Als ik 5 minuutjes heb staan wachten want ik was aan de vroege kant, komt het stel eraan, zij hadden even hun kinderen weggebracht voor deze ochtend.
Ik loop mee naar binnen en we nemen plaats in een gezellige huiskamer.. alleen de energie voelt er niet goed.. Nadat het licht begint te stromen en er langzaam van alles in de energie veranderd.. gebeurd er ook van alles bij de vader van het gezin.. Het blijkt dat hij op dit moment niet heel lekker in zijn vel zit en doet zijn verhaal.. wat een bijzondere man.. wat een gevoel.. maar zo geblokkeerd door alle situaties die hij meemaakte.. niet meer op zijn gevoel durven te vertrouwen.. maar het gevoel uitschakelen lukt ook niet meer.. het duurt dan ook niet lang voordat ik hem de vraag stel, Hoe vaak heb jij de kleine jongen in je al een knuffel gegeven? Het is net of hij het in Keulen hoort donderen.. Hij heeft inmiddels al hard aan zichzelf gewerkt en vele therapieën gevolgd.. maar de meesten allemaal vanuit het verstand.. nu gaat het om de koppeling met zijn gevoel te maken.. contact met zijn kleine jongen.. nog een kwartiertje later in het gesprek krijgt het gevoel een kans.. hij wilde de emoties nog tegen houden maar het lukte niet meer.. er mocht een muur weg.. hij mag worden afgebroken.. wat mooi om te zien met hoeveel overgave hij verder gaat als eenmaal zijn emoties er mogen zijn.. hij geeft daarna heel duidelijk aan dat hij die pijn niet meer wil voelen, nooit meer want het was zo heftig..
Ik voelde zijn pijn.. het was ook heftig.. zijn verdriet.. zijn onmacht en nog veel meer.. onder tijd komt langzaam het besef dat de zelfliefde wel heel erg mist.. hij heeft liefde voor zijn kinderen en zijn vrouw maar voor zichzelf niet.. dat komt best even hard aan.. maar stukje bij beetje komt het besef dat hij dit zelf kan gaan keren en dat hij de enige is die dat kan doen.. hij kan de liefde weer laten stromen zodat het ook meer naar hem toe kan komen..
Dit maakt natuurlijk ook bij de moeder de nodige emoties los en samen gaan ze deze ochtend een diep proces in.. zij die meer mag aangeven wat ze graag wil.. zo enthousiast is en graag veel regelt en het inzicht krijgt dat ze hierdoor anderen afremt.. afremt in dingen die zij graag wil.. ze wil ook wel eens graag gewoon mee genomen worden door iemand anders.. maar doordat ze zelf altijd alles organiseerde is het voor anderen lastig om dit zomaar over te nemen.. ze beseft dat ze dat in gesprek met de ander mag delen en aan mag geven wat zij fijn zou vinden om anderen de mogelijkheid te geven om ook eens iets zomaar spontaan te doen.. er wordt veel duidelijk voor hen.. hij vult het telkens aan met mooie voorbeelden.. en voelt exact wat er speelt.. en daar in tegen ziet zij heel goed wat er bij hem speelt.. ze vullen elkaar exact aan.. dan na een ruime tijd in gesprek te zijn geweest gaan we toch onze ronde door het huis doen..
We beginnen op de slaapkamers.. hier komen de opa’s al naar voren toe.. zij voelt wel kou en rillingen.. hij krijgt nu ik hem vraag om zich er op te focussen zelfs beelden.. zo mooi om te zien.. we komen bij de slaapkamer van hun zoontje waar blijkt dat er nog een zieltje in het bedje ligt.. een kindje dat bij hen hoort.. ze vertelden samen dat hun zoontje wel heel veel draaide in zijn bedje en altijd aan de praat was.. ik snap wel waarom zeg ik.. wat zou jij doen als je met z’n tweeën in 1 bedje lag.. dan volgt er een mooi proces waarin ze samen het kleine mannetje erkennen waarna het meegaat naar het licht.. wat is het toch geweldig als je dit samen mag en kan doen..
Uiteindelijk lopen we door naar hun eigen kamer waar 12 soldaten aan het marcheren zijn.. continue lopen zij rondjes.. er is absoluut geen rust.. nadat ze meegenomen zijn naar het licht komt er rust terug..
En keren wij terug naar beneden.. waar de laatste zielen naar het licht worden gebracht.. en dat doen ze uiteraard zelf.. hij mocht zijn opa’s en oma naar het licht brengen en zij haar opa’s.. de oma’s waren al naar het licht toe.. ze waren aan het einde moe maar voldaan.. zoveel indrukken verder.. zoveel processen in een paar uur aangegaan.. ik heb respect voor hen allebei.. het zijn kanjers en ze gaan er zeker komen.. samen met hun gevoel en vanuit hun gevoel.. de eerste stappen zijn gezet.. en dat voor iemand die vooraf zei.. ik heb er niet zoveel mee, maar als je wilt dat ik erbij ben zorg ik dat ik thuis ben.. ik ben weer dankbaar voor al die mooie ervaringen en het gestelde vertrouwen in mij.. lieve mensen geloof in jezelf!! En hou van jezelf dat is de basis van alles…