Vandaag op school kwam Tommy opnieuw bij mij om te vragen of ik nog niet van gedacht was veranderd omtrent het schoolbal. Hoewel ik het allemaal graag wel eens zou willen meemaken, en zeker met de mooiste jongen van de school, stond mijn besluit vast. Ik ging niet met mijn voeten laten spelen en ging dus niet in op zijn uitnodiging. Ik zou trouwens geen enkele reden kunnen bedenken waarom hij met mij naar het bal zou willen gaan. Het bal is namelijk het grootste feest van het jaar waar de koppels op onze school al maandenlang naar uitkijken. Ze dromen er immers allemaal van om in hun perfecte outfit verkozen te worden tot koning en koningin van het bal. Dus waarom zou Tommy niet met Sue naar het bal willen?
Toen ik na school het laatste stukje naar huis wandelde, merkte ik dat hij mij volgde. Ik vroeg hem wat hij van mij wou en hij antwoordde dat hij voor mijn deur ging blijven staan zolang ik zijn uitnodiging voor het bal niet accepteerde. Ik zei hem dat hij snel weg moest gaan omdat ik wist dat mijn mama woedend zou worden wanneer ze hem zou zien. Hij wou niet luisteren dus had ik geen andere keuze dan in te stemmen. Toen ik hem vroeg waarom hij niet met Sue naar het bal wou gaan antwoordde hij dat ze geen zin had om te gaan.
Ik was blij dat hij mij nu gerust ging laten en stelde mij er verder geen vragen meer bij.
De meisjes van mijn klas hadden gisteren veel plezier met hetgeen mij overkomen was en plaatsten ook het filmpje dat ze hiervan maakten online. De leerkrachten en de directie besloten om het daar niet bij te laten en riepen mij vandaag bij hen. De directeur stelde mij een paar vragen en probeerde te achterhalen wie met het pesten begon en wie alles filmde. Omdat ik schrik had alles erger te maken, durfde ik niet te zeggen dat het weer het groepje van Chris was. Je weet immers nooit waartoe ze in staat zijn. De directeur besloot om de meisjes dan maar te straffen op basis van wat hij van de turnleerkracht te horen had gekregen. Zij wist maar al te goed dat het alweer Chris was. Daarom besloot de directie dat Chris dit jaar niet naar het schoolbal mocht gaan. Natuurlijk kon ze hier niet mee lachen en stuurde ze haar papa, die advocaat is, naar de directeur. Hij moest er haar weer proberen uit te praten maar slaagde hier niet in omdat Chris weigerde haar gsm te tonen waarop het filmpje stond.
Tijdens de pauze kwam ik Tommy in de gang tegen, Tommy is de populairste jongen van de hele school en is het vriendje van Sue. Hij nodigde mij uit om samen met hem naar het schoolbal te gaan. Ik ben nog nooit uitgenodigd geweest voor het bal en dacht dus onmiddellijk dat het een grap was van Chris en Sue. Natuurlijk heb ik geen zin om weer voor schut gezet te worden en ik zei dus onmiddellijk nee.
Zoals ik in mijn vorig bericht al zei word ik dus gepest op school.
Maar vandaag gebeurde er iets wat mij nog nooit eerder was overkomen en dat ervoor zorgde dat de meisjes uit mijn klas zich enorm vermaakten. Ik was voor de eerste keer ongesteld. Mijn mama is zeer gelovig en denkt dat de menstruatie bij een vrouw een zonde is. Dat komt omdat zij de menstruatie als iets seksueel beschouwt en dus denkt dat het niet aanvaard wordt. Dat is ook de reden waarom ze mij er nooit op voorhand over heeft ingelicht en ik vandaag dus niet wist wat er mij overkwam.
Ik merkte tijdens het douchen dat er iets mis was met mijn lichaam. Toen ik de andere meisjes om hulp riep begonnen ze te schreeuwen, dan te lachen en dan maandverbanden en tampons naar mij te gooien. Sommigen onder hen namen zelfs hun gsm om mij te filmen. Gelukkig kwam onze turnleerkracht tussen om hen te laten ophouden en legde ze mij uit wat er met mijn lichaam gebeurde.
Toen ik thuiskwam was mijn mama niet bezorgd om mij, maar sloot ze mij op in de kast zodat ik kon bidden om vergeving voor mijn zonden.
Ik ben Carrie en dit is de eerste keer dat ik iets post op mijn blog. Ik heb nog geen ervaring met het maken van een blog en weet dus niet goed wat ik allemaal moet vertellen. Eerst zal ik mezelf even voorstellen.
Mijn naam is Carrie White, ik ben een 16-jarig meisje en woon samen met mijn mama Margareth in Chamberlain in Amerika. Mijn vader is al op erg jonge leeftijd gestorven. Gelukkig kunnen mijn mama en ik het goed met elkaar vinden ondanks zij zich soms raar gedraagt.
In tegenstelling tot de meeste meisjes van mijn leeftijd is mijn leven niet zo rooskleurig. Ik word namelijk al een lange tijd gepest op school. Ik heb geen vrienden of vriendinnen en kan met niemand praten. Het is alsof iedereen mij raar vindt en ik voel me ook vaak nagekeken. De pesterijen gebeuren eigenlijk altijd door dezelfde groep meisjes, het populaire vriendengroepje van Chris Hargensen en Sue Snell. Ik snap niet waarom ze het zo grappig vinden om de hele tijd iemand uit te lachen.
Ik heb ervoor gekozen om een blog aan te maken waarin ik mijn frustraties over het pesten kwijt kan. En op die manier heb ik er dus ook een hobby bij want buiten school doe ik eigenlijk niks bijzonder.
