Zonnig, 34 °.

Ik had gisteren vergeten tomaten te kopen voor de picknick. 's Zondags is alles dicht. Enkele koffiekoeken van de bakker om onderweg te ontbijten. We wandelen even door het vruchtbare land van de Lot, daarna weer de causses op, een schraal landschap met veel eikenbossen! De krekels zijn in de meerderheid en ze laten het oorverdovend horen. Ook enkele kauwen die slapen op de rotswand boven Cajarc. We komen voorbij een bronnencomplex in St-Jean-de-Laur. Het regenwater zakt onmiddellijk weg in de poreuze kalksteen en komt dan op een lagergelegen punt weer aan de oppervlakte. Er zijn in de streek ook grote grotten. Daar aan de bron ontmoet ik Laurent en Carmen weer. Ze startten in Le Puy, na hun pensioen en stappen door tot Santigo. Aan hun rugzakken hangt een oprolmatje, niet om te slapen in de refuges van Spanje ( daar hebben ze massa's matrassen in reserve), maar om 's middags hun siësta te  kunnen houden. Verstandige mensen!

Ik kom toe in Limogne rond 14 u. De groentenmarkt is net voorbij. Ik krijg gratis 2 tomaten en de 3 Duitse dames die net voor mij aankwamen krijgen een halve bak perziken om uit te delen. In de kerk hier hangt een affiche van onze eigenste Damien De Veuster. De meeste stappers houden het voor bekeken in Limogne (18 km sedert vanmorgen). Ik stap nog door tot Varaire, helemaal alleen. De beste truffels ( oogst: november tot maart) groeien op de eiken rond Limogne. Ze worden op speciale truffelmarkten verkocht op dinsdagnamiddag, zonder BTW, zonder factuur. We komen voorbij grote alleenstaande boerderijen of ' mas'. Zij hebben het recht de truffels op hun domein op te delven met honden ( de varkens van vroeger aten ze liever zelf op). Truffels dragen de titel: 'le diamant noir du Quercy'.

Een echte dolmen gezien dit keer. Niet zo een als we ons herinneren van de lagere school. Hij is lager, maar heeft toch 2 rechtopstaande stenen met een platte erbovenop. Een andere platte steen ligt er voor. Je kunt erdoor kijken en de dolmen bevindt zich op een tumulus, een grafheuveltje van de steentijd. Van de doden niets dan goeds! Het is bloedheet in de zon. Ik had mijn watervoorrad gelukkig aangevuld in Limogne. We blijven maar stappen op het stenige pad. Je hebt hier echt wel dikke zolen nodig aan je schoenen. Ze zullen weer rats versleten zijn als ik aankom in St-Jean-Pied-de-Port.

Mooie witte schermbloemen, die vlinders aanlokken ( de bloemen gelijken een beetje op valeriaan). De witte muurpeper gedijt hier wonderwel op de verweerde kalkstenen muurtjes langs het pad door de bossen, langs de weiden. Ook St-Janskruid, muskuskaasjeskruid en akkerwinde. Ik zie al een tijdje geen GR-tekens meer, ik was zo blij dat ik even kon stappen op gras! Fata morgana? Heel simpel wat je moet doen in zo'n geval: terugkeren op je passen en goed uitkijken tot je weer wit-rode streepjes vindt. Oef! Opluchting! Ik had een afslag naar rechts gemist. Alle bossen hier lijken op elkaar...

Vermoeid aangekomen rond 18 u in Varaire. De hitte? Het rotsige pad? Een goede gîte hier ' les Maronniers ofte paardenkastanjes'. Voor € 29 half pension met sla, eendenbout en aardappelomelet, kaas , een ijsje en een glas wijn. Varaire is een mooi dorp met nog een kasteeltoren, een visvijver van het kasteel, lang gebruikt als wasplaats voor de dorpelingen. Nu drijven er eendjes op. Kerk gesloten. Morgen proberen vroeger te vertrekken naar Cahors!