Ik denk niet dat iemand dit leest. Waarom zou je? Dom gezever van een meisje, de zoveelste die zichzelf te dik vindt.
Voor mij voelt het goed om iets op papier te kunnen zetten, in de minst letterlijke zin van het woord. Dit wordt een soort online dagboek waarin ik mijn gevoelens wil uiten, waarin ik mijn gedrag wil 'registeren'. En met gedrag bedoel ik vooral mijn eetgedrag.
Jarenlang heb ik geworsteld met de eetstoornis boulimia nervosa. Van mijn 14e tot mijn 20e bestonden mijn dagen voornamelijk uit eetbuien (meer dan enkel een zakje chips) en compensatie (vasten, overgeven, laxeren). Eat, purge, restrict, repeat. Op mijn 19e ging ik in behandeling, een paar weken voordat ik 21 werd voelde ik mij echt vrij. Ik ben echter nooit volledig hersteld geweest. Wel qua eetgedrag, maar niet qua gedachten. Altijd heb ik mijn lichaam nog dik gevonden, mollig, niet atletisch genoeg. Mijn prestaties moeten nagenoeg perfect zijn. Opleiding, sport, werk: alles perfect.
Nu ben ik een tijdje geleden gestopt met roken en om een of andere reden kreeg ik daardoor juist minder trek. Dat triggerde: nu wilde ik ineens weinig eten. Geen eetbuien, niet braken, maar minderen. Maar ik wil helemaal niet terugvallen... Ik wil geen eetstoornis, ik wil gelukkig zijn.
Ik ben Anne. Ik ben 23 jaar, 1.66m en 53.5 kg. Dat lijken nu mijn meest belangrijke eigenschappen.
Eetlijst zaterdag 16 augustus:
Ontbijt:
Handje rode druiven
Lunch:
1 volkoren boterham met geiten-roomkaas
Mango
Wortel
Tussendoor:
2 pepedews (mini paprika) gevuld met roomkaas
Augurk
Paar rode druiven
Avondeten:
Notenrijst met witte vis, roerbakgroente en een beetje chilisaus
Tussendoor:
1 pakje Liga evergreen
Ik moet meer eten. Ik wil niet terugvallen... Maar eten voelt ineens als een enorme taak.
