Zomaar een bespiegeling...
Laatst sprak men mij aan en zei "dat wist ik niet, jij bent dichter" Ik antwoordde:"dat wist ik ook niet want liever was ik verder" Wat kan stilte soms akelig zijn...
13-06-2012
Op het hoogst van je hakken
Handen en voeten op z'n roodst gelakt
De blankheid van je rug
Schoonheid op z'n mooist verpakt
13-06-2012 om 20:35
geschreven door Bart W.
Hoezo papa... wat is dat, geluk?
Het is zo mooi en toch gaat het stuk
Omdat het zo is, zei ik droogjes.
Omdat het zo is-
13-06-2012 om 20:23
geschreven door Bart W.
17-05-2012
Voor jou
Omdat ik het jou moet vertellen.
Terwijl ik zoek naar, een woord in onze taal voor jou,
kan ik geen toekomst voorspellen
die de pijn kan verzachten, al zou
ik het willen want je zit in m'n hart
en 't is daarom, dat ik van je hou.
Het leven wordt getekend door littekens.
Herinneringen vormen het verhaal.
Nieuwe perikelen laten de toekomst iets betekenen
Ze maken onze taal.
17-05-2012 om 00:00
geschreven door Bart W.
11-05-2012
Morgen zal alles anders zijn.
De lucht wordt luchtiger
de oogst van vorig jaar verandert stilaan in wijn
alles wordt wat uitbundiger
Voorzichtig gaat de lente botten.
Schoorvoetend, boom na boom,
laat ze, de winter rotten,
komt de bloesem in mijn droom.
De kort gerokte jonge dame,
geeft inkijk in haar ziel
revolte maakt zich meester, over mijn animus met name.
De lente en ik, sluiten dan maar een deal
Het is er eentje van geven en nemen,
van komen en gaan
eentje van beleven en zwemen
naar de tijd dat ik nog aan de verleiding kon weerstaan
11-05-2012 om 21:07
geschreven door Bart W.
09-05-2012
Als de nacht op z'n holst is
en de maan op z'n volst is.
Wanneer jij, mystiek bent,
zodanig verloren in gedachten,
dat je niets meer herkent...
Over wie je bent en wat je wil verzachten...
Zo reflecteert elke mijmering
in wat er niet was.
Verdwaald in de gedachte
beraadt zij, in het holst der nachten.
Ze ontwaakt in het door regen bevloeide asfalt,
als een "voille" van mist.
Ze fluistert op elk moment een waarheid,
die ik onmiddellijk daarna reeds heb gewist.
09-05-2012 om 07:28
geschreven door Bart W.
25-04-2012
is ogenblikkelijk aanwezig
alleen al door verbeelding.
Met zoetheid en verrukking,
in paradijs en hel,
in goed en kwaad.
Het gebrek aan weelde maakt bang.
De schaarste aan zekerheid,
in afwezigheid van het argument.
Mens je mag zelf zijn,
gevormd door intieme overtuiging.
25-04-2012 om 05:22
geschreven door Bart W.
24-04-2012
Toen was jij.
Dansend in de dauw... Als een ree
op de fluisterende melodie van het woud.
Van ons zijn
Toen was ik.
Nooit mee...
Wat mis ik je zo hard.
mijn lieve meisje... Hoe???
werd ik zo verward....
24-04-2012 om 00:19
geschreven door Bart W.
17-03-2012
keien...gebonden door roestend metaal scheren
met daverende snelheid onder ons door.
Krakende wissels, proberen
standvastigheid te creëren, op het juiste spoor.
In al je schoonheid daar zo zittend,
zo koket, zo gracieus zo dicht en recht voor mij.
Bewegingloos, verzinkend
in gedachten. Daarin is men vrij.
Tot aan de volgende halte.
Daar herpakt de feitelijkheid zich weer.
Daar krijgt het bewuste opnieuw gestalte.
Daar heeft ongedwongenheid, geen verweer.
17-03-2012 om 13:23
geschreven door Bart W.
07-03-2012
Bekoorlijk daalde je neer
De glimp die ik eerst van je opving
maar schielijk herkende,
verwarmde de zielloze leegte,
waarvan ik het lichaam existeer
dat me nooit temde
Elke dag schenkt zo zijn herinnering.
Ook de dag dat ik je voor het eerst zag.
Warempel zonder huivering.
ondanks mijn antipode zijn beklag
leg ik toe, de
leegte weder op te vullen
gestaag
zonder meer.
Want, voor de tweede keer
daalde je bekoorlijk neer.
Terwijl ik opsteeg,
de grens overschreed,
ging mijn tegenvoeter in heftig verweer
en ik deed, alsof het mij niets deed.
07-03-2012 om 23:37
geschreven door Bart W.
02-03-2012
glijdend langs de isobaren.
Het leven heeft hem nooit verwend.
Al weet hij, van pluim nog haren...
02-03-2012 om 17:09
geschreven door Bart W.
we zeiden niets.
Je maakte me heel
bedachtzaam diets.
Dat jij voor mij,
ik niet voor jou,
hoe het ook zij,
bezorgd zijn zou...
Ga nou maar,
je eigen gang
Leef nu maar,
niet meer bang...
Een nieuwe start,
vervuld van hoop....
Je grote hart,
was nooit te koop...
Ik was het niet,
zal het ook nooit zijn.
De duin des verdriet,
doet nimmer pijn....
02-03-2012 om 08:11
geschreven door Bart W.
01-03-2012
of toch maar niet...
Je bent een prachtig mens,
voor wie het ziet!
Je bent mijn steunpilaar,
mijn stalagmiet...
Zoals ik jou ervaar,
zo expliciet...
Ervaart het niemand... zowaar
men "het" niet ziet!
01-03-2012 om 04:13
geschreven door Bart W.
28-02-2012
Alles herhaalt zich voor de laatste keer...
Niet deelnemen, is altijd gewonnen...
Met twijfel begint men. Met zekerheid eindigt men... zonder meer...
Herinneringen kerven als een vlijmscherp degen.
Ontwaard uit de vergulde schede van medelijden,
steekt het rapier der afgunst, zonder te overwegen...
of leven, leven moet zijn of alleen maar naar het leven mag nijgen.
In aanraking gebracht, met de eindigheid,
de grenzen van het kunnen...
schoorvoetend toegeven aan beperktheid,
bedenk ik dat men genieten, niet mag verdunnen.
Dus... laat de laatste vergadering maar beginnen...
28-02-2012 om 20:26
geschreven door Bart W.
21-02-2012
De eis bemind te worden, is de grootste aller arrogantie 's.
Vervuld van liefde, ziet men de dingen zoals ze NIET zijn....
Feiten bestaan niet. Louter vooringenomen interpretaties.
Liefde is waanzin. Echter waanzin laat zich drinken, als een goed gerijpte wijn!
21-02-2012 om 23:43
geschreven door Bart W.
Mijn zoete droom, tegen aftakeling behoed.
Vergezeld, van onschatbare schoonheid,
laat ik alles ongemoeid.
Weifelend... Neem ik nimmer afscheid.
Alles is tijdelijk, steeds op z'n retour.
Zowel het uiterlijk, als het interieur.
Verwelkte bladeren, het eerste stadium van het laatste parcours.
Sterfelijkheid, zonder gezeur.
Het ontluiken, maakt soms banger.
Als ware het heksen...
Muzikaal bezwangerd,
uit wellust geboren, in tertsen en sexten...
19-02-2012 om 00:00
geschreven door Bart W.
16-02-2012
Trillend van spanning, maar met de intentie, niets anders dan zalvende woorden te fluisteren. Tuiten je lippen, rood gloeiend, tot de frequentie Waarop men geen verhaal meer heeft en enkel nog kan luisteren Niet alleen weet jij alles maar doe je het ook, Met een nuchterheid waarvan ik alleen maar kan dromen Maak jij zuurstof van rook Bekom jij dat, wat niemand anders van niets kan bekomen! Jij bent de fundering van mijn kunnen Jij bent mijn muze, mijn zanggodin! Ik ben slechts één der hunne, Die de gevoelige noot, reikhalzend bezingt! Wie daagt wie uit en met welke duistere reden? Waarom zijn wij onbegonnen? Waarom spuwen wij op het heden? Terwijl we denken, dat we morgen hebben gewonnen? Laat mij in mijn eigenste, kwetsbare bestaan zijn Dan laat ik je in dat durabele, van jou. Sardoniaal, bacchantisch, in heftig verweer tegen 't venijn. 16-02-2012 om 00:00
geschreven door Bart W.
14-02-2012
Lieve Axelle, lieve dochter...
heb geen angst!
Het leven volhardt, ook al is het soms donker...
Daarna wordt het weer licht, wees maar niet bang
Niet iedereen gaat het goed met je menen.
Daar kom je wel achter. Eerlijkheid duurt niet noodzakelijk het langst...
Het is zoals het gevecht, tussen zon en wolken.
Hoe ze ook hun best doen in al hun grilligheid en mogelijke vormen...
Hoe ze ook proberen, het leven te verzinnebeelden, als zijnde somber...
Eerlijkheid is het licht, dan wordt het weer donker...
Maar niet voor jou, mijn kleine kapoen.
ik brand een kaarsje in de donkerste duisternis en je zal merken, zelfs het kleinste vlammetje, verricht een wonder
14-02-2012 om 00:00
geschreven door Bart W.
09-02-2012
09-02-2012 om 20:52
geschreven door
slechts een twijfelaar,
met wankele zekerheden
en amper een klein gebaar,
tot niets anders dan twijfel te kneden....
Slechts een twijfelaar,
dat ben ik.
In de schaduw van wat onzichtbaar,
ver weg lijkt, verscholen van het licht.
Slechts een twijfelaar,
die niet kan beslissen.
Wachtend op een antwoord van mezelf, als redenaar!
Zodat ik, per momento, elke reflectie... tot in de eeuwigheid kan wissen!
Slechts een twijfelaar... dat ben ik!
09-02-2012 om 20:44
geschreven door Bart W.
