We kregen eerst een uitleg van een klein half uurtje die me niet meteen op mijn gemak stelde. Je krijgt uitleg over wat te doen - maar eveneens over wat er allemaal fout kan gaan...

Onze 'leider' Adam was een man van rond de vijftig schat ik - maar als hij in ontbloot bovenlijf liep had je hem 25 gegeven. 30 jaar elke dag intensief sporten heeft zo z'n effect! Mijn mannen pestten mij uiteraard met mijn bewondering voor de fysiek van Adam;-)

Onze schrik voor te weinig wild water bleek ongegrond. We kregen doorheen de dag meermaals de kick waarop we gehoopt hadden. Henri zei op een bepaald moment - hier wil ik terugkomen, ook al betekent dit dat we desnoods 5 jaar eerst niet op vakantie gaan. Later op de dag op de terugweg verklapte hij dat het geen 5 jaar hoeft te duren voor we terugkeren....

's middags lunchten we op een idylisch plekje. Er vaarde een raft mee met de lunch. In een mum van tijd toverden die mannen een perfecte picknick in mekaar. Ze hadden zelfs een tafel én tafelkleed mee.Ze voorzagen ons van allerlei verse groenten, diverse soorten kaas en charcuterie, sausjes, brood & wraps, fruit, koekjes. Het smaakte heerlijk want we waren ondertussen toch al 2,5 uur actief bezig op het water - al moet het gezegd zijn dat het toch de stuurman is die de grootste job verricht. We zaten in totaal met 7 in onze boot: naast Adam en wij vier was er nog een koppeltje bij uit Ohio - mensen die wel vaker raften. Het was de perfecte compagnie - want als de gids vroeg - the easy way or the hard way - riep de dame in kwestie altijd 'the hard way' - tot groot jolijt van Henri en Arthur. Later op de middag gingen we zelfs surfen met onze raft - dat betekent dat je stroomopwaarts in een soort waterkolk vaart waardoor de boot heel veel water neemt en je heel grote golven over je krijgt. Ik denk dat we vandaag 16 keer nat en droog geworden zijn. De temperatuur is hier +/- 35 graden wat ervoor zorgt dat je het helemaal niet erg vindt om nat te worden. We kwamen bij de stopplaats omstreeks 17.30 uur. Moe en voldaan en ook wel super vuil.... Normaal gezien is het white water - maar gisteren en vandaag was het water cacao bruin. Vorig jaar is er hier in oktober november een bosbrand van 2 maanden (!!) geweest - er brandde in totaal 400 vierkante miles af. Je kan dit op sommige plaatsen uiteraard nog heel goed zien. Gisteren heeft het stroomopwaarts blijkbaar hard geregend (wat hier uitzonderlijk is deze tijd van het jaar) waardoor alle resten van de brand (verkoolde stukjes hars) die in het water terecht gekomen zijn zich vermengden met het water. Na de raft was er terug nog een pittig busritje - ik had niet opgelet en zat nu dus zelf aan de kant van de afrit. Bij aankomst aan de parking konden we nog een dvd kopen met leuke foto's van ons avontuur. Men buit dat financieel wel wat uit - maar we konden het niet laten ons toch deze souvenir aan te schaffen van deze prachtige dag. Ook ons afsluiter van de dag was een voltreffer - het restaurant van ons hotelletje is gesloten op dinsdagavond. We gingen daarom eten in de plaatselijke saloon schuin tegenover ons hotel - en we hadden gelukt want er was een soort karaoke aan de gang - waarbij de locals zongen en speelden op hun gitaren. Henri viel haast in slaap boven zijn hamburger dus besloten we het niet te lang te trekken. We hadden afsproken nog een beetje te kaarten maar hij heeft er nooit meer aan gedacht toen we hier aankwamen. Morgen nog een laatste dagje Yosemite voor het richting death valley gaat.