Als je eens de samenleving waarin we nu leven wat nader bekijkt, zou je dan kunnen zeggen dat deze je stimuleert om in je innerlijk op zoek te gaan naar je diepste talenten & verlangens, en om deze naar buiten te brengen, te ontplooien en te volbrengen?
Hoeveel mensen ken jij in je onmiddellijke omgeving die werkelijk weten wat hun diepste verlangens zijn, die werkelijk hun talenten hebben ontplooid en die werkelijk gelukkig zijn & voldoening vinden in hun dagelijkse activiteiten?
Zou een samenleving die vrijheid nastreeft, niet iedereen de mogelijkheid & de faciliteiten bieden om op te groeien tot zelfstandige, bewuste burgers, die zich dmv de ontwikkeling van hun talenten meester kunnen maken van de diepste geheimen, kennis & vaardigheden binnen hun domein?
Zou zij niet trachten om elke hindernis op de weg naar zelfverwerkelijking te verwijderen, om iedereen de kans te geven via zijn eigen, unieke weg het uiteindelijke geestelijke inzicht te bereiken dat de de basisvereiste vormt voor het creëren van een harmonieuze, duurzame samenleving?
Wie lang genoeg bij de dingen stil staat om hier eens over na te denken, zal al gauw tot de constatatie komen dat er iets fundamenteel scheef zit in de manier waarop de huidige samenleving met de werkelijkheid (aarde, mens, kosmos) omgaat.
Zelfs de meest scherpzinnige geesten zullen de grootste moeite hebben om in onze huidige beschaving ook maar de geringste vorm van geestelijk fundament te vinden.
Zij is verworden tot een oppervlakkig & plat consumerisme, waarin zingeving niet meer is dan een amuse, een fait divers, iets wat je kunt kopen en opgebruiken, om daarna weer onverricht terzake verder te gaan met de pletwals van het onverzadigbare materiëlisme.
Is het dan verwonderlijk dat mensen geluk met genot verwarren; dat zij de slaaf geworden zijn van hun eigen creaties; dat de ziel uit hun cultuur verdwenen is; dat hun honger onverzadigbaar is omdat hetgeen zij naar verlangen geestelijk voedsel is, iets wat zij nergens vinden in hun supermarkten..?
Het geestelijk voedsel wordt vervangen door geestelijk junk-food: moderne versies van grote verhalen, verkrijgbaar voor 10 euro in de plaatselijke bioscoop, met bijbehorend materieel junk-food of gratis te downloaden via het internet, wat het sociale isolement eigenlijk nog veel meer vergroot. Geen diepgaande filosofische of psychologische gesprekken voor of na de voorstelling geen uitwisseling van persoonlijke inzichten of bevrijdende sociale bewegingen als gevolg van deze verhalen. Alle goede pogingen & intenties ten spijt, is het succes van dit medium bij het bewerkstelligen van werkelijk fundamentele maatschappelijke veranderingen eerder beperkt gebleken.
Vaak is het juist gewoon de zoveelste bevestiging van het consumerisme: koop de gadgets, koop de dvd, koop de poster & de t-shirt, like ons op facebook.. En eigenlijk is dat ook niet zo verwonderlijk: follow the money deze grote verhalen worden ons immers gepresenteerd door multinationals. Als de huidige onpersoonlijke doch onbetwiste wereldheersers zijn zij het toonbeeld van hoe het gesteld is met de innerlijke menselijke beleving binnen het materialisme en tevens met de veelgeprezen vrijheid.
Hoe vrij zijn wij, wanneer er van ons verwacht wordt om ten allen tijde zoveel mogelijk te consumeren dit is: te kopen, op te gebruiken en weg te gooien; ons over te geven aan tijdelijke verlangens; ons te verdoven met de zoveelste dosis genot, tot de roes is uitgewerkt en we weer een nieuwe dosis nodig hebben. Er werd een gigantische artificiële wereld opgebouwd, die alleen maar kan worden in stand gehouden doordat we met zn allen met open ogen in de illusie lopen.
Het wordt dan ook allemaal heel aantrekkelijk voorgesteld producten worden aangeprezen alsof ze je echt gelukkiger maken, of gezonder, vitaler, sexier. In feite laten wij ons allemaal voorliegen, omdat we WILLEN geloven dat onze samenleving ons gelukkig kan maken. Wat is immers het alternatief? Wat als dit alles 1 grote illusie is een hypnotiserende façade, waarachter er echter iets gruwelijks verborgen ligt?
De ontmenselijking van de mens maakt ons allemaal erg zwak. Samen staan we sterk maar bestaat dit samen nog wel? Alles wordt betaald tegenwoordig, en alles heeft zijn prijs. Dat is goed voor de economie.
Wat gebeurt er nog spontaan, vanuit het hart? Ooit was sociale zekerheid zoiets als elkaar helpen als het even moeilijk gaat of alle levensnoodzakelijke voorzieningen zijn voor ieder mens gratis voorhanden.
Dit is niet de goed-nieuws-show, dat besef ik wel. Er zijn natuurlijk heel veel mooie dingen aan het gebeuren ook. Ik schreef dit slechts als een herinnering, als de wekker die je op snooze zet. Want het is verdomd moeilijk te voorkomen dat de volgende roes je weer in slaap wiegt
