Zonnig, 26°.

Blij met de zon! Dag broeder zon ( zei ooit Franciscus). Mijn 2 broers volgen mij op mijn blog. Leuk!

In Lauzerte biedt iemand aan mij te fotograferen. Ik kies een plaatsje naast de reuze oleander op het marktplein, of "laurier rose" zoals hij hier genoemd wordt, ook al bestaan er variëteiten met witte bloemen. Ik wil even ruiken. Niet doen, zegt de dame. Alle delen van de plant zouden giftig zijn... Daarna voorbij de duiventil van Le Chartron. Hij rust op zuilen met bovenaan een paddestoelvormige verbreding om te voorkomen dat muizen, ratten of marters bij de duiven zouden kunnen komen. Weer een romaans kapelletje op het programma vandaag: Saint-Sernin, een juweeltje na de restauratie. Op het pad liggen de resten van een gewerveld dier met wit-zwarte hoornige schubben aan de poten. Ik toon de foto aan een oudere man. Hij laat duidelijk merken dat hij het ook niet weet. Ik begrijp niets van wat hij zegt. Occitaans?

Een golvend cultuurlandschap voor ons: bruin, groen, geel. Hier hebben de zonnebloemen geen gebrek aan water. Beekjes, afgeboord met lisdodde, veel natuurlijke vijvers. De velden met meloenen schitteren in de zon vanwege de plastic folie die de wortels bedekt houdt. En "eeuwig zingen de bossen" op de heuveltoppen. We stappen door het departement Tarn et Garonne. In Saint-Martin-de-Durfort wil ik de groeten overbrengen van St-Martinus uit Mater. Kerk gesloten. Verdorie, de romaanse tegenhangers weten beter hoe pelgrims op te vangen...

Boomgaarden ( pruimen, abrikozen, kiwi's). De sproeiers spuiten na de middag lustig water in het rond. Boven de bomen zijn witte tulen netten gespannen, open aan de zijkanten. Precies geknoopt als gordijnen. Het blijkt een bescherming te zijn tegen de hagel, de vogels en de insecten. Hier en daar een bankje langs het pad? Forget it, zou Joene zeggen, nietwaar Roland? Al 2 dagen ga ik even zitten op metalen electriciteitskastjes met aardingen aan de rand van het bos. Net de ideale hoogte om de rugzak niet af te hoeven doen. Iemand voor mij had hetzelfde idee: opzij zit er een stickertje van een appel uit 'Val de Loire'. Nog steeds op de goeie weg. Enkele parasoldennen als herkenningspunt. Een stevige tuinsproeier boven een andere boomgaard. Het licht breekt in de waterdruppels. Veel op gras gestapt vandaag, ook op aarden wegen en af en toe op asfalt, maar... opvallend minder veldbloemen.

Om 18.30 u in Moissac. Je kan de drukke toegangsweg vermijden via een variant van de GR, maar het was 1 km meer met aanzienlijke hoogteverschillen. Daarvoor was ik al te moe! Ik slaap in een gîte in het vroegere karmelietenklooster 'Centre International d' Accueil'. Morgen rustdag in Moissac. Oef!