Hier een snelle update van het loze vissertje. Ik heb daarjuist een patat van een 'mud crab' gevangen, vergelijkbaar met de gewone zeekrab bij ons. Alleen groter. Afgekookt en leeggehaald, morgen krabsalade op de picnic richting Eungella National Park!! Ook dit is weer een heel bijzonder plaatjse op onze aardkloot. Stevige bushwalk gedaan, vooral spinnen ontweken en uitgekeken voor overstekende slangen. Cape Hillsbourough, voor zij die de Grote Reis willen doen. Mangrove, enorm strand, weinig volk, degelijke camping.
Morgen gaan we het binnenland in, weer op zoek naar rare beesten, vogelbekdier en zo. Eungella is het langste overblijvend regenwoud van Oz.
Daarna terug omhoog, duiken op een rif, en als alles goed gaat daarna weer zuidwaarts via een stukje outback naar Rockhampton.
Er is niet heel veel 'grand luxe' in het Cape Hillsborough Resort, maar hun internet werkt prima dus de foto's staan er op en ik kan weer een berichtje op de blog zetten terwijl Johan nog eens gaat proberen een vis te vangen op het strand.
We zijn intussen weer een stukje opgeschoven langs de Bruce Highway. We hadden niet heel veel zin om het weekend in Airly Beach door te brengen, omdat naast het normale feestgedruis ook nog een boatshow was gepland en de rust dan ver te zoeken zou zijn. We rijden in de loop van de week nog even terug om te cruisen naar de Withsunday Islands.
Het weer doet dit weekend ook niet wat er van werd verwacht. De locals blijven het heel vervelend vinden, maar wij zijn wel meer gewend. Rond Brisbane zijn er zelfs stormwaarschuwingen, zandzakken en overstromingen dus we blijven nog even hier in de buurt. Het is dit weekend wel beter wandel- dan duik- en snorkelweer. Die arme mensen die nu een fijne zeiltocht hebben geboekt langs een tropisch eiland, ....
Cape Hillsborough is een natuurpark aan de kust waar de kangoeroe's tot op het strand komen en het is hier heerlijk wandelen. Wel een behoorlijke klim vanochtend maar het uitzicht was prachtig. In de zon waarschijnlijk nog veel weidser en blauwer maar nu ook meer dan prima. Alleen waren de schildpadden nu niet te zien. Morgen rijden we naar Eungella Natural Park op zoek naar de Platypus, bij ons beter bekend als het vogelbekdier. De natuur is hier echt overweldigend, en voor een beestenspotter als ik het einde. Mijn dag is weer goed want ik heb fijn gewandeld en daarnaast een prima foto kunnen maken van de kookabarra (wereldberoemde vogel hier in de streek en nationaal symbool) en weer een ander soort wallaby,s. Gisteren ook nog een echte kangoeroe gezien, maar die hupte het bos alweer in tegen de tijd dat ik de camera had gepakt. Dus die blijft nog op het to-do lijstje staan.
tot zover de stand van zaken, heel veel groetjes, Anouk
Doordat er hier een Indische dweep het onmogelijk heeft gemaakt foto's te uploaden vanuit zijn internetcafé, zullen jullie een paar daagjes moeten wachten op de volgende serie,
Eergisteren zijn we uit het mooie Cardwell vertrokken wegens bewolkt en regen, en geen vooruitzichten op minder bewolkt. Wel hebben er nog een mooie wandeling in de zon kunnen maken doorheen het mangrovewoud. Heel indrukwekkend maar met momenten ook heel akelig. Het lijkt wel of er elk moment een krokodil uit de modder kan schieten of een slan uit de boom kan vallen. Op de heenweg hebben we wel de legendarische Cassuary gezien, pa met twee jongen. Helaas hebben we alleen een foto van de kleine, Pa was te snel voor ons en uitstappen was er niet bij...They kick hard, ya know ...
Bye, bey Cardwell en op weg naar Townsville en Magnetic Island. Per toeval reden we ook nog langs de 'natste' plaats van heel Australie, Tully, home of the giant Welly ( beter bekend als gummibot, laars voor de Hollanders) En dit ook in de gietende regen. Er is een foto van .... Onderweg merk je dat we de echte natte tropen verlaten en wordt het regenwoud vervangen door suikerriet, bush en zelfs heel dorre stukken. Nu komen we in de 'droge' tropen, dachten we. Aangekomen in Townsville, werden we allebei onaangenaam verrast door de drukte, gebrek aan verkeersborden en een algemeen - bah een stad - gevoel. Dus hebben we heel snel besloten om gewoon door te rijden richting Noorden.
Omdat rijden na schemering niet verantwoord is, hebben we in Ayr geslapen. Hier is een heel goede passantencamping, by the way. De volgende ochtend zijn we verder doorgereden naar Bowen. Dit is een 'kleiner' stadje aan de kust, vooral bekend bij de Australiers zelf met alleen een kleine vermelding in de Lonely Planet. Op aanraden van een Australisch oudje zijn we in Horseshoe Bay Resort beland. Dit is een van de weinige plaatsen waar je vanaf het strand een echt koraalrif kan zien. Het ligt zo'n dertig meter in zee. Unf*cking believable!!!! Dus 's avonds bij de Barbie Morton Bay Bugs eten en snorkel plannen maken.
Vanmorgen wolken weg, snel naar de look out en daarna snel naar de camping madam om snorkelbril en flippers te halen. Alle queenslanders verklaren je gek dat je gaat zwemmen, want het is winter en het waait. Maar mannekes, dit is een echte aanrader!! Een jongensdroom die waar wordt. Met twee duikjes van een uur heb ik meer vissen gezien dan ik had durven dromen. Een sting ray, een andere rood blauw gespikkelde rog, zeebrasems, zeebaarzen, papagaaibekvis, koraal, anemonen,... Te veel om op te noemen. Morgen op naar het rif.
Ik (anouk) heb ook een kleine poging gewaagd, heb me vooral verslikt en moet na jaren vooral eerst wennen aan gewoon zwemmen in zee. Tegen de tijd dat ik door had hoe dat met dat snorkelding werkte, was ik al moe gezwommen en ben maar gewoon weer in de zon gaat zittenmet mijn boekje ... Morgen tweede poging.
Update van de wildlife-spotter : De cassuary met jongen, een heel grote en enge gele spin, gekko, de wilde turkey, frog mouth uil, wilde pauwen (pauwen slapen in een boom, dat wist ik niet) en de onvergetelijke Possem.
Een korte update tussendoor. Want bij het nalezen van het Red Centre verslag toch nog het een en ander vergeten. De vliegen bij voorbeeld... Gelukkig was het nu winter en waren er eigenlijk 'geen vliegen'.... Maar het waren er nog steeds genoeg en hoe vaak iemand je ook verteld hoe vervelend ze zijn en dat zo'n petje met netje echt nodig is, pas als je het live hebt meegemaakt, snap je het echt. Maar die aanvulling komt nog... Net als de koffie bestel avonturen. want een kop koffie bestellen is hier ook een vak apart.
We zijn afgelopen woensdag goed in Cairns aangekomen en hadden een prima hotel. Met een Belgische receptionist (uit Opwijk of all places) die hier voor een jaar kwam werken. Donderdag hebben we de Camper opgehaald en zijn na een wandeling door Cairns op pad gegaan. Kuranda National Park zal vast heel mooi zijn, maar was iets te toeristisch naar onze zin. Dus we zijn verder gereden richting Atherton Tablelands. Hier zijn we door koffie-, thee- en bananenplantages gereden , die de stukken tropisch regenwoud afwisselden. Bij Lake Tinaroo geslapen, waar het 's nachts is begonnen met regenen en de hele vrijdag hebben we door de regen gereden, de waterval-toer doen. De locals zeiden over het bezichtigen van de watervallen in de regen : it adds tot the experience... Zo kan je het ook bekijken natuurlijk! Wel is het zo dat we nu weten dat regenwoud niet zo maar zo groen is en dat daar veeeeel water voor nodig is. End aar komt ook de naam 'regenwoeud' dus vandaan. We hebben dan maar besloten om naar de kust te rijden, want daar is het weer meestal beter. Hier is dat anders en ook in Mission Beach bleef het regenen. Het was er wel heel mooi, regenwoud tot op het strand. Cassuary reservaat, dus heel voorzichtig rijden. Jammer genoeg hebben we er geen gezien. (voor wie meer wil weten, even googelen) Maar deze loopvogels kunnen ook heel agressief zijn, dus misschien toch niet zo erg. Wel hebben we veel vleermuizen/vliegende honden gezien 's nachts bij het strand. Want rond 10.00 is het dan toch gestopt met regenen en zijn we nog even op het strand gaan lopen.
Ik ga nu stoppen en mijn wederhelft ophalen. Die is namelijk gaan vissen op de pier. Er is al een reuze paling gevangen (en vrijgelaten) dus ik ga zo eens kijken hoe het er nu voor staat. Straks of morgen ga ik verder met mijn verslag.
Voor Hilde, ik ben nog steeds niet aan het roken en het gaat eigenlijk heel goed... Beter dan ooit gedacht.
Het is alweer even geleden sinds ons laatste blogje. Ondertussen zitten we al in het tropische cairns, zo'n 3000 kilometer noordelijker dan Adelaide.
We zijn zaterdag vertrokken richting Alice Springs. Het was een vlucht zonder pilletje deze keer en dus natuurlijk met veel turbulentie. Gevolg : de vlucht naar Cairnsz weer met pilletje! In Alice zijn we ons jeepje gaan halen (joehoe joehoe!!) en hebben de stad wat verkend. Al is stad misschien een overstatement. Opvallend veel stomdronken Aborigins die staan te roepen en te schreeuwen en weigeren over te steken als je ze voorang geeft. (de relatie aboriginal-Johan verloopt sindsdien stroef, natuurlijk) s'Avonds na een stroompanne toch nog lekker gegeten om zondag fit en monter richting Glen Helen Gorge te vertrekken.
We hebben de West Mc Donnel Ranges gevolgd en zijn bij een aantal gaps, gorges en chasms gestopt. Meest indrukwekkend was misschien wel Standley's Chasm, een heel nauwe meters hoge kloof. Voor de nieuwsgierigen zijn er weer foto's. Aan één van de Gaps (vraag even niet meer welke) hebben we de zeldzame Blackfoot Rock Wallaby gezien, dankzij Gabsi. Uiteindelijk zijn we aangekomen in Glen Helen Resort en hadden ze daar gelukkig heel koud bier (ook water en cola light) Het bier smaakte nog beter na het vervangen van een lekke band, wat je als outbacker eens echt meegemaakt moet hebben. Je krijgt niet voor niks twee reservebanden mee! Goed eten (kagoeroe, kameel en emoe), goed slapen en dan eindelijk : de Mereenie Loop Road : Speeltijd voor de mannekes.... 250 eindeloze kilometers tegen 90 km per uur door het rode zand. Manneke was content. 's Avonds spierpijn van het rijden.
In het kader van het wild life spotten : wilde koeien, wilde paarden, twee dingo's, een rare salamander en twee groene papagaaien. De dode kameel was iets minder ...
Na al het hotsen achter in de auto was het heel fijn om aan te komen in Kings Canyon Resort. Dit is een van de meest afgelegen resorts in Australië, 250 kilometer van enig andere bewoonde plek... We hebben een stevige wandeling door de cayon gemaakt; het was heel indrukwekkend. We hadden niet meer de tijd ( of de puf) om de 5 uur durende wandeling naar boven te maken, maar ook van onder af was het super. Het avondeten, BBQ met live entertainment was ook erg bijzonder. De roadies deden erg hun best, maar verder dan een flauwe versie van Nicole en Hugo kwamen ze niet. De Fransen (inside joke) vonden het wel fantastisch. Ach ja, het vlees was heel goed en Diane deed haar best. En met een goed glas wijn klonk en smaakte het alleen maar beter, en beter, en beter, ....
En ja, terug ons jeepje in en nu richting ' de grote rode steen' Weer urenlang eindeloze landschappen en rood zand, je bent blij om eens een tegenligger te zien. Uluru zie je al op zo'n 40 kilometer afstand, het lijkt wel of hij uit de grond gesprongen komt. Onwaarschijnlijk mooi maar je kan dit eigenlijk ook niet omschrijven. Magisch! Gabsi en Wilko zijn in een helicopter gestapt om het van boven af te bekijken. Wij hebben de Base Walk gedaan.( net geen 10 kilometer omtrek, dus echt wel een heel grote steen) Erop klimmen is voor zottekes en japanners ... In Ayers Rock Resort zelf wil je niet geschilderd hangen, astronomische prijzen, het is nog erger dan EuroDisney. Conclusie: steentje kijken en dan zo snel mogelijk weg. We zijn dinsdag om kwart over zes vertrokken om, samen met de halve wereld, naar de zonsopgang te gaan kijken. We hebben veel foto's gemaakt, er een paar bewaard maar dit moet je zelf gezien hebben!!
De goden zijn South Australia genadig vandaag! Het is hier vandaag met bakken uit de hemel gevallen! Hallelujah!
En nu mag het van mij weer stoppen, hoewel,....
Vandaag een rustige dag gehad, uitgeslapen, ingepakt, chilli thai beef and veggies geslurpt, opgeruimd, en nu klaar voor een 'fusion' dinner. Ons laatste ogenblik beschaving vooraleer we naar slangen, woestijn, bush tucker enz.... trekken.
Yep, morgen is de grote dag, ik ga weer vliegen!!! Boeing 717 nb. Hoe lager de middelste letter, hoe kleiner de vlieger... Dat belooft! Het feit dat we over zo'n 1500 km woestijn gaan vliegen werkt trouwens enorm geruststellend. Ach ja, inch Allah!! No Worries Mate!!
Als alles goed gaat bloggen we in de loop van volgende dagen . 't Zal een beetje afhangen van de aanwezigheid van het wwweb daar boven.
In elk geval heel veel groetjes, maar vooral ook mercikes voor alle reacties en mailkes die we al hebben ontvangen. We hadden nooit gedacht dat zoveel mensen ons avontuur zouden volgen en contact blijven houden! Echt geweldig... Vrienden vind je soms op onverwachte plaatsen. Heel tof.
Waar waren we vorige keer gebleven? Nu is het hier donderdagavond half zes, en we zijn juist terug van een tweedaags 'stapke in de wereld'.
Ah ja, eergisteren zijn we na het bezoek aan de botanische tuin nog Maleisisch gaan eten met Gabsi en Wilco. Yumyum!! Ook lekker, eerder een combinatie of overgangskeuken met vele invloeden. Maar wel zuiver en eenvoudig in z'n smaken, textuur en kleuren, allemaal zoals ik het graag heb, je weet wel, van dat jinjan gedoe.
Gistermorgen hebben we dan een karretje gehuurd ( Hyundai Getz), en zijn we op avontuur vertrokken. Eerst richting Burra, een vroeger mijnstadje, waar we de minder toeristische route genomen hebben en een voorproefje van ' the outback' hebben mogen smaken. Het laatste stuk noemde de weg: ' The end of the world'.... Geen mens of auto te zien, veel schapen, droogte, en rode, rode grond, kilometers ver. South Australia lijdt dit jaar onder de grootste droogte ooit. Morgen gaat het eindelijk regenen, op het nieuws hier vinden ze dat hier 'exciting', je moet niet vragen! We gaan dus met ons gastland mee duimen en hopen dat het water morgen met bakken uit de hemel valt. Anyway, no worries mate, food supplie has been taken care of, Central Market is overdekt. Hahahihi, wat zouden we morgen gaan doen? Slurpen?
Ok, sorry voor het waterintermezzo, Burra is a nice place, daarna snel naar Clare Valley, één van de vele wijnregio's in Australie. Mooi weer, leuk landschap, een snel maar lekker proeverijtje annex terrasje bij Reilley's, waarna het verstandig was dat Anouk links ging rijden. De wijnroute tot in Auburn gedaan, daar een voortreffelijke australische hap genomen, en dan tukkie tukkie doen in een leuk motelletje.
Na de snurk naar nog één van die walhalla's: Barossa. Onwaarschijnlijk, Bourgogne met Eucaluptusbomen... En wijnen die gerust met onze Franse vrienden in competitie kunnen gaan. Klap op de vuurpijl: een bezoek met proeverij en lunch bij 'Jacobs Creek'.
Hoewel het één van de grootste wijnproducenten in Australie is, is dit een unieke ervaring. De proeverij was geweldig, ook al omdat het manneke dat mij alles liet proeven kapot was van mijn professionele beschrijvingen: mmmmhhmm, that's good en whaw, whoooh!! ( australiers houden van eerlijk en rechtuit zijn) Hierdoor steeg zijn motivatie om mij meer en beter te laten proeven.
Daarna een lekkere lunch ( lamb rack met ratatouille,... ) en dan weer richting Adelaide. Terloops nog even vermelden dat Barossa zijn bestaan vooral dankt aan Duitse Lutheraanse immigranten, die hier God en Bacchus kwamen dienen ( vreemde combinatie, niet?). Op doortocht en in het menu vind je nog sporen terug: Eiswein, Mettwurst, Gerookte rauwe ham, Schnitzels ( lappen!!!!).
Jaja, stilaan komt er een eind aan het tweede deel van ons Australisch Avontuur. Morgen een chill-day, inpakken, en dan zaterdagmorgen naar Red Centre. Ik kan amper wachten,...
Nog meer dan vorige week maakt dit land, en vooral zijn mensen ernorme indruk op me. Vanmiddag terug in Adelaide stond ik, wachtend op ons busje, verwonderd te kijken naar de mengelmoes van culturen en kleuren die hier over straat lopen. Het chinees of misschien wel koreaans meisje dat Anouk aanspreekt over het busje, de japanse student met zijn wiskundecursus in de hand, de zwarte buschauffeur die iedere dag goedlachs een praatje met je maakt, de hillbilly met zijn getunede 'Holden' die stopt om een voetganger door te laten. Vreemd,...
So, see you back in Red Centre. Thanks,
Jo
ps. Het kan dat we effe offline zijn, ik weet nog niet hoe de verbindingen daar zijn.
Gisterenavond zijn we nog lekker bij de Thai gaan eten, dus ook op culinair gebied beginnen we een heel stuk van het Oosten gehad te hebben. Het was erg gezellig.
Vandaag zijn we de dag begonnen in de Botanical Gardens van Adelaide. Die zijn verrassend groot en rusztig om midden in de stad te liggen. Het was ook leuke combinatie van nieuwe tuinen en ideeën met daarnaast oud Engelse landschapstuinen. Ter ere van de bicentennial werd een Conservatory gebouwd. Binnen is het één groot regenwoud met alles erop en eraan. Heel cool. Met wel ook een kritische noot naar de manier waarop wij mensen omgaan met de regenwouden over heel de wereld. En ook architecturaal is het een uniek gebouw ( we hebben er een mooie foto van voor de liefhebbers...) De rest van de tuinen waren ook heel mooi en het is heel grappig om te zien dat veel van onze kamerplanten daar heel groot buiten groeien.
Daarna een terraske gedaan bij the wine center. En een leuke wandeling naar de central market om een hapje te eten. Bij het buskotje een heel grote affiche van, je gelooft het nooit, André Rieu, die aan zijn wereldtournee bezig is en ook in Adelaide komt optreden.
Bij veel restaurants komt het 'wintermenu' nu op de kaart. Erg spannend bij 27° en een strak blauwe lucht. Aardappelsoep, erwtensoep en etalages vol met wollen truien.
Tot zover het relaas van de dag. Morgen gaan we voor twee daagjes naar de Barossa Valley en de Clare Valley om de wijn gebieden te ontdekken. Tot vrijdag, Anouk
Ziehier nog wat nieuws vanuit het zuiden. Het is hier nu maandagavond rond zes uur, en we zijn net terug van een dagje seaside.
Vrijdag hebben Gabsi en Wilco ons getrakteerd bij de japanner. Mjam!! Heel fijne keuken, die wonderen doet met eerder een beperkt aantal ingredienten en smaakmakers. ( het is nl een vrij schaars eiland, dat Japan) Maar dat maakt de smaken dan ook heel uitgesproken en zuiver. Een aanrader! Dat je, vooraleer aan tafel te mogen, ook je schoenen moet uitdoen, maakt het alleen maar spannender ( heb je een gat of heb je het niet?)
Zaterdag dan een eerste bezoekje aan Glenelg, zowat 'de badstad van Adelaide'. Koffietje en strandwandeling. Daarna Gabsi en Anouk naar de kapper en shoppen, en ik op sleeptouw bij Wilco, voor een natje en droogje in de Adelaide Hills. Mooi landschap, lekker gegeten, een bezoekje aan Penfolds Estate. Kortom, 'Relax and Enjoy, Matie, is't weekend and this is Oz!' 's Avonds waren onze gastheren naar een galadiner, en zijn wij met z'n beidjes Indisch gaan eten. Lekker, maar echt bekoren kan het mij toch niet. Doe mij maar lekker een slurpje in China Town!
Zondag opnieuw samen op stap, na een stevig ontbijtje. Deze keer terug naar de Hills, waar we bovenop Mount Lofty een mooi uitzicht op de stad hadden. Een koffietje, en dan richting Adelaide Port. Daar zijn we gaan bootje varen en hebben we dolfijnen in het wild gezien. Ja, wildlife gaan we gezien hebben!! 's Avonds heeft Wilco voor een lekkere Ozzie Barbie gezorgd en hebben we nog maar 's bij een goed glas Chardonnay uit The Hills de wereldproblemen opgelost.....
Vandaag die twee terug werken gestuurd, en wij met ons tweeen terug naar Glenelg, voor een dagje beachwalk. De zon schijnt hier mannekes!! De zonnecreme begint bij factor 30!! ( echt!), en nog weet je d'rvan. Maar toch ook weer plezant. Knalblauwe lucht, en hier en daar een verdwaalde Australier.
En wat denk je dat we nu dadelijk gaan doen? Hèhè, eindelijk weer wat Asian Foodies on the table!! 't was al heeeel lang geleden !! Vanavond gaan we Thais eten. Spannend!
Voila, nu weten jullie minstens evenveel als ikzelf, dus kan ik jullie weer effe met rust laten. Morgen gaan we terug de stad in, naar de botanische tuinen, en, raar maar waar, het Wine Centre!! En heeeel effe langs bij Central Market, je weet wel, voor Anouk haar nekmassage......
We hebben er nu twee dagen Adelaide op zitten en het bevalt prima. Helemaal anders natuurlijk dan Kangaroo Island, maar ook heel plezant. We hebben gisteren eerst een beetje uitgeslapen om daarna met het 'connector' busje naar het centrum van de stad te gaan. We hebben er vooral rondgewandeld om een eerste indruk te krijgen van de stad. De ontdekking van de dag ( en ik denk van de hele verblijf in Adelaide ) is de Central Market. Hier hebben ze alleen maar eten, van overal in de wereld maar toch vooral uit Azië, en voor wie Johan een beetje kent, feest dus .... Hij heeft zich voorgenomen om elke dag minstens 2 kraampjes uit te testen en tot nu toe is dat al prima gelukt. Ik moet toegeven dat het inderdaad wel heel indrukwekkend is, maar ik probeer toch een beetje op te passen ;)
Vandaag hebben we Ayers house bezocht, de woning van de eerste gouverneur en dat was een mooi huis met een heel enthoiusiaste gids. Het blijft vreemd dat het niet meer dan een goede 150 jaar oud is en van het begin van South Australia. Daarna met de bus weer naar Central Market, waar Johan weer lekker heeft gegeten en ik de Chinese massage hebt getest. Het is een soort kapsalon, maar dan voor massages. En ik moet zeggen dat ze er verstand van hebben, die chinesen. Mijn hoofd en nek waren een stuk beter na die 20 minuten.
Daarna zijn we naar Adelaide Zoo geweest, omdat het te lekker weer was om binnen te zijn. Alhoewel het bij jullie nog een stuk warmer is momenteel... In de zoo hebben we vooral naar de inheemse dieren gekeken ( Een giraffe kunnen we ook in Antwerpen zien-of Gaia park in Kirchraai. Dit voor de kenners) Maar de Tasmanian Devil, de wombat en andere zeer vreemde dieren hadden we nog nooit gezien. Schitterend! Ze zijn ook aan het verbouwen en de nieuw aangelegde stukken zijn heel goed, met veel ruimte voor de dieren. Het blijft wel erg zielig om de Australian seals te zien in een klein zwembadje als je ze twee dagen eerder vrij en blij op een strand hebt gezien. Maar een tree kangaroo zie je niet in het wild, dus dat blijft een lastig verhaal.
Straks gaan we met zijn vieren bij de japanner eten, dus dat is ook weer in orde. En dan is het al weer weekend.
Het is nu donderdagmorgen 09.30u in een zonnig Adelaide
We zijn nu aangesloten op het internet en kunnen nu weer naar hartelust bloggen, skypen, enz.
Sinds Robe is er alweer 't een en 't ander gebeurd. We zijn zondag dus doorgestoken naar Victor Harbour,een oud walv.isvaardershaventje op het Fleurieu-schiereiland iets ten zuiden van Adelaide. Een lang stuk rijden!! Amai, gelukkig was er halverwege een caféke op Policeman's point, waar ze heerlijk ijskoud bier hadden. Je kan het niet geloven, maar op een stuk van zowat 150 km zonder enig dorp, gehucht of zelfs maar huis ( op het caféke na ), werden twee automobilisten door de zwaantjes aan de kant gezet voor 'speeding'. Unfucking believable!!
Aankomst in Victor Harbour, terraske, inkopen, camping, eten, pitten, opstaan en dan naar Kangaroo Island. Maandagmorgen het veer naar het eiland. Onwaarschijnlijk mooi!! Hoewel de bosbranden van het vorig jaar lelijk huisgehouden hebben, blijft dit eiland verbazen. Overal zie je hoe de natuur spontaan herleeft en alles terug groen wordt.
Maandagmiddag zijn we naar Seal Bay getrokken, waar we met een 'Ranger' tussen de Zeeleeuwen gewandeld hebben. Whaw!!! Terwijl we daar aan het 'lunchen' waren in de camper liet Anouk plots haar toast vallen, greep naar de camera en stamelde: euh, ha, hmpr, een ,een 'prikdier'!!! Een Bakkerse versie voor 'Echydna', een zeer zeldzaam eierleggend zoogdier dat een kruising lijkt tussen een egel en een miereneter. Daarna op naar een camping, midden in de wildernis. Letterlijk! Geen GSM, geen internet, zelfs geen radiobereik. Maar wel koala's, wallabie's, papegaaien (met veel lawaai!), grote kangoeroe's, zwarte zwanen, een possum. Allez, niet te schatten!! We zijn hier dan maar twee nachten blijven slapen.
Dinsdag zijn we naar Flinders Chase National Park in het westen van het eiland geweest. Een mooie hike langs 'Snake Lagoon' naar de kust gemaakt. Daarna naar Cap du Couedic ( er zijn hier verschillende Franse ontdekkingsreizigers voorbij gekomen,..) waar we 'Newzealand Fur Seals', echte zeehonden, gezien hebben. Wist je dat een zeeleeuw afstamt van een hondachtige, en een zeehond van een otterachtige? Wij ook niet. Ook op de kaap een stevige wandeling gemaakt. Laatste voorraden opgepeuzeld, slapen, en dan richting Adelaide.
Woensdagmiddag met pijn in het hart afscheid genomen van onze camper, die ons 1701 km trouwe dienst bewezen heeft. Een aanrader! Voldoende comfort, niet te groot, en toch kan je een tweetal dagen je plan trekken.
En nu zijn we bij Gabsi en Wilco. Warm ontvangen, goed gesoigneerd. Gisteranvond al een stevige 'Barbie'. Nice!!
Straks gaan we richting centrum. Hmmmm, een noedelsoepje slurpen op Gouger Street. En daarna misschien wel een noedelsoepje slurpen om het af te leren.
Het is nu half negen 's ochtends en heerlijk zonnig in Robe, een leuk havenstadje,ik heb er net een fikse strandwandeling opzitten, en heb zojuist de campingcomputer geconfisqueerd om onze blog up to date te houden.
Gistermorgen zijn we dus uit Port Fairy in noordelijke richting vertrokken (natuurlijk voor dag en dauw,want Johan zijn slaapklok staat nog op Centraal Europese Tijd, hoewel dat vandaag al veel beter gaat, het was vanmorgen zelfs 7 uur vooraleer ik wakker was!!!) Eerst richting Cape Bridgewater, vlak bij Portland waar we 'the petrified forest' en 'the blowholes' bewonderd hebben, twee geologische kunstwerken die de oceaan in de rotsen gemaakt heeft. (foto's volgen nog). Dan verder door naar Mount Gambier, een provinciestadje waar we een snelle hap genomen hebben,om dan de doorsteek naar SA te maken. Pataten en ajounen in de vuilbak gegooid, voor de Fruit Fly Barrier,en dan een lange, lange rit. Magnifieke landschappen, kilometerslange dennenbossen,heel veel dode roo's, 1 dode wombat, en dan kilometers lange prairie met alle soorten vee.
Aankomst hier in Robe, waar we een 'big gathering' hadden met Gabsi en Wilco, die zo maar eventjes 5 uur hierheen gereden hebben. Natuurlijk goed gaan tafelen, in de New Caledonian Inn, ( geloof mij maar, Australie is het culinaire Walhalla!), en als het even meevalt gaan we dadelijk met z'n vieren de benen weer onder tafel schuiven voor een goed ontbijt.
Vanmiddag vertrekken we naar Victor Harbour, om dan maandag de oversteek naar Kangaroo Island te maken. We gaan zo gauw het kan foto's uploaden, maar 'wireless' is hier toch niet zo simpel. No worries, mate!
Gisteren waren we GSM en internetloos tussen eucalyptusbomen en koala's, maar vandaag een update vanuit een trendy turks restaurant met internet in Port Fairy.
Gisterenochtend al om kwart voor zes opgestaan, want als je zo vroeg gaat slapen ben je natuurlijk ook al heel vroeg weer wakker. Lang leve de Jet Lag. Gelukkig was erom half zeven al ontbijt te krijgen en dat hebben we ook goed laten smaken. Daarna de camper opgehaald en om negen uur waren we op pad. Na een stuk snelweg naar Geelong (in de regen en voor het eerst links rijdend!), hebben we het eerste stuk van de Great Ocean Road gevolgd. Heel mooi en indrukwekkend, als je bedenkt dat 3000 jonge mannen hier twaalf jaar aan gewerkt hebben als een eerbetoon aan hun gesneuvelde kameraden uit de eerste wereldoorlog. Speciaal voor Wendy : bells beach is heel mooi en de schelpjes zijn mee. 's Middags zijn we gestopt in Torquay gestopt en hebben daar lekker gegeten. Johan eindelijk zijn Laksa soep.... We zouden doorrijden naar Apollo Bay maar toen Anouk hoorde dat je in Bimbi park onder de koala's kon slapen was de beslissing snel gevallen. We zijn helemaal doorgereden naar Cape Otway, hebben tegen schemer een ' very close encounter' gehad met een kangoeroe en even later hing er een koala boven de weg, smakelijk te eten.. Foto's volgen nog
We zijn weer vrij snel gaan slapen. Johan in ieder geval, ik heb nog heel lang wakker gelegen ( brommende ijskast, regen op dak, allerlei beestenboel buiten, ...)
Om vandaag weer als 2 stresskonijnen om zes uur op te staan, te ontbijten en om half acht de eerste bushwalk te ondernemen. Fantastisch!! De Otway Ranges zijn een van de laatste subtropische regenwoudgebieden op deze wereld. En er wonen nog veel koala's !!!! Toen weer op pad, deel 2 van de great ocean road begon met 50 km bochtenwerk door het regenwoud. Gelukkig waren ze op een gegeven moment aan de weg aan het werken, anders hadden we geen mens gezien... Plots zie je het landschap veranderen en veranderen de eucalyptusbomen in weilanden vol koeien en schapen, kilometers ver.
De twelve apostels waren heel indrukwekkend, maar eigelijk is heel de kustlijn onbeschrijflijk mooi. We zijn rond twee uur aangekomen in Port Fairy en hebben de rest van de middag het stadje verkend. Op Griffiths Island hebben we kennis gemaakt met lokale bewoners, de dwerg moeras wallabies. ( dwarf swamp wallaby) So cute! En toen zijn we in drie minuten tijd doornat geregend. Nu gaan we nog de foto's uploaden en dan een hapje eten.
Morgen trekken we naar Robe, waar we een camping gevonden hebben met draadloos internet en ons uiterste best gaan doen om te skypen enz.
