 |
|
|
| Dagelijkse zorg voor een Vlaams jachtrevier |
|
|
| 20-01-2013 |
 Ge zijt zot! |
Dat is althans wat de wandelaars beweren toen ze mij gisteren op ronde zagen in mijn revier. Met wat zijt hij nu aan 't sleuren op uw rug? Die vraag krijg ik af en toe als ik met twintig kilogram tarwe op mijn nek door de sneeuw waad. Als ik dan een gesprek aanknoop ben ik heel tevreden als de wandelaars een tiental minuten later zeggen dat ze 'dat nooit hadden verwacht van een jager'! Wij peisden altijd dat schieten 't enige woa da je gulder ier dee!
Ja, typisch denk ik dan bij mezelf, maar wat had je dan ook verwacht van mensen van 't stad die enkel de natuur om hen heen kennen van 'dieren in nesten' en de verschrikkelijke beelden die in de media worden verdeeld over die verschrikkelijke mannen en vrouwen die men jagers noemt! Zo was ik nog meer verbaasd toen ik deze week uit de mond van Michel je weet wel wie moest horen dat hij tegen de vergassing van dieren was ?!?(IK TROUWENS OOK NIET MIS TE VERSTAAN !!!!) Zijn er vorig seizoen geen massa's ganzen afgevangen,vergast en vermalen tot dierenvoeder onder het mom van natuurbeheer?? En dit terwijl de jachtsector al heel lang smeekt op hun blote knieën om de jacht op bepaalde soorten ganzen uit te breiden omdat de jachtsector het probleem al lang had zien aankomen? Vreemd dat er toen geen reactie is gekomen van de vrienden van de dieren en er geen beelden in de media zijn verschenen, denk ik dan, maar dat zal wel zijn redenen hebben gehad zeker....Ik moet nu niet altijd ergens iets in zien zegt mijn vrouwke dan!
Nu laat ik het deze periode niet aan mijn hart komen en kan ik toch, zonder geweer wel te verstaan, ferm genieten van een bezoek aan mijn revier. De hazen zijn volop aan het rammelen en de fazanten en patrijzen hebben zich verzamelt rond mijn voedertonnekes. Dan wacht ik even om dichtbij te komen en geniet ik met volle teugen van mijn werk als ik hen bespied. Eenmaal de sneeuw zal verdwenen zijn zal februari er heel vlug zijn en kan het beheer van predatoren van start gaan. Kraai, ekster en vos staan dan op mijn lijst om hen in aantal te beperken zodat tegen de broedperiode het bestand tot een aanvaardbaar niveau zal gebracht zijn.
Morgen, samen met mijn maat Pascal, naar Frankrijk als drijver om zwijntjes uit de dekking te krijgen! Dus dat ziet er weer dik in orde uit en een heel mooie dag in het vooruitzicht. Dus vanavond vroeg onder de veren, want om vier uur zitten we al in de auto. Salutjes!
20-01-2013, 17:32 geschreven door Pé 
|
|
|
|
|
| 17-01-2013 |
| Sneeuw !!! Pfff |
Beste lezers, het is weer zover!
Het heeft gesneeuwd! Een prachtig landschap overal en gegarandeerd mooie momenten in het jachtrevier! Juist....maar...
De nieuwe sneeuwregel is er vorig jaar gekomen omdat de vorige sneeuwregel heel onduidelijk was in overleg met het ANB, de hoge jachtraad en de NATUURVERENIGINGEN. De regel is unaniem goedgekeurd en in het staatsblad verschenen. Maar u raad het al; de voorzitter van Vogelbescherming Vlaanderen laat natuurlijk weer van zich horen. Ik kan deze mensen heel goed volgen in hun argumentatie dat de dieren het heel wat moeilijker hebben en dat ze onze hulp in deze barre tijden meer dan nodig hebben. Sommige dieren althans in het revier, want gisterenavond waren de hazen verwikkeld in een heftig liefdesspel en laat dat nou één van de dingen zijn die ik niet zou aanschouwen als mijn favoriete bezigheid bij tien graden onder nul. Moeten we nu concluderen dat onze kleinwildsoorten het toch zo koud niet hebben als wij als zwakke mens zouden verwachten??
Wie als jager uit jagen gaat op eenden en fazanthanen bij deze weersomstandigheden is in mijn ogen niet waard zichzelf een jager te noemen, dus vind ik het ook niet aan de voorzitter van VBV om ons in het gareel te houden. En ja hoor meneer, ik ben er reeds opuit getrokken om de beken in mijn revier ijsvrij te maken en wakken in de poel te kappen, zodat eenden verder kunnen grondelen. Neen, niet om ze straks genadeloos af te knallen, zoals jullie zo poëtisch kunnen stellen, maar gewoon omdat ik deze dieren beheer zoals een goede vader voor zijn kinderen zou doen. Mijn voederemmers zijn tot de rand gevuld en fruit vind zijn weg naar de voederplaatsen.
Ik meneer ben dus wel degelijk bezig met ZORGEN voor de dieren, maar bent u dat wel? Ik zie geen voederemmers staan in de talrijke natuurgebieden en alle plassen zijn en blijven deskundig toegevroren. Ook de verstoring is er massaal, want wie wil nu geen zondagse wandeling maken in dat mooie sneeuwlandschap?
Wat wel moet gebeuren meneer; en heel dringend? Dit is de bejaging van onze gezamelijke rode vriend! En dat moet NU gebeuren!!
Wie is nu het slachtoffer van de wintertoestanden? Dat zijn de vele eenden en ganzen die op de toegevroren wateren belaagd worden door onze vriend de vos, want zwemmen hoeft hij niet te doen!
Wees nu eens rechtuit en zeg waar het op staat! U en ik weet dat weidelijke jagers de komende weken maar aan één ding denken en dat is niet de jacht op fazant, eend en gans bij zo'n weersomstandigheden! Daar is waar het schoentje wringt!
17-01-2013, 05:34 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 27-12-2012 |
| De jachthoornklanken verstommen. |
Gisteren was de grote finale. Na de middag afspraak aan de jachthut; voor de laatste maal in 2012. Geen genodigden, enkel de kleine compagnie. Met vier geweren en twee drijvers gingen we voor de laatste maal ons revier in.
Regen heeft de landerijen geweldig geteisterd, maar van echte wateroverlast kunnen we gelukkig niet spreken. Hazen mogen niet meer geschoten worden van mij, omdat bij nachtelijke tellingen het rammelen al was waargenomen. Ja, hoor ik sommigen al denken, zal wel?!? Ja, inderdaad, vergeet uw cursus van de jachtopleiding maar. De eerste hazejongen liggen bij zo'n temperaturen met kerst op de velden en her en der zijn er NU drachtige moeren. Wie denkt dat dit totale onzin is en lustig hazen jaagt na half december is volgens mij absoluut niet goed bezig. Nu ieder zijn zin, maar ik zou het heel moeilijk hebben als ik een moerhaas ontweid en tot de vaststelling zou komen dat deze drachtig zou blijken.
Geen haas dus!
Wel fazanthanen, want deze komen nog te talrijk voor in verhouding tot de aanwezige hennen. Hennen worden trouwens altijd geschoond bij ons en ik doe dan ook een oproep aan alle jachtveldbeheerders om dezelfde weg op te gaan. Ons revier is echt het levende bewijs dat, mits de hennen te schonen en ze te voorzien van de nodige wintervoeding, je een mooie natuurlijke stand van fazant kan opbouwen. Het vergt een aantal jaren geduld, maar als beloning krijg je pijlsnelle hoogvliegende fazanten van topkwaliteit. En is dat niet ons aller streefdoel? Op het menu staat ook konijn, duif, eend en een eventuele vos.
Meteen bij de eerste drift zitten we volop in de fazant. Drie hanen worden gestrekt en een vijftal hennen en twee hanen gaan er als pijlen vandoor. Dan splitsen we ons op en gaan we alle vuile kanten af. Alles wordt zorgvuldig afgejaagt en her der zie ik tot groot genoegen hennen op de vleugel gaan. De hanen kunnen hier en daar ontkomen, maar twee hanen worden nog gestrekt. Vlak voor zonsondergang komen we nog aan een kleine hoek mosterd en ik zeg lachend dat ik met dit stukje wil afsluiten, omdat hier zeker nog zes fazanten zullen in zitten. Mijn zoon bekijkt me met veel ongeloof en roept lachend dat hij er geld wil opzetten. Geloof het of niet, maar meteen gaan in de eerste tien meter drie hennen de lucht in. Enkele meters verder een haan, die grandioos wordt gemist, en opnieuw twee hennen op het einde.Op de vraag hoe ik dat kon weten, moet ik zelf het antwoord schuldig blijven. Zal wel een grapje van de heilige Hubertus geweest zijn zeker?
Met een tableau van vijf hanen en een eend, sluiten we het jachtseizoen 2012 af. Nog een warme pot koffie bij Paula en het afscheid is hartelijk.
Spijtig dat onze jachtvriend er niet bij kon zijn voor de laatste maal, maar ons gedachten waren wel een stuk bij hem. We hebben zijn schietkunsten gemist!
27-12-2012, 18:10 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 23-12-2012 |
| X-mas |
Iedereen loopt er vrolijk bij en iedereen voelt de gezelligheid van de kerstperiode. Voor mij, als bakker in een grootwarenhuis, is die sfeer iets minder. Iedere morgen om 4H45 uit het warme nest en de fiets op naar 't zottekot, zoals wij het onder collega's noemen. Massa's stokbroden bakken en taarten vliegen ons om de oren. Pfff, dat het maar vlug voorbij is met de 'gezelligheid'! Al een week voor kerstavond ben ik de jingle-bells toontjes kotsbeu en kan ik geen groene slinger meer zien. Dan moet ik altijd op mijn tanden bijten, want mijn Treeske vind deze periode gewoon het einde! Wanneer ik goed geluimd het werk verlaat en blij ben om de buitenlucht in te snuiven en van de krioelende massa verlost te zijn kom ik na een kort fietsritje thuis in een , jawel....winterwonderland! Lichtjes in de boom en de reeds vermaarde kerst- cd's hebben hun weg terug gevonden naar mijn cd-speler. Dan wil ik niets liever dan mijn platte uit de kast halen en zo vlug mogelijk mijn Duster in om tot rust te komen tussen mijn revierbewoners.Geen schot hoeft gelost te worden, als ik maar even verlost ben van'' hohoo' en tingelende belletjes.
Ja, het is waarschijnlijk al veel gezegd, maar ik ben een rare. Je hoeft het niet stilletjes achter mijn rug te fluisteren en vrees niet, ik neem het jullie niet kwalijk. Enkele weken geleden heeft iemand nog gezegd dat ik meer iets had van een woudloper en dat ik meer thuis hoor in de bossen van het hoge noorden dan hier. Misschien dacht de dame dat ik mij gekwetst zou voelen, maar dat ik het als een compliment zou beschouwen was waarschijnlijk niet in haar hoofdje opgekomen.
Leve de stilte, leve de rust, maar toch een iedere lezer een GEZELLIG KERSTFEEST gewenst!
HO HO HO !!!!!!
23-12-2012, 11:42 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 17-12-2012 |
| Twijfelen en te laat... |
Zaterdag 15 december stond al lang met rood aangekruist in de agenda. Met dank aan Peter Taelman mocht ik nog eens mee naar Hellenthal om op grofwild te jagen. Tegen half vier stonden we onze maat Pascal al op te wachten om de reis aan te vatten naar het mooie landschap in de buurt van Hellenthal.De sneeuw was nog niet helemaal verdwenen en een snijdende wind blies over het voetbalveldje waar we altijd afspreken. Heel ander weer of in oktober toen ik hier ook was, maar zeker niet minder mooi.
Ik kreeg een postnummer aangeduid, aan een zijde waar ik nog niet was geweest. In de voormiddag stond ik aan de rand van een kaalslag en had ik heel mooie schietkansen. Maar spijtig genoeg kreeg ik geen wild te zien en er viel ook geen enkel schot. Spijtig, maar de scéne die ik de hele voormiddag mocht aanschouwen maakt al veel goed voor mij.
Na de lekkere soep en hotdog met zuurkool, waarvoor dank aan de ijverige vrouwtjes achter de toog, ging het tweede drift. nu stond ik op een relatief smal wegje, aan weerszijden afgezoomd met sparren die tot tegen de grond kwamen. Van op mijn batuestand werd het mij vlug duidelijk dat ik hier geen tijd zou mogen verliezen, wilde ik een stuk strekken. Ik bleef de hele tijd heel geconcentreerd en verschoot mij echt een ongeluk toen mijn buur een schot loste. De eerste kogel van de dag had de loopmond verlaten en het duurde dan ook niet lang voor meerdere schoten het bos opschrikte. Yes! Ongelofelijk hoe je plots super gespannen staat en weet dat het nu ook wel ieder moment bij u kan prijs zijn. Zo gebeurt ook!
Ik sta juist naar links te kijken als aan mijn rechterzijde een ree uit de dekking komt gestormd. Ik leg aan en plots twijfel ik over het geslacht van het dier. Bokken zijn immers ten strengste verboden te strekken, met een boete van 2500, tot gevolg en komt er nog eens bij dat de bokken reeds hun gewei hebben afgeworpen. Ik laat het geweer even zakken en zie dat het hier toch om een mooie geit gaat. Ik neem de ree opnieuw op de korrel juist op het moment dat ze de dekking aan de overkant bereikt. Ik kan het dier niet mooi aanspreken en enkel een schot boven in de rug of in de achterkant is nog mogelijk. Iedere vezel in mijn lijf roept om dit niet te doen, omdat dit helemaal niet weidelijk is en het dier heel waarschijnlijk zwaar gekwetst en niet meteen dodelijk zou zijn geraakt.
Ik hef mijn hoed even van het hoofd en zie het mooie dier in de dekking verdwijnen. Ik troost mij met de gedachte dat dit de laatste jachtdag is en dat de geit de volgende zomer heel waarschijnlijk twee mooie kitsen zal ter wereld brengen.
Na het afblazen ga ik bij de buur even zien, die een mooie geit heeft gestrekt en wens hem een welgemeende 'waidmansheil'!
In de jachthut brand de haard en staan de borreltjes mooi op een rij. De kaken zijn mooi rood van iedereen en aan het lawaai te horen is iedereen voldaan. De verhalen komen boven en nog menig ree en varken sterft aan de lange tafels. De honden komen schooien achter wat lekkers hier en daar en even moet ik denken aan de middeleeuwse taferelen die je ziet op schilderijen. Misschien zijn de kledij en de wapens wat verandert, maar de sfeer moet juist hetzelfde zijn geweest.
Op de tableau, die voor de laatste maal wordt uitgelegd, liggen drie reeën en een varken en je voelt aan de sfeer dat dit de laatste maal is van het seizoen. Sneeuwballen missen hun doel niet en er worden mensen gedoopt waarvan we eigenlijk niet weten waarom. Ook de jachtheren mogen er deze keer aan geloven, tot ieders jolijt!
Er wordt uitgebreid afscheid genomen van iedereen en tot volgend jaar gewenst.
We staan aan de deur van de kerstperiode en dit betekent bijna het einde van een jachtseizoen. Ik neem nog geen afscheid van dit seizoen, want er staat nog een half dagje kleinwild onder vrienden op het programma en een vossenjacht, maar als ik even achterop kijk kan ik alleen maar in superlatieven spreken over dit seizoen. Ik ben tweemaal uitgenodigd om op grofwild te gaan jagen, iets waar ik vroeger nooit had durven van dromen. Ik heb iedere keer kans gezien om iets te strekken, wat al een half mirakel is. Hiervoor zeer stijf bedankt Kristof en Peter.
Op ons revier heb ik schitterende dagen mogen beleven en mooie tableaus gezien. Ik heb altijd mogen doen waar ik zin in had en het volle vertrouwen gehad van de chef en zijn vrouw. Mijn maat heeft steeds mogen meegaan als we op de duiven en de kraaien gingen, en zo hebben we vele prachtige zomeravonden gehad aan 't hof van Cef. (de kraaien iets minder..)
En nu vol gas naar de kerst!
17-12-2012, 16:42 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 11-12-2012 |
| de trein altijd een beetje reizen |
Acht uur deze morgen perron 2 richting Gent. Alles is bedekt met een laagje rijm en het is koud. Geen zuchtje wind en alles zou heel stil moeten zijn als de spits niet rondom mij heen raasde. Ik sta op het perron en kijk toe hoe beneden op de parking de mensen door elkaar heen lopen en allen op weg zijn naar hun dagdagelijkse taak. Het is een georganiseerde wanorde en kijk geamuseerd toe hoe mensen in alle soorten, maten en gewichten langs mij passeren. De trein suist langzaam het station binnen en ik neem plaats tussen de mensen om mij heen. Eenmaal in beweging valt mij plots op dat van die kakelende en door elkaar krioelende massa niets overblijft. Mensen zitten naar buiten te staren en het meisje schuins over mij zit verdiept in een boek, waarvan de inhoud haar niet echt kan boeien gezien de talloze geeuwen die ze doet tussen Waregem en Gent. De man naast mij doet zijn uiterste best om maar niet mijn richting uit te hoeven kijken, want stel u eens voor dat ik een gesprek zou willen aangaan! Buiten is het nog donker en ik krijg zowaar een beetje een benauwd gevoel. Het treinstel is nu niet echt een gezellige plaats om te vertoeven, want iedereen lijkt mij op dit moment met een diepe depressie te zitten. Ben ik nu de enige deze morgen die blij is om te leven?
Een twintigtal minuten later ben ik reeds op een andere trein en is de zon gelukkig al verschenen waardoor ik kan genieten van een mooi winters landschap die aan mij voorbij schuift. Ik kijk bewonderend naar de grote groepen canadese gansen die zich in de lucht bevinden en als ik even neerkijk zie ik een jonge dame naar mij staren met een gezicht van 'waar is die naar aan het gapen?' Spijtig voor haar dat ze dit mooie beeld niet eens heeft opgemerkt, misschien was de dag dan een heel klein beetje leuker begonnen.
Deze avond terug richting huis. Recht over mij komt een jonge alochtone dame plaats nemen en geloof het of niet, het heeft geen vijf minuten geduurd of we waren in een geanimeerd gesprek verzonken. Hier geen depressief gezicht, maar haar lach maakt zowat de hele treinhistorie goed. Ze vertelde ronduit over haar job als Nederlandse juf voor vluchtelingenkinderen en de problematiek die hiermee gepaard gaat. Als ik haar enthousiasme en haar ingesteldheid vergelijk met alle depries van de afgelopen morgen kan ik alleen maar besluiten dat er nog hoop is in deze kille eenzame wereld.
Misschien zijn we niet van dezelfde geloofsstrekking, maar jij bent boven alle anderen een 'gezellige kerstmis en goed eindejaar waard'
11-12-2012, 19:38 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 10-12-2012 |
| We kunnen de winter in. |
Ziezo, laat de winter nu maar komen. Dit weekend wilde ik zowieso de voedertonnen gevuld zien. De akkers zijn nu helemaal kaal en de oogst zit droog in de schuren van de landbouwer. Her en der zie ik nog wat kool en prei op het revier, maar dat is het zowat. Wind, regen, sneeuw en vorst hebben nu vrij spel over het kale land en de moeilijke periode voor onze revierbewoners breekt aan. Tijd dus voor de jachtopzieners om een versnelling hoger te schakelen. Dit weekend geen knusse dekentjestijd en warme houtvuren voor de garde, want er moest uitgerukt worden. Dikke jas en dito pet en broek en de laarzen aan de voeten!
Mijn vriend Pascal is maar al te graag in de buitenlucht en ik hoefde dan ook geen twee maal te vragen om mij te helpen. Eerst naar een bevriend lanbouwer-jager om een goeie tweehonderdvijfentwintig kilogram tarwe in zakjes te scheppen en dan richting revier om de tonnen te vullen. De nieuwe versie voederton kan nu 25kg bevatten in het kleinste model en maar liefst 50kg in de grotere modellen. Het grote voordeel is dat bijvullen veel minder frequent zal moeten gebeuren zodat de verstoring ook heel wat minder zal zijn.
Na een goeie drie uur was het karwei geklaard aan de ene zijde van het revier en rest mij enkel nog het kleinste deel die ik volgende week wel zal voorzien. Hier zijn de hoeveelheden veel kleiner en kan ik dat makkelijker alleen af.
Na de geleverde arbeid wilden we toch nog een 'scheutje' lossen en was het richting bos om eventueel nog een duifje te schieten. Dit was opnieuw geen groot succes, alhoewel de duiven hier overdag massaal komen roesten. Hele zwermen verzamelen hier overdag en nu reeds drie avonden op rij nada?!? Ik kan wel nog een konijntje strekken met een, al zeg ik het zelf, schoon schot en ook een kraai wordt nog verschalkt door mijn camouflage- outfit, waardoor de avond toch nog kan afgesloten worden met een waidmansdronk in onze keuken. Wat is er leuker na een mooie zondagnamiddag werken in het revier, een stukje wild kunnen strekken en dan in een warm huizeke nog een lekker trapistje drinken met uw jachtvriend en alles nog eens te overbabbelen? Dit is genieten!
Genieten heb ik ook gedaan zaterdagnamiddag met onze jachtvriend André. André heeft ondertussen de gezegende nimrodleeftijd bereikt om een jong gastje als ik  een paar uur zoet te houden met vele jachtverhalen uit reeds lang vervlogen tijden.André loopt nu al meer dan een halve eeuw rond op ons revier en is de laatste der Mohikanen van de oude bende. Aan iedere boom hangt wel een verhaal vast en wandelend door de velden komt het verleden precies weer tot leven. Alhoewel ik de oude jachtheer, die nu reeds een paar jaar in de eeuwige jachtvelden vertoefd, alleen maar ken van oude foto's in de jachthut en fotoalbums met vergeelde bladeren voel ik zijn aanwezigheid toch nog op het revier. Ik hoor de verhalen aan en kan mij zo voorstellen hoe het er vroeger moet aan toe gegaan zijn.De paar uur die we samen hebben doorgebracht betekenen blijkbaar veel voor hem. Ik denk dat zijn oude jachtvrienden heel dicht bij waren, niet tastbaar, maar wel daar in gedachten toen hij alleen achter het net stond die ik voor hem had opgezet aan de rand van het bos. Ik verontschuldigde mij voor de 'weinig drift' die er was geweest, maar aan zijn gezicht was te zien dat dit wel het laatste was waaraan hij had gedacht die namiddag. Toen we bij hem thuis nog een St.Bernarduske soldaat maakten was de man nog lang niet uitverteld, maar omdat ik uitgenodigd was bij vrienden moest ik huiswaarts keren. Ik kreeg nog een stapel mooie jachtboeken cadeau en een opgezette vos voor in de 'kleinen' (die ondertussen wel al bijna zo groot is als zijn pa) zijn kamer te zetten.
Merci garde, 'k hé mij vree gejeund, 't woa gezellig! En met deze woorden nam ik afscheid van het blozende gezicht aan de voordeur.
10-12-2012, 16:50 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 02-12-2012 |
| als de jacht ten einde is... |
dan begint het werk van de jachtwachter. Amper is de jacht op haas voorbij en de garde moet alweer denken aan het volgende seizoen. De koude begint aan zijn opmars, de kerstverlichting wordt opnieuw van onder het stof gehaald en alles wijst erop dat de winter voor de deur staat. Tijd dus om de voorbereidingen aan te vatten. De voedertonnen zijn klaar en de tarwe om de patrijzen en fazanten met een volle maag door de winter te loodsen is besteld en zit veilig opgeborgen in een silo bij een bevriend jager-landbouwer. Binnen enkele weken, als de oogstresten voorgoed van de akkers zijn verdwenen, worden de nieuwe tonnen gevuld.
De drie pijlers van een goed jachtrevier, nl. rust, voeding en dekking, vragen weer mijn volle aandacht. Nu de mais eindelijk is geöogst zie ik her en der resultaat vant onze aanplantingen van brem, nu reeds bijna anderhalf jaar geleden. Van de 280 kleine plantjes mag je rekenen dat amper een dertigtal plantjes de sproeiwoede van de landbouwsector hebben overleefd. Goed nieuws is echter dat van die plantjes er reeds een aantal zaailingen hebben gehad, dus de kroost zou moeten verzekerd zijn. Duimen maar!
Een ander en heel belangrijke beheersmaatregel is het kort houden van predatoren en rechtbekken zodat deze in het voorjaar tot een zo laag mogelijke reproductie komen. Tegen de tijd dat de voortplantingsperiode van de akkervogels en andere wildsoorten eraan komt moet deze klus al voor een groot deel verwezenlijkt zijn, wil men tot een maximale opbrengst komen. Vorig jaar heb ik vol genot mogen meemaken hoe een paar koppels kievitten tot kweken zijn gekomen in ons revier en heb ik enkele kievitkuikens van wel héél dicht mogen aanschouwen. Misschien wel het resultaat van mijn werk?
Gisteren heb ik een berichtje gestuurd naar mijn vriend Pascal. "morgen om 8H30 bij mij?" Twee seconden later: "voar mij ok!"
De tent en lokkraaien in de auto, camo-kleren aan en een hoop drie-kes voor de Baïkal. Nog geen kwart na acht en de Scalle staat al aan de deur. Het gaat richting boer Luc omdat ik daar dinsdag veel kraai heb gezien. Alles wordt opgesteld en de kraaien kunnen mijn nieuwe truc niet weerstaan. Een groot stuk zilverpapier wordt met een ijzerdraad op de grond bevestigd maar op een manier dat de wind vrij spel heeft en het papier af en toe opwaait. Daar rond plaats je een lokkraai of vier en de andere lokkraaien verdeel je poespas over het land en niet vergeten om er enkele op de draadpalen te placeren. Succes gegarandeert! Ook de eksters kunnen de schittering van het papier blijkbaar niet weerstaan en op een paar uur kunnen we vijf kraaien en vier eksters strekken. Niet veel zal je misschien zeggen, maar wie al eens kraai heeft gejaagd weet wel wat dat inhoud. Die beesten zijn zo slim en ik begin zo stilletjes aan te geloven dat die eksters nog slimmer zijn.
Komt er nog bij dat we deze actie bijna om de twee weken gaan herhalen dus dat worden toch wel wat kraaien tegen de maand maart, is het niet? Wij tweeën hebben ons weer goed geämuseerd want veel hebben we niet nodig:
prrrrt ...voila zie mijn eerste scheute is vertrokken; burp ...ola la vache est la; dokter dövenschmerz duistere planprodukties bij een treffer!; zume ze pasn bij het overvliegen van een kudde canada's op zeker 150meter; maar let maar niet op ons, wij klinken misschien een beetje als twee kiekens maar morgenvroeg zullen we niet depressief op de werkvloer verschijnen!Gek zijn is gezond!
De avond is ondertussen gevallen en de houtstoof ronkt erop los. Nu even in bad (snufsnuf...'t is nodig ) en dan nog lekkere pannekoekjes bakken....njamie!
Wat kan het simpele leven van de garde mooi zijn............
02-12-2012, 18:46 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 26-11-2012 |
| als de wind waait door de bomen |
Ik wordt af en toe wakker van de wind die medogenloos op de gevel van mijn huis beukt. Dit beloofd niet veel goeds voor onze laatste hazenjacht in compagnie! Als ik opsta om naar de bakker te rijden zie ik als bij wonder dat het droog is. Een goed uur later staat mijn vriend al aan de deur en Wannes staat al in zijn groene plunje. Met de Dacia nog even over het revier, maar mijn hoop dat de maïs zou verminderd zijn mag ik laten varen. Bij de jachthut aangekomen staat de chef ons al op te wachten met kleine oogjes. Gisteren lang weg gezeten op een jacht in onze mooie ardennen. Nina komt ons ook met kwispelende staart begroeten en oma Paula zwaait goeie morgen in nachtjapon.De koffie smaakt heerlijk en de eerste Jägermeister ook. (moet niet schieten vandaag...voor de criticasters...)
De eerste genodigden beginnen binnen te sijpelen en een paar nieuwe gezichten vervoegen ons vandaag. Altijd leuk!
Na mijn laatste briefing van het seizoen en de laatste 'Begrüssung' op de jachthoorn met Pascal gaat het richting revier. Vandaag staan de nog onafgewerkte stukken op het programma. Bij de eerste drift meteen haas op de lopers, dus dat zit goed. De regen blijft de ganse voormiddag uit en er wordt heel weidelijk gejaagd. Af en toe dient een halfwassen boterhaasje zich aan, maar de geweren bliijven zwijgen.
Er is dus nog hoop dat er jagers zijn die weten wat hen te doen staat!
Tegen de middag hebben we reeds een mooi tableau en de boterhammen met soep van Filip gaan er gretig in, dit alles opgediend door onze lieftallige catering Trui.
Na de middag is een onbekend verhaal voor mij. dit stuk van het revier is over een goed jaar door stropers werkelijk haasdood geschoten en we zullen moeten zien hoe het gaat lopen. Ik heb er nochtans alle vertrouwen in en ik krijg ook bevestiging van mijn tellingen. Het haas is hier ook terug en we passen een goed afschot toe. Tegen vieren laat de chef mij weten dat het genoeg is geweest voor dit seizoen en de lach op zijn gezicht veraad tevredenheid.
Bij de jachthut wordt de laatste tableau van het seizoen respectvol neergelegd en samen met Pascal blazen we haas dood en de laatste 'jagd vorbei' klinkt precies plechtiger dan anders.
Het is weer voorbij en het is goed geweest. Bedankt aan de jagers van gisteren voor een heel sportieve en weidelijke jacht en veel dank aan mijn drijvers die uitstekend werk hebben geleverd.
See ya!
26-11-2012, 05:39 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 21-11-2012 |
| Triestige dagen |
Maandagmorgen kwam ik goedgeluimd en uitgerust na een mooi weekend op het werk en werd ik meteen figuurlijk bij de keel gegrepen. Het nieuws dat de dochter van één van ons medewerkers en tevens jobstudente sedert jaren bij ons in de winkel op twintigjarige leeftijd het leven had gelaten in een stom verkeersongeval deed de dag plots van koers wijzigen.
Het meisje was op weg met de fiets en is gegrepen door een wagen, waarbij alle hulp tevergeefs kwam om haar jonge leven te redden.
Het is niet eerlijk en plots besef je dat allen rondom ons zo kwetsbaar zijn. Diegenen die we iedere dag zien en spreken kunnen op slag uit ons leven zijn verdwenen zonder afscheid van elkaar te kunnen nemen hebben. Op zo'n momenten besef je maar al te goed wat het leven en ons kinderen, vrouw, familie en vrienden echt waard zijn.
Mag ik vragen aan allen om dezer dagen met de wagen extra allert te zijn? De herfst regeert met volle macht waarbij regen, duisternis en afvallende bladeren het rijden met een auto extra gevaarlijk maken. Mag ik vragen aan alle lezers om de fietsverlichting van uw dierbare schatten eens extra te controleren zodat ze toch enigszins veilig door de ochtend-en avondspits kunnen fietsen?
Hoeveel kinderen zien we niet tijdens de spits zonder verlichting?
En beste chaufeurs; besef dat als een paar kinderen 'dom'doen met de fiets als ze van school komen het nog steeds kinderen zijn en hou een beetje in. Als je ze omver rijd met de tragische gevolgen als van het meisje die ik kende, zal je uw ganse leven met de nare gedachte zitten van had ik maar even gewacht!
Bij deze nog mijn oprecht medeleven aan de familie en in het bijzonder aan de zus, de broer en de mama van VV.
Slaap zacht..............
21-11-2012, 00:00 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 18-11-2012 |
| close encounters |
Het is al een hele tijd geleden sedert mijn laatste notities, maar ik zal nu toch even tijd maken om jullie wat op de hoogte te brengen.Enkele weken geleden hadden wij een wat mindere jachtdag naar tableau toe, alhoewel de jachtsfeer meer dan oké was. De week erna was weer een ander verhaal! Een jobstudente van mijn werk zou voor de eerste maal deelnemen aan de jacht als drijver en ook mijn neef zou van de partij zijn. Zou, zeg ik wel want tegen zevenen kreeg ik een telefoontje dat hij met buikgriep in bed lag. Heel spijtig achteraf gezien want de dag was er eentje om van te snoepen. Alhoewel in de voormiddag de regen met bakken uit de lucht kwam, konden we toch een heel aantal hazen strekken. Tegen de middag hadden we al ruimschoots de tableau van de week ervoor geëvenaard en als kers op de taart deed de zon in de namiddag nog haar uiterste best om onze dag te redden. Ik had de dag terug wat voorbereid en droomde eigenlijk van een tableau met ieder soort wild die op dit moment mocht worden gestrekt; zijnde haas,konijn,patrijs,fazant, eend,duif en misschien wel een roodrokje.
Om dit te bereiken moesten wij ons toch even verplaatsen en konden ons geweren erin slagen om enkel patrijs en vos niet te strekken.
Niet dat we geen kans hadden gehad om patrijs te strekken, want die presenteerden zich van tijd tot tijd aan de geweren, maar ze ook nog eens op een weidelijke manier strekken is niet zo eenvoudig. Wij schieten nooit in de klucht, en dat zou ieder jager moeten weten dat dit niet hoort, vandaar.
Tegen dat de zon aan de einder verdween hadden wij een omvangrijk tableau van haas,konijn,fazant (haan!! vanzelfsprekend geen hennen),duif,eend en een gans. Ik zo trots als een gieter en de blik van oma Paula sprak boekdelen bij het uitleggen van het tableau.
Missie geslaagd!
We zijn nu een paar weken verder en de jacht is even gepauzeerd, zodat ik een paar weken tijd heb om mij te concentreren op de andere noodzakelijke dingen in het revier. De balans wordt opgemaakt van de voorbije jachtdagen en de bejaagde stukken worden af en toe bezocht om het wild die we hebben gespaard in kaart te brengen, zodat we de aanwas van het volgende seizoen al kunnen ramen. Wij jagen nooit tweemaal haas op dezelfde stukken revier, omdat wij overtuigd zijn dat dit de enige juiste methode is om aan verstandig beheer te gaan doen. Wij gaan nu ook vlug gaan beslissen welke stukken volgende jaar gespaard zullen worden. Het is heel belangrijk om jaarlijks een soort van spaarbekken aan te leggen waar niet gejaagd wordt om het bestand in dit stuk een boost te geven. Het is wel aangewezen om in dit stukje onbejaagd gebied de predatoren met hand en tand te bestrijden, wil men tot het gewenste resultaat komen. Af en toe 's avonds op pad gaan om te observeren kan u heel wat leren. Zo was ik twee dagen geleden op observatie en buiten alle verwachtingen in kwam ik plots oog in oog te staan (letterlijk dan!!) met de vos die ik nu al maanden zoek. Ik was volledig onvoorbereid en de scherpte die ik normaal heb als ik achter de vos aanga was niet aanwezig. Mijn schot ging over en de rosse rekel kon ontkomen in de maïs, die ons nu al weken parten speelt.
Van een close encounter gesproken!
Dit jaar is het echt niet te doen wat de maïs betreft. Door het nat voorjaar is dit gewas heel laat geplant en door het aanhoudend vochtig weer kan hij ook niet voldoende drogen waardoor de oogst blijft uitgesteld. Als het volgende week niet droger wordt ofwel wat gaat vriezen met een droge dag erna zullen we niet lang moeten zoeken waar ons hazenspaarpotje zal zijn. We zullen niet veel keuze hebben.
Of de overwinterende maïs een zege ofwel een gesel is zal de toekomst uitwijzen. Aan de ene kant vind het wild hier eten en dekking, maar aan de andere kant is dit hoogstammig gewas een droom van een jachtterein en thuishaven voor de vos. Als de mais overwinterd is het absoluut niet mogelijk om de aantallen vossen te gaan bepalen en kan ik geen afschot vasstellen. Misschien zitten sommige mensen nu al in hun handen te wrijven als ze lezen dat het moeilijk zal worden om de vos te bejagen, maar besef wel dat veel andere dieren hiervan het slachtoffer zullen worden, als er hier niet beheert wordt.
Het is en blijft een heel moeilijk vraagstuk hoe we een revier perfect kunnen beheren met oog voor het respect van ieder dier , ja ook de vos.
Dat vraagstuk zou het onderwerp moeten zijn van ieder jager en natuurvriend die het goed meent met onze vlaamse natuur.
En nu is het tijd voor een bakkie koffie! Nog een goeie zondag en veel succes aan alle Waidmannen in de komende resterende jachtweken. Het eind is alweer in zicht dus geniet met volle teugen van onze mooie hobby!
salut!!
18-11-2012, 14:15 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 29-10-2012 |
| onvoorspelbaar |
|
De titel zegt het eigenlijk allemaal. Jagen is gewoonweg onvoorspelbaar. Waar je de ene week vermoed dat de tableau niet zo vet zal zijn, heb je een fantastische jachtdag en waar je vermoed een mooie dag te beleven blijkt dat je het totaal mis had.
Ik ben nu zonder overdrijven bijna dagelijks bezig met mijn veldwachter zijn en weet heel goed wat er in ons revier reilt en zeilt maar toch kom je steeds voor verrassingen te staan. De wind, het weer en zoveel andere factoren kunnen een jachtdag laten floppen.
Gisteren was zo'n dag die mijn wilde verwachtingen nogal vlug deed temperen. De tracks waren goed voorbereid en afgaande op mijn tellingen moest ik erin slagen om de tableau te evenaren van vorige week, zonder ook maar enige schade te doen aan het bestand.
De eerste track gaat over een wintertarwe. Massa's sporen van haas, maar nada! De volgende track gaat door een strook maïs. Nog voor we ze kunnen aanvatten gaat een haas op de lopers ver voor de geweren en een tweede haas wordt gemist. Bij de derde en vierde track weer van dat. Haasje weg, geen enkel schot valt. Daar kan ik nu nog mee leven dat het haas slimmer is dan wij, maar die verdomde maïs lijkt vandaag toch de scherprechter te zijn. Na een kleine verplaatsing ben ik heel hoopvol. Konijn, fazant (zeker!) en een haas of vier moet hier zeker lukken!
Ja, wat denk je? De eerste haas wordt gemist. Geen enkel konijn en fazant toont zich en de hazen die we al te zien krijgen gaan heel vroeg op de lopers en lopen allemaal die verdomde hoge stengels in. Het wild eruit krijgen is hier al helemaal niet te doen, want deze blok maïs is maar liefst 6ha groot. We besluiten om deze blok te laten voor wat het is, het middagmaal te gebruiken en de grasvelden in te trekken.
Ook hier blijkt het heel moeilijk te worden. Vorige week is hier nog deftig gras gemaaid en het gras staat amper 2cm hoog. Dit heeft tot gevolg dat de hazen heel licht zijn en ze al van op honderd meter op de lopers gaan.Hier gaat de ene haas na de andere ervandoor zonder dat er ook maar kan worden gedacht aan schieten. Gelukkig stond hier en daar nog een senior geposteerd die ervoor zorgden dat in de namiddag nog een vijftal hazen konden worden gestrekt. Veel is dit niet en het is maar een kleine pleister op de wonde.
Ik weet wat er op ons revier zit, zeker hier, en kom dus helemaal niet aan het verantwoord afschot voor dit stuk. Ik baal een beetje, maar het gezelschap en het weer hebben veel goedgemaakt. Iedereen lijkt toch tevreden en dan kan een garde dat ook zijn. De oudste invité van het gezelschap komt nog even een schouderklopje geven en bedankt mij voor de goeie organisatie en de mooie dag en dat kan zoveel meer betekenen dan wild op het tableau. Want jagen is toch zoveel meer dan schieten, is het niet?
29-10-2012, 08:53 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 08-10-2012 |
| Die mooie Eifel |
Vrijdagavond werd het een helse rit. Regen, werken, omleidingen, kortom alles wat een mens zijn autotrip kan vergallen was aanwezig. Het resultaat was dat we pas om 21h45 arriveerden in de mooie Eifel na een rit van jawel...4h45min!!
Maar op de oprit van het huisje zagen we de warmte naar buiten stralen. De collega-jagers waren er al en de houtstoof ging tekeer.
Meteen een glaasje bubbels voor een verjaardag en na een lekkere maaltijd onder de lakens. Het zou een korte nacht worden en mijn rug begon toch serieus tegen te stribbelen. Blij dat ik neer lag.
Zes uur en de wekker van ons Tine vond dat het tijd was. Meteen dat vreemde gevoel van de aanbrekende jachtdag in het buikske. Een korte opfrisbeurt, glaasje fruitsap en een goeie pot koffie later op weg naar de afspraak. Daar stond de haard al haar best te doen en de koekjes met koffie geurden heerlijk. Een uurtje later de briefing, zo dat alles ordentelijk en vooral veilig kon verlopen. Vandaag werden er varkens, ree en hert vrij gegeven. Geen geweidragers ree en hert op uitzondering van spitshert.Kortom, gewei = vinger recht.
Post 12 werd mij toegewezen, maar werd omgezet naar 30 voor de voormiddag. Een post met een drijfjachtkansel. Vorig jaar ook zo'n post gekregen en toen bleek dit een schot in de roos, letterlijk dan. De post die ik nu had was amper 200m verwijderd van deze van vorig jaar, dus mijn buikske begon al te kriebelen. Wie weet!
Tijdens het eerste uur van de drift zie ik plots een prachtige vos mijn richting uitkomen. Ik maak me klaar voor het schot en laat de vos mijn schietzone binnen komen. Maar eenmaal binnen schot kan de vos de dekking van bramen en brem opzoeken en besluit ik de vinger van de trekker te halen. Een blind schot is de enige optie en als weidelijk jager vind ik dit volledig ongepast. 'De leperd', denk ik bij mezelf, en kan een lachje niet onderdrukken.
Enkele ogenblikken later komt een prachtige geit uit de dekking en loopt de track in. Toch altijd een prachtig zicht. Als ik even later geconcentreerd sta te luisteren hoor ik achter mij een geritsel. Dit kan toch niet dat de vos op zijn stappen is terug gekeerd? Ik draai mij heel traag om en kijk pardoes in het gezicht van een haas die mij zit aan te staren. Ik blijf verstijfd staan en na mij eens goed bekeken te hebben vervolgd de mümmelman zijn pad. De rust komt terug en tijdens een sacraal moment waarop ik bedenk dat het bos in al zijn glorie mooier is dan de mooiste kathedraal ter wereld hoor ik links van mij een gedempt geluid. Ik zie mijn buur het wapen oprichten en iets op de korrel nemen. Er valt geen schot en zie een honderdtal meter verder een geit de weg oversteken. Op hetzelfde moment zie ik een ree mijn richting uitkomen. Het stopt even en zekert mijn buurman. Nog steeds geen schot? Het dier zet zich terug in beweging en schakelt een versnelling hoger. Ik schouder de geleende x-bolt, plaats de korrel en druk af. De ree tekent hevig op het schot en valt twee meter verder neer. Waidmansheill!
Dan wordt het terug wachten op het verlossende afblazen alvorens ik het dier kan bekijken. Eenmaal zover, stop ik een pijp en ga het dier ophalen.
Aan de auto's krijg ik de felicitaties en nodige Waidmansheill en drink ik toch een Jägermeister op de goede afloop. Tweemaal op twee is geen slecht resultaat. Even later hoor ik dat mijn Chef een varken heeft geschoten en dat maakt de voormiddag wel heel compleet. Als we onze hotdog met zuurkool staan te eten sieren reeds 3 reeën en een varken de tableau. Vrouwlief is ook afgekomen en een kusje en een dikke proficiat doen deugd. Wat is een jäger ohne seine frau?
De namiddag wordt gekenmerkt door hevige regenval. Er wordt nog een vos en een ree gestrekt.Het enige wat ik nog te zien krijg is een prachtige bok die op twee meter naast mij de dekking verlaat. Mijn hart gaat als een razende tekeer. Ik vertel het later aan de jachtheer en die slaat de nagel op de kop.
Als je als jager geen versnelde hartslag meer krijgt bij het aanschouwen van een vluchtend stuk wild, al of niet binnen schot, en niet meer ontroerd bent en gaat nadenken na het nemen van een leven van een stuk wild wordt het hoogtijd om de jacht vaarwel te zeggen.
Bij deze mooie gedachte, die zoveel waarheid bevat, kan ik dit stukje afsluiten.
Kristof, dikke merci voor de uitnodiging!
08-10-2012, 11:17 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 02-10-2012 |
| soms heb je zo van die momenten |
Soms heb je zo van die momenten waarop je al je haar uit je kop zou trekken. Niet dat mijn haardos nog van het weelderig type is, maar toch. Vrijdag waren we allen uitgenodigd voor een bbq ter ere van onze jachtvriend André die met welverdiende rust is gegaan. De avond werd gekenmerkt door een opeenvolging van lekkernijen en de goede sfeer deed mij al uitkijken naar de patrijzenjacht van zondag die op het programma stond. Maar mijn rug vond het nodig om er zaterdagmorgen, tijdens mijn werkzaamheden in de bakkerij, anders over te beslissen. Een helse pijnscheut boven de poep en pardoes de grond in. Dan maar op handen en knieën om hulp geroepen en een kwartier later lag ik al met mijn benen in de lucht in de zetel. De pijn was gewoon niet te harden! Ik heb al veel pijn gehad, maar dit was erover!
Vijf inspuitingen later, met een morfine-spuitje inclus, ben ik dan in een diepe slaap gedommeld en pas de volgende morgen rond vijf uur wakker geworden. Gelukkig kon ik mijn benen al wat bewegen en met de hulp van mijn lieve privé-verpleegster kon ik de wc-pot bereiken. Wat een opluchting!
Nu weet ik het belang van een goede jachtvriend te waarderen. Na een paar telefoontjes was Pascal naar mij thuis gekomen en een kleine briefing later kon Pascal de taak van chef garde op hem nemen voor de patrijzenjacht. Pascal komt af en toe mee met mij om kraai, ekster en duif te bestrijden en is stilletjes aan mijn rechterhand aan het komen. Hij begint het jachtrevier goed te kennen en dat werpt dan ook zijn vruchten af als het eens stevig tegen zit. Ik weet ook dat ik hem voor 100 % kan vertrouwen en daar durf ik ook mijn hand voor in het vuur steken.Enkele dagen voor de jacht ga ik steeds op verkenningsronde en deze keer was mijn vriend ook van de partij. Hij wist dus heel goed waar de patrijsjes zich ophielden en dit resulteerde dan ook in een mooi tableau. Negen snorrende vogeltjes sierden de tableau, samen met een vijftal eenden en twee ganzen. Merci moat voor de moeite!
Tegen de avond kreeg ik een opbeurende telefoon van de chef, die heel tevreden klonk aan de andere kant. Vooral het feit dat er zich mooie kluchten hadden gepresenteerd, maakt mij een gelukkig man. Het is nog steeds zo dat het wild op de tableau mooi is, maar wild zien opsteken en niet ziek geschoten zien weg komen geeft mij een immens gevoel van voldoening. Na twee jaar intensief bijvoederen, zorgen dat de beken ijsvrij blijven tijdens harde vorst, het intensief bestrijden van rechtbekken en vos, aanplanten waar mogelijk en niet te vergeten de buurtbewoners die alles in de gaten hebben en bij de minste onraad aan de telefoon hangen, begint zijn vruchten af te werpen. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat ons revier een mooie toekomst heeft, mits we allen onversaagd verder blijven werken aan dit mooie stuk natuur.
02-10-2012, 10:37 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 27-09-2012 |
| De edele kunst van de jachthoorn |
Mijn moeder draait veelbetekenend met haar ogen, een spontane lach komt op mijn pa zijn gezicht en mijn buurvrouw denkt aan verhuizen.
Jawel, ik heb na lang twijfelen de stap gezet en heb mij een jachthoorn aangeschaft. Een kleine täschenhorn wel te verstaan en niet zo'n reus van een parforcehoorn. Enkele weken geleden heb ik het instrument mogen afhalen bij een muziekhandelaar, die welliswaar bijna lyrisch werd toen hij het ding aan mij mocht verkopen. Deze moest speciaal besteld worden want "dat is nu ne keer een instrument dat ik nooit heb verkocht in mijn dertig jarige carrière", aldus de man. Toen mijn ex-collega triatleet die nu collega-jager is geworden van mijn plannen op de hoogte werd gesteld, kon deze zich natuurlijk weer niet inhouden. Hup op het internet en twee weken later vormden wij het Hector-Favere jachthoorngezelschap! :)
Tot voor enkele weken hielden wij ons vooral bezig met het folteren van de oren der omstaanders, maar dinsdagavond hebben wij samen geöefent en het begint zowaar op muziek te trekken. Wij geven eerlijk toe dat een valse noot nog af en toe tot het repertoire behoort, maar wie ons kan evenaren na vijf weken oefenen mag zijn talenten ten tonele spreiden. Haas, vliegwild en konijn dood horen nu tot de dagelijkse geluiden ten huize Bovijn en Benoit.
Hiermee doe ik ook een oproep naar alle jonge jagers en de anciens om te streven naar de heropleving van de jachtcultuur. Geef de jacht terug de uitstraling en de grandeur die zij verdient. Eer het wild, bescherm de natuur en vooral WEES TROTS EEN JAGER TE MOGEN ZIJN!
Hoe vaak wordt ik niet geconfronteerd met jagers die beschaamd zijn jager te zijn. Onlangs nog zie ik een collega-jager staan op een verkiezingsfolder voor de komende verkiezingen. Naast zijn naam staan zijn interesses en ik lees 'natuur'. Juist, maar waarom niet 'jacht en natuurbehoud'. Dit is toch juist? Ik weet dat dit stemmen zou kosten, maar wordt het niet eens tijd om een vuist te maken?
Iedereen komt mij de laatste dagen vragen hoe het nu eigenlijk zit met het wilde-zwijnen probleem in de Limburg. Allen zijn er het over eens dat deze dieren veel schade maken en dat er nu toch eindelijk eens wat moet gebeuren? Dan vraag ik hen meteen, waarom er wat zou moeten gebeuren?? Deze dieren hebben toch recht van leven? Zij zijn toch een deel van onze natuur?
Ja, maar, al die schade?
Dus wij, de dikke nekken, moordenaars, schietgrage nozems die dieren afschieten voor 'het plezier' zijn nu plots de oplossing ?
En dan zie je plots de twijfel in hun ogen, ja maar .....
Inderdaad, hadden sommige mensen eens wat eerder hun oor te luisteren gelegd bij de veldwachters en jagers die bijna dagelijks in het veld en de bossen te vinden zijn, dan zou dit probleem zich nooit gesteld hebben. Misschien een lesje voor de toekomst, of gaan we weer dezelfde toer opgaan en halsstarrig de jagerij links laten liggen in de debatten rond natuurbeheer?
Ik zeg nog een ding: Als ik moet komen helpen om varkens te strekken, laat maar weten. Een telefoontje en vijf minuten later zit ik al in mijn Duster (die door een bepaalde groene professor 'de jeep voor de mindere klasse ' werd genoemd in zijn reactie zingen voor het klimaat) richting de Limburg. Dan kunnen we dat varkentje eens wassen! hehe
27-09-2012, 14:48 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 17-09-2012 |
| Het ronken van de opgaande patrijs.. |
Beste lezers;
de tijd is aangebroken. De oogsttijd is begonnen en de start was hoopvol. Het aflopen van de wekker klonk als muziek in de oren. Welliswaar met een ietwat houten kop opgestaan, maar de koffie in het jachtpaviljoen maakte mij een ander mens.
Mijn jachthoorn was meegereisd en ik kon het niet laten om de ochtend aan te blazen. Er was nu toch geen volk, dus dat kon nog wel even..
Enkele tientallen minuten later begonnen de vrienden te arriveren en na zo'n lange lente- en zomertijd was het weerzien hartelijk. De herfst is de jagers' lente, was nu meer dan ooit van toepassing. Mijn hond Wiske was ook aan haar maidentrip toe, dus keek ik gespannen uit hoe ze het er vanaf zou brengen.
Na het verplichte optreden met de hoorn samen met Joris en de briefing konden we er tegenaan. Eerst wat eenden jagen op 'de put' en dan de snorrende patrijsjes opzoeken. Een dertigtal eenden kozen het eendenpad, maar een zevental eenden werden toch uit de lucht geplukt.
Goede start! Enkele hazen toonden ook hun aanwezigheid, wat toch altijd deugd doet voor een veldwachtershart.
Dan maar achter de vliegertjes aan. Een grote klucht had zich al een aantal keren gepresenteerd de afgelopen weken, maar nu waren ze in de verste verten niet te bespeuren. Waar we ook zochten; nada! Na goed anderhalf uur besloten we dan maar om er hier de brui aan te geven en een ander stuk van ons revier af te jagen. Iedereen de auto's in en na goed tweehonderd meter rijden raad je nooit wie de baan oversteekt!
Alle drijvers de maïs in en enkele minuten later presenteerd de omvangrijke klucht zich voor de geweren. Enkele schoten vallen en ik kan de eerste patrijs oprapen. Ik wrijf de pluimen respectvol glad en aanschouw het, voor mij, mooiste stuk jachtwild uit ons revier.Felicitaties richting Joris, en ik kan een zucht van verlichting laten. Dus toch....
Niets is vervelender voor een jachtwachter dan weten dat ze er zijn en toch niets zien. Mijn chef is gelukkig een mens die makkelijk relativeerd, maar toch was ik blij dat er beweging in kwam.
Dan maar de typische achtervolging ingezet en na een dik uur sieren een vijftal patrijzen de tableau. Ik vind dat het welletjes is geweest en in overleg met de chef worden de andere twaalf patrijzen geschoond.
Een jonge haas zorgt nog voor wat animo, door zich te laten fotograferen van op amper een vijftigtal centimeter. De foto's zijn werkelijk magnifiek! Goed Kristof! Nog even de beek langs en een drietal eenden worden nog aan het tableau toegevoegd.
Dan richting de andere kant van 't strand! Een aardappelveld staat op het programma, maar na amper de track te hebben aangevangen vliegen een vijftal patrijzen de andere kant uit. De ervaren drijvers kunnen de diertjes lokaliseren en na een paar minuten kunnen ze de vogels terug opstoten. Ze vliegen werkelijk terug de verkeerde kant uit. schitterend! Zonder dit zou jagen maar een saaie bedoening zijn.
Ondertussen is de namiddag al halverwege en staat de zon fier aan de hemel. De magen zijn leeg, de kelen droog en de honden afgepeigerd.
Ik blaas de jacht af met drie lange hoornklanken en we keren moe terug naar het paviljoen. Ons Wiske haar tong sleept bijna tegen de grond, maar ik ben een heel gelukkig baasje. Ik had nooit gedacht dat ze het zo goed zou doen. Zelfs een apport over het water stond vandaag op haar palmares. Merci meis!
17-09-2012, 12:17 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 09-08-2012 |
| Olympische spelen en totentrekkerij... |
Ik weet niet hoe het zit bij jullie, maar ik enerveer mij geweldig aan de totentrekkerij die ik nu al twee weken moet aanhoren en zien.De olympische spelen zijn een geweldig event, maar spijtig genoeg hadden wij als Belgen misschien moeten thuis blijven. Let op, ik bedoel hier niet mee de atleten, maar wel die ganse bende zwanzers die meegetrokken zijn in het kielzog.
De medailles kunnen we, twee dagen voor het einde, nog steeds op één hand tellen en de zwanzers hebben reeds een antwoord klaar. Wel ik heb ook een antwoord voor het sportbeleid in België. Misschien kunnen we eens alle miljoenen euro's die in de grote voetbalclubs hun zakken verdwijnen eens gaan herverdelen over de minder populaire sporten. Want, we hebben zowaar een medaille in het schieten!
Schieten???? Jawel beste burgers, er zijn nog sporten naast wielrennen en voetbal! Dat had je niet gedacht hé!!
In Sporza volgde meteen een intervieuw en de brave Carl kon het niet laten om toch even te vragen wat de brave schutter zou doen met zijn premie die hij zou opstrijken voor zijn medaille. "Ga je deze investeren in uw sport?" Waarop de brave schutter antwoorde dat hij al heel zijn carrière niets anders had gedaan dan uit zijn eigen zak alles betaald! Hilarisch om het gezicht te zien van de Belgische delegatie. Top TV!! Enkele minuten later moesten ze dan natuurlijk nog eens de beelden tonen van Peeters die ooit in een ver verleden een medaille behaalde voor het kleiduifschieten. Jawel, nog steeds iets om trots op te zijn ware het niet dat dit dan ook wel de laatste keer zal geweest zijn. En waarom? Wel opnieuw door ons top sportbeleid in België. Waar men vroeger gerust een kleiduifje kon gaan schieten in uw spreekwoordlijke achtertuin hebben onze groene heren en dames ministers er voor gezorgd dat door allerlei regeltjes en vergunningen bijna alle kleiduifclubs falliet zijn gegaan. Voila zie, weer geld over voor het voetbal!
En dan de dameshockeyploeg. Wel proficiat aan de trainer! Hij kon het niet laten om zijn beste speelster thuis te laten en zie het resultaat!
Ik kook als ik de dames zie, ik kan er niets aan doen. Hadden ze niet beter hun veto gesteld.? Ofwel gaat ze mee, ofwel gaan we niet! Dat is pas teamspirit! Maar nee, liever roemloos ondergaan dan solidariteit, maar dat is nu eenmaal de ziekte van onze tijd waar bijna iedereen is mee besmet.
En als we dan toch over ploeggeest spreken, wat vind je van die arme jonge wielrenner die ze naar huis hebben gestuurd? Ik weet nu uit heel goede bron dat die jongen voor 200% achter zijn sport staat en dat de twitteraars uit zijn omgeving beter hun mond zouden houden. Ik weet wat het is om dag in dag uit te trainen en ik weet ook wat het is om na de wedstrijd eens uit de bol te gaan. Groot gelijk!
Misschien moeten we eens verborgen camera's zetten in the Belgian house?? Hoe komt het dat bijna alle grote bonzen van het BOIC overgewicht hebben. Zal niet zijn van plat water te drinken hé....
Ik doe nogmaals een oproep aan allen om te stoppen met toten trekken en onze atleten te steunen. Merci!
09-08-2012, 15:58 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 21-07-2012 |
| Praktijkexamen nadert! |
|
Eind juli 2010. Ik herinner het mij alsof het gisteren was. Nog enkele weken geduld en het was zover; het praktijkexamen van de jachtopleiding.
We hadden het theorie-examen met glans doorstaan en waren al vol van onszelf dat 'de rest' ook wel zou gaan. Velen onder ons liepen al rond met groene tenue in Ruisbroek en dachten dat de buit al binnen was. Ik kan mij inbeelden dat de instructeurs soms raar keken als ze de heren en dames in vol ornaat zagen verschijnen aan hun schietpost. Maar...tarara!!!
Sommigen onder hen slaagden er zelfs nog niet in om vijf kleiduifjes uit de lucht te plukken en waren toch stellig overtuigd dat het op D-day wel zou lukken. Wel, beste kandidaten anno 2012, forget it!
Wie nu nog sukkelt en prutst op training zal wel hééél veel geluk moeten hebben op het examen. Hier draait het niet enkel om kunde, maar vooral om de stress die moet beheerst worden. En vergeet alle wilde story's van kandidaten die vorig jaar niet slaagden. Zo heb ik er ook veel gehoord!
Het komt maar op één ding aan. Ofwel ben je bekwaam en beheers je de leerstof, ofwel verdien je niet om door te gaan. Zo simpel is het.
Hoe de dag zal passeren? Wel hier een leiddraad.
Bij aankomst in Ruisbroek, liefst op tijd want ze wachten niet, zal je nog even moeten wachten alvorens het terrein te mogen betreden. Studeren heeft nu echt geen zin meer! Dan wordt je naar de kantine begeleid waar je rustig nog eens het hele reglement zal kunnen doornemen. Daarna wordt je geroepen om naar een andere tent te gaan en daar komt een instructeur u halen en mag je naar de 'beruchte' tentjes. Volgens mij niets 'beruchts' aan, want alles verloopt daar in een gemoedelijke sfeer. Vergeet dus de wilde verhalen van de niet geslaagden die opnieuw moeten meedoen!!!
Zorg dat je alles kent van kalibers, voor wat en hoe. Zorg dat je alles weet over chockes, lood- en staalhagel en let op veiligheid, veiligheid, veiligheid !!!!! Kijk altijd in de loop want deze zit er altijd in.. weet je wel kal20 in kal12; bestijgen hoogzit; bersend jagen;
Dus je ziet; geen enkel probleem!!
Na afloop mag je terug naar de kantine en daar wacht je tot ze je komen halen voor het parcours. Weet dat je dan al één ding op zak hebt!
Dan het parcours. Heel eenvoudig! Veiligheid! Ga op het gemakske en kijk steeds om je heen. Je ziet de kleiduifautomaat al van uren ver staan en je kan al goed inschatten wat de situatie zal zijn. Als de clay vertrekt reageer dan rustig. Kijk om je heen en als er niets in de weg staat, druk je af.
Hier wordt je niet op uw schietkunsten beproefd!!!! Maak ook eventueel gebruik van de juryleden. Ik moest bijvoorbeeld over een haagje, dus heb ik gevraagd of het jurylid eerst wilde oversteken en dan heb ik hem mijn geweer overhandigd alvorens zelf over te steken. Natuurlijk eerst ontladen en met de kolf naar het jurylid gericht, maar dat zou je nu toch al moeten weten.
Na afloop nog wat afstanden inschatten en opnieuw gaan wachten in de kantine. En reken maar dat je af en toe de eerder vermelde heren en dames in vol ornaat zal zien afdruipen na een niet-geslaagde kleiduifopdracht! ('t Was dus toch nog niet binnen ;) ) Nu is het eventjes spannend, maar als ze je komen halen voor het kleiduifschieten kan je terug ademen.
Kijk goed naar de geweren en kijk of het geweer waar je vroeger goed mee schoot op training ertussen staat. Bij mij was dat een klein geweertje ( ben ook een klein ventje :) ) met een dubbele korrel op de bies. Vanaf nu komt het resultaat van uw training boven. Om even te schetsen; ik schoot tijdens de opleiding ongeveer 3500 patronen. Iedere week schoot ik ofwel in Ruisbroek of in Bauffe, waar ik mij lid had gemaakt. Op zondag schoot ik makkelijk 125 à 150 clays op een voormiddag, mat als resultaat dat ik op het examen een 9/10 schoot. Weet dat ik in februari nog nooit met een hagelgeweer had geschoten, dus beweer niet dat het onmogelijk is om 6/10 te schieten.
En dan is het eventjes wachten op het resultaat en mag je naar het kogelschieten, wat voor mij echt het moeilijkste was van het ganse examen. Hier komt het aan op rustig blijven en dat is nu juist waar het schoentje wringt bij mij. Ik ben een enorm zenuwachtig type en stond te schudden en te beven tijdens de proef. Iets dat niet echt bevorderlijk is bij schieten met een kogel. Bij aankomst in Leopoldsburg wacht je in de kantine tot ze je komen halen. Dan ga je onder begeleiding naar de schietstand en volg je de procedure. Veiligheid!!!!! Hier worden de meeste fouten tegen gemaakt en dat is onherroepelijk tot volgend jaar wachten. Gebruik al je tijd die je hebt. Ik had mijn chronometer aan en wachtte bijna iedere keer exact een minuut tussen mijn schoten. Kijk niet om je heen, maar kruip in je eigen cocon en doe je ding.
Na de tien schoten kan je opnieuw gaan wachten in de kantine tot ze je komen zeggen dat je mag vertrekken.
Nu kan je een zestal weken wachten tot je het resultaat thuis krijgt. Je weet dus niet of je geslaagd bent of niet. Ik weet dat ik de opening van de eenden, konijn en patrijs alvast heb gemist. Maar maak je niet druk, als je geslaagd bent is het voor het leven.
als je geen stomme stoten uitsteekt tenminste.............
21-07-2012, 10:20 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
| 07-07-2012 |
| waar blijven de foto's? |
|
Beste lezers;
mijn excuses voor het nog niet verschijnen van de foto's. Deze foto's bevinden zich nog op het fototoestel van mijn jachtheer, die vorige week in zijn nieuwe woning is ingetrokken en die heeft nog niet de tijd gehad om ze te downloaden. Ook zijn internetverbinding is nog niet in orde, dus jullie zullen nog even geduld moeten uitoefenen. Maar ze komen er zeker aan, dat beloof ik jullie!
Verder wil ik wel even melding maken van een vreemd feit die ik deze week heb gezien. Zoals velen onder jullie ben ik in welverdiend (denk ik toch ) verlof en wat doet een mens zoal in zijn vrije tijd? Wel naast mijn dagelijks bezoek aan mijn jachtrevier doe ik af en toe een kleine uitstap en eergisteren ben ik even afgezakt naar het bezoekerscentrum 'de otter' bij de Blankaart. Als jachtwachter en jager heb ik een zeer grote interesse in natuur en natuurbeheer (ja, niet te geloven hé...) en ik ben dan ook niet te beroerd om steeds bij te leren. Dus ik en de andere huisgenoten in de auto en een ritje van 65km om het bezoekerscentrum te bezoeken die uitgebaat wordt door de mensen van natuurpunt, ANB en gesponsord door de provincie West-Vlaanderen.
Het kasteeltje ziet er heel mooi uit en is onlangs nog mooi gerenoveerd. Eenmaal binnen, kan je een kleine tentoonstelling bezoeken over het leven in de polders en zijn bewoners, zowel mens als dier, en hun relatie. Dit deel vond ik heel aangenaam, maar niet echt de verplaatsing van 65km waard. Op de bovenverdieping kan je dan massa's opgezette vogels gaan bekijken, die spijtig genoeg hun beste tijd hebben gehad. Alle dieren hebben een vale onaangename kleur en zien er heel stofferig uit. Maar wat mij eigenlijk het meest verbaasde was het volgende :
Geen enkele vogel, waarvan zeker 95% tot de beschermde soorten behoord, droeg een pootring? Waarom vind ik dat nu vreemd? Wel, is het niet zo dat sedert de nieuwe wet op de vogelbescherming en het milieuhandhavingsdecreet, iedere opgezette vogel een pootring moet dragen?
Is het niet zo, dat onlangs nog ergens in Vlaanderen een 'jager' tegen de lamp is gelopen omdat zijn huis uitbulkte van de opgezette vogels die niet geringd waren? Let wel, ik ga hier niemand verdedigen die een wet met de voeten treedt en iedereen die het wel doet mag zijn straf niet ontlopen, maar dan durf ik wel te vragen om de wet voor iedereen toe te passen. Misschien ben ik hier verkeerd en heb ik iets over het hoofd gezien, maar dan wil ik graag vernemen hoe het nu werkelijk in elkaar zit. Zo liep een vriend van mij onlangs op een rommelmarkt in Zulte en ziet daar een heerschap die, tussen zijn bizarre koopwaar, niet beschaamd was om klemmen te verkopen en jawel, een opgezette torenvalk. De politie was eveneens aanwezig om het hele gebeuren in 'goede banen' te leiden, maar blijkbaar hebben die mensen geen enkele notie van wat mag en wat niet mag i.v.m. natuurwetgeving. Wordt het misschien tijd dat de bevoegdheden van de Bijzondere Veldwachters uitgebreid worden en dat wij eindelijk een deftig statuut krijgen die wij verdienen?
Wij worden door veel mensen met een scheef oog bekeken omdat wij pro-jacht zijn en er alles aan doen om het wildleven binnen onze revieren zo sterk mogelijk te houden, maar weet ook dat wij zeker bereid zijn tot samenwerken met de andere spelers in de natuur. Alléén vragen wij een beetje begrip en gezond verstand. Het nieuwe jachtvoorwaardenbesluit is in aantocht en de voorbereidingen zijn volop bezig. Misschien is het NU DE TIJD om de BIJZONDERE VELDWACHTERS op te waarderen!! Wat met de bestrijding van de vos bij nacht? Wat met het gebruik van geluidsdempers op de cal.22 hornet voor bestrijding van konijn en vos zoals in Engeland? Wat gaan we doen met de nieuwe rage van de luchtdrukgeweren, die nu vlotjes over de toonbank gaan en die zonder problemen een haas uitschakelen op 40m?? Leg die dingen NU aan banden!
Stof genoeg tot nadenken? ..................
07-07-2012, 10:29 geschreven door Pé
|
|
|
|
|
|
|
|
|
