Vandaag een korte rit van rond de 50 km door en rond
Kongourcy een stad ten noorden van de hoofdstad en op enkele tientallen
kilometers van de grens met Mali. Het ritme van de vorige dagen houden we aan.
Vroeg opstaan, ontbijt rond 5.30 h, fietsen klaarmaken en hupsakee op pad.
Aanvankelijk lange rechte stukken rode zanderige grond, echt
typisch voor deze streek die nauw aansluit bij van het begin van de Sahel. Deze
rode grond is hier alomtegenwoordig. Over fijn stof maakt niemand zich zorgen.
Sporadisch passeert er een vrachtwagen die slingerend langs alle putten ons
voorbij zoeft. Het duurt dan wel eventjes voor het zand uit de ogen gewreven
is. Onze kledij krijgen we nooit meer wit zoveel is zeker.
Nadien kromme en leuke weggetjes door en rond maisvelden en
Afrikaanse dorpjes, waar vlot 30 km/h gehaald kan worden. In die dorpjes valt
de armoede op. Geen wegen of infrastructuur te vinden, zelden elektriciteit en
alleen water uit een put. De kippen, kalkoenen, geiten en koeien lopen samen
met de mensen in en rond het dorp. Vuil ligt overal.
Wat ook opvalt : massas kinderen. Burkina heeft dan ook een
van de jongste bevolkingsgroepen van heel West Afrika. Daarnaast vallen de
mooie, ranke en fier rechtop lopende vrouwen ook op. Hoe vuil, zweterig en
zanderig het hier ook is, zij lijken netjes gekleed met een doek om hun middel
en vaak een andere kleurige doek om het hoofd. Er zijn er zelfs bij die met de fiets rijdend
een pot op hun hoofd dragen. Probeer maar eens. De jonge moeders dragen hun
baby, gewikkeld in een doek, op de rug. In conversaties zijn ze waardig en een
tikkeltje nederig.
Onderweg maken we een praatje met die enkeling die wat Frans
kan. Ruim 80% is analfabeet! We maken halt bij wat kinderen tussen 5 en 14 jaar
oud die met ezel en kar op weg zijn.
Soms vragen ze cadeau maar dat weigeren we beleefd. De meesten
zwaaien enthousiast en blijven ontzettend vriendelijk. Wat verder houd ik halt aan
een put waarnaast een jongen van rond de 20 staat. Wanneer ik hem vraag wat hij
hier doet krijg vertelt hij dat hij dat hij goud zoekt in de put die tot 20
meter diep onder de grond gaat. Op de vraag of hij al iets gevonden heeft
antwoord hij ontwijkend. Ik wens hem alle geluk.
PS : De politieke situatie is ongunstig geëvolueerd. Een
generaal en de nummer 2 van de presidentiële garde roepen zich uit als
tijdelijke leiders in opvolging van Traoré, de president die het hazenpad heeft
gekozen. Het luchtruim blijft gesloten tot nader order. Onze vlucht van komende
maandag zal niet vertrekken volgens de laatste berichten. We houden contact met
de ambassade. In onze groep is alles rustig en we zitten op veilige afstand van
Ouagadogou.
Vandaag was het uitslapen tot 7.00 h en ontbijt bij de
lokale partner van Broederlijk Delen.
Daarna de fiets op naar drie lokale projecten waar
Broederlijk Delen bij betrokken is.
Het doel van deze projecten bestaat erin de aller armste
gezinnen of alleenstaande vrouwen in de naburige dorpen te zoeken om ze
vervolgens via opleiding en financiële ondersteuning te helpen bij de opzet van
een klein bedrijfje. Zo genereren ze een inkomen maar hervinden ze ook hun
eigenwaarde.
In het eerste dorpje bezochten we een familie die bier
brouwen. De ontvangst was ongelooflijk hartelijk, met Afrikaanse dans en een
welkomdrankje (waar we niet van durfde te drinken wegens kans op ziekten)
Het tweede project betrof een bakkerij en het derde een
pottenbakster. Hoe primitief het er ook allemaal uitzag je voelde de fierheid
onder deze families die voor zichtzelf iets hadden opgebouwd. Door hun inzet
hadden ze zich weer op de sociale ladder naar boven geknokt en toonden daarom
ook dankbaarheid voor de hen toevertrouwde kansen die hier, geloof me, niet
voor het grijpen liggen.
Na de middag en de lunch met plaatselijke producten (waar
onder To, een van millefeuille gemaakte deegbal) werden de fietsen deel gedemonteerd
en ingepakt.
Busrit van Gourci naar Kongourci, alwaar we rond 19.00
plaatselijke tijd aankwamen.
Morgen staat er een kortere rit van 50 km
lichtheuvelachtig op het programma.
PS : Ondertussen is de politieke situatie vandaag in goede
zin geëvolueerd. President is afgetreden en machtsoverdracht wordt nu
voorbereid. Of we terug thuis geraken is nog niet zeker. Zolang de veiligheid
niet kan gegarandeerd worden vliegt Brussel Airlines niet naar Ouagadougo.
Vandaag Rit van Tougan naar Gourcy. (125 km, oorspronkelijk
112 maar wat verkeerd gereden)
Vroeg uit de veren om de namiddag hitte te vermijden.
Vandaag zullen er temperaturen tot bijna 46° gemeten worden.
Het eerste stuk werd snel afgelegd, iedereen in topvorm.
Slechts vier mensen in de bus en na 30 km zware val van één der deelnemers.
Nen kadee uit Boechout nog wel. Vlot overkop en kneuzingen overal. Hij kon vervolgens
deze rit wel uitrijden maar ik hem toch maar wat in het oog moeten houden.
Na 70 km lunch, cornedbeef nog wel, geleden van mijn
legertijd, maar smaken doet het wonderwel. De moraal is goed. Sommigen zitten
er echter door en verkiezen de bus voor het laatste stuk. Zij zullen het zich
beklagen want met de fiets gaat het even snel.
Onderweg doen we een heel dorp de stuipen op het lijf jagen
door er los door te fietsen. Eerst zien we alle kippen en vee alle richtingen
uit spurten en vervolgens gillen alle vrouwen het uit terwijl ze naar het dichtstbijzijnd
maïsveld lopen. We voelen ons beschaamd en houden halt bij een oude man die
onze excuses niet echt in dank afneemt. We vervolgen onze weg door ontzettend
kleine paadjes, hoog gras en doen een laatste spurt naar het hotel. Onderweg
komt Jos ten val en verliest daarbij zijn geheugen. Onze medereiziger- dokter
Mil dient hem de eerste zorgen toe en wijkt s nachts niet van zijn zijde.
PS : Politiek explosief. Avondklok wordt ingesteld na coup
op Blaise Compaoré.
