Stel de volgende verandering: In een zorginstelling waar mensen worden opgenomen voor langdurige behandeling van depressie en angsten neemt men de beslissing om het behandelproces te optimaliseren om voldoende en tijdig (lees: meer en sneller dan voorheen) en op maat van het betreffende individu het proces bij te sturen. Meer concreet zal men dit realiseren door driemaandelijks een moment te organiseren waarin behandelend geneesheer-psychiater, psycholoog, persoonlijke begeleiders en therapeuten samen met de patiënt het doorlopen traject evalueren. Op het eerste zicht kan men hiertegen weinig argumenten contra inbrengen, integendeel. Laten we dus maar eens een tweede nazicht doen en dit op basis van de volgende vragen: 'Wegen de voordelen van een structurele ingreep op tegen de nadelen ervan? Is er ook een ingreep met meer voordelen voorhanden?'

De tijd en daarmee ook de persoonlijke aandacht en zorg die wordt gegeven tijdens deze procesevaluatie  

betrokkenheid verhoogt, er wordt meer samenhang en verstandhouding gesmeed, 

momentopname

tijd x aantal patienten

constante aandacht voor procesevaluatie, afwisseling met therapiemomenten, teamvergaderingen en feedback tijdens pb besprekingen, gesprekken met psycholoog en geneesheer

zorg is evenwicht tussen rechten en 'plichten' van de patient, confrontatie met verwachtingen en patronen

als de filosofie is dat de meeste duurzame inzichten en oplossingen komen wanneer de patient zelf tot deze inzichten komt dan is het niet verstandig de indruk te laten ontstaan dat het team voor je 'het allemaal precies goed begrijpt wat je doormaakt'. ze zullen mij wel helpen.

matteus effect!

andere ingreep: meer ruimte voor constante procesevaluatie, meer zorg op maat met begeleiding en psycholoog (investering in personeel!), procesverloop aanschouwelijker en dus persoonlijker maken! Voordeel dat je ondersteund wordt in het meer zorg verlenen aan jezelf door jezelf.