Vanmorgen genoten van een ontbijtje in buitenlucht in de Best Western van Lone Pine – het is hier al een aardig temperatuurtje van ’s morgens vroeg! Naar onze gewoonte wat aan de late kant vertrokken want ik heb de valiezen eens geherorganiseerd zodanig dat alle super lichte kleren samen zitten. Het ziet ernaar uit dat dit het enige zal zijn dat we hier nodig zullen hebben de komende dagen. Na het binnenrijden van Death Valley even het visitor center binnen gesprongen – er stond een aankondiging van extreme warmte vandaag met een advies niet te wandelen. Wat ons opviel was hoe het landschap doorheen de dag veranderde terwijl de omstandigheden dezelfde bleven: extreme droogte en warmte. Death Valley is de op 1 na warmste plek op aarde  en dat zullen we geweten hebben want we haalden vandaag de 50 graden (124 Farenheit) Niet te doen!! Ze moeten je zelfs niet aanraden om niet te wandelen, het verbiedt zichzelf. De kleine wandelingetjes die we deden richting uitzichtpunten waren meer dan genoeg. We waren in onze frigobox goed voorzien van water en cola light – en gelukkig want je lichaam snakt naar drinken in die omstandigheden. Het is dan ook niet toevallig dat alle hotels ijsmachines hebben waar je zakjes ijs kan vullen. Hoogtepunt van de dag was het uitzicht op Zabriski Point. We reden vandaag 300 mijl (+/-450 km) en kwamen vanavond rond 18.30 uur aan in Las Vegas. Het was meteen duidelijk – dat is hier echt een zot spel. We logeren in het Paris hotel, incl Eifeltoren (op de helft van de hoogte van de echte), Arc de triomphe, … ook de gangen en kamers zijn in Franse stijl. Je kan eigenlijk niet meer spreken van een hotel – dit is een klein dorpje – er zijn 2900 kamers, er zijn 9 verschillende restaurants en de casinohal is mega groot (niet dat wij daar gebruik zullen van maken). We gingen eten bij een Italiaan waar de sfeer wel goed zat, de aankleding was heel gezellig, maar ze zijn hier wellicht te veel op toeristen afgestemd want het tempo lag veel te hoog. Ze boden een formule aan met salade, hoofdgerecht naar keuze incl huiswijn en nadien een cappucino  - maar alles kwam zo snel na mekaar dat we bijna niet meer van tafel konden (en nochtans hadden we maar de helft van ons hoofdgerecht op). Het was wel lekker! Tegen die tijd was Henri al behoorlijk moe. We besloten enkel nog de ‘show met de fonteinen’ van het Bellagio hotel voor ons te gaan bekijken en dat is echt wel Vegas op zijn zotst – je moet het gezien hebben om te kunnen geloven. Het is hier ook wel super druk. Ik zal blij zijn het eens gezien te hebben, maar ik denk dat ik even blij zal zijn als we zaterdag terug de natuurparken in zullen rijden…