Wanneer Steef en ik weer seks hadden saboteerde ik expres het condoom waardoor het lekte. Steef had dat nadien in de gaten en hij was furieus. De dag nadien kwam hij mij de morning after pil brengen, maar die liet ik ongemerkt in de vuilnisbak verdwijnen. Vanaf dan was het enkel mijn kindje en ik. Toen ik Rebecca het goede nieuws liet horen , was ook zij was supergelukkig voor mij. Ik stelde haar voor om samen met mij weg te gaan, om ergens ver weg van hier Sem en mijn baby op te voeden. Ze weigerde dat, dus wil ik voor mijzelf kiezen. Het was verkeerd van me want Rebecca en Steef zijn wel gelukkig samen en zij wil hem Sem natuurlijk niet afnemen. Ik besef dat Peter en ik geen toekomst samen hebben, enkel een ongelukkige, dat wil ik mijzelf en de baby besparen. Ik wou ook niet dat mijn kindje zijn vader Steef leerde kennen dus was mijn beslissing om weg te gaan snel gemaakt. Na een dag op school haalde ik de koffer van zolder en begon ik mijn spullen in te pakken. Ik liet nog een briefje achter en trok de deur achter me dicht,weg van hem…

“ (Eva) Hierover heb ik vaak gefantaseerd. Gewoon wegrijden. Richting het zuiden. Zonder plan,zonder afscheid. Nooit gedacht dat ik het ooit nog eens werkelijk zou doen. Maar nu durf ik alles. Ik heb niets meer te verliezen. Behalve de baby.[…] Een herkansing. Ditmaal alleen. Heb ik haar helemaal voor mezelf. Het is vreemd hoe kalm ik ben. Jarenlang heb ik me druk gemaakt om alles. Altijd gestrest,nerveus,bang. Bang om Peter te kwetsen, bang om mijn familie teleur te stellen, bang dat ik alleen zou komen te staan. En nu ik dit allemaal gedaan heb, nu mijn leven in feite in puin ligt en ik op de vlucht ben voor zo ongeveer alles en iedereen, nu ik werkelijk alleen sta,voel ik alleen maar opluchting. (p. 241-241)

18-03-2013 om 18:51 geschreven door Juliedepril  

Rebecca en Steef spreken regelmatig af voor een ‘ruilavond’. Steef en ik verdwijnen dan snel naar een andere kamer, ik verlang enorm naar hem. Hij is de enige die mij al een orgasme kan bezorgen, hoe hard Peter ook zijn best doet. Van Rebecca hoor ik dat Peter vaak erg verlegen is en dat hij niet echt meedoet. Het kan mij eigenlijk weinig schelen zolang ik Steef maar heb. De relatie tussen Peter en mij gaat er langzaam maar zeker op achteruit, tegenwoordig slaapt hij nog zelden bij mij in bed. Soms komt hij bij mij in bed liggen als hij wil vrijen maar ik wijs hem keer op keer af. Steef is nu de man die mij kan bekoren, Peter heeft afgedaan. Soms denk ik dat enkel een kind onze relatie nog kan redden, helaas kan hij mij dat niet geven. Toen ik er met Rebecca over praatte stelde ze voor dat Steef mij zou zwanger maken. Natuurlijk mag Steef hier niets van weten, hij wil absoluut niet opnieuw vader worden. We zouden hem erin luizen, Rebecca en ik…

“ ( Eva ) ‘Ik kan rekenen. Sem is van Steef. Dat zie je zo.’ Ze vraagt of ik boos ben.’ Je klinkt zo boos?’ Ze legt haar hand op mijn been en geeft me troostende klopjes […] Dat ze het mij ook gunt. Kan zij ons kind niet dragen? Dat zou ze er best voor over hebben.’Het ligt niet aan mij’, zeg ik. ‘ Dat weet je toch? Ik wil het kind in mijn buik voelen,het zelf op de wereld zetten,dat mijn bloed zijn bloed is.[…] ’waarom neem je geen kind van Steef?’ vraagt ze plompverloren. ‘ Doe normaal.’ ‘ Nee,ik meen het. Ik vind het niet erg. Waar gaat het om? Een eierdopje sperma, dat jullie voor altijd gelukkig kan maken. Meer is het niet’ “(p. 117-117)

18-03-2013 om 18:50 geschreven door Juliedepril  

Rebecca en Steef zijn onze nieuwe buren, ze hebben een zoon Sem. Rebecca is kapster en Steef is politieagent, we leerden hen kennen via een buurtfeestje. Ze kwamen regelmatig bij ons op bezoek en we leerden elkaar beter kennen. Rebecca kwam regelmatig op bezoek om mijn haar te knippen of om bij een tas koffie gezellig bij te praten. Ik vertelde haar al gauw de problemen die Peter en ik hadden, bij Steef en haar was het duidelijk dat ze een sterke band hadden. Na een tijdje vertelde ze mij de reden : Rebecca en Steef gingen regelmatig naar parenclubs en ze hadden een ‘open relatie’. Ik geef toe dat ik jaloers was op hun relatie, ze hadden regelmatig seks en bovendien hadden ze een kind. Bovendien is Steef een heel aantrekkelijke man terwijl Peter en ik steeds meer naast elkaar leven. Ze praatten er vrijuit over en willen ons er ook eens bij, enkel om te proberen verzekeren ze ons. Ik zie het wel zitten omdat ik ook wel eens wil genieten van seks, Peter was moeilijker te overtuigen…

18-03-2013 om 18:48 geschreven door Juliedepril  

Het doet pijn om andere koppels te zien pronken met hun piekfijn uitgedoste kroost. We zijn pas verhuisd naar een nieuwe woonwijk en ik word depressief als ik alle gelukkige gezinnetjes zie. Voor Peter is het anders, hij heeft er zich al bij neergelegd dat hij nooit een kind zal kunnen verwekken. Voor mij ligt dat anders, ik heb een grote kinderwens en ik heb geen gynaecologische problemen. De buitenwereld begint zich ook vragen te stellen waarom we nog geen kinderen hebben en de druk van buitenaf is groot. Zij vinden dat we dan maar moeten adopteren maar wij hebben het advies gekregen om te wachten tot de rust is weergekeerd. De ruzies tussen Peter en mij worden steeds heftiger omdat de kinderwens tussen ons in blijft staan. Peter is ook ongeïnteresseerd naar mijn verdriet toe, hij wil zo snel mogelijk de draad terug opnemen maar ik kan het verlies van mijn kindje moeilijk een plaats geven. Onze relatie lijdt er sterk onder dus zijn we ten rade gegaan bij Hetty, een psychotherapeute. Ik probeer op deze manier het verlies van Lieve een plaats te geven maar voor Peter is het tijdverlies.

“ (Peter) Eva heeft het grafje goed onderhouden. Er staat een nieuwe pot met roze bloemetjes tussen de twee vrolijk kijkende Disney-dwergen van plastic. Ik kniel en zet een witte roos tegen Lieves steen. Sinds de begrafenis ben ik hier niet meer geweest, tot grote ergernis van Eva. Ik wilde niet met haar mee naar dit monument van mijn mislukking. Waarom ik nu wel hierheen ben gereden , is me eigenlijk een raadsel. Ik streel de koude steen en voel me er tegelijkertijd belachelijk bij. Ik wil iets voelen. Ik wil liefde voelen voor een kind dat niet van mij was, een kind dat nooit heeft geleefd, met wie ik nooit een verbond heb kunnen sluiten, maar het enige dat ik voel is schuld. ( p. 55-56 ) “ 

18-03-2013 om 18:47 geschreven door Juliedepril  

We hadden er zo lang naar uitgekeken, eindelijk ons eerste kindje. We hadden er ondertussen talloze bezoeken aan de dokter, ik raakte immers maar niet zwanger. Het was een zware tijd voor mij en mijn man Peter , vrijen deden we enkel nog met de bedoeling om zwanger te worden. Ik nam zelfs elke morgen mijn temperatuur om zo exact mijn eisprong te kunnen bepalen. Na een jaar was ik nog steeds niet zwanger dus verwees de dokter mij naar een specialist. Bij mij werden er geen afwijkingen vastgesteld maar bij mijn man werd er vastgesteld dat zijn zaad 'lui' was. Alleen de medische molen kon ons helpen aan een kindje. Toen ik eindelijk zwanger was , was ik door de dolle heen. Ik was trots op mijn buik en een voorbeeld voor zwangere vrouwen : ik rookte niet,dronk geen alcohol en nam alle vitaminen die goed waren voor de baby. Helaas kreeg ik te vroeg weeën, ons dochtertje kwam dood ter wereld. Ik had onmiddellijk een speciale band met Lieve , helaas heeft Peter die band nooit gehad. Lieve is verwerkt met sperma van een anonieme donor en daar heeft Peter nooit mee kunnen leven…

“ (Peter) Duizenden uren hebben we eraan besteed. Ze heeft me een lafaard genoemd,een slappeling,een afhaker. Wat kon het mij schelen, zij was tenslotte degene die de behandelingen moest ondergaan, zij onderging de pijn en het verdriet van het verlies. Het enige dat ik moest doen, was betalen en haar hand vasthouden. […] Omdat we het verlies van Lieve, onze dochter die niet mijn dochter was maar van een donor, een onbekende die ik haatte met heel mijn hart, nauwelijks hadden overleefd. Omdat er ergens een grens lag, en die hadden we bereikt bij het begraven van onze kleine baby. Met haar begroeven we ook onze droom. (p.44) “

18-03-2013 om 18:47 geschreven door Juliedepril