Ik ben Quintiens Annelien
Ik ben een vrouw en woon in Herk-de-Stad / Stratford (België / Canada) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 05/05/1992 en ben nu dus 33 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
15-04-2011
in 6 days : snow vs. 20 degrees
Hello,
Vandaag is het 10 april, aangezien er al 6h geen hydro is, heb ik tijd genoeg om mijn blog nog eens aan te vullen J. Vorige week hadden we een sneeuwstorm, die we precies 6 dagen geleden over ons heen hebben gekregen. Gisteren was het schitterend weer en 25 graden en praktisch al de sneeuw is weg. Vandaag heeft het gedonderd, gebliksemd en gehageld, maar in de late namiddag klaarde alles op en hadden we een stralende zon met 23 graden, jawel! Maar in plaats van nu meteen alles te vertellen over april, zal ik eerst en vooral beginnen bij het begin. In maart heb ik 't een en 't ander beleefd. Begin maart was er de 'semi formal'. Een event dat door een paar geëngageerde jongeren werd georganiseerd die in het 'parlement' op school zitten. Het werd in het gymnasium gehouden op school. De bedoeling was om je toch een beetje op te tutten. Sommige meisjes kwamen aan in een hemd en das. Anderen kwamen aan in een glitter and glamour kleed met hoge hakken die ze meteen uitdeden toen ze aankwamen op school. (Uiteraard was ik er daar een van J) In maart was er ook nog de 'roll up the rim' in Tim Hortons. Telkens als je een 'cup' chocomelk, koffie, thee, ... bestelde, waarvan de maat Medium of groter was, kon je the 'rim' omrollen en maakte je kans om iets te winnen. De prijzen waren: 'a free donut, a free coffee, a car, a bbq, a bike, a 100 dollar Tim Hortons 'gift card'. Helaas, ik heb enkel 1 keer 'a free coffee' gewonnen en 10 keer het zalige zinnetje Please play again. Laura en ik hadden aan elkaar beloofd dat als een van ons de 100 dollar Tim Hortons gift card zou winnen, we het zouden delen. Maar ook zij had geen geluk, iets anders dan een koffie en donut heeft zij ook niets gewonnen. Op 15 maart was Laura jarig. We zijn naar Stratford gegaan want Laura ging haar tattoo zetten! Ik denk dat ik meer zenuwachtig was dan dat zij was. Zij zat heel relaxed op die zetel/stoel..terwijl ik haar hand fijn kneep. Op 8 maart ben ik naar Toronto geweest met mijn 'art class'. Ik volg nu wel geen kunst meer, maar de leerkracht had me de kans gegeven om mee te gaan naar de Tim Burton exhibit. We hadden 3 verschillende plaatsen bezocht. Eerst was er dan de galerij van Tim Burton. Dat was echt tof en interessant. Waar hij zijn ideeën haalt, is mij een compleet raadsel! de 2 andere vond ik persoonlijk iets minder. De tweede stop was een kunstschool waar we hoofden leerden tekenen, maar na 2h had ik het wel genoeg hoofden gezien. De derde plaats was een gewone galerij, maar daar bleven we ook maar een half uur. Ik denk dat iedereen ook wel zoiets had van Ive seen it all Die 2 plaatsen hadden tenslotte ook niets te maken met Tim Burto, jammer genoeg. Toen ik s avonds thuiskwam, was het pancake day. Het was de dag voor de Vasten, Lent, waar Canadezen vaak de gewoonte hebben om pannenkoeken te maken. Maar dat wil niet zeggen dat ze 40 dagen geen zoetigheden meer gaan eten ofzo. Dat klonk uiteraard wel als muziek in mijn oren. J 11 en 23 maart hadden we een.. SNOWDAY ! Ik dacht dat ik er geen zou krijgen, maar dan toch, in maart, mijn eerste snowday. Nu ja, ik had zoiets van Snow, if you didnt want to come in December, January or February, then why dont you just skip this year, ha? Want in maart moest nu ook weer niet. Maar enfin, ik mag niet klagen. Het is immers zalig als om 7h je alarm afgaat en je probeert dan je ogen open te houden en dan hoor je je naam, dat daarna gevolgd wordt door de meest fantastische zin 'It's a snowday', ja, dan val je meteen terug in slaap. 2 april ben ik naar het grootste Maple Syrop festival geweest (van Canada heb ik horen zeggen.) en daar hoorde uiteraard dé pancakes with maple syrop bij. Ik moet zeggen, dat smaakte. We moesten wel een half uur wachten, maar ja, dat was het uiteindelijk wel waard.
Ik heb regelmatig zo in mijn hoofd wat nu grote verschillen zijn. Een van die verschillen die ik zalig vind, is dat als het mooi weer is, iedereen op straat te zien is. Alle buren komen samen om wat te babbelen en dat vind ik echt wel leuk. Een ander verschil is dat iedereen zo vriendelijk is. Leerkrachten worden meer beschouwd als vrienden van leerlingen. Echt grappig, maar hoe dan ook, de leerlingen blijven respect tonen. Als ik eens in een restaurant ben en er is zo een kwade madam, dan heb ik zoiets van oke, do you want me to leave? Cause it will just take me 5 steps, and you can say bye bye to your tip. Een andere mogelijkheid is met Debit betalen. Dan komt er te staan: tip? En dan geef je een paasei. Maar dan denk ik dit is vaak hoe Vlamingen zijn, maar ik ben nu gewoon om mensen te zien die hun job leuk vinden (of ten minste doen alsof). Een ander voorbeeld is dat Canadezen ALTIJD zeggen hey, how are ya? aaaaaaaltijd. Dan zeg jij Pretty good, and yourself? En dat is het dan.Er zijn nog zoveel verschillen, maar daar kan ik momenteel niet opkomen. Ik hoop dat we binnenkort Hydro hebben, maar zo met kaarsjes werken, heeft ook wel zijn charmes. (Om 22.15 sprong de electriciteit terug aan!)
De laatste keer dat ik geschreven heb, is precies wat langer geleden dan dat ik gedacht had. Ondertussen woon ik bijna 6 maanden in Canada. De strenge winter heb ik overleefd, nochtans, ik dacht dat het kouder ging zijn! Maar laten we eerst de maanden wat overlopen. 1 december viel eindelijk de sneeuw, de sneeuw die er nu nog steeds ligt. In december was het nog niet zo koud. Ze hadden me al allemaal gewaarschuwd: 'It's gonna get cooooold in January and February'. Midden december, net voor Kerstmis zijn we met een aantal andere uitwisselingsstudenten en een YFU vrijwilligster naar Toronto gegaan. We waren jammer genoeg maar 1,5 dag daar. De eerste dag hebben in Toronto rondgewandeld. De YFU vrijwilligster woont in Toronto dus zij wist waar naartoe gaan. Toronto is o.a. gekend als stad met enorm veel verschillende culturen. Om een van die culturen te zien, zijn we naar de 'Chinatown' gegaan. Ik heb me er wel ziek gelachen met de andere studenten. Er lagen schildpadden, ingewanden, kippenpoten en allerlei andere lekkernijen. We zijn dan ook nog door de zijstraatjes gelopen. 's Avonds zijn we gaan schaatsen op het 'Nathan Phillips Square'. Dat was mooi met al die verlichting en kerstversiering. Daarna zijn we iets gaan eten in een gezellig restaurant en 22h zijn we naar de film gegaan. We sliepen in het Fairmont hotel in het hartje van Toronto. De volgende dag zijn we 's morgens pannenkoeken gaan eten en die waren zo ongelofelijk lekker ! :) Rond de middag zijn we naar de 2de grootste mall geweest van Canada: de 'Eaton Centre'. Heel wat uitwisselingsstudenten wilden de CNtower op, maar we hadden niet genoeg tijd daarvoor, wat echt superjammer was.. ! Eaton Centre is zo groot en het was er zo ontzettend druk, zo vlak voor de feestdagen. Amai ! Rond 17h zaten we allemaal terug op de bus op weg naar huis. In Januari had ik examens. (Sorry, mijn punten weet ik nog niet. Ik moet daarvoor naar de 'main office' gaan en ben daar nog niet geraakt.) Mijn eerste examen was gym. Zo grappig ! We mochten een partner kiezen en dan moest je 1,5 minuut fitnesstests doen, om nadien naar het midden te lopen, een vraag kiezen, oplossen met je partner, teruglopen en in de doos gooien en dan ga je naar de volgende fitnessoefening. Dat was eigenlijk best wel leuk. Nooit gedacht dat ik een examen kon invullen met zoveel plezier! Mijn tweede examen was Godsdienst: openboek. Dat was dus ook al niet zo moeilijk. Mijn derde examen was wiskunde en als laatste had ik kunst. Raar maar waar, maar mijn laatste examen was het moeilijkste. Ik moest daar kunsttermen uitleggen waar ik in mijn gans leven nog nooit van gehoord had. Achja, op dat moment moet je wat fantasie hebben, uiteindelijk heb je dat voor kunst toch nodig dus zo'n erg was het hopelijk niet. Eind januari ben ik nog eens naar de Niagara Falls geweest. Echt supermooi !!! Er was niet veel volk, in tegenstelling tot de eerste keer. De watervallen waren verlicht, maar de verlichting stelde niet zoveel voor. Het was vooral indrukwekkend dat rond de watervallen en het meer volledig bevroren was. 1 februari was het tijd voor de dog sledding. Dé YFUtrip. We moesten een dag vroeger vertrekken dan normaal gezien aangezien er een sneeuwstorm werd aangekondigd. We reden 4h naar het Noorden toe. De eerste 2 nachten sliepen we in een hotel en hadden we overdag in de voormiddag een mid-orientationweekend. 3 februari moesten we nog een half uur de bus nemen om tot de plaats te gaan waar de honden waren. Er waren ongeveer 140 honden en ik kan je verzekeren, als je geen hondenliefhebber bent en dan tussen die honden moet lopen om 1 specifieke hond te gaan halen die helemaal vanachter zit, dan is dat geen pretje ! De eerste keer dat ik een hond moest gaan halen, heb ik toch wat hulp gevraagd want die honden zaten rondjes te lopen en te blaffen gelijk gek. We werden allemaal in 2 groepen verdeeld. Enfin, je kreeg dus ook een slee per 2. Ik was bij een leidster, wat ik echt wel jammer vond door mijn hondenallergie, waar ik uiteindelijk praktisch geen last van gehad heb. Maar ik mocht de slee, gelijk iedereen, ook besturen en soms ook gewoon op de slee zitten. Als ik moest besturen lagen we uiteraard regelmatig in de gracht. Iedere dag deden we ongeveer 40 km. Dog sledding is eigenlijk echt heel vermoeiend want als je een heuvel bereikt moet je mee de heuvel oplopen en je bent gekleed gelijk iemand die op het Noordelijkste puntje in de Noordpool woont. Dan heb je nog van die bakstenen als schoenen aan én dan nog eens in de sneeuw lopen, echt zwaar ! De eerste dag was het ongeveer -30 graden. De eerste avond moesten we veel hout hakken en zagen zodat we genoeg hadden voor de volgende dag. We hebben ook water gehaald uit het meer. We sliepen in een tent die voorzien was van 2 kleine kacheltjes en een kookplaats. 's Avonds moesten we de honden ook eten en drinken geven en wat stro om op te slapen. De honden werden vastgemaakt langs elkaar aan een ketting. Mijn angst voor DIE honden was fel verminderd want ze hadden ons verteld dat die honden willen werken voor hen, maar ook heel veel liefde willen krijgen en dus geen schrik hebben van mensen. Dus daardoor kon ik ook de klik maken om naar de honden te gaan en hun harnas aandoen/uitdoen zonder schrik. Het waren inderdaad heel erg lieve dieren ! Die avond kreeg ik enorm veel pijn in mijn benen en dacht dat ik een spier verrokken had. Het probleem was dat ik mijn benen niet meer kon opheffen. Dus moest ik een stap naar rechts doen en mijn been 10 cm van de grond opheffen,moest ik met mijn arm onder mijn been om het zo te verplaatsen. Iedereen heeft me in ieder geval goed uitgelachen en om er nog een schepje bovenop te doen hebben ze me nog een aantal keer zitten duwen om zo mijn belachelijke wandelmovekes nog eens te kunnen zien. De volgende dag ging het nog altijd niet beter met mijn benen waardoor ik grotendeels op de slee moest zitten. De volgende dag vertrokken we 's morgens weer. Een van de honden in mijn team had op zijn tong gebeten, waardoor dat beest en zijn buur waarlangs hij liep helemaal vol bloed hing. Gezellig. Je moet ook altijd de naam van je honden kennen want je moest kunnen zeggen welke kant ze moesten uitgaan. Om een of andere reden is links HA en rechts GI. De derde dag moesten we terug van de kampplaats naar de plaats gaan waar de honden wonen. We hadden zo een zware weg genomen! Dan dacht je, oh oef even zitten op de slee om de heuvel af te gaan, en dan hupa slee terug af om de volgende heuvel terug om op te lopen. Zodra we aankwamen, gingen we samen met de leiders en alle uitwisselingsstudenten chili eten en daarna was het tijd om terug naar huis te gaan. Het was echt een unieke ervaring die ik nooit ga vergeten ! Dus moest je ooit de kans hebben om op dog sledding te gaan; zeker doen !!!!!
Ondertussen ben ik 2 maanden en een half in Canada en heb het hier echt naar mijn zin !! Ik heb ik hier al heel erg veel gedaan. Maar laten we beginnen bij het begin. Thanksgiving wordt hier de tweede maandag in oktober gevierd. Het houdt in dat je samen met je familie eet. De familie spreekt onderling af wie voor wat gaat zorgen. Thanksgiving draait dus vooral rond eten en je zal altijd kalkoen op de tafel zien staan (ik ben precies niet echt een grote fan van kalkoen). Op 31 oktober was het Halloween. Het wordt veel groter gevierd dan in België. In België zie je af en toe een verschrompelde pompoen voor de deur staan met een kaarsje in, maar hier versieren ze de huizen echt. Ze curven de pompoenen heel gedetailleerd uit en zetten ze dan ook voor de deur. Ze zetten dan ook bordjes buiten waar 'RIP' op staat of 'If you'd like to be death, just keep on walking' of.... Het is soms een beetje te veel van het goede, maar dat is wel leuk als je 'trick or treat' doet om er dan voorbij te lopen. M'n school had een 'trick or treat'tocht georganiseerd, niet voor snoep, maar om voedsel in blik te verzamelen voor de armen. Dat werd na de tocht in een grote zaal bijeen gebracht en gesorteerd. Er deden heel veel leerlingen aan mee. De school probeert de leerlingen veel bij te brengen, bijvoorbeeld dat mindervaliden op dezelfde manier moeten behandeld worden als mensen die geen beperking hebben. Tijdens gym zit er een gehandicapte jongen bij mij in de klas. Hij krijgt altijd wel begeleiding, maar als er een spel gespeeld wordt, komt hij ook in een team terecht en moedigt iedereen hem echt aan. Tijdens Godsdienst zitten er 2 gehandicapte jongens in mijn klas en komt er een zwaar autistische jongen 10 minuten in de klas zitten, samen met 2 begeleiders. Ik denk dat het wel goed is, zo kunnen zij ook betrokken worden met wat jongeren van hun leeftijd doen en zo kunnen wij ook leren omgaan met jongeren met een beperking.
Ondertussen is de eerste sneeuw gevallen. Nu, echt sneeuw is het nog niet. Op 22 oktober zag ik de eerste sneeuwvlokjes, vorige week is er meer sneeuw gevallen, maar het blijft niet liggen omdat het nog te warm is. Ze verwachten veel sneeuw dit jaar ! Ik kijk er wel naar uit, maar ik hoop dat ik niet ga bevriezen.
Vorige week was er een 'dance' voor grade 9 tot 12. De tickets waren rap uitverkocht, maar er werden maar 350 tickets verkocht, wat een beetje vreemd was want er was nog zoveel plaats. Er waren jongeren van de 2 andere scholen in Stratford en dan St Mich's. De fuif begon wel om 20h30 en was gedaan om 23h30. Dit was wel even raar, want ik ben gewoon dat ze beginnen om 23h30 ipv eindigen. Ik heb me er toen echt enorm geamuseerd. Laura en ik zijn eerst tot bij een vriendin geweest en toen kwamen er nog een paar vriendinnen en samen hebben we ons dan wat opgetut, taxi gebeld en tot daar gereden. Dat feestje wordt om de twee maanden georganiseerd, dus ik kijk er al echt naar uit ! En ik ben benieuwd wanneer het hier echt gaan sneeuwen !
Nu zijn jullie terug een beetje mee, tot de volgende !
Ondertussen ben ik een dikke 2 weken in Canada en heb ik het hier echt naar mijn zin. In het begin verliep het wat moeilijker; ik kende niemand en alles voelde zo onwennig aan. Je komt in een gezin terecht dat je totaal niet kent, dat gezin heeft hun gewoontes die voor hen heel normaal zijn, maar daarom voor mij niet meteen vanzelfsprekend. Ik heb wel het geluk dat ik in een gezin woon dat ervaring heeft wat uitwisselingsstudenten betreft en ik woon hier graag en heb een goede familie. Ik erger me soms aan dingen die zij doen, maar zij zullen zich ook ergeren aan dingen die ik doe, maar dat kom je in elk gezin tegen en dat hoort ook bij een uitwisseling. Ik woon in een heel klein dorpje met ongeveer 400 inwoners. Er zijn 4 kerken, een bakker die nog maar een week open is, een klein winkeltje waar je brood, magazines, ... kan kopen, een postkantoor, een antiekzaak en een paar voetbalvelden. Voor groenten en fruit moet je naar een grotere stad rijden want die kan je hier niet vinden. Veel kan je in het stadje niet doen, maar toch houden de kinderen zich hier bezig. Ze gaan naar het park en spelen daar een eenvoudig spel, maar ze amuseren zich te pletter. Iets wat ik heel erg leuk vind, is dat je gewoon ergens binnen kan lopen en je bent altijd even welkom. De eerste keer dat ik iemands anders huis binnenliep en meteen uitgenodigd werd om te blijven, schrok ik wat. Die mevrouw was druk bezig met haar drie kinderen en ik kom dan even binnen vallen? Maar zij wou tonen dat ik welkom ben en dan kan je ook beter even blijven, ook al is het maar voor 10 minuten. In mijn straat woont er ook een Finse uitwisselingsstudent, Laura, waar ik het heel goed mee kan vinden.
De meeste huizen zijn gebouwd uit lichtkleurig hout. Dat houdt de huizen warm. Misschien maar beter zo, aangezien het hier -30 graden kan worden. :)
Sinds dinsdag (7 september) ga ik naar school. De school begint om 8h55 en de bus komt me om 7h45 halen. Om 8h40 kom ik aan in school. De school heet 'Sint Michael's Catholic Secondary School'. Het is een moderne school. Iedere ochtend wordt er het volkslied van Canada gezongen. Dat zie je op een tvscherm dat in elk lokaal hangt. Als uitwisselingsstudent mag je je eigen lessenrooster invullen, dus uiteraard heb ik van die gelegenheid geprofiteerd. Er zijn 3 vakken die je verplicht moet nemen : Wiskunde, Godsdienst en Engels. Het schoolsysteem is helemaal anders dan in België. Iedere dag heb je 4 vakken en die vakken heb je iedere dag een semester lang en het volgende semester verloopt dus hetzelfde maar dan met 4 andere vakken. Je wisselt dus ook altijd van klas. Ieder lesuur duurt 1h15. Mijn dagen zien er tot februari zo uit : 9-10h15 : gym (dit is zo ontzettend vermoeiend !!!) 10h20-11h35: Godsdienst 11h40-13h: Wiskunde 13h-13h40 : lunch 13h45-15h: kunst
Tijdens de lunch mag je de school uit, maar zoveel tijd heb je dus niet. Wat hier overal te vinden is, is Tim Hortens. Je kan er koffie, donuts, warme chocomelk, soep,... kopen voor een lage prijs.
De prijzen in Canada komen ongeveer overeen met die van België. De manier van kleden komt ook ongeveer overeen, alleen voor de jongens vind ik dat het helemaal anders is. De meeste jongens zijn echt skatertypes en veel dragen een pet (die ze ook in de klas dragen!).
Zoals je wel in de meeste Amerikaanse films ziet, zijn hier ook de fameuze 'lockers'. Je koopt een slot en dan moet je er nog in slagen om de code van dat slot te onthouden. Iedereen is daar zo in getraind. De eerste keer dat ik dat slot moest opendoen, moest ik toch piepen hoeveel keer ik in welke richting rond welk cijfer moest draaien.
De eerste dag op school was niet zo leuk. Ik moest er mijn draai wat vinden en als enige in een nieuwe klas binnen stappen en iedereen weet dat dat moeilijk is. Als je vertelt dat je een uitwisselingsstudent bent, dan zie je alle leerlingen zich draaien in je richting en dan komen de vragen. De Canadezen zijn open, vriendelijke mensen. Dit valt echt op. Ik heb de eerste dag als eerste les muziek gehad en daarna heb ik dat veranderd omdat iedereen er blijkbaar gitaar speelt en ik ken daar echt niets van. 2 jongens van die klas, zijn ook de 2 jongens die langs me hun kastje hebben. Ik heb niet de kans gehad om iets tegen hen te zeggen tijdens die muziekles, maar zij begonnen tegen me te praten toen ik aan mijn kastje stond te prullen. Eentje heeft me wat geholpen omdat die kast zo moeilijk open ging. De andere begon vrijdag tegen me te praten en het toeval wil lukken dat zijn grootouders ook van België zijn. Er zijn veel Canadezen op school die familie hebben wonen in België en dan heb je al meteen een gespreksonderwerp. De Canadezen zijn ook behulpzaam en heel beleefd. Een detail, dat toch echt opvalt, is dat alle jongens jou voorrang geven om binnen te lopen en dan pas gaan ze zelf binnen. Ook als je je handboek gebruikt hebt en je moet het weg leggen, zal de jongen altijd het iniatief nemen om jouw boek mee te nemen. De Canadezen vragen ook altijd 'Hi, how are you?' Ook als je een winkel binnen stapt. Als je het 3de uur les hebt gehad en je ziet iemand van het 3de uur het 4de uur terug, krijg je weer die vraag voorgeschoteld. Het is wel grappig.
Zoals jullie wel zien, heb ik het hier naar mijn goesting.
Binnen 12 dagen neem ik het vliegtuig naar Canada. Ik weet ongeveer zo'n 10 dagen dat ik in Monkton ga wonen bij de familie Jakobsen. Het dorpje telt 400 man. Het is dus heel klein, maar dit wil wel zeggen dat iedereen iedereen kent en dit vind ik wel een pluspunt. Mijn gastmama, Leah, werkt o.a. voor YFU Canada en mijn gastvader Soren leidt een agrarisch bedrijf. Ik heb 2 gastbroers en 1 gastzus. Mijn oudste gastbroer (21) woont niet meer thuis en mijn gastzus (15) is dit jaar zelf op uitwisseling naar Denemarken, dus ik ga haar niet zien. Mijn jongste gastbroer (14) ga ik wel zien. Ik ga naar school in Stratford (http://smcss.hpcdsb.edu.on.ca/) , samen met nog 4 andere uitwisselingsstudenten en daar ben ik echt heel erg blij om. In mijn straat gaat een Fins meisje wonen die zelf ook op uitwisseling is! Mijn gastmama heeft verteld dat het in de zomer 20-30 graden is, in de winter ook, maar dan onder nul . Ik ga proberen mijn verhalen neer te schrijven, zodat jullie het wat kunnen volgen. Op dit moment kan ik nog niet meer vertellen dan over mijn familie, maar ik ben er van overtuigd dat ik over een maand al veel meer heb te vertellen !
Hello,
. 
