Was vandaag in een duitse middelbare school voor een project. Ik had een afspraak met een leraar en meldde me aan in het secretariaat.De vrouw daar raadde me aan om me nog even te zetten totdat de leraar daar was. Daarna besprak ik met de leraar het projekt in de leraarskamer. Was wel eens een coole ervaring om zo in de leraarkamer te zitten. Alle leraars die zich “normaal” gedragen. En moest ook denken aan partycrashing, “the hard part is getting in, but once you’re in, they assume you belong there as well”. Hoewel een paar wel wat vreemd keken. Anyway, komt de vrouw van het secretariaat paar keer binnen en buiten, waarbij ze een paar keer keek naar mij. Wanneer ik naar buiten ga en ze toevallig passeert, komt ze naar me toe. “Verontschuldig mij, ik heb u ge-jij-d, ik dacht dat u een leerling was maar u komt hier een projekt doen”.

Point van de story, in Duitsland is het jij-u onderscheid toch veel strenger als bij ons, vooral tussen vreemden en in werksituaties. Zelfs in een bepaalde taallessen waar we drie zitten, blijft er toch gesiezt worden met de lerares, waar bij ons het al snel zou kunnen vervallen in een jij. Als je in het nederlands al eens mist wordt dat misschien gemerkt maar over het algemeen niet kwalijk genomen. Hier is dat toch op een ander niveau. Ook  is het bij ons “ een waziger onderscheid”, terwijl het hier toch vrij strikt blijft (met uitzonderingen natuurlijk). Wij kunnen dat wat formeel vinden, maar zoals ik eens gelezen heb, “het Sie’zen schept ook een warme sfeer van respect waar bij een te snel jij’en al snel een stuk persoonlijk contact verloren gaat, hoe paradoxaal dat ook moge klinken.

Moest vandaag denken aan een interessant stuk dat ik eens heb gelezen uit het boek “Good omens, Bad Omens” van Terry Pratchett en Neil Graham. Waarin een jongentje (de anti-christ genoemd), die een normale en gelukkige jeugd heeft gehad,op zijn 10de jaar allesvermogende krachten krijgt, die zoals de naam het zegt, alles kunnen behalve dan de essentie van de mens zelf te veranderen. Hij denkt er over na wat hij er mee kan doen om de wereld een betere plaats te maken maar  besluit uiteindelijk niets te veranderen. Vraagt een vriendin van hem (vrije vertaling), “but you could save the Wales?”, antwoord: “What’s the point, humans would just continue to hunt them untill their extinct once more, no, humans will just have to face the consequences of their actions, else they will never grow up.

Eenzelfde redenering zou men kunnen maken voor milieuvervuiling, stel je voor dat die vervuiling plotseling volledig zou verdwijnen. Dit zou leidden tot massale vervuiling gezien het geen issue meer is. De reden voor de ontwikkeling van al deze milieuvriendelijke technologieën is juist de dringende noodzaak van deze problematiek.

(Let op: ik wil hier niet beweren dat het goed is dat er vervuiling is opdat we dan meer milieuvriendelijke technologie krijgen, het beste is nog altijd dat we iets aan doen aan de vervuiling an sich, maar het gaat om het gedachtexperiment)

Wat zou jij doen als je een allesvermogend toverstokje kan hebben (met de bedoeling de wereld een betere plaats te maken natuurlijk, en niet de eigen dictatuur), en denk je dat dit een oplossing op de lange termijn is?

Welkom op mijn blog, Ik heb nog geen idee wat je hier allemaal zal aantreffen, maar het gaat zeer uiteenlopend zijn. Mijn vermoeden is wel dat het eerder een economische/filosofische achtergrond zal hebben gezien mijn opleiding als econoom. Ik ben zelf benieuwd waar het naartoe zal gaan en ben benieuwd naar jouw reactie en mening.