Toen ik de diagnose lymfeklierkanker kreeg, waren de reacties van mijn omgeving erg hartverwarmend en bezorgd. Iedereen wilde wel weten hoe het met mij verder zou gaan en hoe ik me daarbij voelde. Maar het is een onbegonnen zaak om alle familie, vrienden en kennissen telkens op de hoogte te houden via telefoon of tekstberichtjes, buiten het feit dat ik soms niet erg veel zin had om veel te bellen of te texten. Om dit op te lossen richtte ik een (gesloten) Facebook-groep op, zodat ik een groter publiek kon bereiken.

Maar geloof het of niet: niet iedereen heeft Facebook. En omdat het niet eerlijk is oprecht bezorgde mensen te discrimineren op grond van het al dan niet hebben van Facebook (en eerlijk gezegd: gemakzucht is ook een drijfveer), besloot ik nog een blog aan te maken. Ik denk dat iedereen in mijn entourage tegenwoordig toch minstens een eenvoudige computer bezit, dus hoef ik vanaf nu de geïnteresseerden enkel een adresje door te sturen. Lekker makkelijk!

Tevens is hersenspinnen een favoriete bezigheid van mij en af en toe zet ik die hersenspinsels ook op papier, of in een modernere versie op computer. Wie weet ontspruit er binnenkort een nieuwe schrijfster in mij en word ik wereldberoemd in eigen stad. Ik kan niet beloven dat ik hier dagelijks zaken zal schrijven, daarvoor is mijn inspiratie niet groot genoeg, vrees ik. Tot nu toe, welteverstaan.

Omdat ik deze blog openbaar gelaten heb, kunnen ook mensen meelezen die mij niet kennen. Dat is ergens wel een beetje bevreemdend, maar langs de andere kant zijn ze van harte welkom. Zolang ze natuurlijk de regels van het algemeen fatsoen respecteren. Mijn diepste zielenroerselen zal ik hier immers toch nooit neerpennen. Die zijn enkel voorbestemd voor enkele vertrouwelingen, die meestal jarenlang een zorgvuldige selectie hebben ondergaan.

Anyway: ik hoop dat mijn lezers in ieder geval mijn verhalen met plezier lezen. De oorspronkelijke opzet is niet erg plezierig, maar daar ga ik me toch niet teveel van aantrekken. Ik ben nu eenmaal iemand die graag met een kwinkslag en een flinke dosis cynisme door het leven gaat, en ik denk dat men dat in mijn verhalen wel zal terugvinden.

Veel leesplezier, Tanya