Voor de internationale vrouwendag wordt hier elk jaar een stof bedrukt waar alle vrouwen die het zich kunnen permiteren een kledingstuk op maat uit laten maken. Het is wachten tot de 8ste maart vooraleer iedereen zich hiermee vertoont en leuk om te zien hoe iedereen er iets anders heeft uit kunnen maken. Wij hebben er twee kleine topjes uit laten maken, die we achteraf nog durven dragen;-)
De outfit van Hawa is nog niet klaar want haar kleermaker was ziek. Een beetje pech maar achteraf kan ze nog eens 8ste maart vieren, was haar reactie. Ze zal sowieso fier zijn als een gieter in haar nieuwe outfit. Dat is altijd een beetje feest!
Hierbij een paar sfeerbeelden van het festival des masques die om de twee jaar doorgaat in Dedougou (vier uur rijden, noord-west van Ouaga).
Het is een echt volksfeest van dans en elke stam heeft zijn eigen maskers en ceremonies met verhalen en eeuwenoude tradities daarrond.
De muziekinstallaties stonden op maximum, de stad was levendig en wij konden slapen bij de zusters iets buiten de stad. Lekker rustig om even uit het zotte geweld te zijn;-)
Wie nog meer foto's wil zien, hier de link van picassa waar ik de overige foto's heb op gezet: https://picasaweb.google.com/113779385094189846742/FestivalDeMasques?authuser=0&authkey=Gv1sRgCPLC9dejoL6UCA&feat=directlink
Hierbij een paar foto's van mijn bronzen beeldjes die ik voor de eerste keer heb kunnen delen met anderen op het feest van de 8ste maart (internationale vrouwendag). Ik had geen betere dag kunnen uitkiezen en heb heel veel leuke reacties gekregen. Heb zelfs drie beeldjes kunnen verkopen dus dat geeft een extra stimulans om er mee door te gaan;-)
parade in Ouaga als start van 'Les arts de la rue'
Hier een paar sfeerfoto's van hoe de artiesten in Ouaga kunnen feesten als geen ander. Vorige zaterdag was het officiële opening met parade voor de week van 'arts dans la rue" waarbij zoveel mogelijk de plaatselijke bevolking in betrokken werd. Ook rondom Ouaga waren er een paar dorpen die bezoek kregen van jongleurs, muzikanten, clownerie, acrobatie. Ambiance verzekerd!
Wat me vooral bijgebleven is van de parade zijn de fietsen omgebouwd tot vliegtuigjes, dansers met grote dierenmaskers, geweldig grote marionetten die de toeschouwers animeerden en de live band die iedereen deed swingen;-)
Het was een geweldige sfeer en een supergoede start voor een hele week straatanimatie id levendige buurt v Gounghin met als centrale ontmoetingsplaats Place de la Femme. Hoe kan het ook anders;-)
Vanaf januari ben ik nu in de leer bij Issiaka, die al 15 jaar sculpturen maakt in recupmetaal. Hij heeft zich de laatste 5 jaar gespecialiseerd in het maken van vogels en insekten uit oude olietonnen of stukken autocarrosserie met mooie kleurrijke prints. Hij heeft zijn atelier bij Lukare die ook prachtige meubels maken en een cooperatieve is voor jongere designers. Hun handelsmerk is vooral het combineren van stukken hout met metaal. Prachtig gewoon wat ze daar realiseren met zo weinig middelen en veel handwerk!
Ze maken ook leuke verlichting in metaal, stukken hout, kalebassen die ze perforeren en kleuren, lusters uit stukjes aan elkaar gelaste tubes (afval van vierkante holle metalen buizen voor tafels en stoelen). Ze proberen zoveel mogelijk nieuwe dingen uit te werken met recupmateriaal zoals conservenblikken, autobanden waar ze doosjes van maken. Soms combineren ze hun metalen meubels met panelen in hout gemaakt door plaatselijke kunstenaars gespecialiseerd in houtsnijkunst of versieren ze hun ontwerpen met bronzen handvaten en andere attributen;-)
Hier een paar foto's van de vogels die ik al heb kunnen maken samen met mijn leraar Issiaka en een website waar je een paar voorbeelden kunt zien van Lukaree en hun realisaties: http://www.lecada.ch/artisans/burkina-faso/Centre-Lukare
Je ziet daar ook een video van hoe ze stoelen vlechten, ook een specialiteit van hier.... wil ik zelf ook eens uitproberen;-)
Lina heeft voor de tweede keer op zondagnamiddag een leuke Taichi-les gehad. Midden in het bos hier vlakbij wat voor bijzonder veel goeie energie zorgt om de werkweek goed te beginnen;-)
Ik ben een kiekje gaan nemen om te zien waar ze juist hun sierlijke bewegingen uitvoeren;-)
Alle bewakers, Hawa en Julien zijn speciaal bijeengekomen zaterdagochtend om ons hun nieuwjaarswensen te brengen. Ze voelen zich één grote familie bij ons;-)
Toch nog even vertellen dat het voorbije weekend effe buiten Ouaga zalig was! Bezoek aan het authentiekedorpje Tiebele, waar ze de huizen in woning-erkvorm nog beschilderen met de originele pigmenten. Indrukwekkend kwa sfeer! Mede dankzij Anouk en Bruno en hun hondje, hadden we een heel orde kinderen aan onze zijde die ons na de zondagse wandeling naar de markt heel de terugweg naar het hotel hebben blijven vergezellen! We zijn nu ondertussen ook verknocht aan deze plek waar de mensen de toeristen graag zien komen en zich niet aan ons storen en gewoon zichzelf blijven;-)
Bovendien zijn we daar ook de goudmijnen gaan bezoeken, waar het er minder gemoedelijk aan toe gaat (dus vandaar geen foto's hiervan). We hadden deze plek nooit alleen durven bezoeken zonder onze gids Roger. Het heerste een rare sfeer, want die dag geen grote vondsten... Ook hier blijkt dat geld alleen, niet echt gelukkig maakt!
Gisteren hebben we iedereen van het personeel gelukkig gemaakt met een zak rijst;-) Onze kleine bijdrage die ons allen gelukkig maakt!
Ook toch nog even onze kleiman Kevin voorstellen. Hij heeft zijn atelier onder een luifel geinstalleerd in een volkse woonbuurt iets buiten het centrum van Ouaga en een muur gemaakt van pakken frisdranken, die hij ook verkoopt. Hij maakt ook batiks, is autodidact en durft verschillende dingen aan zoals hout- en metaalbewerking. Hij is de zoon van een pottenbakker en is zodoende opgegroeid met de klei in zijn handen;-) Als kind heeft hij op 8-jarige leeftijd polio gehad en heeft hij moet leren leven met zijn handicap maar trekt hij voor de rest heel goed zijn plan. Soms vergeet ik gewoon zijn handicap. Hij geeft ook les aan twee jongens uit zijn buurt en die helpen hem met zijn winkeltje en om zware dingen om te versleuren. Het meest indrukwekkende bij hem is dat er constant mensen langskomen, hij goed omringd is en dat is een typische weerspiegeling van hoe de mensen hier omgaan met elkaar. Je bent hier nooit alleen en het sociale netwerk is hier enorm. Soms heeft dat ook zijn nadelen omdat er verwacht wordt dat je voor elkaar zorgt ... geld lenen, materiaal etc... maar het heeft ook zo zijn voordelen. Eenzaamheid is hier geen gekend fenomeen. Integendeel. Alleen zijn is hier eerder een zeldzaamheid. Zodra ze je zien zoeken of problemen hebt met je fiets, komen ze je helpen;-)
Sorry voor het wachten op wat nieuwe indrukken. Internet gaat hier behoorlijk traag dus lukt bloggen niet altijd. We zijn ontzettend blij dat skypen toch regelmatig lukt en de meesten onder jullie de weg naar het skypen ondertussen hebben gevonden;-) Dus kunnen we op deze manier toch ook gemakkelijker contact houden en informatie uitwisselen.
Op algemene aanvraag hier nog wat nieuw beeldmateriaal en losse nieuwtjes.
We hebben onze eerste rode piste ervaring gehad met de 4x4 van Mieke en Jan opweg naar de Bougainvillier, een buitenverblijfje uitgebaat door twee Belgen, waar je temidden van de brousse kunt logeren in bungalows net iets buiten Ouaga. Daar was een expo van verschillende artiesten en een leuke uitstap om er even tussenuit te zijn. Onderweg zagen we deze beelden van een zondagnamiddag, mensen onderweg zoals wij maar net toch anders;-) Een vrouw op de fiets, een familie met drie op de brommer, water halen aan de rivier... het leven van een gewone zondag. Zalig!
Verder gaat de workshop kleien nu bij ons thuis door en heb ik een tafel geimproviseerd met de overgebleven muurstenen en een achtergebleven oude deur;-) Ondertussen zijn we nu al met drie: Mieke, Safia en ik. Het gaat goed zo met ons drie en we stimuleren, adviseren elkaar om het nog beter te doen en poseren voor elkaar als de houding niet helemaal lukt. Maandag komen er nog twee andere dames het kleien uitproberen onder begeleiding van Kevin onze kleiman. Hopelijk klikt dat even goed.
Lina heeft ondertussen een bloes laten maken in dezelfde stof van ons keukengordijn, vandaar een grappige foto van haar ;-)
Verder zijn er natuurlijk ook nog de kindjes op de binnenkoer bij Mamadou die ons inspireren en blij zijn met ons, als nieuw gezelschap. Ze worden graag gefotografeerd en zijn super content met het speelgoed dat Suzy ons meegaf;-)
Deze maand is er ook een artiestenparcour waardoor ik op heel wat nieuwe plekken kom en persoonlijk contact kan leggen met de plaatselijke artiesten hier. Bronswerkjes,schilderijen, assemblages in gerecupereerd ijzer, installaties van chinese motorvrakken etc... Zo heb ik vorige week ook een Hongaarse schilderes leren kennen die hier gedurende één week een uitwisselingsproject deed met de plaatslijke artiesten hier en een reusachtig doek heeft gemaakt geinspireerd door haar indrukken hier. Vrijdag was het vernissage van haar werken en heeft ze een schilderij gemaakt onder begeleiding van live muziek (Kora) en het was percies dat de muziek haar volgde en omgekeerd. Prachitg om mee te maken die energieuitwisseling.
Heel veel liefs, de indrukken zijn hier soms teveel om op te noemen. Komen beetje bij beetje er wel uit hoor.
Hier eindelijk toch nog een paar sfeerfoto's waar ik de voorbije twee weken in de ochtend vertoef. 'k Heb een goed adresje gevonden dankzij nog een andere beeldhouwster, Safia, die hier al twee jaar woont en via haar man heel veel contacten heeft met de plaatselijke kunstenaars. We kunnen bij Mamadou werken met verloren was als voorbereiding op het maken van bronzen beeldjes. Het is crisis, toeristen blijven weg dus wij zijn nu zijn 2 stagiairs (zodanig dat hij toch een centje kan bijverdienen). We zitten daar op een binnenkoer waar verschillende families hun huisje hebben, kinderen die komen en gaan, kippen die vrij rondlopen, vrouwen die het eten aan het voorbereiden zijn en inkopen gaan doen met de brommer, vrienden die langskomen, muziek die de sfeer nog gezelliger maakt (Mamadou is ook een goede muzikant) en een theeman die ons af en toe een kopje thee kan bezorgen. De foto's spreken voor zicht. Enjoy!
de tuin krijgt al een persoonlijke touch: muurschilderingen
Voor diegenen die we ondertussen al aan de lijn hebben gehad via skype, hier een paar foto's van de muurschilderingen die in wording zijn;-) De sfeer in de tuin verandert voortdurend en ieder hoekje krijgt zo zijn nieuwe bestemming. De hangmat voor een boekje of een dutje in de namiddag, een zithoekje buiten voor overdag, opsmukken van vuile muur aan het zwembad. Je ziet, ik kan me hier perfect uitleven!
liefs ann
ps: graag wat reacties via mail of zo, want deze blog wordt blijkbaar wel bekeken maar ik heb er geen weet van... thanks! Ben anders eerder geneigd om via facebook te gaan communiceren, lokt leukere reacties uit;-) M.a.w. heb behoefte aan regelmatiger contact met het thuisfront, dat is een extra stimulans en is een mogelijkheid om feeling met elkaar te behouden!
opening nieuw cultureel seizoen in l'Institut Français
Nu vrijdag gaan we naar de openingsavond van het nieuw cultureel seizoen in l'Institut Français met dansavond en vernissage van een expositie met maskers van oa Georges Gilbert-Cazeneuve;-) Ik ben benieuwd en zal ongetwijfeld weer wat inspiratie op doen!
Lina vindt het ondertussen zalig om onder de middag door mij verwend te worden en een frisse duik te kunnen nemen in het zwembad om er weer tegen te kunnen daarna. En ik geraak zoal wat ingeburgerd in de buurt en heb de dichtsbijzijnde kleine winkeltjes al ontdekt en heb al mijn favoriete groentekraampjes op de plaatselijke markt hier in de buurt;-) Vanavond ga ik voor de eerste keer koken voor de mensen van de spelletjesavond op donderdag... ben benieuwd hoe ik het zal verlopen voor de eerste keer in onze huisje.
De werkzaamheden hier in het huis lopen bijna op zijn einde en dan zal ik hopelijk wat minder werkvolk over de vloer krijgen. Ik snak ernaar om een zalig boekje kunnen lezen in de hangmat ipv steeds weer instructies te moeten geven over wat en hoe iets gefikst moet worden;-) Alle ventilatoren werken nu naar behoren, de ijzeren muggeziften zijn gevernist en het zijstuk is nu een beetje puinvrij en min of meer gelijkgemaakt zodanig dat de dallen kunnen gelegd worden en het daar veiliger is om te passeren. Nu kunnen we daar onze was ophangen zonder onze voeten te breken en kunnen de bewakers ook in de donker veilig het toilet bereiken;-)
Begin deze week heb ik ook een leuke vrouwencoöperatieve van batik bezocht. Als julle graag iets willen laten maken, geef maar door hé. Een mooi tafellaken met de hand geborduurd of een leuke keukenschort met eigen print. Alles kan, terwijl ze het toch maar moeten doen met een minimum aan middelen... Wij zelf, gaan er kussens voor in de zetels, laten maken. In drukke tijden kan ze soms 80 vrouwen aan het werk zetten en zo hun een inkomen garanderen! Een project om te steunen en aan te moedigen dus. Geef maar door wat jullie graag willen laen maken of waar jullie al jaren naar zochten maar te duur vonden of zo;-)
Als jullie eens willen zien hoe we hier leven en hoe onze nieuwe tweede thuis eruit ziet, heb ik voor jullie een filmpje gemaakt! Zo kan je ook al een beetje zien wat je kan verwachten als jullie ooit eens op logie komen... De volgende keer zal ik eens op stap gaan langs de straat maar eigenlijk heb ik daarvoor een permit nodig dus moet ik nog even uitkijken wanneer ik dat kan doen;-) ps: de volgende keer zal ik wat luider in de micro spreken;-)
Ook even onze nieuwe tuinman voorstellen: Julien en zijn neef en goede hulp Xavier. Julien gaat ook dagelijks ons zwembad onderhouden en proper houden. Wat een must is, want anders wordt het snel een broeinest van microben;-) En nu hangt er vlak boven ons zwembad ook een overhellende tak van de mooie grote acasia boom van bij de buren, die veel blaadjes loslaat;-) Op zondag amuseert Lina zich met het netje, vooraleer ze in het zwembad duikelt;-) De overhellende tak komen ze nog wel snoeien maar wanneer ... dat blijft de vraag. 'Petit à petit ' is hier een standaarduitdrukking;-)
Verder heb ik ook een paar foto's getrokken van onze bewakers: Ciril, Pierre... die we af en toe als schaduwen in ons beeld zien verschijnen;-) Het is niet de bedoeling dat ze onze privacy verstoren maar ze zijn er natuurlijk wel ... niet omdat het hier gevaarlijk is maar gewoon uit voorzorg. Zolang onze tuinman er nog niet was maakten de bewakers er elke ochtend de gewoonte van om vooraan de paadjes proper te maken met een piep klein borsteltje, omdat anders allerlei ongedierte zich zou kunnen verschuilen tussen de bladeren en misschien ook slangen, muizen, ratten, springende spinnetjes etc...
Je ziet, wij zijn hier in goed gezelschap... elke keer als ik de tuin in ga, wordt ik begroet door mooie salamanders die angstig dekking zoeken , witte vlinders die lijken te dansen, gekko's die dol zijn op insecten (voorlopig zijn deze niet meer in huis, enkel nog de gekko-spiegels als cadeautje gekregen van Suzy;-). Tegen valavond komen ook de vleermuizen over gevlogen opzoek naar insecten en worden de geluiden anders. Het straatlawaai vermindert en de natuur neemt het over. In de vroege ochtend heb ik ook al een klein katje ontdekt in de ochtendschemering... misschien een eerste teken dat we toch terug een poes gaan adopteren?... We will see.
Heb me ook al kunnen amuseren met het beschilderen van onze deuren aan de 'pallotte', zodanig dat we wat minder in een kooi lijken te zitten als we ons daar moeten verschuilen tegen de muggen en de felle middagzon. Lina komt vanaf nu ook onder de middag thuis eten om er even tussenuit te zijn. Ik blij natuurlijk. Krijg zo stilaan ook nieuwe ideeën om uit te proberen! Hier maken ze ook mooie portemonee's met gevlochten zwarte plastiekzakje die ze op de markten gebruiken om de verkochte groenten in te steken. Wil ik zelf ook eens uittesten hoe dat werkt natuurlijk;-) Verder heb ik ook bij een hotel 'Le Palmier' een leuk idee gezien om het zwembad aan te kleden met slingers van afvalhout, beschilderd en met touwen omhoog gehangen. Dat concept zit ook al in mijn hoofdje om uit te werken;-) Je ziet, dit land geeft me inspiratie om dingen uit te proberen. Alleen werkmateriaal vinden zal een uitdaging zijn maar dat zal zichzelf ook wel 'petit à petit' uitwijzen;-)
Tot zover dit nieuwe blogverhaal;-)
Liefs en heel veel groetjes vanuit het zwoele, warme afrika (het regenseizoen lijkt hier al bijna voorbij...) ann en lina
Eerste week samen in Ouagadougou: annelina zijn weer herenigd en we vormen weer een goed team zoals voorheen! De warmte was even wennen voor mij maar gelukkig ben ik in het beste seizoen hier aangekomen. Af en toe een briesje en kunnen we de ramen overdag open zetten als er geen gevaarlijke malaria-muggen zijn;-) Veel nieuwe indrukken, leren delegeren van personeel (femme de ménage en jardinier-piscinier), nieuw huis inrichten, omgeving leren kennen, nieuwe mensen ontmoeten... Voel me hier erg op mijn gemak, beschermd door lieve mensen om me heen! Hier een foto van ons op het terrasje na mijn eerste zwembeurt en een foto van Hawa (femme de ménage), die me sinds dinsdag helpt het huis hier proper te krijgen.
Denk nog dikwijls aan jullie, hoe jullie mij de laatste twee maanden enorm hebben gesteund en zal proberen om regelmatig in contact te blijven (nu we eindelijke internet hebben in huis).
Indien jullie mij dringend willen bereiken, kan dit via het gsm nr 00226 75 80 53 33 of via skype als ik online ben of via onze telenetmail: ann.geirnaerdt@telenet.be. Lina kan je bereiken via haar werkgsm: 00226 70 20 06 89 en werkemailadres lina.vanacker@eeas.europa.eu
Burkinese hedendaagse dansers in Ouaga...wat een feest!
Hallo iedereen,
Zaterdagavond, 27 augustus 2001, ben ik een collega Anne gaan ophalen om dan, ook met Anouk en Bruno, naar een try-out te gaan kijken van een hedendaagse dansvoorstelling: Le Tango du Cheval (Seydou Boro)!
Toen we daar aankwamen na een hobbelig wegje ergens in de stad, bleek dat we een uur te vroeg waren (19u, voorstelling was om 20u).
Maar we hebben ons niet verveeld! Integendeel : er was een heel grote overspanning met tafeltjes en stoelen zodat we iets vooraf konden drinken en een tentoonstelling van een plaatselijke kunstenaar Touré met bronzen beeldjes van allemaal dansende figuren... Jawel! Ik was meteen verliefd op een stel ervan. Via andere buitenlanders in contact gekomen met de bronsgieter en weet dus al waar naartoe met Ann als ze hier aankomt en ze wil brons gaan gieten ;-)
Dan waren er op de binnenplaats 2 ruiters die zo'n half uur voor de voorstelling dressuurkunstjes toonden met hun paard. Mooie bewegingen!
Dan begon de voorstelling : 3 muzikanten elk aan een kant van de scene en 7 dansers (4 mannen en 3 vrouwen). Het begon met een solo van de choreograaf zelf : ongelooflijk prachtig hoe die bewoog en... net de bewegingen van een dressuurpaard... Langzaam kwam heel de troep in beweging en was het soms heel chaotisch, overweldigend. Ik heb er enorm van genoten!
Kijk maar eens op internet of je iets over dit gezelschap vindt. Dit was hun eerste voorstelling voor ze gaan toeren in Europa (Parijs, Spanje,...)
De crème van de Burkinese hedendaagse dansers in Ouaga...wat een feest!
Volgende zaterdag is Ann eindelijk hier. Ik zal zeer blij zijn. Vanaf dan zullen we met vrienden en familie in het thuisland contact hebben via skype en e-mail!
En wat ik nu ook al wil verklappen : tussen kerst en nieuw gaan we zeker proberen naar België te komen!
Tweedaagse uitstap naar Tiebele 13-14 augustus 2011
De week daarop nodigt Anouk me uit om volgend weekend met hen een uitstap te doen buiten Ouaga. Daar zeg ik geen neen tegen, natuurlijk! Zaterdagmorgen, samen met nog een jonge Franse collega, Jean-Baptiste vertrek ik, samen met de hond van Anouk, Kieran (13 jaar oud lief hondje) en de chauffeur Joseph met de Toyota Landcruiser, zo'n 250 km van Ouaga naar Tiebele. Bruno rijdt met Anouk achterop met hun Africa-motorbike tot daar.
Het was niet erg warm, het had daar de hele ochtend al geregend. Rond een uur of 11.30 aangekomen; ons geïnstalleerd in het 'hotelletje' bij Pierre. Heel speciale omgeving: traditionele woningbouw die ik nog nooit gezien heb. Ik wil er niet teveel over vertellen, maar misschien zien jullie gauw foto's hiervan. De architectuur is heel speciaal en aan het verdwijnen. Vandaar het kleinschalige initiatief voor het behoud ervan. Door de regenval is het onderweg overal mooi groen. Na het warme middageten gaan we met de gids Robert op stap naar 1 à 2 traditionele dorpen. De hond Kieran heeft overal zo'n succes bij de kinderen dat we altijd lachende kindjes rond ons hebben. Anouk en Bruno komen hier al voor de derde keer en hebben geschenken mee voor de vrouwen: stoffen om panen mee te maken! Oh, wat zijn die gelukkig. Een vrouw poseert voor de foto met haar kleed dat ze van de stof die Anouk vorige keer meebracht gemaakt heeft. En ik moet ook nog eens bij haar op de foto als ik een klein schaaltje koop.
Tegen half zes nog even naar de krokodillen gaan kijken. Er komt er eentje op de oever om gewillig 2 keer een kikker te vangen aan de vislijn
's Avonds nog gezellig samen praten bij een fris biertje en door de gezonde buitenlucht kruip ik om 21.30 al mijn bedje in.
Iedereen heeft zaaaalig geslapen bij Pierre en zijn 'speciale' slaapkamers. De douche en toilet zijn ook origineel : koud water en de muurtjes tot net iets boven borsthoogte ;-)
Met gids Robert een dorp bezocht waar we nadien een lang gesprek met de chef van het dorp hebben (doe geen rode kleren aan of je mag niet binnen: rood is voorbehouden aan de chefs). Daarna naar het paleis van de koning van Tiebele waar Jean-Baptiste en ikzelf uitgebreid uitleg krijgen over de symbolen die op de huizen worden geschilderd.
's Middags warme maaltijd bij Pierre en daarna vertrekken we weer richting Ouaga. Toevallig bij het vertrek komen er nog andere Belgen toe: Mieke en Jan met een vriendin! Zij doen ook een weekendje Tiebele. Wat een toeval om hen tegen te komen op die plaats. We spreken af dat we nog ns gaan bellen!
Na de toch wel vermoeiende rit over zo'n 30 km stoffige weg en dan 2 uur op de grote baan die van Ouaga naar Ghana gaat, nog een glaasje wijn gedronken met JB bij Bruno en Anouk. Daarna rond 19u met taxi Norbert naar huis. Dat was weer een geslaagde uitstap en deed deugd; we hadden het gevoel dat we een week weggeweest waren en waren ook blij dat we de dag erna een vrije, rustdag hadden!
Eindelijk wat nieuws van mij hier in Ouagadougou. Het is maandag, 15/8 en ook hier een vrije dag. Ik profiteer ervan om deze namiddag even naar 't werk te gaan en even voor jullie te schrijven. Mijn verhuis is hier op de luchthaven en wordt hopelijk deze week geleverd. Dat gaat deugd doen, want je moet je voorstellen : ik ben eigenlijk al sinds 16 juli in mijn gehuurde huis letterlijk aan het kamperen : een paar zetels en salontafel, een tafel met stoelen, een zeer basic keuken, pompsteen, gasvuur, koelkast, 1 pan en 1 casseroletje, 3 messen en een vork; een bed met muskietennet en badkamer met lavabo, wc en bad, een bureautafel met stoel . Sinds vrijdagavond heb ik eindelijk een telefoon thuis! Vandaag voor de eerste keer met Ann geskyped over de gewone huistelefoon, hopelijk valt de kostprijs beter mee dan de gewone telefoonllijn ;-)
Verder ook nog geen auto, maar da's een heel ander verhaal. Morgenavond heb ik waarschijnlijk een kleine stadsauto (een kobaltblauwe Nissan Almera) om rond te kunnen rijden hier. Tot nu toe altijd dezelfde vriendelijke taxi Norbert gebruikt, maar dat beperkt heel erg mijn bewegingsvrijheid en mijn lust om op stap te gaan.
Vrijdag 22 juli ben ik voor de eerste keer op stap geweest: "le pot des Belges". Een initiatief van een aantal Belgen hier die af en toe alle Belgen en hun familie, vrienden-Belgen uitnodigen bij iemand die dit kan organiseren. Het ging door bij de technische directeur van de brouwerij BRAKINA, dus Belgisch gemaakt bier hier in Ouaga. De gastheer is Hubert, een jongeman van 35 schat ik. Daar heb ik een aantal leuke mensen leren kennen, o.a. Mieke, echtgenote van Jan. Zij wonen op 2 straten van mij in Zone du Bois en Mieke is ook artieste (schilderen). Ze wil Ann binnenkort heel graag ontmoeten! Ik heb me goed geamuseerd die avond; nog een aantal andere mensen leren kennen, frietjes gegeten en bier gedronken. Dat was een welgekomen afwisseling met enkel hotel, werk en leeg huisje ;-) Tegen elf uur sprongen een aantal gasten in het zwembad, maar voor mij was het genoeg geweest voor de eerste keer weg; ben met de Burkinabese echtgenoot van een collega mee naar huis kunnen rijden.
Het weekend van 5/8 was voor ons hier een vrije dag. Mijn Belgische collega Anouk heeft me in de namiddag uitgenodigd om te komen zwemmen en 's avonds te blijven eten. Ik mag zelfs blijven slapen want het is in Ouaga 2000, wat aan de andere kant van de stad ligt t.o.v. Zone du Bois, en gezien ik nog geen auto en ook geen inboedel heb is dit een meer dan welkome uitnodiging! Het was een fantastische namiddag en avond. Bruno en Anouk hebben een mooi huis dat heel helder is en heel luchtig, grote tuin en zwembad. Het zijn leuke vertellers; ze hebben dan ook al samen 13 jaar in Viëtnam gewoond en gewerkt. Kortom ik heb met volle teugen genoten van hun gezelschap en de omgeving. Blij hen te leren kennen.
eerste zondagse uitstap naar Lumbila beach en meer
Lina verblijft nog steeds in het hotel, dus is het super als je in het weekend een uitstap kunt doen met de collega's naar Lumbila beach vlakbij Ouaga. Hiervan al een paar foto's, dan krijgen jullie al een beetje een idee welk landschap je zoal te zien krijgt in Burkina Faso;-)
Ondertussen zijn ze ons toekomstig huis ook aan het opknappen en heeft lina een paar nieuwe foto's getrokken van de eigenares in onderhandeling met electrieker enzo... Misschien dat ze toch snel intrek kan nemen naar het huis... ook al wordt onze inboedel pas 22 juli ingepakt en opgestuurd via het vliegtuig. Het zal wat camperen worden voor Lina dus;-) By the way, het is toch villa 1 geworden omdat deze goed gelegen is, vlakbij een schooltje en in Zone du Bois (de groene long van Ouaga). Zie ook het kruispunt met de grote Coca Cola fles (zie foto) waar je voorbij rijdt als je naar onze straat gaat. Grappig.
Als jullie eens willen zien hoe we hier leven en hoe onze nieuwe tweede thuis eruit ziet, heb ik voor jullie een filmpje gemaakt! Zo kan je ook al een beetje zien wat je kan verwachten als jullie ooit eens op logie komen... De volgende keer zal ik eens op stap gaan langs de straat maar eigenlijk heb ik daarvoor een permit nodig dus moet ik nog even uitkijken wanneer ik dat kan doen;-)
Lina verblijft nog steeds in het hotel, dus is het super als je in het weekend een uitstap kunt doen met de collega's naar Lumbila beach vlakbij Ouaga. Hiervan al een paar foto's, dan krijgen jullie al een beetje een idee welk landschap je zoal te zien krijgt in Burkina Faso;-)
