Een eerste dag in SYDNEY

woensdag 15 oktober 2014

foto's: https://plus.google.com/photos/102497882852892734023/albums/6070388894688567009

Een eerste dag in Sydney

Het was inderdaad een zéér korte nacht. Cam kon moeilijk slapen, denkend aan zijn belangrijke meeting. Om 4.45 u. komt hij me reeds wekken, maar das helemaal niet nodig. Ik lig ook al lang wakker.

Tegen 5.15 u. zitten we in de wagen en kunnen we in het nachtelijk donker de weg op. Maar eerst moet Cam nog diesel tanken. "Ik geraak anders niet in de luchthaven." Na een half uurtje rijden, bereiken we de luchthaven van Melbourne. Het is in dat vroege uur al heel druk. Iedereen heest zich naar z'n werk. In de parkeertoren is het zoeken naar een plaatsje p de derde verdieping.

Een eerste leuke vaststelling. Vóór de ingang, aan het zebrapas, staat een man met een bord 'stop'. Hij regelt het verkeer en doet de auto's stoppen en geeft toelating aan de voetgangers om over te steken. Eenmaal binnen in het gebouw, diep ik uit mijn veiligheidstasje, mijn in België afgedrukte reisbevestiging. Cam voert het nummer in en uit het toestel komt een afgeprint vliegticket (boarding pass).

Cam heeft een speciaal ticket, een 'gold' ticket. Daarmee mag hij een ontbijt nemen in een heel sjieke ruimte en ik mag mee als zijn gast. Hij moet zich wel eerst even aanmelden. Daar ontmoet hij zijn collega die ook naar de meeting in Sydney moet. Cam vertelde me dat die man reeds 73 jaar oud is, en nog steeds gedreven zijn werk uitvoert. Hij denkt nog niet aan zijn pensioen! Het ontbijt dat we kunnen kiezen is ook al heel bijzonder, er staat van alles. Ik houd het bij een bordje gebakken eieren met twee worstjes, brood met rozijnen en een grote kom yoghurt met véél fruit erboven op geschept. Meer moet dat niet zijn. Ondertussen is Cam reeds om de koppen koffie. We eten samen met z'n collega. Die vertelt ondertussen dat hij reeds in Brussel was en ging jagen in de Ardennen! (blijkbaar ook geen sukkelaar).

Zo wordt het stilaan 6.45 u. Tijd om ons naar het vliegtuig te begeven. Om de 15 minuten stijgt er een vliegtuig op richting Sydney. Volgens Cam is het de drukst bevlogen route. We moeten eerst door de bagagecontrole. Wanneer ik door de scanner stap begint het spel de piepen. Terug! En inderdaad, in mijn hemdzakje steekt mijn vulpen, en die draagt een metalen dop.

Met zijn ticket mag Cam door de 'priority ingang' naar het vliegtuig. We kunnen plaats nemen. Ik mag op rij 15 aan het venster plaats nemen.

Precies om 7.15 u. taxiet het vliegtuig naar de startbaan. Maar wat een drukte. Er staan nog drie wachtende vliegtuigen. Om de buurt, blijkbaar om de minuut, trekt er een vliegtuig de lucht in. Het is reeds 7.30 u. voorbij wanneer we door de wolken heen trekken. Eenmaal boven de wolken zitten we in de zon. Wat een prachtig zicht, de wolken met daarop de zon. Precies een schapenvacht.

Meer dan een uur duurt de vlucht om de afstand tussen Melbourne en Sydney te overbruggen. Ik maak van de gelegenheid gebruik om de krant op de tablet te lezen, af en toe eens door het raam naar buiten te gluren. Ondertussen krijgen we ook een cake en een drankje aangeboden.

8.40 u. Het toestel nadert stilaan zijn bestemming. Het ziet er allemaal grauw en grijs uit. Door het venster zie ik de beroemde Harbour Bridge en het Operahouse, maar alles is gehuld in een nevel van regen.

Eenmaal geland duurt het nog een tijdje voor de massa uit het vliegtuig geraakt. Daarna stap ik mee met Cam naar het depot van Hertz om er een huurwagen op te halen. Maar blijkbaar zijn we niet de enigen die een wagen nodig hebben. Er staat een lange wachtenden voor ons. Het is reeds 9.20 u. en Cam moet om 10.00 u. bij zijn baas zijn voor een drie uur durende bespreking. Ik ben nerveus in zijn plaats. Maar ja, dat helpt niet. Cam stuurt een berichtje en krijgt de baas aan de lijn. Hij mag er om 11.00 u. zijn en het gesprek zal in twee uur worden afgehandeld. (Cam is General Manager, Sales bij UNIGAS LPG).

Eindelijk kunnen we om 9.45 u. vertrekken naar het centrum van Sydney. We moeten er nog eerst het hotel opzoeken 'Pier One', inchecken en onze bagage af geven. Cam zal de ganse dag bezig zijn voor zijn werk. Hij heeft in de namiddag, na zijn gesprek met de baas, nog een belangrijke klant te ontmoeten en moet deze avond uit eten gaan met een klant. Ik kan dus de gehele dag vrij besteden in Sydney.

Nadat onze kamer is toegekend (303) nemen we afscheid van elkaar. Ik trek er op avontuur in Sydney.

Aangezien het hotel onder de Harbour Bridge is gelegen, kan ik niet verdwaald lopen. Maar wat een pech! Het begint te regenen. Ik kan niet anders dan de paraplu boven halen en zo trek ik verder. Het Oparahouse ligt er ook maar triestig bij in de regen. Ik besluit te wachten op de bus 'hop om hop off' om zo de stad te verkennen. Oef, na lang wachten is de bus er. Ik koop me een senior ticket voor twee dagen.

Ik rij een heel eind mee en probeer zo goed als mogelijk de uitleg te begrijpen. In de drukte van de stad vordert de bus heel langzaam. Eenmaal aan het Operahouse gekomen verlaat ik de bus en ga op verkenning rond en in het prachtige gebouw. Van daaruit heb ik ook een prachtig gezicht op de Bridge. Daarna begeef ik me naar 'The Royal Botanic Garden'. Ik geniet anderhalf uur van de majestueuze bomen, de voorjaarsbloemen (het is hier lente), de vogels, de kunstwerken van de 'Vrienden van de Tuin'... Op een grasveld zijn tientallen geelkuifkaketoes in het gras aan het pikken. Ik vraag me af wat ze daar gaan zoeken met hun snavel. Af en toe is er al eens een gevechtje tussen twee vogels. Wat een oorverdovend gekrijs die kunnen maken. Het is aangenaam wandelen in de tuin. gelukkig is het opgehouden met regenen. Ik wandel verder door de stad. Maak nogmaals gebruik van de bus en stap uit aan St. Mary's Cathedral. Voor de kathedraal staan enkele mooie kunstwerken, o.a. van Paus Johannes Paulus II. Binnenin de kathedraal is het verboden te fotograferen. En het staat er niet enkel in de inkom aangeduid, de gehele kerk door hangen affiches 'No photography'. Toch maar eventjes goed rondkijken of er iemand te zien is en dan maar pogen enkele beelden te schieten. En aangezien er diverse ingangen zijn maak ik een rondgang aan de buitenzijde van de kathedraal en ga telkens aan de diverse inkomdeuren even binnen piepen en...

Ik neem opnieuw de bus en rij verder mee tot aan het Centraal Station. Het is ondertussen 15.00 u. Van al dat wandelen zou je toch stilaal honger beginnen krijgen. Ik trek een stalletje binnen en koop me twee doosjes belegde boterhammen en een cola. Zo kan ik dan opnieuw een tijdje verder.

Vanaf het station neem ik opnieuw de bus en laat me nu meerijden tot aan het hotel.

Het is 16.00 u. geworden. Tijd om me even te gaan opwarmen. Het is echt koud lenteweer. Wanneer ik de sleutel van 303 vaag maakt de jonge dame aan de balie het me moeilijk. Wanneer ik mijn pas geef zegt ze dat de kamer niet op mijn naam is geboekt. Inderdaad niet. Gelukkig bezit ik het gsm-nummer van Cam en die gaat ze dan opbellen. Alles is oké. Ik mag naar de kamer. Maar ik heb nog een vraag. Ik wil internet. Opnieuw een gehele uitleg, van kaarten en betalen... Tot ik vraag of er me iemand die uitleg in het Frans kan geven. En gelukkig, haar collega kan me alles rustig vertellen hoe het systeem in elkaar zit. Maar als ze dan uiteindelijk vaststelt dat de kamer is gehuurd door Cam van de firma UNIGAS gaat alles plots veel sneller. En het is plots allemaal gratis.

Zo kan ik me naar de derde verdieping begeven en de foto's kan ik op de laptop zetten, de krant downloaden, de mails lezen...

Om 17.00 u. besluit ik het tweede deel van de verkenning aan te vatten. Mijn bedoeling is nu over de Harbour Bridge heen te wandelen. Het is een leuke wandeling. Eerst met de trappen tot op de hoogste verdieping. Ik ben er niet alleen. Tientallen mensen trekken over de brug. opvallend veel lopers... Blijkbaar trainer er veel lopend over de brug, want ik ontmoet ze zowel heen- als teruglopend. Daarnaast ook veel stappers bellend met hun gsm. De brug is zeer goed beschermd tegen eventuele beklimmers. Over de gehele lengte is de wandelgang afgezet met prikkeldraad. Op verschillend plaatsen houden mensen van de 'Security' de wacht. Er hangen duidelijk veel borden met de vermelding wie op de brug klimt een boete krijgt van 3000 dollar.

Wanneer de andere zijde van de brug heb bereikt, keer ik rustig op mijn stappen terug en trek verder de stad in. Ik moet me goed de straten die in insla in het hoofd prenten om zeker de weg terug te vinden. Het is 19.00 u. geworden. De avond begint stilaan te vallen. Ook tijd om nog even aan een hapje en een drankje te denken. Een 'cheeseburger' uit de MacDonalds is voorlopig de beste optie. Ik vind niet veel anders hier inde buurt.

Tegen 19.30 u. ben ik terug aan het hotel. De Habour Bridge en het Operahouse baden in het licht. Ik kan leuke avondopnames maken. Het geeft schitterende resultaten.

Tegen 19.45 u. kan ik opnieuw naar de hotelkamer en kan rustig aan de vele tientallen foto's werken die er vandaag in Sydney zijn gemaakt en even skypen met Bea.

Het is al 22.00 u. wanneer Cam de kamer binnen komt met inde hand een glas champagne. Die heeft hij dik verdiend en is uiterst tevreden. Hij heeft een miljoenendeal kunnen maken met z'n klant. En zijn baas is meer dan dik tevreden over zijn resultaten.

Het wordt 23.00 u. tijd om eindelijk wat te gaan slapen. Wat een schitterend dag! Een beetje spijtig van het gure weer. Maar ik mag al bij al uiterst blij zijn dat ik na de vele,vele kilometer wandelen, ik niet de minste vermoeidheid voel.

15-10-2014, 00:00 Geschreven door eric  

Een dagje Warrandyte

Tijd om het bed te verlaten, het is 7.45 u. Ik heb goed geslapen en voel me al helemaal fit om mee te draaien met de nieuwe uurregeling. Ik ontmoet in de gang Mevrouw Robyn. Het is een dame die het gezin komt helpen en is reeds druk in de weer om de tweeling Louca en Ruben uit bed te halen, het ontbijt te geven en klaar te maken voor de opvang. Ook Nancy komt de living in. Nu pas zie ik hoe mooi het huis tussen de eucalyptusbomen staat. Na een tijdje komt Cam met de jongste dochter Emmah. Ze kijkt verwonderd naar wie er hier nu allemaal is. Ze kent oma en opa alleen van de skypecontacten. Cam maakt zich klaar om rond 8.30 u. de tweeling naar school te brengen. We maken met Nancy een rondgang rond het huis, de tuin die wordt aangelegd, de kippen die dagelijks verse eitjes bezorgen... Nancy vertrekt met Emmah naar de kindercrèche tegen 9.00 u. Wij blijven de ganse voormiddag thuis zodat de foto's en de verslagen kunnen afgewerkt worden en we ook even de tijd vinden om de gedownloade krant te lezen. Oom Raymond kan het moeilijk vatten hoe ik Het Nieuwsblad hier p mijn tablet te voorschijn laat komen.

Nancy, die momenteel haar tweede jaar voedingsleer aan de universiteit volgt zorgt voor een super gezond middagmaal. De dikke pompoensoep is heel lekker. Veel groenten met kruiden en nootjes, enz... bereid zijn echt lekker. Ze beweert dat we gezond en wel terug naar België zullen keren. Ook het brood bakt ze helemaal zelf, van gemalen rijst die dan bloem oplevert en met allerlei ingrediënten wordt gebakken.

In de namiddag halen we eerst de tweeling op in school. Die ligt toch wel op een half uur rijden van Warrandyte. We zetten de kinderen thuis af en de kinderoppasster neemt de taak op zich om de kinderen te verzorgen, eten te geven... Wij rijden dan naar de kinderopvang om er Emmah op te halen. Dat is slechts een 10 minuutjes rijden met de wagen. In Australië is er voor kinderen van 4 jaar nog geen kleuterschool.

Terug thuis maken we ons klaar om een eerste wandeling te maken naar het Warrandyte State Park waar hele kuddes kangoeroes leven. Het is eerst een flink stuk klimmen. De zwart geblakerde bomen herinneren aan de bosbranden die er vaak in Australië heersen. Maar blijkbaar herstelt de natuur zich gemakkelijk, de zwarte bomen dragen toch frisgroene bladeren. En inderdaad, op de open vlakke grazen tientallen kangoeroes. Ik nader ze stil om de nodige foto's te kunnen maken. En blijkbaar zijn ze even nieuwsgierig als ik. Ze staren me ook verwonderd aan. Wie komt daar nu onze rust verstoren. Uit de buidels van sommige moeders piepen de kopjes van hun jongen. Prachtig die eerste ontmoeting. Misschien zullen we op het eind van de week zeggen, alweer kangoeroes?

Nancy kent goed haar weg in het park. We wandelen verder langsheen de Yarra rivier. Het is ook diezelfde rivier die dwars door Melbourne stroomt. Er liggen heel wat brugjes.

Na anderhalf uur stappen en genieten van een pracht van een natuur bereiken we opnieuw de woning van Nancy en Cam. Een andere oppas is bij de kinderen en verwelkomt ons. Samen met Nancy bereiden ze een lekker en gezond avondmaal.

Nog snel de foto's in orde brengen, wat tekst typen en even skypen naar België. Maar dan snel naar bed. Hoewel het nu op dit eigenste moment in België pas 12.40 u., is het hier reeds 21.40 u. Om 5.15 u. word ik morgenochtend reeds gewekt. Cam moet voor zijn werk twee dagen naar Sydney. Ik vlieg morgen met hem mee. Onze vlucht is om 7 u. Slaapwel.

14-10-2014, 00:00 Geschreven door eric  

Het vertrekuur is met 20 minuten vertraagd, in plaats van 0.55 u. is de vlucht gepland om 1.15 u. plaatselijke tijd. (We hebben in Doha een tijdverschil van 1 uur, bij ons is het dus nog maar net over middernacht, 0.15 u.). Maar dan mogen we ook tijdig aan boord van de Boeing B777-300ER en stipt om 1.15 u. taxiet het vliegtuig naar de startbaan. Het opstijgen is nogal schudden en beven, we rijden precies op de kasseien van Paris-Roubiax. Eenmaal in de lucht wordt het opnieuw rustig. Al snel zijn de hostesses er met een snoepje en een verfrissingdoekje.

Het computerscherm geeft ons volgende info: totale afstand naar Melbourne: 11 969 km - 13.09 u.

Tegen 1.45 u. is het onze buurt om de maaltijd aangeboden te krijgen. We kiezen voor lamb met pomme dauphinois. Midden in de nacht een middagmaal en een glaasje witte wijn... wat moet je meer hebben.

De vlucht zelf is er een met veel turbulenties. We moeten geregeld onze gordel omgorden en het is schudden en beven. Wat hebben we daar nu? Voor het toilet staat een zwarte schim. Het is een dame van kop tot teen in een burka gehuld met daarbovenop nog een zwarte zonnebril. Niet te geloven! We krijgen ook een kaart aangeboden die helemaal moet worden ingevuld om Australië binnen te mogen.

Het is ondertussen reeds 3 u. in de morgen onze tijd. Het wordt hoog tijd om toch een uiltje te vangen. Hopelijk doet het slaappilletje zijn werk.

Om 7.00 uur krijgen we al een broodje, een cake en een koffie. Van honger zullen we zeker niet vergaan. Even het schermpje in de zetel voor mij bekijken en om 9.30 u. kan ik aflezen: "nog 4 uur en 8 minuten" te gaan tot Melbourne.

Om 11.50 u. krijgen we opnieuw een maaltijd aangeboden. Deze keer kiezen we voor 'chicken with petatoes' en een glaasje wijn. De hostess vraagt 'Chardonay of Sauvignon?' Ik antwoord haar dat het om het even is. Niet te geloven, ik krijg twee glazen wijn aangeboden. We vliegen reeds geruime tijd boven Australië, maar Melbourne ligt natuurlijk helemaal aan de andere zijde.

We maken om stilaan klaar voor de landing. Eindelijk! Precies om 13.50 u. onze tijd zet het vliegtuig zich neer in de luchthaven van Melbourne. Negen uur bij tellen om de plaatselijke tijd te bekomen, dat geeft dan 22.50 u. We volgende de aanduidingen die ons leiden naar de grenscontrole. Amaai! Wat een rij wachtenden. Het is geduldig aanschuiven, voetje voor voetje. Eindelijk is het onze buurt. We geven onze kaarten en onze passen af... maar blijkbaar hebben we niet de juiste vluchtnummer ingevuld. Geen nood, de controlerende politieagent verbeterd snel en we mogen meteen verder naar de bagageruimte. Snel vinden we onze koffers en in een mum van tijd geraken we aan de aanschuivende rij voor de bagagecontrole. We hebben geluk, we mogen zo verder, zonder enige vorm van controle. Precies om 15 u. onze tijd staan we buiten. En al snel vinden we Cam, de echtgenoot van Nancy.

Het wordt een hartelijk weerzien van Cam met zijn schoonouders. Nog enkele gangen door en trappen op en zo bereiken we z'n auto in de parkeergarage. Wat is het bitter koud en het regent. Het wordt snel zoeken naar onze jas in de koffer.

Na drie kwartier rijden bereiken we de woning van Nancy en Cam in Warrandyte. Nancy is blij haar moeder na 16 maanden opnieuw te kunnen omhelzen. We gaan even naar de slapende kinderen kijken, spreken af welke kamer we zullen nemen en gaan maar snel slapen. De laatste van de dag, nonkel Raymond in z'n slip zal ik niet censureren. Het is 16.30 u. onze tijd, maar van nu af aan draaien we onze klok naar de Australische tijd, 1.30 u. in de nacht. Slaapwel.

Bijlagen:
02_heenreis_01.jpg (30.4 KB)   

De dag van ons vertrek naar Australië, waar we zo lang naartoe hebben geleefd, is eindelijk aangebroken. En toch heb ik nog een helse voormiddag te verwerken. Een briljanten jubileum in de Cortina, een briljanten jubileum in het Vijverhof en de gewezen beroepsrenner Albert Rosseel die 100 jaar is geworden. Gelukkig heb ik de onderschriften bij de foto's reeds gemaakt en moet ik enkel nog de genomen foto's toevoegen. Een voordeel dat ik de voorbije week rustig de valiezen heb gepakt. En een vriend die per ongeluk zijn foto's van z'n laptop heeft gewist, komt radeloos hulp vragen. Eens naar de 'prullenbak' gaan en alles terugzetten en zo kan hij zijn slapeloze nacht snel weer goed maken.

Zoon Hans zal ons naar Zaventem voeren. Eerst haalt hij oom Raymond Demuynck en tante Bernise Dewilde op in Lauwe. Om 13.00 u. kan ik afscheid nemen van vrouwtje Bea. Voor 5 weken zijn we gescheiden van tafel en bed. Niet dat ze niet mocht meereizen, maar ze vond het ter ver en te lang. Toch wel blij dat ik die vrijheid krijg om alleen p reis te trekken.

Het vordert snel naar Brussel, op zondagmiddag is er weinig verkeer. Om 14.10 u. zijn we reeds bij de luchthaven. We halen alles uit de koffer en nemen afscheid van Hans. Binnen in de luchthaven is het wat zoeken naar de balie van Qatar Airlines. Maar eenmaal gevonden verloop alles vrij vlot. We mogen samen 90 kg bagage meenemen en met 65 kg komen we goed weg. De handbagage wordt niet eens gewogen Maar best ook, mijn verhuis van boeken, kaarten, verbindingskabels voor laptop, tablet, fototoestellen... Je houdt het niet voor mogelijk wat ik allemaal moet meesleuren om mijn bureau draaiende te houden.

Door de grenscontrole geraken we ook probleemloos, maar wat verder moeten we onze bagage laten controleren. Alles moet in bakjes gedeponeerd worden. Maar nonkel Raymond is een verdachte! Hij moet mee voor een grondige controle. Ja, het detectietoestel piept, maar dat komt van zijn knieprothese. Gelukkig mag hij toch mee naar Australië.

Tegen 15.00 u. zijn alle controles achter de rug en kunnen we rustig verder stappen naar gate B28. Niet te geloven, we ontmoeten er nog een Rekkemse die een groepsreis naar Vietnam zal maken.

Om 15.20 u. begint de boarding. Alles verloop heel gedisciplineerd. Eerst de ouders met kinderen en rolstoelgebruikers, daarna de rijen 36-26... Wij krijgen met plaatsen 25D - 25E en 25F drie plaatsen in de middengang met niemand meer achter ons. We zitten op de laatste rij van een blok.

Precies om 16.20 u., zoals gepland, taxiet het vliegtuig naar de startbaan en 10 minuten later hangen we reeds in de lucht. We vliegen van Brussel over Duitsland (Frankfurt), Tsjechië, Slowakije, Hongarije, de Balkan over de Middellandse zee. Verder gaat het over Turkije, Iran en zo de Perzicheolf over naar Doha.

We zijn nauwelijks in de lucht of we krijgen reeds een snoepje aangeboden. Daarna worden we bediend van een drankje en een zakje koekjes om de deppen in een potje tomato-pesto. We doen ons tegoed aan een heerlijke witte Sauvignonwijn. We vliegen met een snelheid van zo'n 940 km per uur op een hoogte van 11.500 tot 12.500 m. De buitentemperatuur bedraagt -63 °C.

Eenmaal 19.00 u. start de bediening van het avondmaal. We kunnen kiezen uit drie menu's. Oom Raymond en ikzelf houden het bij 'beef' met puree en tante neemt de 'chicken'. Het smaakt heerlijk, een rijstslaatje met boontjes, een dessertje, een chocolaatje en een drankje. Wat later wordt de koffie geschonken. Wat zegt het spreekwoord? De stoutste wezels zuipen de beste eieren. We zien dat er op de koffiekar ook flessen drank staan. Ik bestel twee Baileys en een brandy. Een poosje later komt het personeel opnieuw met koffie en nogmaals laten we ons verleiden tot een tweede Baileys en een brandy. Ja, we doen ons niet te kort op het vliegtuig. Das goed dat we een beetje verdoofd zijn door de alcohol. En... ik denk dat ze blij zijn dat ze er eens een druppelke mogen uitschenken, want al die gesluierde en die moslims moeten zich aan hun geloofsregels houden, geen alcohol!

Ondertussen is het nu 20.30 u. geworden. Nog twee uur te gaan tot Doha, de luchthaven in Qatar. Dan zal het daar reeds 23.30 u. zijn, terwijl onze tijdrekening het bij 22.30 u. houdt.

De landing in Qatar verloopt super, net op tijd zoals afgesproken. De trekken de luchthaven binnen. Wat een supergroot, modern gebouw. A snel vinden we op een infobord dat we voor Melbourne naar gate C5 moeten. Het is een eindje stappen tot we plots in een supergrote hall terecht komen. Een grote beer trekt alle aandacht en metergrote flitsende reclameborden trekken ieders aandacht. We zien er van alles, Arabieren in hun witte pakken, van kop tot teen gesluierde vrouwen... De formaliteiten zijn tot een minimum beperkt. Enkel even onze elektronische visa voor Australië tonen en onze tickets en een snelle bagagecontrole en we zitten meteen in de wachtzaal waar we, wonder o wonder, wifi ter beschikking hebben. Zo loopt zondag stilaan naar zijn einde.
 

12-10-2014, 00:00 Geschreven door eric  

Datum: 3 januari 2014



AUSSIE TOURS - AFRICA TOURS
LATIN TOURS - ASIA TOURS              Demuynck Raymond
Belgium                                                 Dewilde Bernise
Tel. +32 51 70 05 16                             Vanthournout Eric

VLUCHT QR 194 - QATAR AIRWAYS   zondag, 12 oktober 2014
-------------------------------------------------------------------------------------------
Vertrek: BRUSSELS, BE (Brussels Airport)                                          12 okt. 16:20
Aankomst: DOHA, QA (DOHA INTL), terminal 2                                   12 okt. 23:30
Vliegtuigtype: BOEING 787-8

VLUCHT QR 904 - QATAR AIRWAYS   maandag, 13 oktober 2014
---------------------------------------------------------------------------------------------
Vertrek: DOHA, QA (DOHA INTL), terminal 2                                       13 okt. 00:55
Aankomst: MELBOURNE, VI (Melbourne Airport), terminal 2                 13 okt. 22:25
Vliegtuigtype: BOEING 777-200LR

 VLUCHT QR 905 - QATAR AIRWAYS   zaterdag, 15 november 2014
------------------------------------------------------------------------------------------------
Vertrek: MELBOURNE, VI (Melbourne Airport), terminal 2                     15 nov. 23:55
Aankomst: DOHA, QA (DOHA INTL), terminal 2                                   16 nov. 06:20
Vliegtuigtype: BOEING 777-200LR

VLUCHT QR 193 - QATAR AIRWAYS   zondag, 16 november 2014
----------------------------------------------------------------------------------------------
Vertrek: DOHA, QA (DOHA INTL), terminal 2                                       16 nov. 08:15
Aankomst: BRUSSELS, BE (Brussels Airport)                                      16 nov. 13:25
Vliegtuigtype: BOEING 787-8

07-10-2014, 00:00 Geschreven door eric