Ik ben een alleenstaande mama van 2 prachtige dochters. Dieuwke is geboren op 22/04/2008 en nu dus 6 jaar en 2 maanden. Loeka is geboren op 07/11/2013 en nu 7 maanden. Ik zelf ben geboren op 31/07/1989. Dus wanneer Dieuwke geboren was nog maar 18 jaar. Door omstandigheden woont Dieuwke bij mijn tante. Zij is Dieuwke haar meter. En ik ben zo blij dat ik haar in mijn leven heb. *Meer in een ander bericht. Wij wonen in Brugge, West-Vlaanderen, België. Ik woon nu ook in een appartement die mijn oma/meter eerst huurde. Ze is jammergenoeg gestorven op 10/02/2013 aan iets wat ze hier de 'vliegende kanker' noemen. Dit is dat op korte tijd ineens overal kankergezwellen zitten. *Meer hierover in een appart bericht. Mijn meter was een echte hamsteraar. Wat ik hier niet allemaal gevonden heb! Op 18/02/2013 ontdekte ik dat ik zwanger was van Loeka. *Ook meer hierover in andere berichten. Ik werk niet en heb door omstandigheden nog niet de kans gekregen om te werken. *Dit verhaal is voor een ander bericht. Ik krijg dus al van toen Dieuwke geboren was een leefloon. Maar door mijn verleden nooit leren omgaan met geld. Ik heb nu wel geen schulden gemaakt in al die jaren maar ik heb moeite om te sparen. Dus heb ik de beslissing genomen om bij budgetbeheer te gaan. *ander bericht.
Door mijn verleden heb ik het niet altijd makkelijk hedendaags. Daarom het idee om mijn ervaringen en mijn hedendaags leven in een blog neer te zetten. Ik hoop dat ik alles hier wat goed neer kan zetten en alles is door mijn ogen bekeken en opgevat. Wil ik daarmee zeggen dat als iemand anders het anders beleefd heeft dan mij ik het gewoon schrijf zoals ik het mij herinner. Ik hoop hiermee ook mensen te helpen die het zelf soms moeilijk hebben. Dat er altijd een lichtpuntje is of alles gebeurt met een reden negatieve dingen met een mogelijk positief vervolg.
Vragen mogen altijd gesteld worden. Maar als het antwoord een lang verhaal is zal ik er een nieuw bericht over plaatsen. En dit zal ik dan zo snel mogelijk doen. Maar vergeet niet dat ik hier een huishouden te runnen heb met 2 aandachteisende kinderen (vooral de jongste).
Het is zover. Weeral lig ik wakker van mijn gedachten. Ik ben mij appartement hier zo beu. Mijn neus zit weer maar eens verstopt door de vochtigheid hier binnen. Het is niet van de kou want het is hier binnen 22 graden Celsius. Daarom heb ik een vriend geraadpleegd en hem gevraagd of hij mij kon helpen. Ik sta al 4 jaar op de wachtlijst voor een sociale woning hier in Brugge. Maar omdat ik geen 3 jaar in Brugge gedomicileerd sta heb ik geen recht op iets. Die 3 jaar is pas in maart 2016. Maar als ik hier nog zo lang moet wachten dan is er meer kwaad dan goed gebeurt. Nu, die vriend ging kijken wat hij kon doen. Hij heeft hier en daar zijn connecties. Hij heeft al een gesprek gehad met de burgemeester van brugge. Die vroeg een blad met mijn gegevens en de staat van mijn appartement. Ik heb alles opgeschreven en ga die straks gaan afgeven. Ik hoop dat er wat uit de bus komt hierdoor. Nu zei ik ook tegen hem van als ik iets terug kan doen moet je het zeker zeggen want als ik vooruit geraak hierdoor ben ik je heel dankbaar. Hij is een oude man. Waarschijnlijk even oud als mijn overgrootvader. En hij is naar mijn mening nogal pervers. Toen ik vorige week open deed toen hij 's avonds aanbelde was ik al in pyjama. Hij zei jammer dat alle knopjes dicht zijn. Reageerde ik erop om te lachen. Ik zet ze een volgende keer open. Ik denk dat hij nu verkeerde ideeën heeft hierdoor. Hij kan niet stoppen met seksistische opmerkingen te geven en over dat onderwerp te praten. Ik vind het heel vervelend maar ik wil echt graag hier weg. Ik kan er in mijn omgeving met niemand over praten. Maar ik wil er ook niet over zwijgen. Ik heb enkel angst. Mijn verleden zit mij constant op de hielen en gaat geen seconde uit mijn hoofd
Vandaag mijn dag met angst begonnen. Nachtmerries van gebeurtenissen. Begin augustus 2013 heeft een vriend van mijn stiefbroer mij voor het eerst gezien. Van toen viel hij mij lastig. Na ongeveer 2 maanden hoorde ik hem niet meer tot midden april 2014. We hadden toen 1 keer afgesproken en het ging al te snel naar mijn gevoel. We zagen elkaar te veel en het ging mij niet meer. Hij eiste zoveel aandacht op dat er geen meer over schoot voor mijn dochters. Dus 2 maanden niet gezien waarvan hij mij 1 maand gestalkt had. Ik moet nu snel mijn appartement in orde krijgen maar dat lukt mij niet alleen. Hij stelde voor om enkele Legplanken op te hangen. Dus hij kwam af en hij kon niet van mij blijven. Hij pakte mij gewoon van de grond en zette me in de zetel. Hij probeerde me te kussen en ik draaide mijn hoofd constant. Hij ging op mijn schoot zitten en ik kon nergens meer heen. Hij nam mijn hoofd vast om me te kussen en ik duwde uit volle macht maar hij was gewoon te sterk en te zwaar. Toen begon mijn jongste te huilen die in de slaapkamer lag te slapen. Ik zei dat hij me moest laten gaan naar mijn dochter. Na 3 keer zeggen liet hij me gaan. Ik probeerde haar te troosten maar het duurde even. Alle tijd stond hij te kijken naar wat ik deed. En toen hoorde ik hem weggaan. Ik nam snel mijn gsm en smste mijn zus die het tegen mijn broer zei en hij stond hier in nog geen 5 minuten. Al een geluk dat hij kwam want ik wil er niet aan denken wat hij zou gedaan hebben. Hij stond ondertussen alweer aan mijn slaapkamerdeur en het enige ik kon denken was dat ik loeka moest beschermen. Ik probeer dit alles te vergeten maar het heeft een weg gevonden naar mijn dromen. Voorbije nacht droomde ik dat hij aanbelde beneden en nogal lang en veel op de bel drukte. Ik vond dat het niet klopte dus deed niet open maar toen hoorde ik hem in de gang de trap op stormen en ik was te laat om mijn deur te sluiten hier boven dus nam loeka en liep naar de badkamer en stond klaar om door de venster te springen wanneer ik wakker werd. Een hele dag niet aan gedacht maar deze avond lig ik in bed en krijg ik al schrik om hetzelfde te dromen.
