BARBARA - Monique Serf

In de maand mei doet ze opnames voor de film L'oiseau rare. Een prent van Jean Claude Brialy. Hij realiseert de film met de medewerking van Micheline Presle en Jacqueline Maillan.

Die zomer verlaat ze definitief de hoofdstad en vestigt zich in Précy jardin, 2 rue de Verdun.

Omgeven door dikke muren leeft ze rustig en geniet van de kalmte. Voor het eerst sedert lang heeft ze een eigen tuin. Ze is zelden te zien in het straatbeeld. Van tijd tot tijd wandelt ze langs het kanaal of gaat ze iets drinken in een plaatselijke gelegenheid aan de oevers van de Marne. Telkenmale met kerstmis deelt ze geschenken uit aan de kinderen van het dorp. De laatste jaren deelde ze snoep uit aan de schoolkinderen tijdens Halloween. Tijdens de maaltijd voor de derde leeftijd deelt ze geschenkjes uit aan de ouden van dagen. Met toestemming van de burgemeester stelt ze manden met voorbehoedsmiddelen ter beschikking van de jeugd. Soms heeft ze contact met de burgemeester, Yves Duteil en niettegenstaande ze niet de dezelfde politieke ideeën hebben, tracht ze discreet deel te nemen aan het gemeenteleven.

Op 3 september beginnen de opnames in de studio Gaité te Parijs voor de LP La louve. De orchestratie is van de hand van William Sheller.

Het theater Le Théâtre de l'ouest parisien te Boulogne Billancourt ontvangt haar op 13 oktober.

Een wereldtoernee gaat van Moscou naar België, Zwitserland, Israël, Canada, Japan, Nederland en terug naar Frankrijk. Roland Romanelli is haar vaste begeleider.

In december treedt voor een laatste keer op in L'Écluse voordat het cabaret definitief sluit. Daar waar alles begonnen is.

Op 2 februari neemt ze deel aan de televisieuitzending van Top à Pierre Tchernia.

Van 9 februari tot 12 maart zingt ze in Théâtre des Variétés. Het optreden omvat 29 nummers. Roland Romanelli is haar begeleider.

Op 9 maart zendt de televisie Top à Barbara uit met Maritie en Gilbert Carpentier, een realisatie van Marion Sarrault.

Een nieuwe concertreeks brengt haar van maart tot april in Belgie, Zwitserland, Frankrijk en Israël.

De nacht van 3 op 4 juni slikt ze in haar huis te Percy een grote hoeveelheid slaappillen.

Om 5.30 uur kloppen de gendarmes aan in la rue de Verdun. Niemand antwoord. Ze forceren de deur en vinden in bed het nagenoeg levenloze lichaan Barbara. Ze wordt met grote spoed overgebracht naar het ziekenhuis van Meaux. Om 6 uur komt ze aan in het hospitaal van Meaux. Ze heeft 7 tubes slaapmiddelen genomen. Op 5 juni wordt ze overgebracht naar L'hôpital Américain in Neuilly.

Tijdens de maand julli herstelt ze in een kliniek te Garches. Ze hervat haar tournee met Georges Moustaki.

Begin dat jaar deponeert ze bij SACEM de teksten van Insomnies, L'amour magicien, La mort, La musique en Il automne.

Van 29 januari tot 2 maart is ze te zien in Bobino. Ze zingt er voor de eerste keer Les insomnies met publiek.

In maart begint opnieuw een tournee langs Nederland, Canada, Japan en Frankrijk. En mars commence une tournée qui passe par les Pays Bas et le Canada, le Japon et la France. Haar tournee brengt haar langs het paradijslijke eiland L'île de la Réunion.

Op 9 juni komt ze in het tweede deel van het televisieprogramma Les copains d'abord.

Ze speelt in de film: "Je suis né à Venise" een prent met dans en choreografie van Maurice Béjart.

Ze schrijft de muziek voor de film "La femme rompue". Een prent van Josée Dayan naar een roman van Simone de Beauvoir.

Ze ontmoet Jacques Rouveyrollis. Hij zal haar lichtman worden tijdens de komende optredens.

Er breekt brand uit in het woongedeelte van haar huis in Précy. Een kortsluiting in de keuken ligt aan de basis. Midden in de nacht wordt ze wakker gemaakt door het miauwen van haar kat. Ze hoort het vuur knetteren en vlucht de straat op. Het vuur stopt juist voor de deur van La Grange au loup, de pianos zijn gered. Een teken?

Tijdens de herstellingswerkzaamheden gaat ze op tournee naar België en Zwitserland.

Van 5 september tot 1 oktober neemt Brel zijn laatste plaat op in de studios van Barclay te Parijs. Barbara komt hem dikwijls opzoeken.

Op 13 februari beginnen de opnames van haar dubbel LP l'Olympia 1978. Hij komt in juni in de handel.

In juli duikt ze opnieuw in de studios voor de opnames van de nummers die niet voorkomen op de dubbel LP L'Olympia. Het eindresultaat staat haar niet aan en de plaat komt niet inde handel.

Op 27 juli wordt Jacques Brel opgenomen in het ziekenhuis Franco Musulman te Bobigny. Ze gaat hem bezoeken. Op 7 oktober wordt Jacques Brel terug opgenomen. Ze gaat hem zo veel mogelijk bezoeken. Jacques Brel overlijdt op 9 oktober. Tijdens de uitvaart van Jacques Brel op 12 oktober ondersteunt ze Madly.

Van 27 februari tot 4 maart zingt ze in théâtre Manzoni te Milaan. Roland Romanelli is haar begeleider.

TF1 zendt op 27 november de film van François Reichenbach uit. Een montage over haar optredens in l'Olympia en de daaropvolgende tournee in 1978.

Gedurende een hele tijd doet ze geen optredens meer behalve een kleine tournee in Nederland. Ze componeert en schrijft nieuwe nummers.

Op 11 november 1980 beginnen in studio Davout te Parijs de opnames voor de LP Seule.

De LP Seule komt op 4 februari bij de platenboer. Ze zal tot de best verkochte platen van 1981 behoren. Ze neemt deel van verscheidene radioprogrammas waaronder bij RMC op 5 februari om 19 uur en op 6 februari om 18 uur als gast bij Pierre Bouteiller die een programma heeft bij France Inter.

Op 15 april 1981 beslist ze een optreden te geven in Pantin, in het centrum van een circustent. Eigenlijk is Pantin een tent voor rockconcerten maar helemaal niet voor chanson.

Om haar vreugde uit te drukken bij de verkiezing van François Mitterand tot president op 12 mei schrijft ze het nummer Regarde.

Van 28 oktober tot 22 november zingt ze in de circustent met 2200 plaatsen. Roland Romanelli en Gérard Daguerre zijn haar begeleiders. Het optreden bevat 25 nummers en 30 met de rappels. Laurent Aubry en Marco doen de belichting naar een ontwerp van Jacques Rouveyrollis, Éric Alvergnat is de geluidsman. François Mitterrand en Denise Glaser behoren tot de genodigden bij de premiere. Het is iets ongelooflijks. Iedere avond opnieuw geeft ze het beste van zichzelf. Soms is ze zodanig hees dat het publiek haar helpt zingen. Soms mist ze gewoon akkoorden. Het publiek blijft enthousiast en het meest verwonderlijke is dat het aantal jongeren toeneemt. Om zich niet telkenmale te moeten verplaatsen verblijft ze in twee containers die haar ter beschikking zijn gesteld door vrienden.

Tijdens de opvoeringen in november wordt een dubbel LP opgenomen die als aandenken moet dienen aan haar optreden Récital Pantin.

Eveneens tijdens haar optredens in de maand november maakt Guy Job een vidéoopname. 290 uur opnames, drie dagen opname, 7 cameraman, 10 videocameras en 6 maand montagewerk. Barbara werkt actief mee aan de montage. Tijdens de montage van de video ontmoet Barbara Béatrice de Nouaillan, ze zal haar trouwe assistente worden.

Op 21 november, de avond van de laatste opvoering zingt ze voor de eerste keer haar nummer Pantin .

In december 1981 komt haar dubbel LP Récital Pantin in de handel. Daarna begint een tournee.

Van februari tot maart plant ze een tournee doorheen Frankrijk. In 2 maand tijd zal ze 36 steden aan doen.

Ze schrijft de eerste teksten en componeert de eerste noten voor het optreden Lily passion. Een spektakel dat ze samen met Gérard Depardieu wil ten beste geven.

Haar stem begint tekenen van vermoeidheid te vertonen. (een verslapte stemband). Ze gaat op consultatie bij een zangleraar docteur Élisabeth Fresnel Elbaz. Gedurende 3 jaar leert ze opnieuw haar stem te gebruiken.

In gezelschap van Gérard en Élisabeth Depardieu woont ze op 9 november in Pantin de premiere bij van het optreden van Henri Salvador.

Op 22 december ontvangt ze in de opera Garnier uit de handen van de minister van cultuur, Jack Lang, le Grand prix national du disque.

Op 16 januari 1983 brengt ze een bezoek aan Robert Charlebois die op dat ogenblik in l'Olympia zingt.

Ze schrijft de muziek voor lied van Élisabeth Depardieu "L'Amazonie". Élisabeth Depardieu schrijft een lied ter ere van Barbara: Mourir en musique.

Denise Glaser de vrouw die 15 jaar lang Discorama presenteerde en tal van nieuw talent een kans gaf sterft in totale eenzaamheid op de leeftijd van 62 jaar. Samen met Catherine Lara woont Barbara in Valenciennes de begrafenis bij. Ze zijn die dag de enige vertegenwoordigers van de artiesten en televisiewereld ...

Op 14 januari 1984 huldigen François Mitterrand en Jack Lang de Zénith te Paris in. Barbara is een van de genodigden.

Ze schrijft verder aan Lily passion. De premiere is voorzien in januari 1985 in TNP van Villeurbanne. De regie is in handen van Roger Planchon.

In februari speelt Depardieu iedere avond Tartuffe op de scene van Théâtre de la Ville à Paris. Ze helpt en assisteert haar vriend.

In gezelschap van de heer en mevrouw Depardieu bestijgt ze in mei voor de eerste keer de trap van het feestpaleis ter gelegenheid van het festival van Cannes.

Voor de vereniging CARE France neemt Barbara deel aan het collectief werk " la chanson de la vie " onder de vleugels van Alice Dona.

In december wordt een studio versie van "Lily passion" opgenomen. Het is een opname met arrangement en gedirigeerd door William Sheller. Die versie zal nooit uitkomen en de geluidsband is op mysterieuse wijze verdwenen.

Roland Romanelli en Barbara gaan uit elkaar wegens verschillende visie over de uitvoering van Lily passion.

In december repeteren Barbara en Gérard Depardieu Lily passion in het Théâtre des Amandiers te Nanterre.

Op 21 januari is het zo ver. De premiere van "Lily passion" gaat door in de Zénith (3000 plaatsen). Lily passion wordt 35 maal opgevoerd tot 19 februari. Het spektakel heeft een kostenplaatje van 17850 euro. Er is een bezetting van 50 man nodig. De scene gaat open op een hoogte van 70 meter. Gérard Daguerre aan de piano en de synthetiser, Richard Galliano aan het accordeon en de synthetiser, Patrice Peyreras aan de synthetiser, Marc Chantereau doet de percussie en Daniel Mille op het accordeon begeleiden Barbara.

De tournee van Lily passion start op 25 februari in Rennes en zal duren tot 6 mei in het theater Argentina te Rome. De tournee bevat 45 voorstellingen. Het wordt een grootse onderneming en de gehele crew gaat op stap.

- 22 maart de dag na haar optreden. Inhuldiging van la rue de la grange aux loup met Barbara en Depardieu.

- 28 maart om 20 uur opvoering van Lily passion bij de openingsavond van het muziekfestival Printemps de Bourges.

In april komt het boek Marie Chaix sur Barbara in de handel. Het is een uitgave van Editions Calmann Lévy.

De single van Gérard Berliner: A te regarder vivre (ou La déraison) komt uit in mei van dat jaar. De tekst is van Barbara en de muziek van Gérard Bourgeois in een arrangement van Roland Romanelli.

Op vraag van de sterdanser Mikhaïl Baryshnikov vliegt Barbara op 28 juni naar New York. De eerste repetities in de Métropolitan Opéra gaan door op 1 juli. De opvoering zelf is op 8 juli er zijn 1805 plaatsen. Terwijl ze zingt geeft Mikhaïl Baryshnikov het beste van zichzelf. Het orkest van de Métropolitan Opéra wordt gedirigeerd door Michel Colombier.

De 14 juli neemt ze op verzoek van François Mitterrand deel aan garden-party in het Elysée samen met onder andere Juliette Gréco en Serge Gainsbourg.

In september komt de doos met 3 LPs met daarop live optredens van haar nummers in de handel. Barbara neemt inspraak aan het ontwerpen van de doos en bij de keuze van de nummers.

Naar aanleiding van haar gewrichtsproblemen wordt ze in oktober opgenomen in het militair hospitaal Béguin van St Mandé.

Begin dat jaar wordt ze gefotografeerd door Arthur Elgort. Barbara neemt deel aan het verwerken van het sprookje De zwanenprinses. Een initiatief van Mikhaïl Baryshnikov.

Ze heeft een ontmoeting met Jacques Attali naar aanleiding daarvan wenst ze zich in te zetten tegen AIDS (SIDA).

Zes jaar na haar optreden in Pantin beslist ze een reeks optreden de doen in Théatre du Châtelet. Ze weigert publiciteit te maken om de zaal te vullen. Als ze willen komen dan komen ze wel en ze kwamen de zaal zat proppensvol. Op 16 september begint een reeks van recitals in théâtre du Châtelet die zullen duren tot 11 oktober. Gérard Daguerre, Marcel Azzola op accordeon en bandoneon, Michel Gaudry op de contrabas en Jean Louis Hennequin aan de synthetisers begeleiden haar. De nacht van 10 op 11 september schrijft en componeert ze het nummer Sid'amour à mort. De geeft de auteursrechten aan de vereniging Sol en si.

Vóór het optreden krijgen de toeschouwers een blaadje papier in de hand gestopt. Het optreden gaat rustig zijn gang. De bisnummers wordt afgewerkt en Barbara verdwijnt achter het gordijn. Op dat moment springen een aantal toeschouwers naar voren en laat de papiertjes ritselen als waren het herfstblaadjes. Het publiek zingt als uit een mond een eigen gemaakte versie op de tonen van une petite cantate om Barbara te danken voor de vele optredens.

Barbara komt terug van achter het gordijn met in de ene hand een micro en in de andere het bewuste geel blaadje. Het publiek is in vervoering. Reactie van Barbara:
"D'abord bien sur c'est bouleversant ce qui vient de me parvenir là sur l'air de La petite cantate, c'est bien plus joli que la petite cantate encore...!!!

D'autre part je voudrais vous dire que je ne pars pas, donc je promets que je pars, que je reviens puisque je suis toujours là. Je ne pars pas. Je vais simplement si vous le voulez en voyage chanter les mêmes chansons aux gens que vous connaissez qui sont vos parents, vos cousins, vos amants, je ne sais pas quoi. Et donc je ne m'en vais pas, c'est tout. Simplement il va y avoir un spectacle qui suit sinon on aurait continué. C'est un fantastique spectacle que vous devriez voir et puis nous on s'en va. C'est normal, on prend la route mais je ne m'en vais pas, mais je garde ça, je garde ça très précieusement.

In de maand oktober maakt Polygram een video-opname van haar optreden in Châtelet.

De volgende tournee begint op 16 oktober te Genève en zal eindigen op 12 december te Nice. Haar vaste begeleiders zijn Gérard Daguerre, Marcel Azzola op accordeon en bandoneon, Michel Gaudry op de contrabas en Jean Louis Hennequin aan de synthetisers.

In de maand november van 1987 neemt ze deel aan het comité voor een tweede zevenjaarse ambtstermijn van François Mitterrand.

- 11 en 12 december optreden in de Opera, 4 rue saint François de Paule te Nice.

De tournee gaat verder doorheen Frankrijk, Canada en Israel. Gérard Daguerre, Marcel Azzola op accordeon en bandoneon, Michel Gaudry aan de contrebas en Jean Louis Hennequin aan de synthetisers zijn haar vaste begeleiders.

Op 8 april zingt te Rennes naar aanleiding van de eerste meeting van François Mitterrand.

Op 24 april ontvangt ze de orde van verdienste te Baden Baden uitgereikt door de Bondsrepubliek Duitsland.

Tijdens een concert tegen racisme zingt ze op 18 juni in het kasteel van Vincennes Göttingen.

In september onderschrijft ze een oproep te ondersteuning van het dagblad Globe, naar aanleiding van een aanslag zijn haar lokalen zwaar beschadigd.

François Mitterrand overhandigt haar op 15 september, tijdens een openbare plechtigheid in het Elysée, het ereteken Chevalier de la légion d'honneur.

Naar aanleiding van Wereldaidsdag kondigt ze op 1 december aan dat ze zich een jaar lang zal inzetten voor de strijd tegen Aids (SIDA).

Het wordt een jaar van strijd tegen Aids. Ze bezoekt zieken in l'hôpital Bichat, l'institut Pasteur en in Beaujon. Ze gaat zingen in de gevangenissen van Fresnes, Lyon, Marseille, Lille, Versailles, Fleury Mérogis.

Een nieuwe reeks van optredens beginnen op 6 februari in théâtre Mogador en duren tot 14 april. 59 voorstellingen, alle dagen om 8.30 uur behalve op zondag dan om 16 uur met rustdag op maandag.

Tijdens de optredens in de maand maart maakt Mick Lanaro opnames van het optreden in Mogador.

Op 2 augustus zingt ze op het Festival van Ramatuelle. Een festival in het leven geroepen door Jean Claude Brialy.

Op 2 oktober geeft ze een voorstelling in de Hamamatsu Arena te Hamamatsu (de tournee is een product van Keiko Nakamura).

Vanaf 12 oktober begint een nieuwe tournee doorheen Frankrijk tot 2 december (de Parijse regio is voorzien tussen 27 november en 2 december)

Op 4 december geeft ze rendez-vous in de zaal Radian te Caluire voor "Sa plus belle histoire d'amour". Haar tournee wordt beëindigd.

In de boekhandel Delamain, 155 rue du faubourg saint Honoré te Parijs wordt 11 december de opname van Les lettres à un jeune poète voorgesteld.

Ze begint met de samenstelling van haar integrale Ma plus belle histoire damour cest vous.

Op 17 maart komt de integrale in de handel het is een album van niet minder dan 13 C.D. onder begeleiding van Jean-Yves Billet met in totaal 260 nummers (soms vijf verschillende versies van de meest bekende nummers). Het wordt een verzamelobject omdat er interpretaties op voorkomen die tot dan toe onvindbaar waren.

Naar aanleiding van een uitzending over Europa kiest François Mitterrand het nummer Göttingen als meest beantwoordend aan de gedachte.

In juni kondigt ze een optreden aan voor februari 1993 in het congrespaleis te Parijs.

Begin dat jaar kondigt Charley Marouani aan dat de optredens verdaagd zijn wegens gezondheidsredenen. Een nieuw rendez-vous is voorzien voor 6 november in théâtre du Châtelet.

De première is inderdaad op 6 november in théâtre du Châtelet. De voorstellingen zijn voorzien tot 31 december. Gérard Daguerre heeft de muzikale leiding, piano en synthesisers, Jean Louis Hennequin doet percussie, synthesisers en harp en Serge Tomassi neemt accordeon, bandoneon en synthesisers voor zijn rekening. Het publiek is er, trouw als altijd maar op 13 december wordt het spektakel definitief stopgezet. Zes voorstellingen tussen 3 en 10 december waren reeds geannuleerd. Tussen 3 en 10 november logeeerde ze in een hotel in de buurt. Onbekenden hadden een tapijt van rozen gelegd tussen haar hotel en het theater. Nog drie avonden slaagt ze erin het podium te beklimmen. Philips maakt een live opname van de optredens op 11, 12 et 13 december.

Op 14 december wordt ze met dubbele longontsteking opgenomen in het Amerikaans hospitaal van Neuilly. Ze zal nooit meer in Parijs zingen.

Tegen het advies in van de dokters vertrekt ze op 29 januari op tournee. Een tournee dat begint bij Massy Palaiseau en vervolgens naar Aulnay sous Bois. Gérard Daguerre, Jean Louis Hennequin en Serge Tomassi zijn haar vaste begeleiders.

Op 1 februari zingt ze in Dijon dan volgen Lyon, Montpellier, Toulon, Pau, Toulouse.

Ze wordt uitgeroepen tot beste zangprestatie van het jaar. De prijs wordt haar overhandigd op 7 februari. Ondertussen zingt ze in de Zénith te Montpellier.

Haar tournee gaat verder. 17 februari te Valence vervolgens in het sportpaleis van Marseille, terug in Valence op 18 februari, 19 februari te Grenoble, 22 februari te Montreux, 23 februari te St Claude, 24 februari te St Etienne en in Montluçon.

Op 28 februari zingt ze in het Paleis voor schone kunsten te Brussel, vervolgens puis Nancy, Strasbourg, Troyes, Sochaux, Vesoul, Montigny le Bretonneux, Maison Alfort, Rueil Malmaison, Lille, Caen in de Zénith, Amiens, Roubaix, Rennes en Nantes.

Op zaterdag 26 maart zingt ze te Tours in théâtre Vinci. Ze is drie maand in de running. Ze kraakt. Niemand kan vermoeden dat het haar laatste optreden was. Haar leven in de theaters eindigt in Tours. Ze zou nooit meer voor het voetlicht komen.optreden.

Ze rust uit in haar huis te Précy en is bekommerd met het lot van de Aidspatiënten. Ze laat een rechtstreekse telefoonlijn installeren zodat ze haar kunnen bellen. Ze ontdekt de fax en maakt er meer dan dankbaar gebruik van.

In januari beslist ze een nieuw studio-album op te nemen. Gedurende de maand februari en maart schrijft en componeert ze nieuwe nummers.

In juni en juli organiseert ze repetities met haar trouwe muzikanten te Précy, in la Grange au loup.

Gérard Daguerre, haar trouwe medewerke, maar ook Jean-Louis Aubert, Eddy Louiss, Didier Lockwood en Guillaume Depardieu zijn op de afspraak. Sommigen beweren dat haar stem niet meer dat is. Tot daar, Barbara is terug. Al diegene die haar graag zagen, allen die ze heeft geholpen geven haar een duwtje in de rug. Il me revient, Le couloir, Le jour se lève encore, Fatigue, Lucy, vele nostalgische nummers zijn haar testament.

Op 19 augustus duikt ze in de studio (Méga te Suresnes) voor de opname van de nummers.

In september poseert ze voor een fotoreeks ter illustratie van het nieuwe album. De opnames duren amper 25 minuten.

Op 6 november komt de plaat in de handel. Ze geeft de rechten van het lied Le couloir aan Act Up (een vereniging tegen Aids).

In december 1996 beslist ze haar memoires te schrijven. Ze neemt terug contact op met mensen, vrienden en kennissen die ze in de loop der jaren uit oog is verloren.

Philippe Gauthier, Barbara en het platenhuis denken eraan een videoclip te maken. Philippe Gauthier en Barbara ontmoeten elkaar meermaals en stippelen de lijnen van de videoclip uit. Barbara neemt contact op met haar kleermaakster Mine Vergès om haar een cape te maken. Voor het eerst in jaren verlaat ze de zwarte velours. Maar het platenhuis en Barbara kunnen het niet eens worden over het budget. Het project wordt opgeschoven.

Ze ondertekent een petitie tegen de wet Debré, een petitie georganiseert door l'association Zone franche.

Georges Moustaki faxt haar de text van een nieuw lied dat hij gecomponeerd heeft en vraagt haar het lied met hem te zingen. Antwoord: ik zing niet meer!!

Opnieuw wordt ze uitgeroepen tot beste zangprestatie van het jaar. De prijs wordt haar toegekend op 10 februari. Ze bedankt tijdens de uitreiking telefonisch iedereen die haar die onderscheiding heeft bezorgd.

In Précy schrijft Barbara het voorwoord van haar mémoires op 27 april. Les éditions Fayard zullen het boek uitgeven en de uitgave is voorzien september 98. Als titel wordt het "Il était un piano noir".

Dagelijks faxt ze naar Claude Durand, directeur van éditions Fayard, bladzijden tekst door.

In oktober laat ze zich fotograferen door Bernard Sellier. De foto zal in een boek verschijnen waarvan de opbrengt naar onderzoek tegen aids zal gaan.

In oktober laat ze te Précy een video-montagetafel installeren. Ze wil een video van "Lily passion" in elkaar zetten.

Femme piano bevat 40 nummers. Het betreft een compilatie van haar bekendste nummers die herwerkt zijn haar HiFi. Ze heeft zelf de nummers gekozen. Met de hulp van Jean-Yves Billet stelt ze het begeleidend boekje samen. Een publicitaire affiche-campagne kondigt het album aan.

Het is herfst in Précy, de vogels fluiten, de bomen krijgen een goudrode kleur.

Het is maandag 24 november 3 uur in de morgen. De brandweer brengt Barbara met grote snelheid naar het hospitaal van Meaux. Vervolgens wordt ze overgebracht naar het Amerikaans hospitaal van Neuilly. Om tien na vier in de namiddag overlijdt ze ten gevolge van een longaandoening die niet meer te stoppen was.

Dinsdagmorgen 25 november, om 9 uur maakt A.F.P. het overlijden van Barbara wereldkundig.

Donderdag 27 november wordt ze op joods gedeelte van het kerkhof van Bagneux naast haar moeder begraven. Meer dan 2000 mensen wonen haar begrafenis bij.

J'ai toujours peur de ne pas être à la hauteur de l'amour que me donne le public. C'est classique plus on est attendu, plus on est angoissé et fragile. Cette peur là, c'est une vieille compagne. Le jour où je ne l'aurai plus, j'arrêterai de chanter. Ma relation avec le public c'est de l'ordre du contrat. Ca me plait de respecter les contrats, d'être fidèle à une exigence que j'ai eue dès le départ et que j'ai toujours essayé de garder, non par héroïsme mais parce que c'est comme ça, et puis quelques fois, c'est comme un jeu de séduction et d'orgueil. Je me suis mariée une seule fois avec un homme, et ça a été un échec. En tout cas, sachez que c'est avec vous, par vous, pour vous que j'ai vécu, même si c'est aussi pour moi, bien sûr, que j'ai chanté. Parfois vous étiez lourds, envahissants, terribles; je me sentais poursuivie, harcelée, dévorée. J'ai eu souvent très peur, mais je vous ai aimés.

(Ik ben altijd bang dat ik niet zo veel liefde kan geven als ik van het publiek krijg. t Is klassiek, hoe meer van u verlangd wordt, hoe meer beangstigd en breekbaar men is. Die angst is een oude bekende. De dag dat ik die angst niet meer ken stop ik met zingen. Mijn verhouding met het publiek is als een contract. Ik hou ervan contracten na te komen, trouw te zijn aan verplichtingen die ik van bij de start ben aangegaan, niet uit heldenmoed maar het is eenmaal zo. Soms is het als een spel van betovering en trots. Eens was ik gehuwd, het werd een mislukking.
Weet in ieder geval dat ik met jullie, door jullie en voor jullie heb geleefd. Natuurlijk heb ik ook voor mezelf gezongen.
Soms waren jullie, hard, overweldigend, verschrikkelijk, dan voelde ik mij vervolgd, getergd, verscheurd. Dikwijls had ik heel veel schrik maar ik had jullie lief .

06-05-2007 om 00:00 geschreven door jodruk