Mijn vader is zelfstandig, wat soms niet erg gemakkelijk is. Deze ochtend kwam hij me weer oproepen. Brr, ik haat dat. Omdat we op het platteland wonen en hier erg veel bosduiven zijn, doet hij er altijd 1 na. Daar stond hij dan, onder aan de trap, als een onozele een bosduif na te doen. Mijn vader kan soms erg opdringerig zijn. Zo vroeg hij of ik mee ging rijden met de camion. Daar had ik nu bepaald niet veel zin in. Dus logischerwijs zei ik nee. Maar hij bleef gewoon doorvragen om mee te gaan. En uiteindelijk zei hij gewoon 'Ja ok, ik wacht dan beneden hé op u.'. Ik haat het! En daar zat ik dan, een kwartiertje later in de camion, nog half in slaap. Ik vind het niet fijn als mensen zich zo opdringen. Maar van mijn vader kan ik het minste van al verdragen. Hij moet altijd zijn gedacht hebben. Volgens hem, is hij de slimste mens op aarde, en heeft hij altijd gelijk. Tegensprekingen duld hij niet. Wat is ie een vermoeiende mens. Ik denk dan altijd, nog even vol houden, binnen een paar jaar ben je hier weg. Vroeger zei ik zelfs altijd, op mijn 18, dan ben ik hier weg. Maar dat gebeurde niet, ik ben nu al 3 maanden 18 jaar, en ik ben hier nog steeds. Langs de ene kant omdat ik nu ga studeren, en ik geen werk heb, dus alleen wonen is nog geen optie. Hoewel, dat moest het mogelijk, ik het wel zou overwegen. Langs de andere kant, omdat als ik weg ga, en ik niet alleen kan gaan wonen, ik niet weet waar naartoe. Ik kan natuurlijk bij mijn vriend gaan, en daar ben ik ook altijd welkom, dat weet ik wel. Maar ik wil niet van hun profiteren. Het liefste van al zou ik op mijn eigen benen staan, en ergens alleen wonen. Maar dat is nog niet mogelijk. Hopelijk komt die dag ooit. Dan ben ik vrij, en kunnen ze hier thuis niets meer over mij zeggen. Een voorbeeld: als ik alleen zou wonen, dan kan ik zelf kiezen wanneer ik opsta, en wanneer ik ga slapen. Ik kies zelf wanneer ik met mijn vriendje afspreek en de afwas later doe. Of mijn vriendje kan zelfs blijven slapen, want dat mag nu niet. Of hij kan bij me komen inwonen, dan zijn we altijd samen. Was het maar allemaal zo gemakkelijk. Maar 1 gedachte houd mij blij: later zal ik vrij zijn.
Dit is de eerste keer dat ik een berichtje op mijn blog achterlaat. Ik hoop dan ook nog veel bezoekers te krijgen.
Ik zal eerst wat over mezelf vertellen. Mijn naam is Annelien, ik ben enig kind thuis, wat soms wel tot vervelende situaties kan leiden. Ik ben net afgestudeerd van de middelbare school, en heb mijn diploma van handel en een attest van bedrijfsbeheer op zak: joepie ! Aangezien ik nog niet ga werken, heb ik gekozen om voort te studeren. Omdat ik geen bureaujob wil, want ik heb geen zittend gat, heb ik gekozen voor iets volledig anders. Namelijk kleuteronderwijs. Ik zal nog niemand in mijn klas kennen, en hoop dat ik vlug andere mensen zal leren kennen. Ik heb zelf ook een vriendje, waar ik al 17 maanden mee samen ben. Ik wil zijn naam niet vernoemen, dus als ik over hem praat, zal ik gewoon over 'het lief' praten.
Veel meer weet ik niet te vertellen over me, maar jullie zullen vlug meer te weten komen. Ik zal dan ook mijn best doen mijn blog zo goed mogenlijk bij te houden. Tot ziens ;) Annelien
