En
dan...het bekendste natuurfenomeen van Australië... Ayers Rock of Uluru, de
meest heilige plaats voor de Aboriginals. Hier komen The Dreams vandaan.
En inderdaad,
héél indrukwekkend. Midden in de bush zon enorme monoliet. We liepen er en
voelden de verzengende hitte (+40 graden) en de heilige winden. Muisstil. Er
gaat iets vreemds uit van deze plaats. Mooi en vredig.
En dan... rijd je enkele kilometers verder in de dorre
outback om plots terecht te komen in een luxeresort voor de toeristen: grote
hotelcomplexen, zwembaden, winkelstraten, theater, enz.
Heel
bizar; we zijn even verdoofd door zoveel drukte... het verschil is te groot.
Desondanks
toch in onze ruime kamer ingetrokken, een plons genomen in één van de zwembaden
en s avonds uitgebreid gaan dineren.
dan...het bekendste natuurfenomeen van Australië... Aylers
Rock of Uluru, de meest heilige plaats voor de Aboriginals. Inderdaad, héél
indrukwekkend. Midden in de woestijn zon enorme monoliet. We liepen er en
voelden de hitte (40 graden) en de heilige winden.
Maar... het hele toeristencircus voelde een beetje
vreemd aan. Je rijdt dan uren door dorre vlakten en dan hebben ze daar ineens
een luxestad gebouwd met verschillende hotels, zwembaden, winkelstraatjes enz. Voor
ons was dat er iets teveel aan... alhoewel we wel heerlijk genoten hebben van
de zwembaden!
En er was een hospitaaltje, dus daar kon Marc zijn knie
verzorgd worden. Flinke verrekking, ingebonden huppelen we verder. Rustig aan
dus, we zien wel!
om
6u30 aan t brekkie (=ontbijt; niet slechts ons Australisch, hé!).
We
hadden immers het geweldige idee om de droge Todd River-bedding te volgen tot
aan het historisch eerste Telegraph Station in Midden Oz (= koosnaampje voor Australië).
Bepakt met water, kompas en map de rode rock walkabout aangedurft; t werd een vermoeiende,
eenzame bush track maar de moeite waard: back to nature.
Het
telegraafkantoor uit 1872 vonden we in the middle of nowhere. Flash back in
time.
150
jaar geleden deed een brief er hier een jaar over om tot in Europa te geraken;
met dit telegraaf kantoor werd het versneld tot enkele dagen... voor zover de
telefoonlijn niet onderbroken was tenminste.
Revolutionair, vonden ze toen. We hebben
onze GSM discreet opgeborgen...
Na
een korte rustpauze onder de airco, Alice Springs ingeduikeld... dwz de acht
straten die het centrum moeten voorstellen.
Veel is hier niet te zien, klein
dorp eigenlijk met de zo typische straatjes en enkele malls.
Wel heel veel
Aboriginals... ook hier leven ze aan de rand van de maatschappij.
En na
zon zware dag... t zwembad in... 40 graden en bewolkt... dineren en bed in!
Oh ja, de uurvermeldingen hier zijn Belgische tijd... wij zitten hier bijna 8 uur later.
We
zijn er... met pak en zak aangekomen in Never Never (= ruw land).
Een
beetje moe maar onmiddellijk in vakantiesfeer: 38 graden, blauwe hemel, veel
zand en Aussies die niks voor niks take it easy, mate als lijfspreuk hebben.
Hier gaat alles rustig... onze eerste dag in The Alice zal beginnen met
enkele uurtjes slapen onder een airco op volle kracht...
Mailtje naar het thuisfront: blog werd aangemaakt!
Thuisblijvers
Een beetje hectisch vertrokken maar ondertussen in The
Alice geraakt.
Even hectisch in de luchthavens een blog gemaakt zodat
jullie ons kunnen volgen van dorre woestijn naar helblauw strand; rijdend en
vliegend van midden naar noord, zuid en oost Down Under, onderweg nog snel een
raceke meepikken... enkele mooie fotokes moeten we jullie wel kunnen bezorgen.
We zitten hier vooral om te ontdekken, te bewonderen, mee
te maken... veel tijd in bloggen gaan we niet steken maar af en toe een teken
van levens gaan we wel geven...
Groetjes en tot binnenkort... grapje... tot binnen VIJF
WEKEN!!!!
 "Laughing"){kind=icon}
40 graden en bewolkt... dineren en bed in!
