Regen 's morgens, na de middag zonnig, warme wind, 25°.

Vandaag vroeger vertrokken, om 7.30 u met de goede raad van Chris ( vriend van J.'s begeleider) : " Wees voorzichtig. Geef geen geld aan kleine jongens". Chris woont in het drielandenpunt en is perfect 3-talig: Frans, Duits, Nederlands. Ik haal Laurent en Carmen in. We waren gisterenavond in dezelfde gîte. Zij hadden de dag voordien niet in St-Antoine geslapen zoals ik, maar in het stadje daarvoor. Toen ze 's morgens de kerk van St-Antoine bezochten, zagen ze dat het offerblok opengebroken was...

We verliezen mekaar uit het oog in het dorp Marsolan, maar vinden mekaar terug in La Romieu. Chris is er ook. Hij trakteert ons op een frisse 'panaché', een mengeling van bier en limonade, nog nooit gedronken, maar verfrissend. We picknicken samen. Carmen heeft geen T-shirt zonder mouwen mee. Daarom heeft ze de mouwtjes van haar rode truitje gewoon afgeknipt. Moderne look! Een sympathieke dame, Carmen! Toen haar kinderen de deur uit waren heeft ze een alfabetiseringscursus Frans gevolgd. Zij en Laurent doen de tocht voor hun kleinzoontje met de spierverzwakkingsziekte a.l.s. Een andere pelgrim komt Chris vertellen dat J. een dag in Lectoure zou blijven omdat hij pijnlijke voeten had. De dag ervoor had hij al autostop gedaan. Hij treedt de regels van Oikoten letterlijk en figuurlijk met de voeten. We zijn allemaal bezorgd om hem.

La Romieu is de moeite van de omweg waard. Ooit was hier een benedictijnerabdij. De kapittelkerk Saint-Pierre heeft 2 torens. In de ene toren hangen de klokken, in de andere hielden de kanunniken hun kapittel. Ze lazen er de bijbel of andere geestelijke boeken, namen belangrijke beslissingen samen of werden 'gekapitteld' als ze hun openbare biecht spraken. Je kunt langs de wenteltrap nog een verdieping hoger en ziet dan het houten gebinte boven het gewelf van de kerk. De kruisgang hier heeft bogen in de vorm van gotische vensters. Er is een leuke legende aan La Romieu verbonden. Overal in het dorp zie je stenen katjes. Het zijn de poezen van de kleine Angeline. Zij hield enorm van katten, maar tijdens een hongersnood aten de boeren alle katten op. Wat deed de slimme Angeline? Ze verborg een kater en een kattin boven op haar zolder en liet ze enkel 's nachts buiten. Het jaar nadien werd het dorp geteisterd door een rattenplaag. Het geschikte moment voor Angeline om haar hele kattenverzameling vrij te laten. Dorp bevrijd van de ratten, oogst gevrijwaard en Angeline alom bewonderd!

Het is al 3 uur na de middag als ik optrek naar Condom. De naam van die stad heeft helemaal niets te maken met het gelijknamige voorbehoedsmiddel. Het zou betekenen 'markt aan de samenvloeiing'. Maak dat je grootmoeder maar wijs! Ik wip even binnen in het romaanse kerkje Sainte-Germaine, ben verstrooid en vertrek weer in de richting van waar ik kom... Ik merk het pas na een kwartier. Met mijn zonnehoed op had ik te veel gekeken naar de barsten en de spleten in de aarde, en naar de holletjes van muizen of konijnen. Massa's sprinkhanen. Toch een leeuwerik om mij op te vrolijken. De zonnebloemenvelden blijven magie! Ze volgen de glooiingen van het terrein. Nu, naar de avond toe zijn de bloemen wel niet meer naar de zon gericht. Misschien staan ze al klaar voor de zonsopgang morgen. Ze wiegen in de wind. Betrapt door een late pelgrim!

Vandaag heb ik niet gereserveerd. Gisteren zondag had ik 3 keer geprobeerd om de gîte communal van Condom te bereiken, maar blijkbaar bestaat die niet meer. Na half juni tot half juli zijn er eigenlijk weinig pelgrims. Chris reserveert nooit, hij raadt mij aan " l'ancien carmel de Condom, lieu de vie" te proberen. Ik kom pas om 19.45 u toe en mag onmiddellijk aanschuiven om te eten ( koolsoep, sla, paella met kippenvleugels, ijstaart). Hier zijn pelgrims, bejaarden, kunstenaars, zoekers welkom. Vele eenzame gepensioneerden uit het dorp komen hier in de groentetuin werken voor een warme maaltijd. En er is ook een computerzaal. Ik respecteer de Franse savoir-vivre en ga na het eten mee met het geleid bezoek aan de moestuin, annex boomgaard en serre. Ik krijg pas mijn kamer nadien en neem een heel noodzakelijke douche om 21.30 u.

Yves uit Bretagne is hier ook. Hij belooft meteen voor mij mee te reserveren in Eauze morgen. Een goede ziel! ( maar dat wisten we al).