Vandaag werd mijn nicht haar dochtertje gedoopt... zonder Anneke erbij... Op zo'n momenten doet het vooral pijn dat ze er niet meer is. Ik heb haar kindjes meegenomen zodat zij de leuke momenten met de familie kunnen blijven meemaken.
Voor mij is het echter afzien... Dit gaat dan deels over praktische dingen: ik moet nu voor 3 kindjes zorgen ipv voor 1... Maar meer nog emotioneel. Bij alles wat gebeurt denk ik dan: dit maakt ze niet meer mee, ze ziet niet meer hoe mooi haar kindjes zijn, hoe flink ze wel zijn, ...
Ik ben emotioneel helemaal op na zo'n dag. Ga dus ook m'n bedje opzoeken...
