Het gaat dan toch gebeuren: een linkse Italiaanse Waal die amper Nederlands spreekt gaat de baas spelen over de meerderheid in dit land, die én merendeels rechts stemt én in de regering in de minderheid is. Daarnaast is de bric-à-brac regering erin geslaagd om tóch meer belastingen dan besparingen in de begroting te smokkelen (laat u door de politici niets wijsmaken, lees integendeel de columns van Johan van Overtveld van Knack maar), om in het nieuwe asiel- en migratiebeleid te voldoen aan de wens van de Franstaligen (“één van de landstalen kennen is voldoende”; eens raden welke taal de meeste immigranten spreken) én om het daarbij te laten uitschijnen dat de Vlamingen hun goesting hebben gekregen. Als de verraders aan Vlaamse onderhandelingszijde dan terecht vragen om één Nederlandstalige minister méér te krijgen dan de Franstaligen, is het kot te klein. Wat denken die vorte Vlamingen wel, zeg? Dat zal dan over hun Fransdolle lijk zijn!

Is er ondertussen nog iemand in dit kloteland stom en lomp genoeg om te geloven dat Alexander, Wouter en Bruno hun Vlaamse kiezer verdedigen? Is er nog iemand die eraan twijfelt dat de Walen zich nog steeds superieur voelen over de Vlaamse boeren, zich daar ook volledig naar gedragen én daarin zelfs worden bevestigd door hun “Vlaamse” vazallen?

“On est demandeur de rien” zeiden ze bezuiden de taalgrens over de Vlaamse eisen. Flink gelogen is dat, men vraagt wel degelijk iets: méér Vlaams geld voor Wallonië, méér Vlaamse sociale ondersteuning voor de zieltogende Waalse economie, méér Waalse rechten in Vlaanderen en als beloning daarvoor mínder zeggenschap voor de Vlaamse meerderheid.

Gelieve uw dankbetuigingen voor al dit moois te sturen naar de heer De Croo, Alexander. Steek er ook honderd euro bij, dat gaat hij zeker appreciëren.

En de waanzin, hij duurde voort! Terwijl de financiële markten reikhalzend uitkijken naar een nieuw slachtoffer (halloooooo België!) en Europa ons nu al maanden aanmaant om EINDELIJK werk te maken van een echte begroting, blijven de onderhandelaars aanmodderen. Hoe kan het ook anders? Terwijl de aanbevelingen vanuit Europa duidelijk maken dat nieuwe belastingen het allerlaatste zijn waaraan een nieuwe Belgische regering moet denken, is het integendeel dàt waaraan Di Rupo, zijn “kameraden” van de PS én die minderheidspartij SP.A het éérst denken. Want, zo luidt de bedenking van onze allergrootste staatsman ooit, Johan VDL, de aanbevelingen van Europa zijn slechts een hint, geen absolute wet. Ah nee, want stel maar eens dat den Baard en zijn linkse rakkers aan hun vakbondsachterban moeten gaan uitleggen dat profiteren van het systeem vanaf nu gedaan is en dat hun grootste groep kiezers, de Nieuwe Belgen, vanaf nu effectief zullen moeten gaan wérken om iets te krijgen, het kot zou te klein zijn! En alsof dat nóg niet genoeg is, komt het grootste stuk krapuul ter linkerzijde, Rudy De Leeuw, ons nog even vertellen dat de Sociale Zekerheid ab-so-luut niet te duur is noch het zal worden. Droom maar verder, verworpenen der aarde, het zal bruusk wakker worden zijn in een verscheurd land dat virtueel failliet is en blijft vertrouwen op achterhaalde solidariteitsprincipes en opdrogende geldstromen. We zijn met z’n allen zéér benieuwd wanneer Alexander en zijn vriendjes eindelijk eens gaan opkomen voor hun eigen kiezers (hoewel die in sneltempo het zinkende blauwe schip terecht blijven verlaten) en een halt toeroepen aan het Waalse linkse profitariaat. Tijd om Vlaanderen onafhankelijk te maken van de PS en haar enige bestaansreden FGTB, én uiteraard hun Vlaamse tegenhangers. Links drijft ons al decennia richting afgrond, laten we hopen dat een nieuwe rechtse locomotief die trein nog op tijd kan stoppen.

Blijkbaar is politiek tegenwoordig een dag-op-dagberoep geworden, waarbij persberichten die veel verontwaardiging bij de burger oproepen, ogenblikkelijk aangegrepen worden om de dag nadien door beleidsdragers allerhande, vaak niet gehinderd door enige kennis van zaken, met bespottelijke oplossingen in één klap uit de wereld te worden geholpen.

Een mooi voorbeeld hiervan lazen we vandaag op allerhande nieuwssites: Freya Van den Bossche, nooit sterk geweest in “nadenken vóór u spreekt” heeft dé oplossing voor het gesjoemel met sociale woningen: iedere Belg zou gedwongen moeten worden om zijn spaarcentjes en beleggingen aan te geven. Slim gezien. Op die manier weet je als overheid meteen wààr het geld zit én hoeveel het juist bedraagt. Toch zeker als je de achterpoortjes niet kent. Want wat Freya uiteraard verzwijgt, is dat mensen die hun geld verpakken in vennootschappen (toevallig de meest kapitaalkrachtige inwoners van dit tochtgat aan de Noordzee) losjes tussen de mazen van het net glippen. We doen hier maar een gok, maar we denken dat die laatste categorie vooral veel politici bevat, waarschijnlijk ook en vooral Freya’s papa, een vent die de woorden “scrupules” en “geweten” al lang geleden uit z’n woordenboek geschrapt heeft. Ook mensen als salonsocialist Y. Desmet zal wel ontsnappen aan het rondje geld-zoeken van mede-sos Van den Bossche. Kan iemand eens aan Freya proberen uit te leggen dat het niet slim is om je altijd voor de kar van anderen te laten spannen? Op den duur geraak je zelfs het laatste greintje geloofwaardigheid kwijt. Ik dacht dat ze na de magistrale grap over windmolens (zeker niet ingefluisterd door Electrawindsbestuurder Johan VDL) toch eindelijk geleerd was. Niet dus. Arme Freya.

Betreffende het edele beroep van “voor-de-kar-laten-spannen”: ook monneer Dewaele *komma* Pètrick is daar zéér sterk in. Komt vandaag ijveren voor méér ministers in de Vlaamse regering om de crisis te bezweren en aldus méér te besparen. Quid? Nog eens luisteren. Jaja, toch goed gehoord. Vanzelfsprekend zijn het liberale ministers, er zullen er zonder twijfel nog een paar bij de Open VLD zitten die hun hoge levensstandaard niet op peil kunnen houden nadat hun partij eindelijk gekelderd werd door de kiezer wegens wanbestuur en het versmossen van de complete welvaart. Zou het Joenk er voor iets tussenzitten? Of heeft Pètrick dat zelf bedacht? Een mens zou beginnen twijfelen opdenduur. Waar we ondertussen al làng niet meer aan twijfelen is dat de liberalen aan beide kanten van de taalgrens enkel nog met hun geldbuidel denken. Dààr zijn we wél al zeker van.