In deze stap ga ik uit wat ik allemaal denk en voel over het onderwerp vluchtelingen en de vluchtelingenkinderen. 

Ik vind het een interessant onderwerp waar ik nog niet veel over weet. Men hoort wel vaak van mensen, zelfs in je naaste omgeving dat we vluchtelingen liever arm dan rijk zijn. Maar men hoort bijna nooit spreken hoe we deze juist kunnen helpen. Voor de vluchtelingenkinderen die naar ons land komen is het belangrijk dat ze onze taal kunnen spreken. Hier zijn al oplossingen voor de kinderen van 12-18 jaar waar ze de Okan klassen voor hebben. De klassen waar kinderen die de taal van ons land niet spreken Nederlands leren om hierna te kunnen doorstromen naar een normale schoolrichting in onze Belgische scholen. 

In de kleuterklassen heb ik minder informatie. De anderstalige kleuters die in onze Vlaamse scholen arriveren worden in de kleuterklassen van hun leeftijd gezet en leren zo via symbolen en gebaren die de onderwijzer gebruikt beetje bij beetje Nederlands. 

Ik denk dat het leren van onze taal het belangrijkste is voor deze kinderen om het leerproces en levensproces in België te verbeteren. Want met communiceren begint het maken van vrienden en is het begin om later in ons land werk te vinden.

Ook al horen we vaak dat de vluchtelingen beter terug zouden gaan naar hun land denk ik dat we ze beter zouden helpen om zich op onze maatschappij voor te berijden en dat begint van kleins af aan. 

Ook is het belangrijk voor de vluchtelingen dat we meer weten over hen. Waar komen ze vandaan, waarom zijn ze hier, wat willen ze hier bereiken? Vooraleer we meer kunnen doen voor de vluchtelingen, moeten we hun geschiedenis ook weten. Welke religie ze hebben is daar één van. Je hoort vaak zeggen dat het meestal moslims zijn die naar op dit moment naar Europa vluchten. Maar is dat wel zo, en zo ja hoe zouden we ze dan beter kunnen begrijpen om ze beter te kunnen helpen. Moeten zij zich enkel aanpassen aan ons? Of moeten wij ook ons aanpassen aan hun? Enkel om ze beter te kunnen begrijpen en ze te kunnen helpen in hun moeilijke periode van dit moment.

In deze tijd hebben we meer dan anders te maken met vluchtelinge. Maar nu is de vraag waarom zijn ze hier, wat komen ze hier doen, hoe kunnen we ze helpen? Ik ga me vooral focussen op de kinderen van de vluchtelingen en bekijken hoe zij leven, wat zij ervaren om in een vreemd land, ons land (België) aan te komen en hier een nieuw leven op te starten.

Ik ga ook proberen het naar de school toe te brengen door gaan op te zoeken hoe de scholen de vluchtelingen kinderen het beste kunnen opvangen en helpen zodat ze het gemakkelijkste zich kunnen aanpassen. 

Ik ben samen met negen andere studenten in het project vluchtelingen gestapt omdat het mij zeer leerzaam lijkt om me even te verdiepen in mensen met een andere achtergrond, een andere cultuur. Ook ben ik in dit project gestapt omdat ik zou willen weten hoe zij zich aanpassen, leven in een nieuw land dat voor hen waarschijnlijk onbekend is.

Als start artikel heb ik een een artikel uit de eerste lijn gekozen. Dit artikel gaat over twee Afghaanse kinderen die samen met hun moeder vier jaar geleden naar België zijn gevlucht en op een basis school in Schoten terecht komen. Het is een zeer pakkend verhaal als je leest dat ze na vier jaar België worden uitgesloten door de overheid. Je kunt in het artikel lezen wat de school allemaal doet voor deze twee kinderen maar het niet werkt om ze in België te houden.

Ik heb dit artikel gekozen omdat het net deze soort artikels is dat me het meeste interesseert. Hoe mensen vluchtelingen willen helpen en er alles voor doen om de vluchtelingenkinderen te helpen in onze maatschappij. Door dit artikel te lezen heb ik al een idee gecreëerd hoe verschillende mensen vluchtelingen op verschillende manieren willen helpen en hierop wil ik doorwerken.

Als men weet dat er in februari 2016 1523 personen waaronder ook kinderen asiel hebben aangevraagd in België. Waarvan 190 jongeren, kinderen zonder volwassen begeleiding. Dan voel je aan dat we moeten doen wat we kunnen om deze kinderen een nieuw leven te geven ook al is het hen maar een namiddag plezier geven.

(CVGS, 2016)