Zomaar een bespiegeling...
Laatst sprak men mij aan en zei "dat wist ik niet, jij bent dichter" Ik antwoordde:"dat wist ik ook niet want liever was ik verder" Wat kan stilte soms akelig zijn...
02-03-2012
we zeiden niets.
Je maakte me heel
bedachtzaam diets.
Dat jij voor mij,
ik niet voor jou,
hoe het ook zij,
bezorgd zijn zou...
Ga nou maar,
je eigen gang
Leef nu maar,
niet meer bang...
Een nieuwe start,
vervuld van hoop....
Je grote hart,
was nooit te koop...
Ik was het niet,
zal het ook nooit zijn.
De duin des verdriet,
doet nimmer pijn....
02-03-2012 om 08:11
geschreven door Bart W.
01-03-2012
of toch maar niet...
Je bent een prachtig mens,
voor wie het ziet!
Je bent mijn steunpilaar,
mijn stalagmiet...
Zoals ik jou ervaar,
zo expliciet...
Ervaart het niemand... zowaar
men "het" niet ziet!
01-03-2012 om 04:13
geschreven door Bart W.
28-02-2012
Alles herhaalt zich voor de laatste keer...
Niet deelnemen, is altijd gewonnen...
Met twijfel begint men. Met zekerheid eindigt men... zonder meer...
Herinneringen kerven als een vlijmscherp degen.
Ontwaard uit de vergulde schede van medelijden,
steekt het rapier der afgunst, zonder te overwegen...
of leven, leven moet zijn of alleen maar naar het leven mag nijgen.
In aanraking gebracht, met de eindigheid,
de grenzen van het kunnen...
schoorvoetend toegeven aan beperktheid,
bedenk ik dat men genieten, niet mag verdunnen.
Dus... laat de laatste vergadering maar beginnen...
28-02-2012 om 20:26
geschreven door Bart W.
21-02-2012
De eis bemind te worden, is de grootste aller arrogantie 's.
Vervuld van liefde, ziet men de dingen zoals ze NIET zijn....
Feiten bestaan niet. Louter vooringenomen interpretaties.
Liefde is waanzin. Echter waanzin laat zich drinken, als een goed gerijpte wijn!
21-02-2012 om 23:43
geschreven door Bart W.
Mijn zoete droom, tegen aftakeling behoed.
Vergezeld, van onschatbare schoonheid,
laat ik alles ongemoeid.
Weifelend... Neem ik nimmer afscheid.
Alles is tijdelijk, steeds op z'n retour.
Zowel het uiterlijk, als het interieur.
Verwelkte bladeren, het eerste stadium van het laatste parcours.
Sterfelijkheid, zonder gezeur.
Het ontluiken, maakt soms banger.
Als ware het heksen...
Muzikaal bezwangerd,
uit wellust geboren, in tertsen en sexten...
19-02-2012 om 00:00
geschreven door Bart W.
16-02-2012
Trillend van spanning, maar met de intentie, niets anders dan zalvende woorden te fluisteren. Tuiten je lippen, rood gloeiend, tot de frequentie Waarop men geen verhaal meer heeft en enkel nog kan luisteren Niet alleen weet jij alles maar doe je het ook, Met een nuchterheid waarvan ik alleen maar kan dromen Maak jij zuurstof van rook Bekom jij dat, wat niemand anders van niets kan bekomen! Jij bent de fundering van mijn kunnen Jij bent mijn muze, mijn zanggodin! Ik ben slechts één der hunne, Die de gevoelige noot, reikhalzend bezingt! Wie daagt wie uit en met welke duistere reden? Waarom zijn wij onbegonnen? Waarom spuwen wij op het heden? Terwijl we denken, dat we morgen hebben gewonnen? Laat mij in mijn eigenste, kwetsbare bestaan zijn Dan laat ik je in dat durabele, van jou. Sardoniaal, bacchantisch, in heftig verweer tegen 't venijn. 16-02-2012 om 00:00
geschreven door Bart W.
14-02-2012
Lieve Axelle, lieve dochter...
heb geen angst!
Het leven volhardt, ook al is het soms donker...
Daarna wordt het weer licht, wees maar niet bang
Niet iedereen gaat het goed met je menen.
Daar kom je wel achter. Eerlijkheid duurt niet noodzakelijk het langst...
Het is zoals het gevecht, tussen zon en wolken.
Hoe ze ook hun best doen in al hun grilligheid en mogelijke vormen...
Hoe ze ook proberen, het leven te verzinnebeelden, als zijnde somber...
Eerlijkheid is het licht, dan wordt het weer donker...
Maar niet voor jou, mijn kleine kapoen.
ik brand een kaarsje in de donkerste duisternis en je zal merken, zelfs het kleinste vlammetje, verricht een wonder
14-02-2012 om 00:00
geschreven door Bart W.
09-02-2012
09-02-2012 om 20:52
geschreven door
slechts een twijfelaar,
met wankele zekerheden
en amper een klein gebaar,
tot niets anders dan twijfel te kneden....
Slechts een twijfelaar,
dat ben ik.
In de schaduw van wat onzichtbaar,
ver weg lijkt, verscholen van het licht.
Slechts een twijfelaar,
die niet kan beslissen.
Wachtend op een antwoord van mezelf, als redenaar!
Zodat ik, per momento, elke reflectie... tot in de eeuwigheid kan wissen!
Slechts een twijfelaar... dat ben ik!
09-02-2012 om 20:44
geschreven door Bart W.
Als de wolken verzamelen en zich ten dienste stellen van de nacht...
Als schaduwen verdwijnen
en één of andere verdwaalde ster, om erkenning smacht.
Dan, lig ik in jou armen...
Op zoek naar troost en verstrooiing.
In afwachting dat jij gedoogd, dat ik jou hart zal verwarmen.
Zoute tranen rollen over mijn wangen terwijl ik je aanbid
maar niets te bieden heb!
Ik omhels je warmte en moet bekennen dat kilte,
mijn diepste binnenste treft!
De nacht levert haar strijd om NACHT te zijn, terwijl de maan ze met alle eenvoud verlicht.
M'n ziel ligt aan je voeten... Een adem, een bries, een zucht...
Zo vergankelijk
09-02-2012 om 20:16
geschreven door Bart W.
09-02-2012 om 18:37
geschreven door
08-02-2012
Omdat jij weet, wat ik me afvraag!
Omdat jij weet wat ik voor je voel.
Weent mijn hart van de ochtend tot de dageraad,
tranen van geluk, omdat ik niets uitleggen moet.
Omdat jij, JIJ bent...
Omdat ik, IK mag zijn...
Omdat jij altijd mooier bent, dan jij denkt dat ik denk.
Daarom... hou ik van jou! Daarom doet mijn liefde voor jou, onbeantwoord, zoveel meer pijn
08-02-2012 om 23:17
geschreven door Bart W.
Van machteloosheid vervuld,
ootmoedig vragend om gered te worden
boordevol verwachtingen, smekend om nog een laatste dag en geduld,
stijgt een vlinder op, door heet zonlicht in goud gehuld.
Een storm, een draaikolk, een vlammenzee, drijfzand... beladen met gemene streken.
Handelend naar eer en een vermoedelijk geweten.
Hun jachtbuit dodend, omdat ze hun ware aard niet kunnen negeren.
Een prooi, een aas, een roofdier...
Ambiguïteit tot de derde macht gespeend door menselijke afwijkingen, maakt steeds de cirkel rond.
En toch is de mens slechts een onderdeel... niet meer waard dan een mier.
Gedoemd tot overleven, steeds door zichzelf, achterna gehold...
08-02-2012 om 23:16
geschreven door Bart W.
Wat ik in mijn leven zoek?
Waar ik naar smacht?
Waar ik naar tracht?
Wat ik wil koesteren en uit onmacht weer maar eens vervloek?
Waarover ik wil dromen?
Wat liefst NU mag beginnen?
Waarom ik thuis wil komen?
Mijn antwoord op je vraag"Zeg nu eens wat je WEL zou willen"
RUST!!! Mijn liefste, RUST!!!
Rust! In al zijn eenvoud, tot het tijdelijke de eeuwigheid kust!
08-02-2012 om 23:15
geschreven door Bart W.
herfstavond, leeglopende straten.
Gesloten deuren, verblinde ramen.
Waar branden kaarsen?
Hoe eenzaam zijn de eenzamen?
Onder welk dak domineert geweld?
Achter welke deur is het dat angst overheerst,
doch bij het krieken van de dag; noch pijn, noch verdriet wordt vermeld?!
Wie hunkert naar rust en wordt nimmer door liefde begeerd?
Herfstavond, avond na avond
tot de winter,
door verbazing beduusd, verstomd...
zich afvraagt of de lente misschien als laatste toeverlaat, de zomer... verandering brengt
08-02-2012 om 23:15
geschreven door Bart W.
Trillend van spanning, maar met de intentie,
niets anders dan zalvende woorden te fluisteren,
tuiten je lippen, rood gloeiend, tot de frequentie
waarop men geen verhaal meer heeft en alleen nog maar kan luisteren.
Niet alleen weet jij alles maar doe je het ook.
Met een nuchterheid waarvan ik alleen maar kan dromen,
maak jij zuurstof van rook.
Bekom jij dat, wat niemand anders van niets kan bekomen!
Jij bent de fundering van mijn kunnen,
jij bent mijn Muze, mijn zanggodin!
Ik ben slechts één der hunne,
die de gevoelige noot reikhalzend bezingt!
Wie daagt wie uit en met welke duistere reden?
Waarom zijn wij onbegonnen?
Waarom spuwen wij op het heden?
Terwijl we denken dat we morgen hebben gewonnen?
Laat mij maar in mijn eigenste, kwetsbare bestaan zijn
dan laat ik je in dat durabele van jou.
Terwijl ik bacchantisch, in heftig verweer tegen het venijn,
met diagnostische precieze vast stel, dat zinloosheid, zinloos is zonder jou.
08-02-2012 om 00:00
geschreven door Bart W.
