Naar aanleiding van de verschrikkelijke gebeurtenissen in Luik heb ik dit werk gemaakt..... De figuur op de achtergrond heb ik van zijn hoofd een granaat gemaakt, hij is het symbool van het kwaad. Kunst kan de wereld niet redden, het is alleen maar een troost en geen macht jp de cuyper
Bestaat er een weg tussen figuratie en abstractie? Jean-Pierre denkt van wel. Hij kiest in zijn schilderijen voor het heikele evenwicht tussen karakterisering en universalisering. Hoe maak je een figuur tot ‘een’ mens en tegelijkertijd tot ‘de’ mens. Daarvoor zoek je je heil bij het type.
Denk aan de Egyptische mensenfiguur, aan de Griekse kouros, aan het Afrikaanse masker, aan vrouwen van Rubens of Picasso.
Jean-Pierre weet te boeien met een eenvoudige maar toch sprekende gestalte. En vergis u niet, dat is niet vanzelfsprekend. De moeilijkheid ligt erin niet over de grens van het al te karikaturaal eenvoudige te gaan. Jean-Pierre bezit de gevoeligheid die grens feilloos aan te voelen. Aan hem de vraag hoe je met het dwingende van die grens kan omgaan?
Hoe evolueer je vanuit wat hier tentoongesteld is zonder radicaal een andere weg in te slaan? toespraak Marianne Knop (docente Kunstgeschiedenis aan de Portaelsschool te Vilvoorde) op de vernissage in cc bolwerk te vilvoorde vrijdag 23 september 2011
uitstapje naar Jambes (Namur) waar familie van mij woont langs grootmoeders zijde....foto genomen vanaf Jambes met zicht op de Maas en de citadel van Namur
