V/NV.A, vooral op die van CD&V dan.
Yves Leterme zat gisterenvoormiddag op een terrasje op de Grote Markt van Ieper en wist mij toen al te zeggen dat alles goed zou komen. Gelijk had hij. Vlaanderen heeft kleur bekent en kiest radicaal voor een andere aanpak dan de voorbije acht jaar. Wat er nu zal volgen op politiek gebied moet je absoluut niet aan mij vragen want ik versta niets van coallities of zetelverdelingen. Maar ik heb vertrouwen in een goeie afloop.
Als passieve sporter geef ik ook nog kort een samenvatting van wat er dit weekend zoal te beleven viel op sportgebied. Justine heeft het weer voor elkaar gekregen, een derde opeenvolgende overwinning op Roland Garros. De frisse verschijning Ana Ivanovic kwam goed voor de dag, maar miste toch duidelijk wat ervaring en preciesie om het Justin echt moeilijk te kunnen maken.
De Jonge Duivels gaven gisterenavond partij tegen Portugal. We zagen een mooie wedstrijd, goed combinatievoetbal, een aantal kansen, veldoverwicht voor de Belgen,... vooral hetgeen we bij de Rode Duivels niet zien dus. Jammer genoeg wisten onze landgenoten geen overwinning in de wacht te slepen, maar een reeks van 13 ongeslagen wedstrijden op rij is ook niet mis.
En ik houd het beste tot het laatste: de formule 1. Het F1-circus streek dit weekend neer in Canada voor de Grote Prijs Gilles Villeneuve. Het was een incidentrijke race, slecht 12 van de 22 rijders haalden de eindstreep. Het moest ervan komen, wonderkind Lewis Hamilton liet zijn eerste overwinning in de koninginnenklasse optekenen. Na de dictatuur van eerst Michael Schumacher en daarna twee jaar Fernando Alonso, biedt de Formule 1 eindelijk weer het spectakel van weleer.
Voor de mensen die eraan moesten twijfelen, ik heb dit weekend wel degelijk geblokt ook. Vandaag had ik mondeling examen van Recht maar jammer genoeg heb ik de reeds opgelopen schade niet meer kunnen goed maken. "We zien elkaar terug in augustus" gaf de docent mij nog laconiek mee bij het verlaten van het lokaal. Het was te verwachten. Ik zal nu proberen om zoveel mogelijk positieve crediten te halen op de komende examens, zodat ik toch over mag naar het tweede jaar. Het komt allemaal wel goed...
Iedereen heeft er ondertussen al wel van gehoord: een kolonie processierupsen teistert sinds enkele weken de provincie Limburg. Waarom dat de uiterst trage diertjes zich nu net in Limburg vestigen is mij nog altijd een raadsel (mensen die wat tussen de regels kunnen lezen verstonden de mop meteen, de anderen zullen hem nu wel verstaan). Het is toch zo voor de hand liggend hé, die moppen over Limburgers. Ik kan echter enkele Limburgers tot mijn vriendenkring rekenen, dus wil ik verder geen kwaad woord over hen zien op deze blog. Terug naar het onderwerp nu, die rupsen.
Ik kan me moeilijk voorstellen dat ze echt zo'n probleem vormen. Er werd al een legertje militairen op afgestuurd samen met wat civile beschermers, maar de opmars van de processierups valt blijkbaar moeilijk te stoppen. Momenteel is een Nederlandse firma bezig om de beestjes met een stofzuiger te verwijderen. In de krant van vandaag stond een poll: vinden de lezers dat er overdreven wordt met het gedoe rond die rupsen of niet? Ik zou deze vraag ook hier wel eens durven stellen. Wat vinden jullie van alle commotie rond de processierupsen in Limburg?
Ik voel mij moreel verplicht om volgend bericht te posten. Ik krijg van
alle kanten lofbetuigingen en dat vertaald zich in de statistieken.
Gisteren zat ik nog op te scheppen met mijn 70 unieke bezoekers, wel
dat getal is vandaag al opgetrokken naar 100, van populariteit
gesproken. Mijn blog is zelfs al tot in Nederland doorgebroken (en dat
weet ik niet enkel uit de statistieken). Aan alle lezers kan ik meer
twee dingen zeggen: nogmaals bedankt en ik blijf er mee doorgaan. Hou
deze blog in de gaten, hij gaat gegarandeerd brokken maken!
Ik kan er niet omheen. Het relatief mooie weer van de voorbije dagen, de lange avonden, de zomerhitjes op de radio, ... het begint te kriebelen. Spontaan begin ik te mijmeren over vroegere vakanties. Tien dagen naar de Provence, een weekje Barcelona,... Deze zomer zal het anders worden. Samen met heel wat lotgenoten wijst de zomer dit jaar in de richting van herexamens. Het hotel zal plaats moeten maken voor een verblijf op peda.
Ik vind het soms raar dat iedereen tijdens een vakantie wegvlucht van de vertrouwde leefwereld. Voor meer dan de helft van werkend Vlaanderen gaat de vakantie naar het zuiden. De Japanners komen massaal naar Brugge, wij trekken naar Spanje, de Nederlanders vind je overal. Het is logisch, dat wel. Maar ik houd toch ook erg mooie herinneringen over aan de vakanties in eigen land, vooral die in de Ardennen dan.
We hadden everzwijnen die aan onze tent kwamen sabbelen, aliens in het water om 1uur 's nachts, talloze crashes met mijn fiets, dijken graven rond de tent om een overstroming te voorkomen. Het moment zelf is het één en al miserie en wil je het liefst je koffers pakken. Maar achteraf zijn dat de mooiste herinneringen: weet je nog toen... Binnen enkele jaren heet dit 'jeugdsentiment'.
Jammer genoeg zitten zulke straffe verhalen er deze zomer niet echt in. Maar toch heb ik dat zomergevoel in mij en dat gevoel maakt me vrolijk. 'It keeps me going' zoals de Engelsen zeggen. Ach, we maken er wel wat moois van, een barbeque met vrienden op een zwoele zomeravond kan ook genieten zijn.
Vandaag stond het examen economie op het menu, een examen dat makkelijk te verteren viel. Ik moest mij om negen uur aanmelden en ik was tegen kwart voor negen al terug buiten, van een recordtempo gesproken. Het examen economie was een batje. De geziene leerstof werd met de nodige humor en kalmte ondervraagd. Na twee vragen wist de docent in kwestie meteen dat ik een geboren economist ben en bedankte dan ook hartelijk voor de geleverde antwoorden. Na nauwelijks tien minuten mocht ik beschikken. Ik vermoed dat mijn leerkracht al plannen heeft gemaakt voor deze zomer en dat 'herexamens opstellen' daar geen deel van uitmaken.
Maar de vrolijke gemoedstoestand waar ik momenteel in vertoef zal niet van lange duur zijn. Voor mij, op de muur, staan boekhouden en fiscaliteit dreigend te blinken in de gele fluo. Dat voorspelt niet veel goeds. De vrolijkheid van het moment zal binnen enkele ogenblikken omslaan in regelrechte stress met een vleugje faalangst. Nu komen de examens van de waarheid, de examens van erop of eronder, nu moet het gaan gebeuren. Morgen heb ik een examenloze dag, een voordeel dat ik voor de volle 100% zal moeten uitbuiten. Hopelijk kan ik na het examen boekhouden opnieuw een positieve balans opmaken van de examenreeks tot dan toe. Ik stort mij nu dan ook met volledige toewijding op mijn cursussen. U hoort er nog van...
Gisterenavond was er weer een komedie op tv: België - Portugal. Wat is er toch aan de hand met het Belgische voetbal? Dat onze rode elf verliezen van Portugal, dat al niet op volle sterkte was, is nog geen regelrechte schande. Maar de nederlaag van gisteren is enkel een bevestiging van wat we de voorbije jaren reeds te zien kregen: België stelt niets meer voor in de voetbalwereld.
Vroeger was het veel beter! Het is een cliché en ik als 19-jarige student kan het eigenlijk totaal niet weten, maar toch ga ik ervan uit dat het waar is. Tot voor enkele jaren maakte de term Rode Duivels toch nog enigszins indruk. Nu verschijnt er spontaan een glimlach bij de tegenstander als wij uit de bus komen, zowel bij de loting als bij de aankomst aan het vijandige stadion.
Ik herinner me nog het WK van 2002, ik zat toen in het tweede middelbaar. Gedurende de deelname van België aan het wereldkampioenschap was de kapel van mijn school omgebouwd tot een kleine en oncomfortabele cinemazaal. Iedereen die ook maar een beetje nationalistisch was, kon de wedstrijden live volgen op een groot scherm . Ik herinner me nog dat België 0-1 voorkwam tegen Brazilië, het dak van de kapel vloog net de lucht niet in. Het Belgische voetbal leefde.
Nu is het anders, België stond sindsdien niet meer op de affiche van een EK, laat staan een WK. Gezien de huidige verwikkelingen en prestaties van de rooien zal daar niet snel iets aan veranderen, vrees ik. Maar er is hoop! De Belgische voetbaljeugd laat in positieve zin van zich horen. Misschien wordt de vaderlandse voetbalgeschiedenis toch nog uitgebreid in de komende jaren. Ondertussen moeten we het als Belg stellen met Justine Henin op Roland Garros en dat is dan weer letterlijk niet veel vets
Ik begin deze blog in wat ongetwijfeld de zwaarste periode uit een studentenleven is: de eindexamens. Tijdens het jaar zijn studenten meestal de relaxheid zelve, maar in de laatste maand van het schooljaar worden alle mogelijke tandjes bijgestoken. Het doel: ervoor zorgen dat je tijdens de zomervakantie toch nog iets anders kan doen dan de geziene leerstof van het voorbije jaar nogmaals tussen je twee oren proberen te stoppen.
Ik ben nu twee examens ver, so far so good. Frans en ethiek zijn reeds de revue gepasseerd, maar de echte zware kleppers staan pas later op het examenprogramma. Mijn examenrooster is wel goed opgesteld, moet ik bekennen: een opbouwperiode met vakken als frans, ethiek en economie, daarna de climax met boekhouden, fiscaliteit, Engels en recht om dan uit te bollen met informatica, Frans mondeling en mondeling van event en vrije tijd. Voor de mensen die mij niet persoonlijk kennen: ik zit momenteel in mijn eerste jaar Eventmanagement aan de Katho in Kortrijk.
Nu staat het weekend voor de deur, tijd dus om al even te analyseren wat er in de voorbije dagen gebeurd is. De spanning begon al op woensdag: the day before. Dat is de dag waarop je bij je medestudenten nog rap even checkt of je wel degelijk de juiste hoofdstukken hebt geblokt, om alle commotie op het examen te vermijden. Het is dag waarop je jezelf voortdurend inprent dat alles goed zal komen, jezelf ervan overtuigt dat je er helemaal klaar voor bent en dat je alles onder controle hebt. Maar het is meestal toch ook de dag waarop je ontdekt dat je nog vanalles vergeten bent, al dan niet voor het examen van de volgende dag. Dit was bij mij echter niet het geval en ik ging dus met een gerust geweten slapen.
Het examen Frans verliep zoals verwacht vlotjes. Geen onoverkomelijke blackouts en geen schuldgevoelens in de aard van: had ik dat stuk toch maar beter geleerd. Na het examen volgde de gebruikelijke bespreking met de medestudenten. Dit kan bevestigend zijn (als jij het zelfde hebt als hen) maar het kan ook totaal anders uitdraaien (als jij net het tegengestelde van hen hebt neergeschreven). Het beste wat je na een examen kan doen is naar huis gaan (of naar je kot) en je volledig focussen op wat nog komen moet.
En wat nog komen moest, was het examen ethiek. Voor de onwetende lezers: ethiek gaat over filosofie, de standpunten van Sartre ten opzichte van de menselijke vrijheid en een uiteenzetting van Girard over de jaloezie en rivaliteit onder de mensen, gebaseerd op het mimetische stelsel. Onnodig om nog te vermelden dat het examen ethiek niet van de poes zou worden. Meer dan je grondig voorbereiden en afwachten wat het wordt kan je in zo'n situatie echter niet doen en dus trok ik opnieuw met goeie moed naar mijn tweede examen. De bijna obligatoire vraag na het examen: "Was het goed?" valt momenteel moeilijk te beantwoorden. Als de docent zich kan vinden in mijn standpunten en bijhorende argumentatie over de maatschappelijke problemen, dan zal het inderdaad wel goed zijn.
Soit, gedane zaken nemen geen keer en gewoontegetrouw richt ik mij nu volledig op mijn examen van maandag: economie. Dit zou normaal geen onoverkomelijk obstakel mogen vormen in mijn weg naar het tweede jaar, maar wat is nog normaal in deze wereld. Kortom, ik blijf mijn best doen en we zien wel...
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
