Overtrokken, 21°. De hele nacht geregend, vandaag droog.

In de kamer van de Japanse jongen Hiro geslapen. Zijn godsdienst is het shintoïsme. Hij gelooft niet in een persoonlijke god. God zit in de mens en in de natuur. Het raam van onze kamer staat open: "die zonnebloemen geven me energie", zegt hij. Wat je meemaakt, maakt je sterker. Toen hij zijn portefeuille verloor, zat hij eerst compleet aan de grond. De mensen onderweg verzamelden geld om hem enkele dagen verder te helpen. De gastheer van 'La ferme du Barry' in Aumont-Aubrac hielp hem er bovenop. Hij liet hem het hele stuk van de vorig dag teruglopen en haalde hem achteraf op met de wagen. Hij stuurde hem naar Parijs om de papieren te regelen en een nieuwe kredietkaart aan te vragen. Hij gaf hem onderdak en lekker eten ( de aligot, weet je wel). Betalen, dat is voor later, zei de man!... En Hiro stapt nu welgemutst verder.

Waar haal ik mijn kracht uit? Uit mijn geloof van moederszijde meegekregen, uit de ontmoetingen met mensen, de gastvrijheid van zo velen, de inspirerende natuur, de uitgestrekte bossen waar we hier door stappen...

In een gerestaureerd kapelletje Saint-Jean-le-Froid vind ik in het gedenkboek een berichtje van een jonge Italiaan Roberto, die net als ik de dag voordien fout aan het lopen was naar L'Hospitalet. We keerden op onze stappen terug, maar hij was veel sneller dan ik. Blijkbaar werd hij verrast door het onweer. Hij heeft hier in dit kapelletje overnacht. Op Sint-Jan ( 24 juni) of de zondag nadien wordt op de kleine weide voor de kapel een openluchtmis opgedragen in het Occitaans. Er is ook een bron die al geneeskrachtig was in de tijd van de druïden. Ze werd later door de kerk gerecupereerd... Inkopen gedaan in Montcuq, een dorp à la Anton Pieck.  Het versterkt kasteel bood bescherming aan de Catharen. Toen het veroverd werd door Simon de Monfort, notoire Catharenjager, werden velen door de inquisitie veroordeeld tot een pelgrimstocht naar Santiago op blote voeten! Beter dan de vuurstapel toch! Een Hollandse bestelwagen gezien. "Kwaliteitswijnen uit eigen import".

Gepicknickt voor een stemmig romaans kerkje in Rouillac. Er zijn nog 12de-eeuwse fresco's van het Laatste Avondmaal. Een kaars aangestoken voor Katrien en Lucas. We stappen nu door vruchtbaarder valleien: zonnebloemen, meloenen, tarwe, uien, maïs. Ook langs een immense boomgaard met pruimen van Agen ( die dienen om te laten drogen). Een haasje loopt voor mij op het pad. Overal zie je rode bordjes 'Réserve de chasse et de faune sauvage'. Jagers kunnen zich hier wel uitleven!!!

Om 17.40 u aangekomen in de gîte ' Les Figuiers' in Lauzerte. Nog vlug naar het toeristisch bureau geklommen om te kunnen mailen naar de collega's van het TIHH Ninove. Vanavond personeelsfeest. Lauzerte is ongelooflijk charmant. Het is een versterkt stadje, een 'bastide', gebouwd in de 12-13de eeuw om de streek te verdedigen tegen de Engelsen. Rond het marktplein is er een pittoreske bogengalerij. De gîte is spiksplinternieuw met een innemende gastheer Michel en gastvrouw Bernadette en met gratis internet. Michel had zelfs aangeboden om mij naar het oude centrum te voeren, omdat iemand anders aan het internetten was toen ik aankwam! Zeer lekker eten: een glaasje zoete witte wijn als aperitief, gazpacho, worst en puree, kaas, chocolademousse, verloren brood en landwijn à volonté. Vroeger hadden ze een gîte met een zwembad. Maar door de nieuwe strengere normen ( de afmetingen waren te groot) zou hij een badmeester hebben moeten inhuren. Dan maar een nieuwe, grotere gîte gebouwd met alle comfort voor pelgrims: plaats voor 42 - ze aanvaarden er nooit meer dan 30 - omdat het rustig zou blijven... Ik krijg een kamer voor mij alleen.