Alledaagse verhaaltjes Elke dag is een nieuw begin!!
18-11-2010
Mijn eigen blog...Hoe haal ik het in 's hemelsnaam toch in m'n hoofd... Geïnspireerd door de fim "Julia/Julie" waar Julie een blog start om een jaar lang haar ervaring met het koken van de recepten van de beroemde Amerikaanse Julia Childs dacht ik: waarom niet!!
Het lijkt me vrij cool om de dagdagelijkse dingen van een alledaags, 46-jarige te delen met deze blog. Misschien gaat dit me er nu eindelijke effectief toe aanzetten om een soort dagboek te houden. Zo één waar je een naam aan geeft en die je dan beschouwt als je beste vriendin. Dat lijkt me wel wat.. Nu zit ik zelf te denken: wie kan er nu geïnteresseerd zijn in het dagelijkse leven van een 46-jarige vrouw die geen beroemdheid is, die geen speciale job heeft, etcetera... Tja, da's misschien een goede vraag...Aan de andere kant, who cares. Degenen die het willen leven, be my guest, de anderen laten het net zo lief naast zich liggen...
Ik wil dat dit een plezante blog wordt. Ok, af en toe zal er wel eens een lach en een traan gedeeld worden, uiteindelijk ben ik een vrouw en die houden nu eenmaal van wat drama af en toe...;-). Maar ik wil vooral dat deze blog aangenaam is, positiviteit uitstraalt en uitnodigt om te delen... We zien wel...
Wat heeft een vrouw te vertellen dat een ander kan boeien, wat doet die vrouw leven, genieten, liefhebben, omarmen, ... Het antwoord is: momenteel zowat alles!!! Het is geen fabeltje: life begins at 40!!! voor een vrouw. Je begint echt anders tegen allerlei zaken aan te kijken, je neemt je oude dromen op én je doet er ook iets mee, of tenminste: je probeert!! Jaren heb ik me vanalles en nog wat voorgenomen: ik ga cursussen volgen, ik ga sporten, ik dit, ik ga dat,... Ik begon er iedere keer wel aan - dat heeft me een fortuin gekost en kasten vol van cursussen de onaangeroerd bleven, hobbymateriaal dat niet of maar half gebruikt werd, ga zo maar door. Jaren droomde ik ervan om me bezig te gaan houden met spiritualiteit omdat ik daar als van kinds af toe aangetrokken voelde, omdat ik altijd het gevoel gehad heb dat er vanalles was en is dat mijn leven kan verrijken. Jaren heeft m'n cursus Bachbloesem stoffig in m'n kast gelegen, bijna onaangeroerd, jaren bleef de wens om Reiki-initiaties te halen en te beoefenen bij een gedachte.
Jaren heb ik altijd m'n groot gezin, m'n werk en alles daarom heen afgedaan als de reden van er niet in te slagen terwijl de echte oorzaak gewoon bij mezelf te vinden was. En die toch wel confronterende zelfkennis, dit nieuw licht dat ik op mezelf geschenen heb is de weg geworden naar toch dromen waar maken, naar toch cursussen afwerken, naar véél meer....
