|
Heel vroeg gewekt door andere pelgrims en een soort drilboor. Dat blijkt de koffieautomaat te zijn in de keuken. We profiteren er dan maar van om vroeger te vertrekken. In de keuken hangt ook een reliëfkaart van de Pyreneeën... Gezucht...
Kwart voor 8 op stap, 12 ° 's morgens, 26 ° bij valavond. De afslag van de Gr 78 naar Lourdes is gemakkelijk te vinden. Een eenzame naaktslak op het pad peuzelt doodgemoedereerd aan een ex-collega. Wat verder nog een rustige ziel, een zwarte reuzenkever, een lui vliegend hert. Het pad loopt het bos in langs de vrij wild stromende Gave d'Ossau. Er zijn verzakkingen, kloven naast ons, veilig afgesloten met rood-wit lint. Vanuit de varenvelden lijken de hoge Pyreneeën veel vriendelijker dan gisteren met hier en daar een klad blauw in de wolkenhemel. Bij een boerderij loopt iemand met een zwarte alpinpet, dezelfde als in Baskenland. Hier heet dit le beret de Béarn ( = Gascogne) . Oloron ligt op de grens van Baskenland ( La Soule) en de Béarn. Aan een open plek in het bos vrolijke  veldanjers om de stemming erin te houden. In Ogeu-les-Bains doet een bakker zijn ronde net op het goede moment (pain complet) Aperitiefpauze. Roland heeft walnoten gekraakt voor ik vertrok. Ideaal met enkele thuis gekochte hazelnoten, amandelen en cashewnoten erbij. De paarden en de koeien staan in de schaduw aan de watertank. Ook tijd voor hun aperitief! Het geluk is aan mijn kant vandaag. Met een kleine omweg geraken we aan schapenkaas van de boerderij. Zoonlief is alleen thuis. Hij moet wel enkele keren heen en weer hollen van het huis naar het kaashok om de sleutel te vinden: 300 g fromage de brebis. Een originele picknickplaats: op de metalen trap naar de verdieping van het kaashok, tussen de bloeiende brandnetels
en braamstruiken. Superlekker! En als dessert een perzik. Mijn mama zei altijd: geen perziken zo sappig als die in Lourdes! Gelijk heeft ze! Op het dorpsplein is er een lavoir met een waterfonteintje. Handen gewassen en weer verder.
De stokken unisono. Paul en ik hebben dezelfde tred. Slechts heel even verkeerd gelopen onderweg naar Buzy-en-Béarn... Voorbij een dolmen, wat ontsierd door WC-papier. En dan een adembenemend panorama op de dorpjes aan de voet van de Pyreneeën. Hier staan er rond de weiden muurtjes van  keien, begroeid met mos, varens, klimop en bramen. Donkergroene slierten in het landschap. Ook op het pad liggen er losse , ronde keien. Niet gevaarlijk in het zonlicht, zacht gefilterd door het bladerdek.
In Bescat nemen we weer de gewone weg. Op straat vraag ik iemand of er geen café is in het dorp. Nee zegt ze, maar kom maar mee bij mij thuis. En ze zet een frisse Hoegaarden klaar voor mij en voor Paul een blonde Leffe! Is dat boffen! De gastvrouw Christine beweert dat de mensen van de Béarn geen goede reputatie hebben, ze zouden ongastvrij zijn. Zij wil het tegendeel bewijzen en ze doet dat grandioos! Morgen vertrekken zij en haar vriend op vakantie naar het Groothertogdom Luxemburg. Bonnes vacances , Christine et un grand merci!
Vanavond logeren we bij abbé Pierre Sallenave in Arudy. Hij ontvangt pelgrims die onderweg zijn. Wie geld geeft, betaalt minstens 5 vrije bijdrage, iets meer als je hier ook eet 's avonds. Wie geen geld heeft is even hartelijk welkom! Rond 17 u aangekomen.
Een unieke belevenis... Om 19.15 u nodigt hij ons uit in de keuken. Samen maken we het eten klaar. Hij geeft de instructies, wij voeren uit. Op een wip is het eten klaar. Op het  menu koude gazpacho ( hij noemt het porra), klaargemaakt in de blender ( 4 lange groene pepers, 4 tomaten, 4 stukken oud geweekt en uitgeknepen brood, 3 of 4 teentjes knoflook, 1 blikje tonijn in olie, peper, zout en 2 eetlepels olie. Daarna omelet met ajuin, Portugese minifrietjes ( snel gebakken in de pan), sla en schapenkaas.
Ik vertel hem het verhaal van mijn moeder. Zelf moet hij nog weg 's avonds. Paul en ik wassen af.
Ik probeer weer eens te bloggen op zijn computer. Het lukt niet om berichten in te geven. Misschien zijn de Franse computers nu beter beveiligd dan vorig jaar. Toen ging het wel...
|
