Nog geen drie seconden geleden was ik voor de spiegel gaan staan, nat en naakt, de handdoek tot over mijn navel omhoog getrokken in een poging de proporties gedeeltelijk te herstellen. Ik haalde diep adem, trok mijn borst omhoog, bekeek mezelf in de spiegel, wachtte een paar seconden en liet de boel snel weer zakken daar suïcidale gedachten mijn hoofd waren binnengedrongen.
Dat het tijd voor mij was om er iets aan te doen was zeker geen verassing, een dik varken worden is niet echt motiverend wanneer men van joodse afkomst is. Op advies van mijn fysiotherapeut waar ik nu bijna drie manden loop, is mij de sportschool geadviseerd als een toekomstige bevrijder van de lagen vet aan wie ik de laatste paar jaar een gratis abonnement had verleend. Hoe ik ooit zo dik ben geworden is mij een raadsel.
Maar dit is helemaal niet wat ik wilde vertellen. Het verhaal gaat eigenlijk over Erica. Erica is altijd aanwezig als ik naar de sportschool ga. Een echte leuke, vrolijke en spontane meid. Altijd een glimlach op haart reuzeachtige gezicht en dan, heel eventjes, valt haar enorme omvang niet meer zo op. Erica komt altijd naar me toe om mij te begroeten. Ik geef eerlijk toe dat ik altijd bang ben dat ze struikel en op mij valt en daarom zwaai ik altijd eerst naar haar en loop gelijk de trap op naar boven.
Als ik op de tweede verdieping zit heb ik uitzicht op de hele benedenverdieping en kan ik iedereen goed zien en observeren tijden het fietsen.
Ik moest gelijk een glimlach onderdrukken want ondanks meerdere pogingen lukte het Erica niet om de handvat te pakken te krijgen van de roeimachine en moest op zoek naar een ander apparaat. Lenig is heel wat anders. Daarnaastleek het erop dat de sportschool eigenaar Erica in de gaten hield, ik kan me natuurlijk vergissenmaar ik zou ook bang zijn voor mijn spullen, goedkoop zijn zij niet.
Weet je wat?
Ik ga niet verder met dit verhaal want ik heb het gevoel dat ik de aandacht op iemand anders probeer te vestigenzodat ik niet naar mijzelf hoef te kijken en dat is niet eerlijk. Het zou best kunnen gebeuren dat er ooit iemand op de tweede verdieping iets over mij ging schrijven ter compensatie van zijn eigen waarheid. Dus ik houd er nu meteen mee op. Echt waar, ik ga niet verder dan dit. Nee, je hoeft echt niet aan te dringen, ik doe het niet. Heel misschien een klein stukje nog? Nee, laat me nu gewoon met rust, nee is nee.
