Pff, de regen is er! Tot nu toe zijn we, behalve een paar flinke winderige dagen, gespaard gebleven van het Engelse weer. maar vanmorgen was het maar miserable...regen, koud, grijs...in Belgie zou het niet veel beter zijn (of komt het van bij jullie?). Skylar is snipverkouden (snot overal, hoesten de halve nacht, etc) en ik voel me ook al niet zo lekker. Dus nu zitten we hier tegen elkaar op te snotteren (school en turnles zullenw e maar overslaan vandaag). Skylar zit nu ook op ballet, heel schattig dat gehuppel en "Miss Michel" zegt dat ze onder de indruk was van Skylar haar: "she is so confident and enthusiastic!" (eh, van wie zou ze dat hebben??). Voor Cohen zoeken we nog een leuke activiteit (zwemles zit vol); we zijn wel gaan "rollerskaten" vorig weekend en dat was "FUN", Cohen zijn voetjes gingen sneller dan hem....haha, maar hij had het gauw te pakken. Bye for now x
Of zoals ze hier zeggen: hello Love...waarmee meteen de toon is gezet voor het meest positieve dat in mij opkomt als ik denk aan onze verhuizing naar het grijze, winderige North of England (behalve natuurlijk het feit dat we terug met ons gezinnetje samen zijn): de mensen zijn heel hartelijk, vooral in het kleine dorpje waar wij ons genesteld hebben en de omliggende dorpjes, zo ook dat waar de kindjes naar hun schooltjes gaan. De tijd lijkt hier stil te zijn blijven staan. Kun je je iets voorstellen bij idylische namen zoals Ingbirchworth, Penistone en Thurlstone (of Holmfirth, voor sommigen misschien bekend als de regio waar de "the last of the Summer Wine" werd opgenomen?)? Wel, we zitten hier in een adembenemend mooi landschap (heuvels, korenvelden, groen, natuurgebied met mooie wandelingen, koetjes en schaapjes tussen typsiche muurtjes van opeengestapelde stenen, farms, kleine winkeltjes waar je alles en niets kunt kopen...), MAAR we zitten natuurlijk vrij afgelegen en voor alles waar we niet zonder kunnen in de moderne wereld (?) (shopping, work (van Joel), fitness, etc) pendelen we op en neer naar "the steel city" Sheffield en dat is nu niet echt de aantrekkelijkste, vrolijkste en vriendelijkste plaats on this planet! Het is niet zo erg hoor, er zijn net zoals in elke stad opgewaardeerde buurten (en Joel zijn werkomgeving is super qua accommodatie...vandaag nog lekker gaan fitnessen en saunaatje genomen), maar er is ook veel marginaliteit en de working middle class vormt hier de grootste populatie. Ben eigenlijk nog niet echt iemand tegengekomen die Sheffield leuk vindt; woorden als "rough" en "shite weather" komen courant uit ieders mond, zelfs degenen die hier wonen, vragen me soms: "Why are you coming to this place?". Wij zijn hier nu dus een dikke maand en we beginnen te wennen, alle dozen zijn uitgepakt, alles heeft een plaatsje (wel beetje zoeken om de spullen van ons huis in een huisje dat drie keer zo klein is te proppen, maar dat is ook wel gezellig), de kinderen hebben al hun speelgoed terug ingewijd (help, toys everywhere!) en het voornaamste: de kids gaan naar school en passen zich wonderwel aan aan de gewoonten, taal en nieuwe omgeving. Ik ben echt trots op hen! Cohen zit hier in Year 1 en moet al leren lezen en schrijven en, hoewel de aanpak wel redelijk speels is, is hij toch al veel meer met "leren" bezig dan hij thuis zou zijn in de laatste kleuterklas. Maar hij is vrolijk, doet goed zijn best en gaat met sprongen vooruit. hij heeft al vriendjes die ook Ben 10 en Transformers leuk vinden en praat honderduit met iedereen. Mijn vrees dat hij zich moeilijk zou aanpassen en verlegen zou zijn, bleek ongegrond: hij lijkt net te groeien in zijn zelfvertrouwen. Zijn schooltje (met uniform en vrij conservatieve regels) heeft ook wel leuke initiatieven (moestuin met groenten die ze verkopen aan ons, "golden time" waarbij de kinderen na een week met goed gedrag waarvoor ze punten bijeen hebben gesprokkeld, een leuke activiteit mogen uitkiezen, een speciale vermelding voor "flinke" kindjes van de week, een "buddy" die de nieuwe kindjes wegwijs maakt, leesmomenten samen met ouders en kind in de klas etc etc). Het is interessant om te zien hoe men hier over onderwijs, veiligheid en kinderen hun opvoeding denkt. Over het algemeen is de betrokkenheid van de ouder hier groter en dat vind ik wel leuk. Skylar is nog steeds even eigenwijs (alleen doet ze het nu in het Engels: NO, I can do it myself) en het lijkt alsof ze altijd al in haar preschool geweest is, zeggen haar begeleiders. ze gaat vrolijk en komt vrolijk terug (of met het nodige gemopper omdat die en die kindjes "naughty" waren tegen haar...en zij heeft natuurlijk Niets gedaan!).
Genoeg voor vandaag, mijn glas wijn is bijna leeg en mijn husband is net terug thuis van een lange day in the office...conclusie voor nu: ik zag er als een berg tegen op om te verhuizen, maar ook al zijn een heel aantal dingen minder...de vreugde en liefde van het samenzijn met ons viertjes is zoveel groter...HOME IS WHERE THE HEART IS! (onze hartjes kloppen ook nog wel voor jullie hoor!) x See You , volgende keer meer over "mijn bezigheden" en ons administratief geworstel tussen de EU countries...niet te missen, haha!
BANKS BLOG
