We zitten nu in het laatste jaar van de humaniora. We hebben al vele speciale momenten meegemaakt in die 6 jaar middelbare school, dat het zeer aannemelijk is dat we gegroeid zijn op vele vlakken. We zijn niet alleen  verstandiger geworden, maar onze manier van handelen en ook van lezen, is, in mijn geval toch, geëvolueerd in de loop der jaren.

In de eerste graad kon ik veel lezen en toch nog goede resultaten halen op school. Ik slaagde er zelfs in om een examen Nederlands te maken alhoewel ik maar de helft van mijn cursus kon leren en haalde toch nog 68/100. De boeken die ik toen las versschilden zeker en vast met de boeken die ik nu lees / zou lezen. Op dat moment zat ik in de overgangsfase van boeken die ik in de lagere school las en boeken waarvoor ik mij meer en meer begon te interesseren, zoals fantasy voor die leeftijd en andere avontuurboeken.

Ik begon me meer en meer voor fantasy te interseren naarmate ik ouder werd, al las ik ook nog andere avontuurboeken, maar de beste fantasy die ik tot nu toe heb gelezen is die van de Eragon serie. Ik had het eerste boek gelezen toen de film net uit was, al was ik de film niet gaan zien. Ik werd verliefd op de stijl van beschrijven en kon me helemaal laten opgaan in het boek, ik kon alle beelden voor het oog halen en wat ik dan zag was het 'mooiste' wat ik tot dan had gezien 'via' boeken. Dus heb ik direct het 2de deel in mijn handen genomen en ook hier zat ik direct midden in het verhaal. Toen het 3de deel er was heb ik ook deze in een snel tempo uitgelezen. Op dit moment wacht ik nog op het 4de en laatste deel van de eragon-serie en ik hoop dat het net zo spannend of, beter nog, nog spannender zal zijn.

Dit jaar echter heb ik op de boeken van het school na niets gelezen. De opdrachten van school en ook de rest van mijn vrije tijd zorgden ervoor dat ik enkel voor de boeken die ik verplicht was voor het school tijd kan vrijmaken. Ik heb nu enkel C. Vekeman, Alle mussen zullen sterven; J.Zwagerman, Vals Licht en Stephen Fry, Geschiedenis maken voor mijn leesportfolio gelezen. Voor mijn eindwerk heb ik ook enkele boeken gelezen, maar dat zijn enkel informatieve werken en zal ik dus geen titels geven. Tenslotte heb ik voor Frans 2 boeken gelezen: Les Joueurs d'echecs en La planète des singes; en voor engels mag je er About a boy ook nog een bij rekenen.

Voor mij persoonlijk heeft niemand mij echt speciaal gemotiveerd om te lezen. Ik lees gewoon graag, omdat ik mij op die manier even kan afsluiten van de wereld. Je kunt dit dan letterlijkopnemen, want als dan iemand iets tegen mij zegt, zal je geluk moeten heb dat ik op dat moment aan het luisteren bent; anders joor ik je ook, maar mijn hersenen zullen het dan minder belangrijk vinden; gevolg: ik hoor het merendeel van het omgevingsgeluid niet meer. Dit komt omdat ik mij zo kan inleven in een boek, dat mijn hersenen zich in hoofdzake bezig houden met het boek te verwerken tot beelden, in plaats van ook naar de omgeving te luisteren. Op deze manier kom ik ook tot een 1 of andere rust, kalmte, terwijl ik toch soms zeer spannende momenten lees. Voor mij is lezen als een sorrt therapie.

Hopelijk tot na de examens, als ik weer een boek kan lezen en hierover zal berichten. ;-)

Ondertussen heb ik mijn boek al een tijdje uit. Ik vond het een heel speciaal boek, het leert ons dat je beter niet met de geschiedenis moet knoeien, want het kan dan soms veel ergere gevolgen hebben.

Op de achterkant van het boek staat dat de gebeurtenissen in dit boek kunnen gebeuren indien een Fysicus ,met een grondige haat voor de belangrijkste man die de opdracht gaf voor een van de vreselijkste dingen van de afgelopen 20ste eeuw, en een jonge historicus, die zich gespecialiseerd heeft in de jeugd van deze man.

Het boek wordt onderverdeeld in een boek 1 en een boek 2. In boek 1 wordt beschreven hoe ze elkaar ontmoeten en 'hoe' ze de machine/verbeterde computer maken. De schrijver schrijft in bepaalde stukken in 'een draaiboek van een film' vorm, tot het laatste hoofdstuk. Dan springt hij terug over op normale schrijfvorm. Tussen elk hoofdstuk van 'het hoofdverhaal' heeft de schrijver telkens stukken gezet over de jonge Hitler, die dan zogezegd geschreven zijn door de jonge historicus. Hierin kan je zien dat de jonge hitler eigenlijk een bastaardzoon is van zijn vader en diens jonge nicht. Hij heeft het ook niet echt makelijk en dan begin je bij sommige stukken een beetje te vergeten dat het over de jonge hilter gaat en krijg je medelijden met hitler en zijn moeder. Het boek is een echte aanrader want je krijgt een goed overzicht over het leven van de jonge hitler.

Het 2de deel gaat dan over een nieuwe realiteit die ontstaan is door de tussenkomst van de historicus en de wetenschapper. Die zo mogelijk erger en heel verschillend. Bv. Je mag geen homo zijn en de zwarte mens is niert mogen emanciperen. Ook is Duitsland niet verslagen, want je zit nog altijd met de politieke instabiliteit na WO1. In deze nieuwe realiteit is er iemand anders aan de macht gekomen van de NSDAP. Deze is niet direkt hard voor de joden en zo slaagt duitsland erin om als eerste de atoombom te produceren en dus is de situatie helemaal anders. Europa is niet bevrijd, de joden worden helemaal uitgemoord, mede doordat ze hebben ingegrepen in de geschiedenis . De computers in deze realiteit zijn ook anders, hebben een andere naam en werken totaal anders dan de onze.

Ik vind het heel raar dat er maar 1 ding in het verleden maar moet zijn gebeurt, gezegd, beslist, ... of het was helemaal anders verlopen. Onze lerares van geschiedenis heeft vorig jaar gezegd dat de geschiedenis veelal bepaalt werd door het karakter van iemand en dus ook door de mensen die hem hebben beïnvloedt, door dit boek wordt het voor mij zeer duidelijk wat zij hiermee bedoelde. Het kan goed zijn dat er iemand van plan was geweest om het woord te voeren toen hitler opstand om voor het eerst woord te voeren tijdens een soort van conferrentie van de NSDAP, maar doordat Hitler rechtstond, hij weer ging zitten.