Het is weer al even geleden dat ik nog iets geschreven had dus bij deze ben ik er weer!
Vandaag is het gelukt om heel wat foto's op de blog te zetten, het internet op school is veel sneller dan hier thuis, dus ben maar een namiddagje op school gebleven. Ook omdat ik vandaag een oriëntatie had over het vrijwilligerswerk in Barca Ortiz, het kinderziekenhuis. Eerst hier wat meer over.
Volgende week heb ik mijn laatste week spaanse les, het zullen wel maar drie dagen zijn vermits het maandag en dinsdag carnaval is hier en de scholen dicht zijn. De week erna begin in met mijn vrijwilligerswerk. Het zal dus echt in het kinderziekenhuis zijn en niet in de school of de opvang wat zeer dicht bij het ziekenhuis is.
Barca Ortiz is het grootste kinderziekenhuis hier in Quito, en heel omstreken. Wat wel zeer belangrijk is is dat het een publiek ziekenhuis is wat wil zeggen dat alle armere mensen van overal in Ecuaodr er naartoe gaan, met als gevolg dat er veeeeeeeeeeeeeeeeeeel te veel kinderen zijn naar gelang de plaatsen. Vele kinderen moeten op de grond slapen, krijgen weinig of geen verzorging, velen krijgen ook gewoon geen eten. Carolina, de verantwoordelijke zei al dat het er soms zeer hard aan toe gaat. overberzorgde ouders worden boos omdat hun baby niet verzorgd word en zelf soms doodgaat. Er staat mij dus nog heel wat te wachten.
Mijn taak zal er vooral uit bestaan om 's morgens een half uurtje samen met de anderen de luiers uit te delen, elk kind krijgt 2 luiers voor een ganse dag mee toe te komen, in het weekend zullen dit er 3 zijn. Tel maar eens even uit, 2 luiers voor een ganse dag :s . Nadien zal ik de kinderen moeten afleiden van hun ziekte, spelen met hen, leren lezen in het spaans, wiskunde oefeningen maken ( ik ben thuis en ramp daar in, weet niet wat het hier gaat geven in het spaans, maar ga al wat oefenen!) 's Middags moeten de etensbonnen worden uitgedeeld, het enige probleem is dat er maar een beperkt aantal bonnen zijn, en wij beslissen wie er een bon krijgt en wie niet, met andere woorden of die mensen uithongeren of niet ligt in onze handen. Ik denk dat dit nog zeer hard zal zijn als je kleine kinderen en baby's ziet die gewoon geen eten krijgen. Ik mag kiezen of ik hele dagen ga of halve dagen, in de namiddag bestaat mijn taak eruit om de kinderen dan bezig te houden, spelletjes te spelen en misschien wat te helpen met de verzorging. Echte verpleegtechnieken zal ik waarchijnlijk niet mogen doen, de eerste weken zal ik me vooral moeten bewijzen dat ik een verpleegkundige ben maar ik zal nog niet veel mogen doen denk ik op dat vlak. Ok dit was een verslag over de oriëntatie van vandaag. Nu moet ik me dringend gaan klaarmaken voor een feestje in een andere residentie dan die van de school. Vandaag worden ook de plannen voor het weekend besproken, dan gaan we naar zee!!!!! Garantie: ALTIJD ZEER WARM WEER!
Morgen vertel ik hier meer over en ook over het weekend en over ons bezoekje aan Quilotoa, het kratermeer!
CIAAAAAAOOOOO chicas y chicos
Reacties op bericht (1)
06-03-2011
vrijwilligerswerk in ecuador
Hola Annelies,
Ik heb uw blog gekregen via een schoolvriend , Guido Berbier , die het gekregen had van uw mama Greta. Zelf ben ik voorzitter en ondersteunen wij een alfabetiseringsproject in de sloppenwijken van de hoofdstad in Guatemala, zodoende kwamen Guido en ik over ontwikkelingshulp in gesprek . Guido dacht dat je in Guatemala was, maar zoals ik gelezen heb is het Ecuador. Prachtig land , Ecuador , dat ik bezocht heb enkele jaren geleden. Ik herinner mij zeer goed de vriendelijkheid van de indianen, ook nog de vele kerken op een kleine afstand in Quito, de vulkanen , waarvan er toen in werking waren, de natuurbaden , de kleurrijke markt in Ottavalo, de rit op het dak van de trein , waar onderweg vele kinderen stonden om wat geworpen werd op te rapen en zovele dingen meer.... Zelf was ik verzot op " mariscos al ajillo ", zeer lekker en zeker het proberen waard. Wanneer ik uw teksten over het project lees waar ge meehelpt kan ik mij perfect inleven . Het is zuid-amerikaans, dus alles op een rustig tempo . Het bestaan van de publieke ziekenhuizen was mij bekend, maar ik wist niet dat er nog met etensbonnen gewerkt werd. Ik kan mij levendig inbeelden dat dit soms wel moeilijke momenten zal opleveren. Het zal bij uw terugkomst in Belgie u wel een andere kijk op het leven geven, hetgeen we ook zelf hebben ervaren. Wij beseffen niet hoe goed wij het hier hebben ! Ik houd van zuid-amerika, de mensen, de natuur, ga er graag naartoe, maar de laatste jaren is mijn hart in Guatemala gebleven. Ik wens u het allerbeste in Ecuador, help de mensen waar ge kunt, voel u goed in uw werk. Misschien is het niet veel, maar U net zo min als ik kunnen het gehele systeem veranderen, maar alle beetjes helpen. Ik kom zeker nog terug op uw blog .
Hasta luego, muchos saludos, Jean-Pierre
06-03-2011 om 13:05
geschreven door Jean-Pierre
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
